Γλυκιά μοναχικότητα, ύπουλη και θανάσιμη
σ’ όσες ψυχές δεν καίγονται απ’ το μεγάλο πάθος,
ερωτικά σε σφιχταγκάλιασα, καίγομαι βροντοφώναξα,
κι αφέθηκα αβίαστα σε μια ονειροπόληση
Κι εσύ μου αποκάλυψες μια ομορφιά ανείπωτη
και μια αλήθεια αρχέγονη, ανοίκεια και αιώνια
θαμμένη πια από καιρό στα βάθη
της αμόλυντης και άναρχης ψυχής μου
και έναν κόσμο αλλιώτικο,
κατάφωτο κι εκστατικό,
πλημμυρισμένο θαύματα,
ξεδίπλωσες μπροστά μου.
Τι ομορφιά να αγαπάς !
Τι γλύκα να ανασαίνεις !
Τι ευλογία να περνάς γαλήνια το χάος !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου