Θα μπορούσε να είναι και ανέκδοτο

Ο εγωισμός και η λήψη αποφάσεων

Κάποτε σε μια ερασιτεχνική ομάδα ποδοσφαίρου σε ένα χωριό οι προπονήσεις γινόταν κάθε απόγευμα Δευτέρας – Τετάρτης- Πέμπτης (6-9) και κάθε Τρίτη (5-6) γινόταν η θεωρία στρατηγικής του επόμενου αγώνα.

Από την αρχή της σεζόν οι παίκτες ζήτησαν από τον Προπονητή που ήταν συνταξιούχος μεγάλος παίκτης να αλλάξει την Θεωρία και να την πάει την Δευτέρα 5-6 ακριβώς πριν την προπόνηση για να έχουν και δύο ελεύθερα απογεύματα την εβδομάδα με την οικογένειά τους και να μπορούν να βγουν και κανένα απόγευμα Τρίτης στην Αγορά.

Η απάντηση του προπονητή ήταν ότι δεν γίνεται γιατί την Δευτέρα βλέπει τους αγώνες όλης της αγωνιστικής σε βίντεο και αναλύει στρατηγικές.

Μετά από κανά δύο αγώνες τα αποτελέσματα της ομάδας δεν ήταν και τόσο καλά αφού πάντα υπήρχαν κανά δύο παίκτες που έλειπαν από το μάθημα της θεωρίας είτε γιατί έπρεπε να κρατήσουν τα παιδιά τους, είτε είχαν κάποια άλλη υποχρέωση αφού μιλάμε για ερασιτεχνική ομάδα όπου κανένας δεν πληρωνόταν.

Στο συμβούλιο που έγινε όταν ζητήθηκαν ευθύνες από τον προπονητή οι παίκτες ξανάθεσαν το αίτημά τους λέγοντας ότι με την πρότασή τους θα υπήρχε και μεγαλύτερη υποκίνηση και θα ήταν και πιο χαρούμενοι και ικανοποιημένοι, και έθεσαν το προπονητή προ των ευθυνών των αποφάσεων του.

Το αποτέλεσμα της σύσκεψης ήταν να πει ο προπονητής : «ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΑΡΕΣΕΙ, ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΡΕΞΩ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΜΕ ΠΑΙΚΤΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΠΛΑΝΑ ΧΩΡΙΑ!». Όπως καταλαβαίνεται αυτή η ομάδα εξαφανίστηκε από τον χάρτη και ο προπονητής έμεινε στην ιστορία σαν ο πιο εγωιστής προπονητής που κατάστρεψε μια ομάδα με ευοίωνο μέλλον σε μερικές εβδομάδες!

Αυτά γίνονται όταν οι αποφάσεις μας χαρακτηρίζονται μόνο από ΙΣΧΥ και όχι από Καλοσύνη και Σοφία. Τα πάθη μας και τα συναισθήματά μας πρέπει να ελέγχονται από το Νου μας σε κάθε μας απόφαση.

Η παραπάνω ιστορία μπορεί να γίνει παράδειγμα για την λήψη αποφάσεων σε ότι αφορά οποιονδήποτε οργανισμό είτε αυτός είναι ο Εαυτός μας, η οικογένειά μας, ένας Σύλλογος, μία Αυτοκρατορία. Πρέπει να αφουγκραζόμαστε τις ανάγκες του οργανισμού. Αν ο οργανισμός μας έχει άμεση ανάγκη από γλυκόζη και ζητάει ζάχαρη και εμείς δεν τον ακούμε και του δώσουμε πρωτεΐνη (κρέας) το πιο πιθανό είναι να πάθουμε υπογλυκαιμία και να λιποθυμήσουμε κ.ο.κ.