Αν οι άνθρωποι σε αποφεύγουν…

Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που όταν τους συναντάς νιώθεις ξαλαφρωμένος. Όταν φεύγουν, νιώθεις φωτεινός, νιώθεις να ρέεις, νιώθεις πιο ζωντανός, με εντονότερο παλμό – σαν να σου έχουν πάρει ένα μεγάλο βάρος από το κεφάλι σου, από το στήθος σου, σαν να έχυσαν κάποιο νέκταρ μέσα σου. Όταν φεύγουν, νιώθεις την καρδιά σου να χορεύει. Τους περιμένεις να ξανάρθουν, αναζητάς την παρέα τους, την απολαμβάνεις, επειδή τρέφεσαι από την παρουσία τους. Είναι οι άνθρωποι της προσφοράς, όχι απλώς της προσφοράς αλλά της άδολης προσφοράς.

Καημένε Έλληνα

Ένας φίλος νέος έφυγε μετανάστης στο εξωτερικό. Έχασε την δουλειά του και αδυνατώντας να βρει οποιαδήποτε δουλειά εδώ πέρα για να ζήσει με αξιοπρέπεια, αποφάσισε να αναζητήσει μια θέση στον ήλιο σε άλλα χώματα. Δύσκολο να ξεκολλήσει η ψυχή απ’ την πατρίδα. Αγαπημένοι άνθρωποι, θάλασσες, βουνά, μια γειτονιά, ένα σπίτι, αυτά είναι οι ρίζες μας. Έναν – έναν μας ξεριζώνουν απ’ τον τόπο μας, σκύβουμε το κεφάλι και απελπισμένοι ψάχνουμε που να ρίξουμε καινούργιες ρίζες. Οι υπόλοιποι συνεχίζουμε, έχοντας πάρει τα βαριά αντικαταθλιπτικά μας, να παρακολουθούμε την κατάσταση με απάθεια ή γυροφέρνουμε τα καφενεία και τις καφετέριες για να μοιραστούμε τη μιζέρια μας.

Μοναχικότητα της Ιουλίας

Γλυκιά μοναχικότητα, ύπουλη και θανάσιμη

σ’ όσες ψυχές δεν καίγονται απ’ το μεγάλο πάθος,

ερωτικά σε σφιχταγκάλιασα, καίγομαι βροντοφώναξα,

κι αφέθηκα αβίαστα σε μια ονειροπόληση

ανεσταλμένης σκέψης.

Ασκητική – Αποφθέγματα Νίκος Καζαντζάκης

Η «Ασκητική» είναι ο Νίκος Καζαντζάκης. Και ο Νίκος Καζαντζάκης είναι η Ασκητική. Μια ελβετική εφημερίδα έγραψε πως η Ασκητική είναι «το κατά Καζαντζάκην ευαγγέλιο». Ο ίδιος ο δημιουργός της έγραψε ότι η Ασκητική είναι «η πιο σπαραχτική Κραυγή τής ζωής του» και ότι όλο το έργο του είναι σχόλιο στην Κραυγή αυτή.

Το βιβλίο μεταφράσθηκε και εκδόθηκε σε πολλές ξένες γλώσσες και χώρες και αποτελεί ένα από τα δημοφιλέστερα έργα του Καζαντζάκη διεθνώς. Το 1930 ο Στέφαν Τσβάιχ (Stefan Zweig) έγραψε στον Νίκο Καζαντζάκη ότι η «Ασκητική» ανήκει σε όλο τον κόσμο. Ο ελληνιστής Οκτάβιος Μερλιέ (Octave Merlier), που έγραψε μακράν Εισαγωγή στη γαλλική έκδοσή της το 1951, θεωρεί την «Ασκητική» ως το μεγαλύτερο μεταφυσικό ταξίδι.

Μην ψάχνεις, κοίτα

«-Συγνώμη», είπε ένα πολύ μικρό ψάρι του Ωκεανού, «-είσαι πιο μεγάλος από μένα, οπότε μπορείς να μου πεις πού μπορώ να βρώ αυτό το πράγμα που λέγεται Ωκεανός;»

«-Ο Ωκεανός», απάντησε το μεγαλύτερο ψάρι, «-είναι εδώ που βρίσκεσαι τώρα».

«-Τι αυτό;  Μα αυτό είναι νερό! Αυτό που ψάχνω είναι ο Ωκεανός» είπε απογοητευμένο το μικρό ψάρι και απομακρύνθηκε κολυμπώντας για να ψάξει κάπου αλλού.

Σταμάτα να ψάχνεις μικρό ψαράκι. Δεν υπάρχει τίποτα να ψάξεις. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να κοιτάξεις!

οδηγώντας στη πλατεία Meskel , της Addis Abeba

Έτσι ούτε ο Γιάννης δεν μπορεί να οδηγήσει

Τα παιδιά μένουν παιδιά για πολύ λίγο.

Μια και μιλήσαμε για παιδιά στην προηγούμενη ανάρτηση.    

10 πράγματα που θα λείψουν σε κάθε μαμά όταν τα παιδιά μεγαλώσουν.

  

Το έμβρυο που μεγάλωσε στην κοιλιά σας προκαλώντας εμετούς, πρήξιμο και συχνοουρία κάποτε έρχεται στον κόσμο.

Το μωρό που με αγωνία και στοργή φροντίζατε από τότε που δεν ζύγιζε περισσότερο από 3 κιλά, κάποτε γίνεται ένα μικροσκοπικό ανθρωπάκι που προσπαθεί να σταθεί όρθιο.

Και το μικρό αυτό ανθρωπάκι που κλαίει, γκρινιάζει, απαιτεί, δίνει γλυκά φιλιά και σας συνέστησε στη μητρότητα, κάποτε γίνεται ένας έφηβος που δεν σηκώνει πολλά-πολλά και που δεν καταδέχεται την φροντίδα σας.

Θα σ αγαπώ ό,τι κι αν γίνει – παραμύθι

Ένα χαριτωμένο κείμενο που είχα παλιά ετοιμάσει για μια περίπτωση, το θυμήθηκα χθές αργά το βράδυ και έψαχνα επισταμένως να το βρώ στο αρχείο μου. Με μπέρδευε πολύ που δεν θυμόμουν τον τίτλο, αλλά θυμόμουν αρκετά από το περιεχόμενο του.

Χθές λοιπόν στο χωριό έπινα καφέ με ένα παππού και δεν μας άφηνε σε ησυχία το εγγόνι του, ούτε όταν κάτσαμε μπροστά στον υπολογιστή να τον διευθετήσουμε. Η πολυπόθητη ησυχία φάνηκε όταν έφτασε η γιαγιά του.

Δεν ταιριάζει απόλυτα με την περίπτωση αλλά είναι αρκετά χαριτωμένο, χαρείτε το.

 Ο Μικρός ήταν πολύ κακόκεφος. Κλείστηκε στο δωμάτιο  κι άρχιζε να στριφογυρίζει κι όλα τα πράγματα ν’ αναποδογυρίζει. Τις ζωγραφιές από τον τοίχο τις ξεκολλούσε κι όλα τα παιχνίδια του τα χαλούσε.

Αισιοδοξία πάντα για τα πάντα.

Ο Βάγγος είναι ο μάνατζερ ενός εστιατορίου. Είναι πάντα σε πολύ καλή διάθεση και πάντα έχει κάτι θετικό να πει.

Αν κάποιος τον ρωτήσει τι κάνει, αυτός θα του απαντήσει:

-Αν μπορούσα να είμαι καλύτερα, θα έπρεπε να έχω άλλον ένα Βάγγο

Πολλοί από τους συναδέλφους του παραιτήθηκαν όταν αυτός άλλαζε αφεντικό, έτσι ώστε να τον ακολουθήσουν από εστιατόριο σε εστιατόριο! Γιατί;

Διότι ο Βάγγος ήταν παρακινητής από τη φύση του. Αν κάποιος συνάδελφος είχε μια άσχημη μέρα ο Βάγγος ήταν εκεί για να του πει πως μπορεί να το δει από τη θετική πλευρά.

Βλέποντας αυτή την κατάσταση, πήγα και τον ρώτησα ένα πρωί, από περιέργεια.

Ο άνθρωπος είναι το μοναδικό υπεύθυνο ον

Αν ο σπόρος δεν γίνει λουλούδι, εγκληματεί κατά του εαυτού του. Και το αμάρτημα που κάνεις κατά του εαυτού σου είναι το μεγαλύτερο αμάρτημα. Μάλιστα, αμαρτάνουμε εναντίον των άλλων, μόνο όταν έχουμε κάνει το πρώτο, το θεμελιώδες αμάρτημα κατά του εαυτού μας.

Κομφούκιος - Ανάλεκτα

"Η ευτυχία βρίσκεται μέσα σε όλα τα πράγματα. Φτάνει να ξέρεις πώς να τη βγάλεις."

"Μπορείς να μάθεις την αξία ενός ανθρώπου παρατηρώντας τα ελαττώματά του."

"Απαίτησε πολλά από τον εαυτό σου και περίμενε λίγα από τους άλλους. Θα γλιτώσεις από πολλές σκοτούρες."

"Δεν θα αντάλλασα ποτέ το γέλιο της Καρδιάς μου με τα πλούτη όλου του Κόσμου" Χαλίλ Γκιμπράν

Ξεκαρδιστείτε !

«Η πιο σπαταλημένη ημέρα είναι εκείνη που δεν γελάσαμε».

Δώρο ζωής είναι το γέλιο. Λειτουργεί σαν βαλβίδα ασφαλείας, διευρύνει την ενέργεια στο σώμα και το νου και μας επιτρέπει να βλέπουμε τα προβλήματα μας με άλλο μάτι.

Ταυτόχρονα, είναι ένα γιατρικό που, όπως απέδειξαν μελέτες, επιδρά στο ανοσοποιητικό σύστημα, χαλαρώνει το διάφραγμα, αναζωογονεί το πεπτικό σύστημα και βοηθά το κυκλοφορικό. Έχει δειχθεί ακόμη ότι τα μωρά που θηλάζουν από μητέρες με χιούμορ έχουν λιγότερα αναπνευστικά προβλήματα!

«-όσο γελάμε , τίποτα δεν χάθηκε» είπε ο Σαίξπηρ

Ξεκαρδιστείτε, λοιπόν, κάνει καλό!

Αφιερωμένο στις αναγνώστριες του «Πυθαγόρα»

Στα 50 μου έμαθα να λέω όχι σε ό,τι μου κάνει κακό και χαλάει τη ψυχολογία μου

Αφιερωμένο στις αναγνώστριες του «Πυθαγόρα» το ανώνυμο και καθαρά γυναικείο το παρακάτω άρθρο: Το βρήκα εδώ με πολλά άλλα ενδιαφέροντα γυναικεία θέματα.

Οι φίλοι του καλοκαιριού πετούσαν;

Είχε διαβάσει ένα κείμενο μου που αναφερόμουν σ’ εκείνα τα σπίτια με τα μωσαϊκά. Τα εξοχικά. Σπίτια που έρχονται στην μνήμη, με βουτιά βανίλιας σε παγωμένο νερό, το γνωστό υποβρύχιο κέρασμα, με μυρουδιά από γεμιστά και με λάστιχο να καταβρέχει τα αργόσυρτα μεσημέρια. Βεντάλιες για δροσούλα και εσάρπες, γιατί, «-Σαν να έχει τελικά δροσούλα!». (Άλλη η μια δροσούλα, άλλη η άλλη).

Μνήμες με ποδήλατα, μνήμες με το πρώτο τσιγάρο -για δοκιμή-, μνήμες στο σινεμά «Όαση». Μνήμες εξάτμισης από κίτρινο χοντάκι, και το γκρι πεζώ. Μνήμες αργοφλεγόμενες σαν φιδάκι, που ακόμα υπάρχει, για τα κουνούπια.

Oliver Sacks – Ο άνθρωπος που έπεσε από το κρεβάτι

Πολλά χρόνια πριν, όταν ήμουν φοιτητής στην ιατρική, με κάλεσαν στο τηλέφωνο, όπου μία νοσοκόμα πολύ συγχυσμένη μου διηγήθηκε την εξής παράξενη ιστορία:

αφορούσε ένα νέο ασθενή —ένα νέο άντρα— που είχε μπει στο νοσοκομείο μόλις το ίδιο πρωί. Φαινόταν πολύ γλυκός, πολύ φυσιολογικός, όλη την ημέρα, δηλαδή μέχρι πριν από λίγα λεπτά, όταν ξύπνησε μετά από έναν υπνάκο. Έμοιαζε ξαφνικά διεγερμένος και περίεργος, εκτός εαυτού. Άγνωστο πώς, είχε πέσει από το κρεβάτι του και τώρα, καθισμένος στο πάτωμα, μιλούσε ασταμάτητα και κραύγαζε και αρνιόταν να γυρίσει στο κρεβάτι του. Θα μπορούσα ίσως να πάω, με παρακαλούσε η νοσοκόμα, και να ξεδιαλύνω τι συνέβαινε;

το μονοπατι - παριος - μπελιντα σπανιο βιντεο

Κούκλα από αλάτι Χότζας

Μια μέρα, ρώτησε τον Ναστραντίν ένας μαθητής του:

-Πες μου δάσκαλε: Πώς θα μπορούσες να περιγράψεις τη δουλειά ενός αναζητητή της Αλήθειας;

Ο Ναστραντίν κοίταξε για λίγο σιωπηλός τον μαθητή του κι ύστερα χαμογέλασε πονηρά και του είπε:

-Σαν την ιστορία της κούκλας από αλάτι.

-Δηλαδή; Ρώτησε ο μαθητής απογοητευμένος, νομίζοντας ότι ο δάσκαλός του τον κοροϊδεύει.

-Άκου την ιστορία, λοιπόν, είπε ο Ναστραντίν, -όχι όμως με τ’ αυτιά σου, αλλά με την καρδιά σου.

Και να η ιστορία που είπε ο Μουλά Ναστραντίν στον μαθητή του:

Η αχρηστία του πλούτου του Λουκρήτιου

«Σου δίνει τέρψη το να κάθεσαι να παρακολουθείς από τη στεριά τις σκληρές δοκιμασίες του άλλου που παραδέρνει μες στην απέραντη θάλασσα, την ώρα που οι άνεμοι σηκώνουν τα κύματα και την κάνουν να λυσσομανά. Όχι βέβαια γιατί ηδονίζεσαι με τα ξένα βάσανα, μα γιατί είναι γλυκό να βλέπεις από τι κακά έχεις γλιτώσει εσύ ο ίδιος. Όπως κι είναι ευχάριστο να βλέπεις τις σκληρές μάχες να μαίνονται πέρα στους κάμπους, χωρίς να σε αγγίζει ο κίνδυνος.

Τίποτε όμως δεν είναι πιο γλυκό από το να είσαι θρονιασμένος στα ύψη τα οχυρωμένα από τις γνώσεις και τη διδασκαλία των σοφών, κι από τις γαλήνιες αυτές κατοικίες σκύβοντας να ρίχνεις το βλέμμα στους άλλους και να τους βλέπεις να τρέχουν πέρα δώθε, ψάχνοντας στα τυφλά το δρόμο της ζωής, να συναγωνίζονται σε εξυπνάδα, να μαλώνουν για την ευγενή τους καταγωγή, να μοχθούν μέρα και νύχτα και να τσακίζονται να σκαρφαλώσουν στην κορυφή του πλούτου ή να κατακτήσουν την εξουσία.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος - Τάσος Λειβαδίτης

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι

για την ειρήνη και για το δίκιο.

Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις

τα χείλη σου θα ματώσουν απ’ τις φωνές

Το πρόσωπό σου θα ματώσει απ’ τις σφαίρες

μα δε θα κάνεις ούτε βήμα πίσω.

Ο πολύτιμος χρόνος των ωρίμων

«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ’ ότι έχω ζήσει έως τώρα…

Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.

Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά.

Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.

Μόνο το γέλιο μας έμεινε.. Όταν οι μαθητές έχουν κέφια...

Εσπεριδοειδή σαν τα πορτοκάλια είναι και τα μαντολίνια, αλλά πιο μικρά και με φλούδα που βγαίνει εύκολα. (Γυμνάσιο Αθήνας)

Η επετηρίδα είναι αυτό που βγάζουμε στα μαλλιά μας άμα δεν λουζόμαστε συχνά. (Γυμνάσιο Πάτρας)

Ο μισογύνης είναι τέρας μυθολογικό, μισός γυναίκα και μισός άλλο πράμα, απερίγραπτης ασχήμιας και τελείως εξαγριωμένος με την κατάστασή του. (Γυμνάσιο Θεσπρωτίας)

Μόνο αυτός που χτίζει το μέλλον έχει δικαίωμα να κρίνει το παρελθόν - Νίτσε

Γενικά, όμως, συμβαίνει αυτός που χτίζει το μέλλον να είναι αρκετά απασχολημένος για να ασχοληθεί με το παρελθόν.

Από μικροί, με το να παίρνουμε στο σχολείο ελέγχους, συνηθίζουμε στο να μας βαθμολογούν και να μας αξιολογούν. Κρίνοντας το παρελθόν –μιας εποχής ή ενός ατόμου- μας μένει ο ψευδής εφησυχασμός ότι κλείσαμε μια πόρτα.

Η φωτιά της φιλίας

Ο Θάνος είχε ανάγκη από χρήματα και ζήτησε από το αφεντικό του να τον βοηθήσει. Το αφεντικό προκειμένου να ικανοποιήσει το αίτημα του, του έθεσε την εξής πρόκληση: Αν καταφέρει να περάσει μια ολόκληρη νύχτα στην κορυφή ενός βουνού, θα ανταμειφθεί με ένα μεγάλο  χρηματικό ποσό, όμως αν αποτύχει, θα πρέπει να εργάζεται δωρεάν το υπόλοιπο διάστημα.

Όταν έφυγε ο Θάνος από το μαγαζί, φυσούσε παγωμένος αέρας. Η σκέψη ότι θα περνούσε μια νύχτα στην κορυφή του βουνού με τόσο κρύο, του προκαλούσε μεγάλο φόβο. Αποφάσισε να ζητήσει τη γνώμη του καλύτερου του φίλου για το αν θα ήταν τρέλα να δεχτεί ένα τέτοιο στοίχημα.

Αφού συζήτησαν διεξοδικά το θέμα, ο φίλος του απάντησε:

Η Σκλαβιά του νου

Ο άνθρωπος είναι αιχμάλωτος του μυαλού του… Κανενός άλλου! 

Υπάρχουν άνθρωποι που είναι σχεδόν πάντα θλιμμένοι, απογοητευμένοι, φοβισμένοι…

Βαθιά ασυνείδητα διακατέχονται από την πεποίθηση ότι τίποτα δεν έχει νόημα στην ζωή τους, παρατηρώντας πως εξελίσσεται το δράμα της.

Αναζητούν διεξόδους και όταν τούτοι δεν καταφέρνουν να τους δείξουν την έξοδο από την δυσαρέσκεια, σε βάθος χρόνου απογοητεύονται ολοένα και περισσότερο, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι δεν φταίνε οι διέξοδοι, αλλά οι προσδοκίες τους.

Τα Εγκώμια της Παναγίας Γράφει ο Αρχιμ. Βασίλειος Μπακογιάννης

Ξεκίνησαν ἀπό τίς Κυκλάδες, κατά τό μέσα τοῦ 19ου αἰ. προκαλώντας σύγχυση στήν Ἐκκλησία. Τό θέμα ἔφθασε στήν Ἱερά Σύνοδο (Ἀπρίλιος 1865).

Καί ὑπό τήν Προεδρία τοῦ ἀοιδίμου Μητροπολίτου Ἀθηνῶν Θεοφίλου, συζήτησε τό θέμα. Καί οἱ Συνοδικοί Ἀρχιερεῖς, «ἑπόμενοι τοῖς ἁγίοις Πατράσιν», δέν ἐπέτρεψαν τήν εἰσαγωγή τους στή λατρεία, ἔστω καί ἄν ἦταν ὕμνοι πού ἐξυμνοῦσαν τήν Μητέρα τοῦ Χριστοῦ.

Τό σκεπτικό τους ἦταν, πώς τιμοῦμε δέοντως τήν Παρθένο, ὅταν σεβόμαστε τήν τάξη τῆς Ἐκκλησίας, καί ὄχι ὅταν τήν καταφρονοῦμε.

Δως μου τ' αθανατο νερο - Μαρινελλα

Έτοιμοι…για Αλλαγή! Γράφει ο Άγγελος Τσιώνας

Υπάρχει κάτι μαγικό… κάτι όμορφο και σπουδαίο, που έχει μια δύναμη ιδιαίτερη! Μια δύναμη ικανή να μεταμορφώσει, να προωθήσει την εξέλιξη, να εμπλουτίσει… μια δύναμη που υπηρετεί την πρόοδο!

Αυτό το κάτι είναι η Αλλαγή!

Η Αλλαγή είναι κάτι που το επιζητούμε στη ζωή, αλλά τείνουμε να την στοχεύουμε σε πράγματα έξω από εμάς.

Θέλουμε να αλλάξουμε το ντεκόρ στο σπίτι μας, θέλουμε να αλλάξουμε στοιχεία της καθημερινότητάς μας, τις συνθήκες εργασίας μας, θέλουμε να αλλάξουμε τους άλλους… τον σύντροφό μας, τους φίλους, τα παιδιά μας, θέλουμε να αλλάξει το σύστημα, θέλουμε να αλλάξει ο Κόσμος.

Μπαμπά θα μου πάρεις ένα καλαμπόκι; ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΣΥΦΑΝΤΟΥ

Μπαμπά θα μου πάρεις ένα καλαμπόκι; – ΔΕΝ Έχω λεφτά παιδί μου, άλλωστε TO συμφωνήσαμε, θα πάμε μία βόλτα και θα γυρίσουμε στο σπίτι για να κοιμηθείς νωρίς

Δεν έχω λεφτά κοριτσάκι μου, άλλωστε το συμφωνήσαμε.

Το παιδάκι δεν αντιμίλησε. Έσκυψε το κεφάλι και συνέχισε μαζί κρατώντας σφιχτά το χέρι του πατέρα. Σα να ήξερε από την αρχή ότι η επιθυμία του δεν θα είχε αντίκρισμα. Απλά την εξέφρασε σαν να πίστευε ότι ακόμη και η διατύπωσή της θα ισοδυναμούσε με την υλοποίηση αυτού του απλού παιδικού ονείρου

Εφτά φορές περιφρόνησα την ψυχή μου ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ

Την πρώτη φορά σαν την είδα να 'ναι ήρεμη αντί ν' αποζητά τα ύψη. 

Τη δεύτερη σαν την είδα να κουτσαίνει μπρος σε ανάπηρο. 

Την τρίτη φορά σαν είχε να διαλέξει ανάμεσα στο δύσκολο και τον εύκολο το δρόμο και διάλεξε τον εύκολο. 

Την τέταρτη φορά όταν έκαμε λάθος και παρηγορήθεικε επειδή λάθος κάνουν και οι άλλοι. 

Την πέμπτη φορά σαν έδειξε υπομονή στην αδυναμία και την υπομονή την απέδωσε σαν δύναμη. 

Την έκτη φορά σαν περιφρόνησε την ασχήμια ενός προσώπου και δε γνώριζε πως ήταν ένα από τα δικά της προσωπεία. 

Και την έβδομη φορά σαν τραγούδησε τραγούδι υμνητικό και το θεώρησε αρετή.

Ο θρήνος, το χαμόγελο και τα Ιερά μαθηματικά..

Όταν κάποιος γεννιέται, κλαίει..

οι γύρω του χαμογελούν..

όταν πεθαίνει, οι γύρω του κλαίνε..

ο θανών;

Ας δούμε με την απλή μέθοδο των τριών τι κάνει κείνος που φεύγει..

Πως εξηγεί κανείς τον νόμο της έλξης σε ένα παιδί;

Διάβαζα ένα κείμενο στην Ομάδα της Ανθρωπότητας το οποίο είχε σαν θέμα του «Πως εξηγεί κανείς τον νόμο της έλξης σε ένα παιδί;» και πραγματικά με προβλημάτισε γιατί τις περισσότερες φορές αντιμετωπίζουμε ότι αφορά τα παιδιά γενικά ή μόνο το δικό μας σε πραγματικό, βιωματικό επίπεδο ακριβώς όπως φιλτράρουμε και τον εσωτερικό μας εαυτό. Προσπαθούμε να κρυφτούμε ή να τον ντύσουμε με όμορφες θεωρίες και φιλοσοφίες και παραμύθια δημιουργώντας ένα περιτύλιγμα όμορφο αλλά με πόδια χωμάτινα.

Απομυθοποιώντας το Χύμα κρασί

Η ζημιά που έπαθα εφέτος στα σταφύλια που προόριζα για κρασί ήταν μεγάλη και υποχρεώθηκα να κλαδέψω ολόκληρη την κρεβατίνα για να γλιτώσω από το σμάρι των σφιγγών που μαζεύτηκαν και κάνανε γλέντι. Αποτέλεσμα το νερό στα ντεπόζιτα να ζεματάει, αφού είναι εκτεθειμένα στο ήλιο και με τους καύσωνες τώρα επικρατεί η απελπισία.

Η πρώτη χρονιά αποφάσισα να κάνω δικό μου κρασί και μάλλον η τελευταία. Σε γενόμενη συζήτηση για την παραγωγή και την εμφιάλωση πιάστηκα αδιάβαστος, έτσι σκέφτηκα να εξερευνήσω το διαδίκτυο  και βρήκα αυτό:

Όταν η τεχνολογία ξεπερνάει τους αθλητές

Αναπόσπαστο κομμάτι του αθλητισμού είναι πλέον η τεχνολογία, η οποία σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να αποδειχθεί και καλύτερη από πολλούς αθλητές. Όχι, πάντα βέβαια. Το ερώτημα όμως που γεννάται είναι που πάει ο κόσμος.

Η έκρηξη της τεχνολογίας τα τελευταία έχει ασφαλώς προκαλέσει αναταραχές σε πολλούς τομείς της καθημερινότητας. Ένας από αυτούς και ο αθλητισμός με τις μηχανές να έχουν εισβάλλει για τα καλά πλέον στη ζωή των αθλητών. Άλλες φορές κάνοντάς τους την πιο εύκολη, άλλες πάλι, δυσκολότερη, ξεπερνώντας ακόμη και τις δικές τους επιδόσεις.

Κάθε μέρα θα μικραίνεις μέχρι να εξαφανιστείς Ιλιάδα Ευαγγελία Κοθρά

Η ιδρύτρια του Living-Postcards,  , ανέβασε στην προσωπική της σελίδα στο Facebook, μια εικόνα την οποία συνόδευσε με ένα κείμενο, γροθιά στο στομάχι. Η ανάρτηση έγινε με αφορμή και το τελευταίο -τραγικό- γεγονός του άνδρα που γρονθοκόπησε τη σύζυγό του σε συναυλία.

Δεν θα αλλάξει

Όσα λουλούδια και αν φέρει. Όσα λόγια απολογητικά και αν ξεστομίσει. Και δεν θα είναι εύκολο «να σηκωθείς και να φύγεις». Δεν θα έχεις την δύναμη. Και εκείνες που σε χλευάζουν για το πόσο «θύμα» είσαι, προφανώς και δεν έχουν μπεί ποτέ στα «δικά σου παπούτσια». Προφανώς δεν ξέρουν τι σημαίνει να σου αφαιρούν αργά-αργά και το τελευταίο ίχνος αυτο-πεποίθησης και αυτο-σεβασμού.

Τίποτε δεν είναι κακό, αν δεν το κάνει τέτοιο η σκέψη

Είστε τριμερή όντα κι όμως οι περισσότεροι άνθρωποι βιώνουν τον εαυτό τους μόνο ως σώμα. Ακόμα και τον νου τον ξεχνάτε μετά την ηλικία των 30. Κανείς δε διαβάζει πια. Κανείς δε γράφει. Κανείς δε διδάσκει. Κανείς δε μαθαίνει. Ο νους ξεχνιέται. Δεν τρέφεται. Δεν διευρύνεται. Δεν μπαίνουν μέσα του νέα δεδομένα. Δεν βγαίνουν από μέσα του παρά ελάχιστα. Ο νους δεν «ταΐζεται». Δεν αφυπνίζεται. Αποκοιμιέται, αμβλύνεται. Κάνετε ότι μπορείτε για να τον αποσυνδέσετε. Τηλεόραση, ταινίες, γλυκανάλατα βιβλία τσέπης. Ό,τι κι αν κάνεις, μη σκέφτεσαι, μη σκέφτεσαι, μη σκέφτεσαι!

Κάνε χώρο για το καινούργιο

Δημιούργησε χώρο για το καινούργιο. Καθάρισε το ψυγείο σου, πέταξε όλα εκείνα τα μικρά υπόλοιπα που είναι τυλιγμένα σε ασημόχαρτα. Καθάρισε τα ντουλάπια σου και ξεφορτώσου όλα εκείνα που δεν έχεις χρησιμοποιήσει για έξι ολόκληρους μήνες. Αν δεν τα έχεις χρησιμοποιήσει εδώ και ένα χρόνο πέταξε τα αποφασιστικά έξω από το σπίτι ή πούλησέ τα, αντάλλαξέ τα, χάρισέ τα ή κάψε τα.

Τα παραγεμισμένα ντουλάπια σημαίνουν ακατάστατο μυαλό. Καθώς θα τα καθαρίζεις, πες στον εαυτό σου: «Καθαρίζω τώρα τα ντουλάπια του μυαλού μου». Αλλάζουμε αργά ή γρήγορα είτε το αντιλαμβανόμαστε, είτε όχι και μαζί με μας αλλάζει κι ο κόσμος. Ας ξεφορτωθούμε μαζί με τα άχρηστα αντικείμενα και κάθε άχρηστη πεποίθηση ή ιδέα που συσσωρεύσαμε στην πορεία του χρόνου και μας κρατάει πίσω. Ας διευρύνουμε τις αντιλήψεις μας. Ας κάνουμε χώρο για το καινούργιο για να επιταχύνουμε την αλλαγή.

Τα γεγονότα δε δημιουργούν τον χαρακτήρα μας, απλώς τον αποκαλύπτουν

Ζήτησα ένα σωρό πράγματα για να μπορώ να απολαύσω τη ζωή.

Μου δόθηκε η ζωή για να μπορώ να τ’ απολαύσω όλα.

Καθόμουν στον κήπο το πρωί και χάζευα δυο μικρά γατάκια πως ταλαιπωρούσαν ένα μικρό πουλάκι, που τραυματισμένο και ανήμπορο περίμενε να φαγωθεί για ησυχάσει και θυμήθηκα μια πολύ όμορφη ιστορία που έλεγε ο Γέροντας, όταν του ζητούσαν επιμόνως κάποιοι «Λόγον Αγαθόν» και είπα πως αξίζει να την μοιραστώ μαζί σας :

O Θεός μιλάει με ψιθύρους

Αύριο του Προφήτη Ηλία σημαίνει πως το καλοκαίρι πήρε το κατήφορο

Συχνά ο Θεός, μιλά σε μας με μια ήσυχη και ήρεμη φωνή.

Η Αγία Γραφή αναφέρει:

Η γνώμη των άλλων

Ένας άντρας μπαίνει σε ένα τραίνο που έγραφε ότι πηγαίνει στη Λάρισα . Ρωτάει έναν άνθρωπο που καθόταν μέσα στο βαγόνι: «-Αυτό το τραίνο πηγαίνει στη Λάρισα ;». Ο άνθρωπος λέει «-ναι», αλλά επειδή διαβάζει την εφημερίδα του, η απάντηση του ακούστηκε κάπως αβέβαιη, οπότε ο άνδρας δεν πείθεται. Ξαναρωτάει τον ίδιο άνθρωπο: «-Κύριε, όντως πηγαίνει στη Λάρισα;»

Ταξινομήστε τον Έλληνα ...

Η εφημερίδα «Κόσμος» της Ουάσιγκτον, τον Ιούλιο του 1931, προκήρυξε διαγωνισμό για τον ευστοχότερο χαρακτηρισμό ενός λαού. Το πρώτο βραβείο, με ομόφωνη απόφαση της επιτροπής απέσπασε ο δικαστής N. Kelly για το χαρακτηρισμό του Έλληνα.

Ο χαρακτηρισμός είχε περίπου ως εξής:

Μπροστά στο δικαστήριο της αδέκαστης ιστορίας αποκαλύφθηκε ο Έλληνας εξαρχής κατώτερος των περιστάσεων , αν και κατείχε τα πρωτεία από άποψη διανοητική.

Ο Έλληνας είναι :

Περί αγίων, λειψάνων και καστάνων

Του Γιώργου Βλαντή:

Διευθυντή του Συμβουλίου των Εκκλησιών της Βαυαρίας

και επιστημονικού συνεργάτη της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών Βόλου

Κάθε εχέφρων άνθρωπος, πιστός ή μη, που έχει διαβάσει τους «Κατά Ελλήνων» λόγους Αθανασίου του Μεγάλου ή το «Περί της Πολιτείας του Θεού» του ιερού Αυγουστίνου αισθάνεται ευγνωμοσύνη για τη χριστιανική συμβολή στην απομάγευση του κόσμου, για τη θεολογική όσο και ορθολογική διανοητική συντριβή της παγανιστικής δεισιδαιμονίας, της οποίας την έκταση και ένταση είθισται να αποσιωπούν οι άκριτοι νοσταλγοί της αρχαιότητας.

Ευγνωμοσύνη και Αχαριστία

Ήταν ένας τύπος που κάθε πρωί έδινε στο ζητιάνο της γειτονιάς του από ένα ευρώ. Αυτό γινόταν για κανένα τρίμηνο. Στη συνέχεια συνέχιζε κάθε πρωί να τον χαρτζιλικώνει, αλλά πλέον του έδινε 50 λεπτά. Μετά από κανένα χρόνο μειώθηκε το ποσό σε 20 λεπτά και στο τέλος σταμάτησε να του δίνει λεφτά.

Κάποια μέρα τον σταμάτησε ο ζητιάνος και τον ρώτησε γιατί δεν του δίνει πια λεφτά. Οπότε ο τύπος του είπε:

-Στην αρχή ήμουν ελεύθερος, οπότε σου έδινα ένα ευρώ. Μετά παντρεύτηκα, ξέρεις, γυναίκα, έξοδα... οπότε σου έδινα 50 λεπτά. Μετά έκανα ένα παιδί, ξέρεις, πάμπερς, γάλατα... οπότε σου έδινα είκοσι λεπτά. Μετά έκανα και δεύτερο παιδί, αυξήθηκαν τα έξοδα, οπότε σταμάτησα να σου δίνω λεφτά.

Θα μπορούσε να είναι και ανέκδοτο

Ο εγωισμός και η λήψη αποφάσεων

Κάποτε σε μια ερασιτεχνική ομάδα ποδοσφαίρου σε ένα χωριό οι προπονήσεις γινόταν κάθε απόγευμα Δευτέρας – Τετάρτης- Πέμπτης (6-9) και κάθε Τρίτη (5-6) γινόταν η θεωρία στρατηγικής του επόμενου αγώνα.

Από την αρχή της σεζόν οι παίκτες ζήτησαν από τον Προπονητή που ήταν συνταξιούχος μεγάλος παίκτης να αλλάξει την Θεωρία και να την πάει την Δευτέρα 5-6 ακριβώς πριν την προπόνηση για να έχουν και δύο ελεύθερα απογεύματα την εβδομάδα με την οικογένειά τους και να μπορούν να βγουν και κανένα απόγευμα Τρίτης στην Αγορά.

Μην πιστεύεις

Μην πιστεύεις τις παραδόσεις, ακόμη κι αν έχουν γίνει πιστευτές από πολλές γενιές και σε πολλές χώρες.

Μην πιστεύεις κάτι επειδή πολλοί το επαναλαμβάνουν.

Μη δέχεσαι τίποτα εξαιτίας της αυθεντίας του ενός ή του άλλου ή των σοφών ή των γερόντων ή επειδή βασίζεται στην αυθεντία των κειμένων.

Οι Σαμιώτες γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα

Δικό μου ... τριαντάφυλλο

Βλέπεις ένα όμορφο λουλούδι – ένα τριαντάφυλλο πάνω στην τριανταφυλλιά – και αμέσως πας και το κόβεις. Θέλεις να το αποκτήσεις και το σκοτώνεις ! Τώρα το βάζεις στο πέτο σου, μα είναι ένα νεκρό λουλούδι, ένα πτώμα. Δεν είναι πια όμορφο. Πως μπορεί κάτι νεκρό να είναι όμορφο ; Είναι απλώς μια ανάμνηση και σβήνει. Ήταν τόσο ζωντανό πάνω στην τριανταφυλλιά, τόσο όμορφο και τόσο ευτυχισμένο και υπήρχε χορός και τραγούδι γύρω του. Κι εσύ τα σκότωσες όλα αυτά. Τώρα κουβαλάς ένα νεκρό λουλούδι στο πέτο σου.

Αυτό κάνουμε με όλα γύρω μας. Είτε είναι ομορφιά, είτε είναι αγάπη, είτε είναι ο Θεός ο ίδιος. Προσπαθώντας να τα αποκτήσουμε, τα σκοτώνουμε.

Χαμογέλα.

Ένα χαμόγελο δεν κοστίζει τίποτα ενώ προσφέρει πολλά. Κάνει πιο πλούσιους εκείνους που το λαμβάνουν χωρίς να κάνει φτωχότερους εκείνους που το δίνουν. Ένα χαμόγελο δημιουργεί ευτυχία στο σπίτι, καλλιεργεί την καλή θέληση στη δουλειά και είναι μία επικύρωση φιλίας. Ξεκουράζει τους ταλαιπωρημένους, δίνει χαρά σε αυτούς που έχουν χάσει το θάρρος τους, είναι σαν ηλιαχτίδα για τους λυπημένους και είναι το καλύτερο αντίδοτο της Φύσης για τις φασαρίες.

Μερικοί άνθρωποι είναι πολύ κουρασμένοι για να μας δώσουν ένα χαμόγελο.

Ανέκδοτο: Η ζωή είναι ωραία!

Επειδή η ζωή θέλει και χιούμορ όπως ανέφερε και ο φίλος Γιάννης, και καθώς σε αυτό εδώ το Blog αναρτήθηκαν άρθρα για την ζωή, και τον θάνατο παραθέτω το παρακάτω ανέκδοτο, έτσι για να φτιάξει η μέρα μας:

Ήταν κάποτε ένα ζευγάρι ηλικιωμένων και συζητάν μεταξύ τους για το πόσο πολύ αγαπάει ο ένας τον άλλον.

Κάποια στιγμή λέει η γιαγιά στον παππού:

-Θα ήθελα να πέθαινα πριν από σένα, δεν μπορώ να ζήσω μετά μόνη!

Απαντά ο παππούς:

-Όχι εγώ θα ήθελα να πεθάνω πριν από σένα, Τι θα απογίνω μετά μόνος;

Πόσο μαθητές είμαστε;

Αλήθεια τι σημαίνει να είσαι μαθητής; Να μάθεις μια τέχνη, να αποκτήσεις ένα πτυχίο, να καταλάβεις πως λειτουργεί μια μηχανή; Άραγε υπάρχει ηλικία που να μπορείς να πεις ότι τα ξέρεις όλα και να σταματήσεις ή που να μπορείς να πείσεις τον στενό φιλικό κύκλο σου ότι τα ξέρεις όλα γνωρίζοντας τη μικρότητά σου;

Ο μαθητής από την παιδική μου ηλικία ήταν το άτομο το οποίο, πρέπει για κάποιο λόγο, που θα μάθαινε στην πορεία, να διδαχτεί κάποια πράγματα είτε για να πάρει έναν βαθμό και να καταταχθεί πιο πάνω από τους υπόλοιπους είτε σαν μια διαδικασία την οποία θα την κατάπινα -σα φάρμακο με άρωμα φράουλα των παιδικών μου χρόνων- με μια γουλιά γιατί δεν το μπορούσα.

Το πιο βαθύ σκοτάδι – Αντώνης Σαμαράκης

Όταν ήμουνα μέλος στην αντίσταση, τότε που ήμουνα νέος, πήγα και γω στα βουνά πάνω στην Θεσσαλία. Εκεί μια μέρα, σε ένα χωριό που λέγεται Aης Γιώργης, ένας φίλος, ο Aντώνης Mπάκαρος, μου είπε να πάμε το βράδυ να φυλάμε τα ζωά στο βουνό μην τα αγριέψουνε οι λύκοι.

Ήταν μια νύχτα κατάμαυρη, πίσσα που στα μάτια μου φαινότανε αιώνια. Γυρνάω λοιπόν μια στιγμή και λέω στον Αντώνη «αυτή η νύχτα δεν θα τελειώσει ποτέ; το σκοτάδι γίνεται όλο και πιο πυκνό».

Αυτός μου απάντησε με κείνη την βουνίσια προφορά του. «Δεν ξέρεις ότι το πιο βαθύ σκοτάδι την νύχτα είναι λίγο πριν την αυγή;».

Εγώ δεν είχα ξαναζήσει στην ύπαιθρο, δεν τόξερα αυτό. Kαι πράγματι έτσι είναι.

Λίγο πρίν φέξει η καινούργια μέρα προηγείται το πιο βαθύ σκοτάδι. Άρα λίγο πριν φέξει η καινούργια ελπίδα ζούμε το πιο βαθύ σκοτάδι.

Ξημέρωσε, παλιό αγαπημένο τραγούδι

Σαν άκουσμα το είχα Πολλά χρόνια στα αυτιά μου και τυχαία την εντόπισα σε κάποιο κανάλι που βρίσκονται και άλλες εξαφανισμένες ταινίες πλημμυρισμένες με τραγούδια της αλησμόνητης εκείνης εποχής. 

Λογική ή συναίσθημα;

Αν και επιστήμη της ψυχολογίας υποστηρίζει πως η «Λογική έπεται του συναισθήματος» πολλές φορές αναρωτήθηκα στη ζωή μου, λειτουργώ με το συναίσθημα ή τη λογική;

Πιστεύω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι, έχει έρθει στιγμή στη ζωή τους που έχουν αυτό το δίλημμα.

Έχω λειτουργήσει και με τα δύο στη ζωή μου. Τα περισσότερα χρόνια λειτουργούσα με την λογική.

Έτσι είχα μάθει.

Ξέρεις να ακούς ;

Συγχωρέσατε την (ολίγο από) αργκό γραφή σήμερα διότι ο Νώντας έτσι καταλαβαίνει καλύτερα:

Γιατί τόσα άρθρα ψυχολογικού ενδιαφέροντος; Έχουμε ανάγκη από ψυχοθεραπεία;

Ο Νώντας καλός  φίλος και φανατικός αναγνώστης του «Πυθαγόρα» μου έθεσε το παραπάνω ερώτημα και δήλωσε πως είναι τρελός, αλλά  πιστεύω πως είναι μια χαρά. Εξάλλου ποιος τρελός έχει επίγνωση της τρέλας του; Είναι αδύνατον, γιατί αποκτώντας αυτή την επίγνωση θα γινόταν αμέσως καλά. Όλοι οι υπόλοιποι στα όρια είμαστε. Ούτε στα άσπρα ούτε στα μαύρα (πλήκτρα του πιάνου). Στη χαραμάδα! – όπως θα έλεγε κι ο Ζαμπέτας.-

Ποια είναι η βασική ανάγκη του σύγχρονου ανθρώπου; Λεφτά είπες ;

Ο ποιητής και ο γιατρός

Μια ιστορία των Σούφι

Ένας ποιητής πήγε σε ένα γιατρό και του είπε :

-Είμαι πολύ άσχημα, έχω τρομερά συμπτώματα, νιώθω στενοχώρια, ταραχή, χέρια, πόδια, μαλλιά υποφέρουν.

Ο γιατρός του είπε :

-Αληθεύει ότι δεν έχεις απαγγείλει ακόμη δημόσια την τελευταία ποιητική σου σύνθεση;

«-Ναι αληθεύει» απάντησε ο ποιητής. «-Πολύ καλά» απάντησε ο γιατρός, «-κάθισε λοιπόν να μου απαγγείλεις τα τελευταία σου ποιήματα».

Ο ποιητής απάγγειλε τα ποιήματά του. Ο γιατρός του ζήτησε να τα απαγγείλει ξανά και ξανά. Τέλος του είπε:

Στιγμές διακοπών και χαλάρωσης!

Μια που ο μήνας Ιούλιος έφτασε στην μέση και ο Αύγουστος είναι κατά κύριο λόγω μήνες διακοπών στην Ελλάδα σκέφτηκα να γράψω ένα ανάλαφρο άρθρο για την ανάγκη των διακοπών κατόπιν παραινέσεως εκλεκτού φίλου που ποτέ δεν κάνει διακοπές. λέει  πως δεν είναι η Δ.Ε.Η  για να κάνει διακοπές.