3. Καινούργια μάτια.
Καινούργιες πόρτες
Είμαστε μερικές φορές τόσο τυφλωμένοι από τον θυμό, τον πόνο
ή την κακοκεφιά μας, που δεν βλέπουμε τις «καινούργιες πόρτες» που ανοίγονται
μπροστά μας.
Όλοι έχουμε ακούσει τη φράση: «όταν κλείνει μια πόρτα,
ανοίγει μια άλλη». Τη θεωρώ αληθινή. Συμβαίνει, όμως, καμιά φορά να μην έχουμε
διάθεση να γυρίσουμε το χερούλι αυτής της πόρτας.
4. Αποδοχή
Ακόμη κι αν είναι το δυσκολότερο πράγμα που έχεις κάνει στη
ζωή σου, πρέπει τώρα να δεχτείς αυτή τη σκληρή πραγματικότητα. Βρίσκεσαι στο
δρόμο των δακρύων και δεν υπάρχει επιστροφή. Ο δρόμος αυτός πάει μόνο μπροστά.
Όσο δημιουργείς σε ένα μικρό κομμάτι του μυαλού σου τη φαντασίωση ότι ο άλλος
θα γυρίσει, ότι τα πράγματα θα ξαναγίνουν όπως ήταν, ότι θα ξαναγυρίσει αυτός
που πέθανε.. δεν πρόκειται ποτέ να φτάσεις στο τέρμα του δρόμου.
Πράγματι, αν υπάρχει μια έστω και πολύ μικρή πιθανότητα να
μην είναι η απώλεια οριστική, θα έχεις να διαλέξεις ανάμεσα στο να συνεχίσεις
να ελπίζεις και να μην πάρεις τον δρόμο των δακρύων, ή να πάρεις την απόφαση
πως ως εδώ ήταν, έστω κι αν τα γεγονότα αφήνουν μιαν αμυδρή ελπίδα.
Είναι μεγάλος πειρασμός να βρεις καταφύγιο στην ιδέα ότι ο
άλλος, από τον ουρανό, σε βλέπει και σε νοιάζεται. Δεν υπάρχει τίποτα κακό στη
θρησκευτική πίστη που έχει ο καθένας. Αντιθέτως, η πίστη είναι θαυμάσιος
σύμμαχος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου