Μυστικά πρωτόκολλα Εισαγωγή Γ

III

Τα «Πρωτόκολλα» είναι είκοσι τέσσαρα τον αριθµόν. Είναι µάλλον διδασκαλίαι και γνωµικά παρά ανακοινώσεις. Φαίνεται ότι ο συγγραφεύς των η οι συγραφείς των, ίσχον ως κυριωτέραν φροντίδα να εκθέσωσιν εις είκοσι τέσσαρα. µαθήµατα τα δόγµατα του Ισραήλ, τους αντικειµενικούς του σκοπούς, ους επιδιώκει από των αρχαιοτάτων χρόνων και τας λεπτοµέρειας του τελικού σχεδίου εκστρατείας πρός κατάκτησιν της παγκοσµίου εξουσίας, οπότε τα πάντα θα. εφαίνοντο παρασκευασµένα δια να αρχίσωσι τον αποφασιστικόν αγώνα.

∆ια τους Ιουδαίους δεν υπάρχει άλλο δίκαιον παρά το της ισχύος· η φιλελευθερία κατέστρεψε παρά τοις Goym την τε θρησκείαν και την εξουσίαν ο χρυσός είναι εις χείρας του Ισραήλ και, δια του χρυσού, εγένετο ούτος κύριος του Τύπου και της κοινής γνώµης, δι' ων και διευθύνονται αι κυβερνήσεις εις τα δηµοκρατικοποιηθέντα Κράτη.

Αι τεκτονικοί στοαί διευθύνονται υπο των Ιουδαίων οι οποίοι κατευθύνουσι τας εκδηλώσεις και την προπαγάνδαν αυτών.

Οι χριστιανικοί Λαοί θα είναι ηµέραν τινά τόσον απογοητευµένοι, ώστε θα απαιτήσωσιν υπερκυβέρνησιν παγκοσµίαν, πηγάζουσαν εκ του Ιουδαϊσµού. Ιδιαίτεροι πέλεµοι και µία παγκόσµιος ρήξις, ην ο Ισραήλ θα δυνηθή να εξαπολύση, θα επισπεύσωσι την βασιλείαν αυτού. Η ιουδαϊκή µοναρχία θα αντικαταστήση την φιλελευθερίαν των χριστιανικών Κρατών. Όλαι αι θρησκείαι θα καταργηθώσι πλην της του Μωϋσέως (δηλ. του Ταλµούδ).

∆ια να δείξωσι την δύναµίν των οι Ιουδαίοι θα καταβάλωσι και θα υποδουλώσωσι δια της δολοφονίας και του εκφοβισµού ίνα των λαών της Ευρώπης. Προοδευτικός φόρος επί του κεφαλαίου και δάνεια κρατικά θα αποκαταστρέψωσι τους Χριστιανούς, τους οποίους άθεος διδασκαλία θα ανηθικοποιήσει και η επί τόσου χρόνου αναµενόµενη ώρα θα σηµάνει. Ο Βασιλεύς των Ιουδαίων, ενσάρκωσις του Πεπρωµένου, θα βασιλεύση επί του καταδαµασθέντος σύµπαντος.

Τοιούτον είναι εν συντόµω το περιεχόµενον των «Πρωτοκόλλων». Είναι καλόν να µελετήση τις τα διάφορα κεφάλαια και, να συγκρίνη το κείµενόν των προς άλλα έγ-γραφα εβραϊκής προελεύσεως και να παρατηρήσει αν έχουσι πραγµατοποιηθή, κατά και µετά τον πόλεµον, τα προβλεφθέντα γεγονότα και αναγγελθέντα συµβεβηκότα εις φυλλάδια γεγραµµένα προ είκοσιν ετών.

Το τρίτον κεφάλαιον αυτών των διδασκαλιών των Σοφών του Ισραήλ περιέχει υπαινιγµόν εις τον Όφιν, ο οποίος συµβολίζει την προοδευτικήν πορείαν του Ισραήλ προς την παγκόσµιον κυριαρχίαν.

Ο Σέργιος Νείλος, εις τον επίλογον του βιβλίου του, το οποίον η αµερικανική και η γερµανική µετάφρασις δεν είχεν υπ' όψει της, παρέχει περιέργους λεπτοµέρειας περί του συµβόλου τούτου της ιουδαϊκής δυνάµεως, αείποτε νικηφόρου, όταν θα έχει περικλείσει τα ευρωπαϊκά Κράτη, Κατά τας ιουδαϊκά; παραδόσεις, η πρόρρησις αυτή ανέρχεται εις τους χρόνους του Σολοµώντος. Η κεφαλή του όφεως παριστάνη τους ιθύνοντας, τους µεµυηµένους του Ισραήλ. Εισδύη εις την καρδίαν εκάστου των εθνών δια να τα διαφθείρη, να τα καταστρέψη και αναχωρήσασα εκ Σιών, οφείλει να επανέλθη εις αυτήν, αφού θα έχει εκπληρώσει τον κύκλον των κατακτήσεων της.

Οι Σιωνισταί έχουσιν από πολλού χρόνου ερίσει τον χάρτην, εις τον οποίον είναι εγκεχαραγµένον το δροµολόγιου του ερπετού, και επί του χάρτου αυτού σηµειούνται οι µεγάλοι σταθµοί του δροµολογίου, οι διανυθέντες και οι µέλλοντες να διανυθώσιν. Ο πρώτος σταθµός το οδηγεί εις την Ελλάδα, κατά την εποχήν του Περικλέους (429 π.Χ.)· επί βασιλείας του Αυγούστου, ολίγον προ της γεννήσεως του Ιησού Χρίστου, η κεφαλή του Οφέως εισέδυσεν εις την Ρώµην. Η Μαδρίτη την είδεν εµφανιζοµένην επί Καρόλου του Ε', οι Παρίσιοι κατά την παρακµήν Λουδοβίκου του 14ου, το Λονδίνον κατά την πτώσιν του Ναπολέοντος, το Βερολίνον κατά το 1871, µετά τας αποθεώσεις της συνθήκης των Βερσαλιών, η Πετρούπολις κατά το 1881.

Είναι άξιον σηµειώσεως ότι όλα τα Κράτη, επί των οποίων ο Όφις αφήκε το γλοιώδες ίχνος του, εκλονίσθησαν µέχρι των θεµελίων των υπό πολιτικών και κοινωνικών κρίσεων.

Ο χάρτης δεικνύει δια βελών τους τελευταίους σταθµούς: την Μόσχαν, το Κίεβον, την

Οδησσόν, την Κωνσταντινουπολιν και τέλος την Ιερουσαλήµ, την αφετερίαν και το τέρµα του µοιραίου δροµολογίου. Ο Σέργιος Νείλος είς έκδοσιν των «Πρωτοκόλλων» του 1922, ανάφερει επί πλέον πολλά έγγραφα, τα οποία έρχονται να τονώσωσι τας διδασκαλίας και τας προρρήσεις των Σοφών της Σιών. Τον Νοέµβριον του 1910 τα «Νέα της Μόσχας» (Moskovskia Viedomosti) έδηµοσίευον άρθρον, του Κ. J. Tour, επιγραφόµενον «Τα απόκρυφα ιουδαϊκά προγράµµατα», δεικνύον τάς πραγµατοποιηθείσας προόδους υπό των Ιουδαίων είς την ρωσικήν Αυτοκρατορίαν: «Κατά το διάστηµα των 50 τούτων τελευταίων ετών πολλαί καταστροφαί επήλθον, και εκάστη τούτων των καταστροφών επέσπευσε δια γιγαντιαίου βήµατος το ιουδαϊκό έργον...

«Είς την Ρωσίαν, η Έπανάσιασις δεν επέτυχε τελείως, αλλ' εν τούτοις οι Ιουδαίοι εκέρδισαν πολύ, χάρις είς τα συµβάντα του 1905 και 1906. Τα τελευταία συνέδρια των απεκάλυψαν όλας των τας ελπίδας. Η ∆ούµα κατεπλάγη εξ ένός νοµοσχεδίου υπογεγραµµένου υπό µεγάλου αριθµού βουλευτών, χορηγούντος πλήρη ισότητα δικαιωµάτων είς τους Ιουδαίους, οίτινες απολαύουσιν ήδη πράγµατι πολλών πλεονεκτηµάτων. Από της εποχής του υπουργείου του Witte τα όρια της διαµονής των Ισραηλιτών, κακώς τηρούµενα άλλοτε, απέβησαν µάταια δια σειράς εγκυκλίων, και αί ταραχαί, αίτινες κατέστρεψαν και ανηθικοποίησαν τους αύτόχθονας πληθυσµούς, απέβησαν και αύται προς όφελος των Ιουδαίων.

Σύγχρονος συγγραφεύς (ο Μ. Damtschanko) εξέφρασε την εξής γνώµην είς βιβλίον δηµοσιευθέν κατά το 1911 : «Λαµβανοµένου υπ' όψει του σχετικώς µικρού αριθµού των Ιουδαίων, ούτοι µόνοι των είς µίαν ευρείαν πάλην δεν δύνανται βεβαίως να νικήσωσι το πλήθος, εν τω µέσω του οποίου ζώσιν ως παράσιτα. ∆ι' ο επενόησαν εν είδος αυτοκτονίας δια τους Χριστιανούς, προκαλούντες επιτηδείως παρ' αυτοίς εµφυλίους διαφωνίας και παρασκευάζοντες εντέχνως κακοδιοικήσεις και ακυβερνησίας».

Αφού έχουσι περισυλλέξει τον χρυσόν και καταλάβει εις χείρας των τα κυριώτερα όργανα του Τύπου, επετέθησαν κατά των µοναρχών, διότι ούτοι είναι «µία ανωτέρα δύναµις, πλήρης αυταπαρνήσεως και διατεθειµένη εποµένως να υπερασπίζη πάν ό,τι είναι ασθενές». ∆ια τούτο οι Ιουδαίοι έχουσι πανταχού διευκολύνει την υ-ποκατάστασιν του δηµοκρατικού πολιτεύµατος εις τα µοναρχικά τοιούτα.

Όσον άφορα τον Μπολσεβικισµόν, οι Ιουδαίοι της Ρωσίας δεν αρνούνται, ότι είναι οι υπεύθυνοι αυτουργοί αυτού. Εις εφηµερίδα της Charkow, δηµοσιευοµένην εις Yeddisk, Der Kommunist, ο Ισραηλίτης Μ. Kohen, έγραφε την 12ην Απριλίου του 1919 «∆ύναται τις να είπη άνευ υπερβολής, ότι η µεγάλη ρωσική κοινωνική επανάστασις, υπήρξεν έργον των Ιουδαίων και ούτοι όχι µόνον κατηύθυναν την υπόθεσιν, αλλά και έλαβον εις χείρας των το ζήτηµα των Σοβιέτ. ∆υνάµεθα να είµεθα ήσυχοι ηµείς οι Ιουδαίοι, εφ' όσον η υπέρτατη διεύθυνσις του ερυθρού στρατού θα είναι εις χείρας του Λέοντ. Τρότσκι ».

∆εν είναι ίσως παράτολµον να φρονή τις, ότι εάν εσχάτως η Αγγλία έχη συνάψει ειρήνην µε τα Σοβιέτ, τούτο εγένετο, διότι Ισραηλίται του Υπουργείου και οι οπαδοί του Lloyd George εσχον αρκετήν επιρροήν επί της Βρεταννικής Κυβερνήσεως δια να την αγάγωσιν, υπό το πρόσχηµα εµπορικών ωφελειών, εις το να υποστήριξη αυτη το ιουδαϊκόν καθεστώς της επαναστατικής Ρωσίας.

Αι θεωρίαι αυταί και τα σχόλια του Σεργίου Νείλου δύνανται να διαφωτίσωσιν ή να δικαιολογήσωσι χωρία τινά των «Πρωτοκόλλων», αλλ' αυτό τούτο το κείµενον δεν στερείται ούτε σαφήνειας ούτε βάθους. Φέρει εν εαυτώ µίαν αποδεικτικήν δύναµιν ου την τυχούσαν, και δια τούτο οι Ιουδαίοι, αφού είς µάτην προσεπάθησαν να εξαφανίσωσι το βιβλίον τούτο και να καταπνίξωσι τας αδιακρίτους φωνάς, τας αποκαλύπτουσας το σχέδιον της εκστρατείας του Ισραήλ, αφωσιώθησαν εις την προσπάθειαν του να παραστήσωσιν, ότι τα πρακτικά των Σοφών της Σιών ήταν απόκρυφα και δεν εστηρίζοντο επί κανενός σοβαρού δεδοµένου.