ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΖ'.

ΠΕΡΙΛΗΨΊΣ: Το δικηγορικόν επάγγελµα. Η επιρροή των Χριστιανών ιερέων. Η ελευθερία της συνειδήσεως. Ο βασιλεύς των Ιουδαίων. Πατριάρχης και Πάπας. Μέσα πάλης κατά της υφισταµένης Εκκλησίας. Προβλήµατα του συγχρόνου Τύπου. Οργάνωσις της αστυνοµίας. Η εθελοντική αστυνοµία. Η επί τη βάσει του προτύπου της ιουδαϊκής κοινωνίας κατασκοπεία. Αι καταχρήσεις της εξουσίας.

Το δικηγορικόν επάγγελµα δηµιουργεί ανθρώπους ψυχρούς, σκληρούς, πείσµονας και άνευ αρχών, οίτινες εν πάση περιπτώσει παραµένουσιν εντός απροσώπου και καθαρώς νοµικού επιπέδου. Συνειθίζουσι να εκµεταλλεύωνται τα πάντα προς όφελος της υπερασπίσεως και όχι προς το κοινωνικόν καλόν. ∆εν αποποιούνται γενικώς καµµίαν υπεράσπισιν και προσπαθούσι να επιτύχωσι την αθώωσιν πάση θυσία εκµεταλλευόµενοι τας ελαστικότητας της δικονοµίας. ∆ι’ αυτού του τρόπου αποθαρρύνουσι το δικαστήριον. Ως εκ, τούτου θα επιτρέπωµεν την εξάσκησιν του επαγγέλµατος τούτου εντός στενών ορίων και θα µεταβάλωµεν τα µέλη του εις εκτελεστικά όργανα. Οι δικηγόροι όπως και οι δικασταί θα στερούνται του δικαιώµατος να επικοινωνώσι µετά των υποδίκων· θα λαµβάνωσι τας δικαστικάς υποθέσεις, θα τας αναλύωσι κατά τα υποµνήµατα και τα στοιχεία των δικαστικών ανακρίσεων, θα υπερασπίζονται τους πελάτας των µετά την προ του δικαστηρίου ανάκρισίν των και αφου διευκρινισθώσι τα γεγονότα. Θ’ αµοίβωνται ανεξαρτήτως του αποτελέσµατος της υπερασπίσεως. Ούτω θα έχωµεν υπεράσπισιν τιµίαν, αµερόληπτον και καθοδηγουµένην υπό πειστηρίων και ουχί υπό συµφέροντος. Το τοιούτον θα καταπαύση, µεταξύ άλλων και την σηµερινήν διαφθοράν των δικαστικών Παρέδρων, οίτινες δεν θα συγκατατίθενται πλέον να δίδωσι δίκαιον µόνον εις εκείνον, όστις πληρώνει.

Ελάβοµεν ήδη µέριµναν να καταστρέψωµεν την επιρροήν της χριστιανικής ιερατικής τάξεως και να προκαλέσωµεν ούτω την αποτυχίαν της αποστολής της, διότι άλλως θα ηδύνατο επί του παρόντος να µας ενοχλή επί πολύ. Η επιρροή της επί των λαών καταπίπτει καθηµερινώς. Η ελευθερία της συνειδήσεως έχει διακηρυχθή ήδη πανταχού. Ελάχιστα συνεπώς έτη υπολείπονται ακόµη µέχρι της πλήρους καταρρεύσεως της χριστιανικής θρησκείας. Ευκολώτερον ακόµη θα καταβάλωµεν και τας άλλας θρησκείας, µε τας οποίας όµως είναι ακόµη πολύ ενωρίς ν’ ασχοληθώµεν. Θα περιορίσωµεν τον κλήρον και τους κληρικούς εντός πλαισίων τόσον στενών, ώστε η επιρροή των να είναι µηδαµινή εν συγκρίσει προς εκείνην, την οποίαν είχον άλλοτε.

Όταν θα επιστή η στιγµή να καταστρέψωµεν τελειωτικώς την Παπικήν αυλήν, ο δάκτυλος αοράτου χειρός θα δείξη εις τους λαούς την αυλήν ταύτην. Αλλ’ όταν οι λαοί θα επιπέσωσι κατ’ αυτής, θα εµφανισθώµεν ως υπερασπισταί της δια να µη επιτρέψωµεν να χυθή αίµα. ∆ια του αντιπερισπασµού τούτου θα διεισδύσωµεν εις το εσωτερικόν του φρουρίου, οπόθεν δεν θα εξέλθωµεν ειµή όταν το καταστρέψωµεν καθ’ ολοκληρίαν.

Ο βασιλεύς των Ιουδαίων θα είναι ο αληθής Πάπας της οικουµένης, ο Πατριάρχης της διεθνούς Εκκλησίας.

Εφ’ όσον όµως η νεολαία, δεν έχει ανατραφή εισέτι µε τας νέας µεταβατικάς δοξασίας κατ’ αρχάς και µε τας δικάς µας κατόπιν, δεν θα θίξωµεν φανερά τας υπαρχούσας Εκκλησίας, αλλά θα αγωνισθώµεν εναντίον αυτών δια της κριτικής και της διεγέρσεως διχονοιών.

Εν γένει ο σύγχρονος τύπος µας θα αποκαλύπτη τας υποθέσεις του Κράτους, τας θρησκείας, την ανικανότητα των Χριστιανών, και πάντα ταύτα µε τας πλέον κακοήθεις λέξεις δια να τους δυσφηµήση παντοιοτρόπως, όπως µόνον η µεγαλοφυής φυλή ηµών γνωρίζει να πράττη.

Το πολίτευµα µας θα είναι η ενσάρκωσις της βασιλείας του Vichnou, ο οποίος θα είναι το σύµβολον µας. ∆ι’ εκάστης εκ των εκατόν χειρών µας θα κρατώµεν και εν ελατήριον της κοινωνικής µηχανής. Θα αντιλαµβανόµεθα τα πάντα άνευ της βοηθείας της επισήµου Αστυνοµίας, ήτις, όπως την έχοµεν διοργανώσει δια τους χριστιανούς, εµποδίζει σήµερον τας Κυβερνήσεις να βλέπωσιν.

Εις το πρόγραµµα µας το τρίτον των υπηκόων µας θα επιβλέπωσι τους άλλους εκ καθήκοντος, δια να υπηρετήσωσιν εκουσίως το Κράτος, ∆εν θα θεωρήται τότε άτιµον το να είναι τις κατάσκοπος και καταδότης· απεναντίας αυτό θα είναι επαινετόν, αι αβάσιµοι όµως καταγγελίαι θα τιµωρώνται σκληρώς, ίνα µη γίνεται κατάχρησις του δικαιώµατος τούτου.

Οι πράκτορες µας θα λαµβάνωνται εξ ίσου εκ της ανωτέρας κοινωνίας όσον και εκ των κατωτέρων τάξεων, εκ του κύκλου της διοικητικής τάξεως, ήτις διασκεδάζει και µεταξύ των εκδοτών, τυπογράφων, βιβλιοπωλών, υπαλλήλων, εργατών, αµαξηλατών, θαλαµηπόλων κλπ.

Η εστερηµένη δικαιωµάτων Αστυνοµία, µη εξουσιοδοτούµενη να ενεργή αυτή η ιδία, και εποµένως άνευ δυνάµεως, θα µαρτυρή µόνον και θα καταγγέλλη· η έξακρίβωσις των καταθέσεων της και αι συλλήψεις θα εξαρτώνται εξ υπευθύνου οµίλου ελεγκτών των αστυνοµικών υποθέσεων· αυταί αι συλλήψεις θα ενεργώνται υπό της Χωροφυλακής και της δηµοτικής Αστυνοµίας. Ο µη αναφέρων ό,τι είδεν ή ήκουσεν αναφορικώς πρός πολιτικά ζητήµατα των, θα θεωρήται εξ ίσου ένοχος συµµετοχής και αποκρύψεως ως εάν απεδεικνύειο ότι διέπραξε τα δύο ταύτα εγκλήµατα.

Όπως σήµερον οι αδελφοί µας είναι υποχρεωµένοι, υπό ιδίαν αυτών ευθύνην, να καταγγέλλωσιν εις την κοινότητα, των τους αποστάτας, ή τα πρόσωπα τα οποία αναλαµβάνουσί τι εναντίον της κοινότητος των, ούτω και εις το παγκόσµιον Κράτος µας θα είναι υποχρεωµένοι πάντοτε αι υπήκοοι µας να εξυπηρετώσι το Κράτος εις πασαν περίπτωσιν..

Τοιαύτη τις οργάνωσις θα εξαφανίση τας καταχρήσεις της εξουσίας, την διαφθοράν και παν ό, τι τα συµβούλια µας και αι θεωρίαι µας περί υπεράνθρωπων δικαιωµάτων εισήγαγον εις τας συνήθειας των Χριστιανών... Πώς άλλως όµως θα ηδυνάµεθα να επιτύχωµεν τον πολλαπλασιασµόν των αταξιών εν τη διοικήσει των; ∆ια τίνων άλλων µέσων;... Μεταξύ των σπουδαιότερων τοιούτων είναι και τα όργανα, εις τα οποία έχει ανατεθή η διατήρησις και αποκατάστασις της τάξεως. Είς ταύτα θα παρέχωµεν την δυνατότητα ν’ αναπτύσσωσι και ν’ αποδεικνύωσι τας κακάς έξεις και ιδιοτροπίας των και να καταχρώνται επί τέλους της δυνάµεως των.