Κεφαλαιον Ι΄.

ΠΕΡΙΛΗΨΊΣ: H δύναµις των πραγµάτων εν τη πολιτική. Η µεγαλοφυΐα της ποταπότητος. Τι υπόσχεται το µασωνικόν πραξικόπηµα. Η καθολική ψηφοφορία. Η αυτοεκτίµησις. Οι αρχηγοί των µασώνων. Ο µεγαλοφυής οδηγός του µασωνισµού. Αι οργανώσεις των και η λειτουργία των. Το δηλητήριον της φιλελευθερίας. Το σύνταγµα είναι η σχολή των κοµµατικών διχονοιών. Η δηµοκρατική χρονολογία. Οι Πρόεδροι είναι τα δηµιουργήµατα του µασωνισµού. Ευθύνη των Προέδρων. Ο «Παναµάς». Ο ρόλος της Βουλής και του Προέδρου. Ο µασωνισµός είναι νοµοθετική δύναµις. Το νέον δηµοκρατικόν πολίτευµα. Μετάβασις εις µασωνικήν «µοναρχίαν». Η εποχή της ανακηρύξεως του «Παγκοσµίου Βασιλέως». Εγκεντρισµός ασθενειών και άλλων κακών του µασωνισµού.

 Επαναλαµβάνω σήµερον ό,τι ήδη είπον, παρακαλώ δε να το ενθυµηθήτε, ότι δηλονότι αι Κυβερνήσεις και οι λαοί δεν βλέπουσι παρά την εξωτερικήν επιφάνειαν των πραγµάτων. Και πως θα διηυκρίνιζον την ενδόµυχον έννοιαν αυτών αφού οι αντιπρόσωποι των δεν σκέπτονται άλλο παρά να διασκεδάζωσιν; Ενδιαφέρει πολύ δια την πολιτικήν µας να γνωρίζωµεν την λεπτοµέρειαν ταύτην. Θα µας βοηθήση όταν θα µεταβώµεν εις την συζήτησιν της διαιρέσεως της εξουσίας, της ελευθερίας του λόγου, του τύπου, της ελευθερίας της συνειδήσεως, του δικαιώµατος του συνεταιρίζεσθαι, της ισότητος ενώπιον του νόµου, του απαραβίαστου της ιδιοκτησίας, του ασύλου της κατοικίας, των φόρων και της αναδροµικής ισχύος των νόµων. Όλα αυτά τα ζητήµατα είναι τοιαύτα ώστε δεν πρέπει ποτέ να τα θίγωµεν κατ’ ευθείαν και φανερά ενώπιον του λαού. Εις ας περιστάσεις είναι αναγκαίον να τα θίγωµεν, δεν πρέπει να τα απαριθµώ µεν, αλλά να κηρύττωµεν ολοκληρωτικώς, ότι αι αρχαί του νεωτέρου δικαίου αναγνωρίζονται υφ’ ηµών. Η σπουδαιότης της αποσιωπήσεως ταύτης συνίσταται εις τούτο, ότι µία αρχή, ήτις δεν κατονοµάζεται, µας αφήνει την ελευθερίαν ν’ αποκλείωµεν εξ αυτής τούτο ή εκείνο χωρίς να το αντιλαµβάνεται ο κόσµος, ενώ εάν τα απηριθµώµεν, θα εχρειάζετο ίνα τα παραδεχθώµεν άνευ επιφυλάξεως.

Ο λαός έχει ιδιαιτέραν αγάπην και µεγάλην εκτίµησιν προς τας πολιτικάς ευφυΐας και χαρακτηρίζει όλας τας βιαίας πράξεις των δια των εκφράσεων: «δεν είναι ηθικόν, δεν είναι καθόλου ηθικόν, αλλ’ είναι ευφυέστατον!.., είναι παιγνίδιον κακόηθες κατ’ ουσίαν, αλλά καλά παιγµένο!»

Σκοπεύοµεν να ελκύσωµεν όλα τα έθνη εις την κατασκευήν νέου επί στερεών θεµελίων κτιρίου, του οποίου έχοµεν προβλέψει το σχέδιον. Ιδού διατί µας χρειάζεται προ παντός το θράσος αυτό και η τοιαύτη πνευµατική ισχύς, αίτινες εν τω προσώπω των οργάνων µας τούτων θα συντελέσωσιν εις το να συντρίψωσι παν εµπόδιον εν τη πορεία µας. Πραγµατοποιούµενου του πραξικοπήµατος µας θα είπωµεν εις τας λαϊκάς µάζας «όλα πήγαιναν απελπιστικά, όλοι οι άνθρωποι υπέφεραν υπέρ τας δυνάµεις των. Συντρίβοµεν λοιπόν και αφανίζοµεν τα αίτια της δυστυχίας σας, δηλ. τας εθνότητας, τα σύνορα, τα διάφορα νοµίσµατα. Αναµφιβόλως σας αφήνοµεν ελευθέρους να µας δηλώσητε υπακοήν. ∆ύνασθε όµως εν επιγνώσει και δεδικαιολογηµένως να κάµετε τούτο πριν ή δοκιµάσητε αυτό το οποίον σας προσφέραµεν; Τότε οι λαοί συνασπιζόµενοι θα µας σηκώσουν εν θριάµβω ελαυνόµενοι από ενθουσιώδεις ελπίδας και πεποιθήσεις.

Το καθολικόν δικαίωµα της ψήφου όπερ εξεµεταλλεύθηµεν δια την επικράτησίν µας και προς ο έχοµεν συνηθίσει τους λαούς δια της µεθόδου των συλλογικών οργανώσεων και συνεννοήσεων, θα συντέλεση δι’ υστάτην φοράν εις το να εκδηλωθή οµόφωνος υπό της ανθρωπότητος η επιθυµία να µας γνωρίση εκ του πλησίον πριν ή µας κρίνη.

Προς τούτο ανάγκη να επιβάλωµεν την καθολικήν ψηφοφορίαν άνευ διακρίσεως τάξεων και άνευ απογραφής εκλογέων, να επιτευχθή η απόλυτος πλειοψηφία, ήτις είναι ανέφικτος εν αντιθέτω περιπτώσει. ∆ίδοντες κατά τοιούτον τρόπον εις πάντα άνθρωπον την επίγνωσιν της προσωπικής του αξίας, θ’ αφανίσωµεν την επικράτησιν του χριστιανικού κόσµου και των πρωτείων του και δεν θ’ αφήσωµεν να παραχθώσι αι διακρίσεις, τας οποίας αι µάζαι, παρ’ ηµών καθοδηγούµεναι, θ’ αγνοήσωσιν απολύτως· το πλήθος θα ακούση µόνον ηµάς, οι οποίοι θ’ ανταµείψωµεν την υπακοήν και αφοσίωσίν του. Κατ’ αυτόν τον τρόπον αι λαϊκαί µαζαι θα γίνωσι τυφλή ακατανίκητος δύναµις, µη δυναµένη να κινηθή εν ουδεµία περιπτώσει άνευ της καθοδηγήσεως της υπό των πρακτόρων µας, δι’ ων θ’ αντικαταστήσωµεν τους άχρι τότε Κυβερνήτας των. Θα υποταχθή τυφλώς εις το πολίτευµα µας τούτο, διότι θα γνωρίζη ότι από τους νέους αυτούς αρχηγούς µας θα εξαρτάται παν κέρδος, παν όφελος, παν αγαθόν.

Εν σύστηµα κυβερνήσεως δέον να προέλθη και να δοθή εντελώς έτοιµον από µίαν µόνον κεφαλήν, διότι θα παρουσίαζεν ασυναρτησίας, εάν πολλά πνεύµατα διενέµοντο προς, άλληλα το έργον της συντάξεως του. Και δια τούτο θα γνωρίζωµεν εν σχέδιον εκτελέσεως, χωρίς να το συζητώµεν, ίνα µη καταστρέψωµεν την µεγαλειώδη µορφήν του, την σύνδεσιν των µερών του, την πρακτικήν δύναµιν και την µυστικήν σηµασίαν εκάστου των σηµείων του. Εάν η καθολική ψήφος το συζητήση και το µεταρρυθµίση, θα κρατήση τα ίχνη όλων των ψευδών αντιλήψεων των πνευµάτων, άτινα δεν θα έχωσι κατανοήσει το βάθος και την σύνδεσιν των σκοπών. Πρέπει τα σχέδια µας να είναι ισχυρά και καλώς επινοηµένα. Και δια τούτο δεν οφείλοµεν να ρίψωµεν την µεγαλειώδη εργασίαν του αρχηγού µας εις τους πόδας των µαζών, ούτε καν να την εµπιστευθώµεν έστω και εις περιωρισµένον κύκλον.

Τα σχέδια ταύτα δεν θ’ ανατρέψωσιν επί του παρόντος τας νεωτέρας κοινωνίας, θα µεταβάλωσι µόνον την οικονοµικήν υπόστασιν των και εποµένως όλην την ανάπτυξιν αυτών, ήτις θα προσαρµοσθή τοιουτοτρόπως προς τα σχέδια µας.

Τα ίδια πράγµατα σχεδόν υφίστανται εις όλας τας χώρας, αλλ’ υπό διάφορα ονόµατα. Η αντιπροσωπεία, τα Υπουργεία, η Γερουσία, το Συµβούλιον της Επικρατείας, το Νοµοθετικόν Σώµα και το Εκτελεστικόν Σώµα. ∆εν έχω ανάγκην να σας εξηγήσω τον µηχανισµόν των σχέσεων των υπηρεσιών τούτων µεταξύ των, διότι αυτό σας είναι πολύ γνωστόν· παρατηρήσατε µόνον ότι εκάστη των υπηρεσιών αυτών αφορά λειτουργίαν σοβαράν του Κράτους, και σας παρακαλώ να παρατηρήσετε προσέτι, ότι την λειτουργίαν και ουχί την υπηρεσίαν ονοµάζουσι σπουδαίαν. Λοιπόν, δεν είναι σπουδαίαι αι υπηρεσίαι, αλλ’ αι λειτουργίαι των. Αι υπηρεσίαι διενεµήθησαν προς αλλήλας όλας τας λειτουργίας της Κυβερνήσεως. ∆ιοικητική λειτουργία, Νοµοθετική λειτουργία, Εκτελεστική λειτουργία. ∆ια τούτο δε αύται δρώσιν εν τω οργανισµώ του Κράτους όπως τα όργανα εν τω ανθρωπίνω σώµατι. Εάν βλάψωµεν εν µέρος της µηχανής του Κράτους, το Κράτος θα ασθενήση, όπως το ανθρώπινον σώµα, και θα αποθάνη.

Αφ’ ότου έχωµεν εισαγάγει εν τω οργανισµώ του Κράτους το δηλητήριον της φιλελευθερίας, όλη η πολιτική του σύστασις έχει µεταβληθή. Τα Κράτη πάσχουσιν από θανάσιµον ασθένειαν την αποσύνθεσιν του αίµατος· δεν υπολείπεται πλέον παρά να περιµένωµεν το τέλος της αγωνίας των.

Εκ της φιλελευθερίας εγεννήθησαν αι συνταγµατικαί Κυβερνήσεις, αίτινες αντικατέστησαν δια τους Χριστιανούς την σωτήριον Μοναρχίαν, και το Σύνταγµα, όπως καλώς γνωρίζετε, δεν είναι άλλο τι παρά µία σχολή διαφωνιών, διχονοιών, συζητήσεων, διχογνωµιών, ολέθριων προστριβών των κοµµάτων· εν µια λέξει, είναι η σχολή παντός ό,τι κάµνει εν Κράτος να χάση την οντότητα του και την ατοµικότητα του. Το βήµα, όπως και ο τύπος, έχει καταδικάσει τους βασιλείς εις την αδράνειαν και την αδυναµίαν· τους έχει καταστήσει δι’ αυτού του τρόπου, ήκιστα χρησίµους, ανωφελείς, και τούτο εξηγεί διατί έχουσιν ανατραπή. Η εγκατάστασις της ∆ηµοκρατίας καθίσταται τότε δυνατή. Αντικαθιστώµεν τον βασιλεύοντα δια µιας γελοίας Κυβερνήσεως, δι’ ενός προέδρου, λαµβανοµένου εκ του πλήθους, από το µέσον των δηµιουργηµάτων µας, των αιχµαλώτων µας. Το σηµείον αυτό αποτέλει το θεµέλιον της υπονόµου, ην είχοµεν ανοίξει από τους πόδας του λάου των Χαστιανών, η µάλλον των χριστιανικών Εθνών.

Εις προσεχές µέλλον θα δηµιουργήσωσι την ευθύνην των προέδρων.

Τότε θα διαπράξωµεν χωρίς να στενοχωρηθώµεν τα γεγονότα, δι’ α, το απρόσωπον δηµιούργηµα µας ενδιαφέρει, θα δώση λόγον. Τι µας ενδιαφέρει αν αι τάξεις εκείνων, οίτινες αποβλέπουσιν εις την εξουσίαν, γίνονται αραιότεραι, αν συµβαίνωσιν, ελλείψει ΙΙροέδρων, στενοχωρίαι ικαναί να παραλύσωσι εντελώς την χωράν;... Ίνα επιτύχωµεν το αποτέλεσµα τούτο, θα συντελέσωµεν εις την εκλογήν Προέδρων, οι οποίοι έχουν εις το παρελθόν των κεκρυµµένην τινά ηθικήν πληγήν, «Παναµάν» τινα. Ο φόβος των αποκαλύψεων, η επιθυµία η ιδιάζουσα εις έκαστον άνθρωπον ανελθόντα εις την εξουσίαν του να διατήρηση τα προνόµια του, τας ωφελείας και τας τιµάς, τας ανήκουσας εις την θέσιν του, θα καταστήσωσι τους ΙΙροέδρους τυφλούς εκτελεστάς των διαταγών µας. Η Βουλή θα καλύψη, θα υπερασπίση, θα εκλέξη τους Προέδρους, αλλ’ ηµείς θ’ αποσύρωµεν

από αυτήν το δικαίωµα του να προτείνη νόµους ή να τους µεταβάλλη· το δικαίωµα τούτο θα απονεµηθή εις τον υπεύθυνον Πρόεδρον, όστις θα είναι εν παίγνιον µεταξύ των χειρών µας.

Η εξουσία της Κυβερνήσεως θ’ αποβή αναµφιβόλως στόχος όλων των επιθέσεων. Θα δώσωµεν εις αυτήν, όπως υπερασπισθή, το δικαίωµα να κάµη έκκλησιν εις λαϊκόν δηµοψήφισµα µε προεξησφαλισµένην την πλειοψηφίαν, ήτις θα είναι πάντοτε τυφλή θεραπαινίς των σχεδίων µας. Θα δώσωµεν προς τούτοις, εις τον Πρόεδρον το δικαίωµα να κηρύττη τον πόλεµον. Θα δικαιολογήσωµεν δε τούτο λέγοντες ότι ο Πρόεδρος, ως αρχηγός όλου του στρατού της χώρας, οφείλει να έχη το δικαίωµα αυτό εις την διάθεσιν του, να υπερασπίζη το νέον δηµοκρατικόν πολίτευµα, του οποίου είναι υπεύθυνος εκπρόσωπος.

Υπό τους όρους τούτους, ο Αρχηγός του αδύτου θα είναι εις χείρας µας και κανείς εκτός ηµών δεν θα διευθύνη πλέον την νοµοθετικήν δύναµιν.

Θ’ αποσύρωµεν, επί πλέον, από την Βουλήν, εισάγοντες το νέον δηµοκρατικόν πολίτευµα, το δικαίωµα επερωτήσεως υπό το πρόσχηµα να περισώσωµεν το πολιτικόν µυστικόν. Θα περιορίσωµεν, δια του νέου πολιτεύµατος, τον αριθµόν των αντιπροσώπων εις το ελάχιστον όριον, πράγµα το οποίον θα έχη ως αποτέλεσµα να ελαττώση τόσον τα πολιτικά πάθη, όσον και το πάθος προς την πολιτικήν. Εάν, παρά πάσαν προσδοκίαν, τοιαύτα πάθη διεγείρωνται και εν τω µικρώ τούτω αριθµώ των αντιπροσώπων, θα καταργήσωµεν τον θεσµόν δια µιας εκκλήσεως προς την πλειοψηφίαν του λάου.

Εκ του Προέδρου θα εξαρτάται ο διορισµός των Προέδρων και αντιπροέδρων της Βουλής και της Γερουσίας. Αντί των διαρκών κοινοβουλευτικών συνεδριάσεων, θα περιορίσωµεν τας συνεδρίας των Κοινοβουλίων εις τινας µήνας. Προς τούτοις δε, ο Πρόεδρος, ως αρχηγός της εκτελεστικής εξουσίας, θα έχη το δικαίωµα να συγκαλή ή να διαλύη το Κοινοβούλιον, και, εν περιπτώσει διαλύσεως, να αναβάλη τον χρόνον νέας συγκλήσεως. Αλλ’ ίνα αι συνέπειαι όλων αυτών των πράξεων, πραγµατικώς παρανόµων, µη επιπέσωσιν επί της παρ’ ηµών δοθείσης εις τον Πρόεδρον ευθύνης, πράγµα όπερ θα παρέβλαπτε τα σχέδια µας, θα υποβάλωµεν εις τους Υπουργούς και εις τους περί τον Πρόεδρον την ιδέαν να προβαίνωσιν εις ταύτα παρά τας διαθέσεις του δια των ίδιων αυτών µέσων· τοιουτοτρόπως θα είναι αυτοί υπεύθυνοι αντ’ αυτού... Συµβουλεύοµεν να εµπιστευώµεθα αυτόν τον ρόλον προ πάντων εις την Γερουσίαν, εις το Συµβούλιον της Επικρατείας, εις το Υπουργικόν Συµβούλιον µάλλον παρά εις εν άτοµον.

Ο Πρόεδρος θα ερµηνεύη εκάστοτε κατά τας υποδείξεις και επιθυµίας µας τους υφισταµένους νόµους, θα τους επικυρώνη, όταν ηµείς θα του υποδεικνύωµεν την τοιαύτην ανάγκην· θα έχη το δικαίωµα να προτείνη προσωρινούς νόµους (Νοµοθετικά ∆ιατάγµατα) και ακόµη µεταβολήν του πολιτεύµατος, υπό το πρόσχηµα του υπέρτατου καλού του Κράτους.

Τα µέτρα ταύτα θα µας δώσωσι το µέσον να καταστρέψωµεν ολίγον κατ’ ολίγον, βήµα προς βήµα, παν ό,τι κατ’ αρχάς, κατά την υφ’ ηµών ανάληψιν της εξουσίας, θα έχωµεν αναγκασθή να εισαγάγωµεν εις τα πολιτεύµατα των Κρατών θα µεταβώµεν τοιουτοτρόπως ανεπαισθήτως εις την κατάργησιν πάσης συνταγµατικότητας, όταν θα έχη έλθει ο χρόνος να συγκεντρώσωµεν όλας τας Κυβερνήσεις υπό την Μοναρχίαν µας.

Η αναγνώρισις της Μοναρχίας µας δύναται ενδεχοµένως να απέλθη προ της καταργήσεως του Συντάγµατος, αν οι λαοί, απηυδισµένοι εκ των αταξιών και της κουφότητας των κυβερνητικών των, ανακράξωσιν: «Εκδιώξατε τους και δώσατε µας γενικόν βασιλέα, όστις να δύναται να µας συνενώση και να καταστρέψη τα αίτια των διαφωνιών µας, τα σύνορα των εθνών, τας θρησκείας, τους υπολογισµούς των Κρατών, βασιλέα, ο οποίος να µας έξασφαλίση την ειρήνην και την ανάπαυσιν, ας δεν δυνάµεθα ν’ απολαύσωµεν δια των Κυβερνητών µας και των αντιπροσώπων µας».

Γνωρίζετε πολύ καλά και σεις οι ίδιοι ότι, ίνα καταστήσωµεν δυνατάς τοιαύτας επιθυµίας, πρέπει να διαταράττωµεν διαρκώς εις όλας τας χώρας τας σχέσεις του λάου και της Κυβερνήσεως, να κουράζωµεν όλον τον κόσµον δια του χωρισµού, της έχθρας, του µίσους και δη δια του µαρτυρίου της πείνης, του εµβολιασµού των ασθενειών, της αθλιότητος, ίνα ούτω οι Χριστιανοί µη βλέπωσιν άλλην σωτηρίαν ή την προσφυγήν εις την πλήρη και ολοκληρωτικήν ηγεµονίαν µας.

Εάν δώσωµεν εις τους λαούς τον χρόνον ν’ αναπνεύσωσιν, η ευνοϊκή στιγµή δεν θα φθάση ίσως ποτέ.