Αλήθεια ή Αγάπη;

Ανείπωτη απλώνεται ολόγυρα σου η ομορφιά

μα χρειάζονται δυο μάτια καθάρια ζωντανά

το μεγαλείο να αντέξεις να αντικρίσεις.

Κοίτα με!

Θεσπέσιες συναυλίες δίνονται παντού

μα μόνο για αγνά αυτιά μικρών παιδιών

κι εσένα σε ανάγκασαν να μεγαλώσεις γρήγορα.

Πώς να μ’ ακούσεις τώρα;

Με μάτια από καιρό νεκρά

με αυτιά που δε δονούνται πια απ’ τον ουράνιο ήχο

αποκομμένος σε τείχη που’ χεις ορθώσει

και με πλημμυρισμένη από απόγνωση καρδιά

στους έμπορους ήταν φυσικό να έχεις στραφεί

σ’ αυτούς που πάντα πρόθυμοι θα είναι

το απλωμένο χέρι σου σκουπίδια να γεμίσουν.

Αμύθητοι της Αλήθειας οι θησαυροί

μα εσύ με πάμπτωχη καρδιά

τρισάθλιος ζητιάνος πλησιάζεις στο παλάτι της.

 Στην είσοδο σ’ αυτό πως τόλμησες να ελπίσεις;

Κάποιοι θα πουν: «η αγάπη το κλειδί»

κι όμως

η Αλήθεια απ’ την Αγάπη δε διαφέρει.