Σιωπή γεμάτη πληρότητα

Μην παραπονιέσαι για τον κόσμο. Μόνο τον εαυτό σου χρειάζεται να αλλάξεις για να βρεις τη γαλήνη. Είναι ευκολότερο να φορέσεις παπούτσια για να προστατέψεις τα πόδια σου από το να ντύσεις ολόκληρη τη γη με χαλιά.

Κάποιες στιγμές αρκεί να σταθούμε μόνοι μας στη σιωπή, ηρεμώντας το νου μας, απλώς για να βεβαιωθούμε ότι ακόμη μπορούμε να στεκόμαστε όρθιοι χωρίς να μας στηρίζουν οι άλλοι. Ποτέ εξάλλου δεν είμαστε περισσότερο κοντά στο Θεό, από τις στιγμές που είμαστε ήσυχοι, σιωπηλοί, γαλήνιοι.

Όταν η σιωπή είναι βαθιά, γεμάτη από πληρότητα, όταν δεν υπάρχει πλέον πόθος για τον ήχο, όταν υπάρχει απόλυτη συγκέντρωση στον Έναν, τότε η σκέψη, σαν ένα βέλος, βρίσκει το στόχο και λιώνει γι’ αυτόν. Εκεί η ανθρώπινη ψυχή, όχι μόνο βλέπει στιγμιαία το Θεό, αλλά απορροφάται από την αγνότητα Του. Απορροφάται ολοκληρωτικά, πλήρως και απόλυτα. Γεμάτη με το αγνό φως που τώρα έχει γίνει η ύπαρξή της, η ψυχή ακτινοβολεί αυτή την ενέργεια με τη μορφή της αγάπης και της γαλήνης και στους άλλους. Γίνεται ένας ζωντανός φάρος φωτός.