Άλλες εποχές...

Επιδιώκω να συζητώ με νέους ανθρώπους και είναι σίγουρα ευλογία η επαφή με τους. Συχνά με ρωτάνε: «-Γέροντα, εσείς στην εποχή σας πώς επικοινωνούσατε  χωρίς κινητά;». «-Στην εποχή σας πώς διασκεδάζατε;». «-Είναι αλήθεια, Πάτερ, ότι στην εποχή σας πηγαίνατε σε disco;».

«Εγώ στην εποχή μου φορούσα παντελόνια καμπάνες…»

«Εμείς στην εποχή μας δεν είχαμε κινητά…»

«Εγώ στην εποχή μου…»

Η εποχή μου… Τι πάει να πει πραγματικά «η εποχή μου»; Και ποια περίοδο περιλαμβάνει; Ξεκινά από τη γέννησή μας; Και πού φτάνει;

Μην πιέζεις, μην ενοχλείς κανέναν Του π. Ανδρέα Κονάνου

Άσε το παιδί σου, άσε τον άντρα σου, άσε τη γυναίκα σου, άσ' τους όλους ήσυχους να κάνουν τις επιλογές τους, να πάρουν τις αποφάσεις τους.

Μην πιέζεις κανέναν. Μην ενοχλείς τους άλλους. Το μεγάλο πρόβλημά σου είναι ακριβώς αυτό. Έχεις μεταθέσει το πρόβλημά σου στους άλλους και δεν κοιτάς μέσα σου. Δεν σου φταίει κανένας για την ευτυχία που δεν έχεις.

Δεν έχεις πια κανέναν να κατηγορήσεις

Στους «άλλους» και στη μοίρα ρίχνουν το φταίξιμο για τα δεινά τους οι περισσότεροι άνθρωποι. Ο Πλάτωνας έλεγε πως: ο θεός δεν έχει ευθύνη για τις πράξεις εκείνων που έχουν ελευθερία επιλογής. Δεν είμαστε έρμαια της τύχης, ούτε θύματα των συνανθρώπων μας.

Είμαστε όντα που παίρνουν αποφάσεις, είμαστε υπεύθυνοι για όσα κάνουμε και για όσα δεν κάνουμε.

Ο τυφλός πρίγκιπας (Ένα ακόμη παραμύθι)

– Ο πρίγκιπας Δώρος είναι τυφλός.

– Δεν είναι δυνατόν. Στη φωτογραφία στην εφημερίδα τα γαλάζια του μάτια φαίνονται πανέμορφα.

– Πανέμορφα, μόνο που δεν βλέπουν. Η βασίλισσα κλαίει μέρα νύχτα απ’ τη στενοχώρια της. Ο βασιλιάς κάλεσε στο παλάτι τους καλύτερους γιατρούς της Μορλανδίας. Τους έταξε τον ουρανό με τ’ άστρα αν κατάφερναν να βοηθήσουν τον γιο του να βρει την όρασή του.

Γράμμα στο παρελθόν Γιώργος Γιακουμάκης

Χαρακτήρισα την προχθεσινή ανάρτηση Ά Ναι, ξέρω τιπάθαμε...ΖΟΥΜΕ!  πως βρίθει από επιθετική ευγνωμοσύνη, το σημερινό όμως του Γιώργου Γιακουμάκη, συνομήλικου   της Κωνσταντίνας Μακρυδάκη ξεχειλίζει από επιθετικό παράπονο. Ίσως θα μπορούσε να είναι η αφορμή ή η απάντηση. Μιλά ως εκπρόσωπος μια γενιάς στην προηγούμενη.

Ο «Πυθαγόρας»  ευχαρίστως θα φιλοξενήσει κι άλλα κείμενα νέων ανθρώπων. Η μόνη παρατήρηση που έχω είναι πως ο άνθρωπος δεν μεγαλώνει στα είκοσι και στα τριάντα ούτε ακόμα και εξήντα και εβδομήντα.  

Έχουν κατηγορήσει την γενιά μου για νωθρότητα, ανοησία, ναρκισσισμό και πάνω από όλα θλίψη. Μιλώ για τους ανθρώπους που γεννήθηκαν από την δεκαετία του 1990 και έπειτα και έχουν ζήσει το μεγαλύτερο της ζωής τους, μέχρι τώρα, στην νέα χιλιετία.

Αχ Πατέρα….και γω σ΄Αγαπώ

Γράμμα του πατέρα στο γιο του….

«Εάν μια μέρα με δεις «γέρο»… εάν λερώνομαι όταν τρώω και δεν μπορώ να ντυθώ… έχε υπομονή. Θυμήσου πόσο καιρό μου πήρε για να σου τα μάθω…

Εάν όταν μιλάω μαζί σου επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα, μην με διακόπτεις, άκουσε με. Όταν ήσουν μικρός κάθε μέρα σου διάβαζα το ίδιο παραμύθι μέχρι να σε πάρει ο ύπνος.

Όταν δεν θέλω να πλυθώ μην με μαλώνεις και μην με κάνεις να αισθάνομαι ντροπή… Θυμήσου όταν έτρεχα από πίσω σου και έβρισκες δικαιολογίες όταν δεν ήθελες να πλυθείς. Όταν βλέπεις την άγνοιά μου στις νέες τεχνολογίες, δώσε μου χρόνο και μη με κοιτάς ειρωνικά, εγώ είχα όλη την υπομονή να σου μάθω το αλφάβητο.

Μία σκέψη την ημέρα για μία εβδομάδα Εβδόμη τελευταία

Όλοι οι άνθρωποι βιώνουν τόσο αρνητικά όσο και θετικά συναισθήματα. Άλλωστε, η ζωή είναι γεμάτη αντιθέσεις. Αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ο χρόνος που αφιερώνει κανείς στα αρνητικά συναισθήματα και πόσο εύκολα επανέρχεται έπειτα από κάθε δυσκολία. Οι άνθρωποι που νιώθουν δυστυχισμένοι έχουν κοινά χαρακτηριστικά και τρόπο σκέψης. Διαβάστε παρακάτω ποιες είναι οι επτά βασικές συνήθειες των δυστυχισμένων ανθρώπων.

7. Συζητήσεις με κουτσομπολιά και παράπονα

Οι δυστυχισμένοι άνθρωποι έχουν μία τάση να ζουν στο παρελθόν και αρέσκονται να συζητούν για όλα τα δεινά που τους συμβαίνουν. Όταν η πηγή παραπόνων στερέψει, ασχολούνται με το τι κάνουν οι άλλοι τους οποίους κουτσομπολεύουν.
Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι ζουν στο εδώ και τώρα και ονειρεύονται το μέλλον, έχοντας έκδηλη θετική ενέργεια. Είναι χαρούμενοι για τα πράγματα που καταπιάνονται, είναι ευγνώμονες για αυτά που έχουν και σκέφτονται όλες τις δυνατότητες που ανοίγονται μπροστά τους.

Νιάου !!! Μην σας ξεγελά

Ένας σαμουράι, άγριος πολεμιστής, ψάρευε πλάι σ’ ένα ποτάμι. Έπιασε ένα ψάρι και ετοιμάζονταν να το ψήσει όταν ένας γάτος, που ήταν καταχωνιασμένος κάτω από έναν θάμνο, έδωσε ένα σάλτο και του έκλεψε τη λεία του. Οργισμένος ο σαμουράι έβγαλε το σπαθί του, ζύγωσε τον γάτο και τον έκοψε στα δύο. Ο πολεμιστής αυτός ήταν ένθερμος βουδιστής και άρχισε να κατατρύχεται από τύψεις επειδή είχε σκοτώσει ένα πλάσμα της φύσης.

Όταν γύρισε στο σπίτι του, το θρόισμα του ανέμου στα αυτιά του τραγουδούσε νιάου.

Πέταξε ψηλά πριν γίνεις χώμα Του Γιάννη Αγγελή

-Φοβάμαι Γέροντα;

–Τι φοβάσαι;

–Φοβάμαι τα πάντα.

–Δηλαδή;

–Φοβάμαι τις φωνές. Φοβάμαι τις γρήγορες ομιλίες. Φοβάμαι τους ανθρώπους που χαμογελούν ψεύτικα.

–Τι σκέφτεσαι να κάνεις;

–Σκέφτομαι να τινάξω τα μυαλά μου στον αέρα.

–Μα η ζωή είναι δώρο που σου δίνεται μια φορά.

–Το ξέρω αλλά φοβάμαι.

Τότε ο γέροντας του έδωσε ένα χαρτί.                                                                                       

-Τι είναι αυτό;

-Το βρήκα πριν πολλά χρόνια σε ένα νεκροταφείο. Μου έδωσε το κουράγιο να ξεπεράσω μια σπάνια αρρώστια. Από τότε  το δίνω σε ανθρώπους που έχουν τα ίδια προβλήματα με εσένα.

-Τι πρόβλημα έχω;

-Θα σου πω όταν θεραπευτείς

Ο γέροντας βγήκε από τη σκηνή. Ο άντρας πήρε το χαρτί με τα χέρια του να τρέμουν. Άρχισε να διαβάζει προσπαθώντας να συγκρατήσει τα δάκρυα του.  

Μία σκέψη την ημέρα για μία εβδομάδα Έκτη

Όλοι οι άνθρωποι βιώνουν τόσο αρνητικά όσο και θετικά συναισθήματα. Άλλωστε, η ζωή είναι γεμάτη αντιθέσεις. Αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ο χρόνος που αφιερώνει κανείς στα αρνητικά συναισθήματα και πόσο εύκολα επανέρχεται έπειτα από κάθε δυσκολία. Οι άνθρωποι που νιώθουν δυστυχισμένοι έχουν κοινά χαρακτηριστικά και τρόπο σκέψης. Διαβάστε παρακάτω ποιες είναι οι επτά βασικές συνήθειες των δυστυχισμένων ανθρώπων.

6. Το μέλλον είναι γεμάτο φόβο και ανησυχία

Οι δυστυχισμένοι άνθρωποι γεμίζουν το κεφάλι τους με φόβο και ανησυχία κάνοντας σκέψεις σχετικά με το τι μπορεί να πάει στραβά, ενώ οι ευτυχισμένοι άνθρωποι επιτρέπουν στον εαυτό τους να κάνει όνειρα και να σκέφτονται όλα όσα θέλουν να αποκτήσουν στη ζωή. Βιώνουν και αυτοί τον φόβο και την ανησυχία αλλά δεν αφήνουν αυτά τα αρνητικά συναισθήματα να επηρεάσουν τον τρόπο που ζουν. Μόλις κάνουν μία αρνητική σκέψη αναρωτιούνται εάν μπορεί να γίνει κάτι για να αποτρέψουν τον φόβο και την ανησυχία να γίνει πραγματικότητα και το κάνουν. Και στην περίπτωση που δεν μπορεί αν γίνει κάτι αντιλαμβάνονται ότι δεν έχει νόημα να ανησυχούν υπερβολικά.

Ά Ναι, ξέρω τι πάθαμε...ΖΟΥΜΕ! Κωνσταντίνα Μακρυδάκη

Ήταν αργά χθες το βράδυ ετοιμαζόμουν να κλείσω τον υπολογιστή να πάω για ύπνο, όταν  ήρθε ένα μήνυμα στο ταχυδρομείο. Ένα δυνατό κείμενο με πολύ επιθετική ευγνωμοσύνη στους γεννήτορες της. Απολαύστε το.   

Σε χωριό μεγάλωσα κι εγώ. Κι η μαμά μου κι ο μπαμπάς μου από χωριό είναι. Κι είμαι πολύ περήφανη για αυτό γιατί μεγάλωσα με αυτές τις αρχές και τις αξίες που σου προσφέρει το χωριό. Μεγαλώνοντας στο χωριό μαθαίνεις να είσαι απλός άνθρωπος. Μαθαίνεις να βοηθάς και να μοιράζεσαι. Να εκτιμάς το ψωμί, το τυρί, το κρασί και το λάδι που τρως γιατί από πολύ μικρός πρέπει να συνδράμεις στις αγροτικές υποχρεώσεις της οικογένειας σου. Και αγρότες δηλαδή να μην είναι οι γονείς σου δυο χωράφια, δύο ελιές, δύο αμπέλια και δυο ζωντανά τα έχουνε.

Μία σκέψη την ημέρα για μία εβδομάδα Πέμπτη

Όλοι οι άνθρωποι βιώνουν τόσο αρνητικά όσο και θετικά συναισθήματα. Άλλωστε, η ζωή είναι γεμάτη αντιθέσεις. Αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ο χρόνος που αφιερώνει κανείς στα αρνητικά συναισθήματα και πόσο εύκολα επανέρχεται έπειτα από κάθε δυσκολία. Οι άνθρωποι που νιώθουν δυστυχισμένοι έχουν κοινά χαρακτηριστικά και τρόπο σκέψης. Διαβάστε παρακάτω ποιες είναι οι επτά βασικές συνήθειες των δυστυχισμένων ανθρώπων.

5.«Πρέπει να έχεις τον απόλυτο έλεγχο της ζωής σου»

Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στον απόλυτο έλεγχο και στο να πασχίζει κανείς να πετύχει τους στόχους του. Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι κάνουν καθημερινά βήματα που θα τους φέρουν πιο κοντά στο σκοπό τους, αλλά γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να ελέγξουν όλα όσα θα φέρει η ζωή στο δρόμο τους. Οι δυστυχισμένοι άνθρωποι προσπαθούν να διαχειρίζονται τα πάντα ώστε να μπορούν να προβλέψουν το αποτέλεσμα και καταρρέουν όταν συμβαίνουν πράγματα στη ζωή τους που τους βγάζουν εκτός πορείας. Στην αντιπέρα όχθη, οι χαρούμενοι άνθρωποι μπορούν να παραμένουν συγκεντρωμένοι και ταυτόχρονα να είναι ευέλικτοι σε περίπτωση που συμβεί κάτι αναπάντεχο. Το κλειδί είναι να είναι κανείς συγκεντρωμένος στο στόχο του, αφήνοντας περιθώρια για τα απρόσμενα της ζωής με μία εναλλακτική λύση.

Η ακαμψία συντροφεύει τον θάνατο

Ένας άνθρωπος γεννιέται μαλακός κι αδύναμος∙

όταν πεθαίνει γίνεται σκληρός και άκαμπτος.

Όλα τα πράγματα, ακόμα και το χορτάρι ή τα δέντρα,

είναι απαλά και εύκαμπτα στη ζωή,

ξερά και εύθραυστα στο θάνατο.

Η ακαμψία επομένως συντροφεύει τον θάνατο∙

Η ευκαμψία συντροφεύει τη ζωή.

Ένας στρατός που δεν μπορεί να υποχωρήσει θα νικηθεί.

Ένα δέντρο που δε μπορεί να λυγίσει θα σπάσει από τον άνεμο.

Οι σκληροί και άκαμπτοι θα τσακιστούν∙

Οι ήπιοι και ευλύγιστοι θα επικρατήσουν.

Μία σκέψη την ημέρα για μία εβδομάδα Τέταρτη

Όλοι οι άνθρωποι βιώνουν τόσο αρνητικά όσο και θετικά συναισθήματα. Άλλωστε, η ζωή είναι γεμάτη αντιθέσεις. Αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ο χρόνος που αφιερώνει κανείς στα αρνητικά συναισθήματα και πόσο εύκολα επανέρχεται έπειτα από κάθε δυσκολία. Οι άνθρωποι που νιώθουν δυστυχισμένοι έχουν κοινά χαρακτηριστικά και τρόπο σκέψης. Διαβάστε παρακάτω ποιες είναι οι επτά βασικές συνήθειες των δυστυχισμένων ανθρώπων.

4. Σύγκριση με άλλους και ζήλια

Οι δυστυχισμένοι άνθρωποι νιώθουν σαν οι ευτυχισμένοι άνθρωποι να έχουν κλέψει την προσωπική τους χαρά και ευτυχία. Πιστεύουν ότι δεν υπάρχει αρκετό καλό εκεί έξω και συγκρίνουν συνεχώς τον εαυτό τους με τους ανθρώπους που έχουν γύρω τους, καλλιεργώντας τη ζήλια και τον φθόνο. Αντίθετα, οι ευτυχισμένοι άνθρωποι αντιμετωπίζουν την καλή τύχη ως ένδειξη για όλα όσα μπορούν να καταφέρουν. Ο καθένας τραβάει τον δικό του δρόμο και κανείς δεν μπορεί να «κλέψει» την τύχη του άλλου. Θεωρούν ότι οι άνθρωποι έχουν άπειρες δυνατότητες και δεν περιορίζουν τον εαυτό τους θεωρώντας ότι η καλή τύχη κάποιο μπορεί να επηρεάσει τη δική τους ευτυχία.

Αθάνατη Ελλάδα (Επιχείρηση Απόλλων 1968)

Το λυτρωτικό αίσθημα της μοναξιάς

Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ

μεγάλα κι υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη

Κωνσταντίνος Καβάφης

Ζούμε στις αντίθετες πλευρές ενός τοίχου, φυλακισμένοι από φόβο μήπως πληγωθούμε, προσκολλημένοι στις προσωπικές επιδιώξεις και τις φιλοδοξίες μας, παγιδευμένοι στις χρόνιες προκαταλήψεις μας και ανίκανοι να γευτούμε τη μεταμορφωτική ενέργεια της αγάπης. Οι τοίχοι όμως που χτίζουμε γύρω μας για να κρατήσουν τη λύπη μακριά, κρατούν απ’ έξω και τη χαρά.

Η ΦΑΝΟΥΡΟΠΙΤΑ

Κανείς δεν γνωρίζει επακριβώς πως και γιατί ξεκίνησε αυτό το έθιμο. Η φανουρόπιτα βέβαια έχει «μπολιαστεί» και με διάφορα στοιχεία της ελληνικής λαογραφίας αφού κάποιοι θέλουν να φτιάχνεται αυστηρά με 7 υλικά και άλλοι με 9. Οι αριθμοί αυτοί έχουν την δική τους σημειολογία η οποία δεν έχει ιδιαίτερη σχέση με την πίστη όσο με την λαϊκή παράδοση.

Μια από τις πιο γνωστές συνταγές για φανουρόπιτα είναι η εξής:

Μία σκέψη την ημέρα για μία εβδομάδα Τρίτη

Όλοι οι άνθρωποι βιώνουν τόσο αρνητικά όσο και θετικά συναισθήματα. Άλλωστε, η ζωή είναι γεμάτη αντιθέσεις. Αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ο χρόνος που αφιερώνει κανείς στα αρνητικά συναισθήματα και πόσο εύκολα επανέρχεται έπειτα από κάθε δυσκολία. Οι άνθρωποι που νιώθουν δυστυχισμένοι έχουν κοινά χαρακτηριστικά και τρόπο σκέψης. Διαβάστε παρακάτω ποιες είναι οι επτά βασικές συνήθειες των δυστυχισμένων ανθρώπων.

3. Όλα τα κακά του κόσμου

Είναι αλήθεια ότι συμβαίνουν πολλά δεινά σε αυτόν τον κόσμο, αλλά οι δυστυχισμένοι άνθρωποι τείνουν να παραβλέπουν τα καλά που συμβαίνουν και επικεντρώνονται μονάχα στα κακά. Είναι εκείνοι που συνεχώς παραπονιούνται και απαντούν σε καθετί καλό που συμβαίνει λέγοντας «ναι, αλλά».

Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι γνωρίζουν όλα όσα συμβαίνουν στον κόσμο αλλά βρίσκουν την ισορροπία ανάμεσα στην ανησυχία και στα καλά που συμβαίνουν. Ξέρουν τα προβλήματα που υπάρχουν αλλά ψάχνουν συνεχώς να εντοπίσουν τα θετικά. Δεν κλείνουν τα μάτια τους σε οτιδήποτε καλό και σωστό από φόβο μήπως χάσουν την προσοχή τους από τα αρνητικά.

Σε τι εποχή ζούμε ;

Ζούμε στην εποχή των συσσιτίων. Στην εποχή που τα παιδιά λιποθυμούν στα σχολεία. Στην εποχή που το δικαίωμα στην εργασία έγινε πολυτέλεια. Στην εποχή που οι άστεγοι υποφέρουν από την πείνα ή πεθαίνουν από ασιτία. Αλλά το χειρότερο από όλα είναι ότι ζούμε στην εποχή που οι πολιτικοί μας και τα Μ.Μ.Ε. δεν μετρούν πια όσους από απόγνωση αυτοκτονούν, ούτε καν αυτούς που συνειδητά θέτουν τέλος στη ζωή τους στην προσπάθεια να στείλουν ένα πολιτικό μήνυμα και να αφυπνίσουν τους υπόλοιπους.

Μία σκέψη την ημέρα για μία εβδομάδα Δεύτερη

Όλοι οι άνθρωποι βιώνουν τόσο αρνητικά όσο και θετικά συναισθήματα. Άλλωστε, η ζωή είναι γεμάτη αντιθέσεις. Αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ο χρόνος που αφιερώνει κανείς στα αρνητικά συναισθήματα και πόσο εύκολα επανέρχεται έπειτα από κάθε δυσκολία. Οι άνθρωποι που νιώθουν δυστυχισμένοι έχουν κοινά χαρακτηριστικά και τρόπο σκέψης. Διαβάστε παρακάτω ποιες είναι οι επτά βασικές συνήθειες των δυστυχισμένων ανθρώπων.

2. Δεν πρέπει να εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους

Είναι σημαντικό για κάποιον να είναι διορατικός αλλά οι περισσότεροι ευτυχισμένοι άνθρωποι έχουν εμπιστοσύνη στο συνάνθρωπό τους. Πιστεύουν ότι υπάρχει καλό στους ανθρώπους και δεν θεωρούν ότι όλοι θέλουν να τους βλάψουν. Είναι «ανοιχτοί» και φιλικοί προς τους άλλους και τους αρέσει να γνωρίζουν καινούριους ανθρώπους δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο ένα δίκτυο τριγύρω τους. Οι δυστυχισμένοι άνθρωποι είναι επιφυλακτικοί με τους νέους ανθρώπους και πιστεύουν ότι δεν μπορούν να εμπιστεύονται ανθρώπους. Δυστυχώς, με αυτή τη συμπεριφορά τους κλείνουν την πόρτα σε οποιαδήποτε σύνδεση με τον έξω κόσμο και μειώνουν τις πιθανότητες να γνωρίσουν νέους ανθρώπους.

Ο Χρίστος Τσιάρας στην Ξενάκιο

Καθιστός δεξιά είμαι εγώ (Τότε)

Μπαίνοντας στο γραφείο που διατηρώ στο κατάλυμα μου, έχω κορνιζωμένη στον τοίχο μια μαντινάδα.

«Ἤσουνα  LUX εἰς τὸ χωριὸ

κ’  ἠλεκτρικὸ στῇ Χώρα

καὶ προβολεῖς τῶν Ἀθηνῶν

μὰ λύχνος εἶσαι τώρα»

Κυρίως για να μην παρασύρομαι και ξεκινώ πράγματα που πλέον αδυνατώ να αποτελειώσω.

Ρωτάς φίλε αναγνώστη του «Πυθαγόρα» γιατί το γράφω αυτό; Απαντώ

Γράφει η Σοφία Άντζακα για την Εγωιστική "πνευματικότητα"

Σχεδόν σε όλους τους φίλους μου υπάρχει κάτι το διεστραμμένο στην ίδια τους τη φύση. Αυτό το κάτι είναι μια αίσθηση αδυναμίας και κατωτερότητας που το κάνει απίστευτα δύσκολο γι’ αυτούς να υποστούν την παραμικρή σμίκρυνση. Η φυσική τους τάση είναι να ξεπεράσουν τους άλλους, να τους ταπεινώσουν και να υψωθούν πάνω απ’ όλους.
Στην ουσία, το πρόβλημά τους δεν είναι υπαρξιακό, πνευματικό, που να οδηγεί στην εκμηδένιση του εγωκεντρισμού τους, αλλά ένα πρόβλημα κατωτερότητας που τους σπρώχνει να ασχοληθούν με «πνευματικά» πράγματα για να κερδίσουν ανωτερότητα.

Μία σκέψη την ημέρα για μία εβδομάδα Πρώτη

Όλοι οι άνθρωποι βιώνουν τόσο αρνητικά όσο και θετικά συναισθήματα. Άλλωστε, η ζωή είναι γεμάτη αντιθέσεις. Αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ο χρόνος που αφιερώνει κανείς στα αρνητικά συναισθήματα και πόσο εύκολα επανέρχεται έπειτα από κάθε δυσκολία. Οι άνθρωποι που νιώθουν δυστυχισμένοι έχουν κοινά χαρακτηριστικά και τρόπο σκέψης. Διαβάστε παρακάτω ποιες είναι οι επτά βασικές συνήθειες των δυστυχισμένων ανθρώπων.

Η ζωή είναι δύσκολη

Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι γνωρίζουν πολύ καλά ότι η ζωή έχει δυσκολίες και «παλεύουν» να ξεπεράσουν αυτές τις στιγμές με μία δόση περιέργειας για αυτά που συμβαίνουν και όχι θυματοποίησης. Αναλαμβάνουν ευθύνη για το χάος στο οποίο βρίσκονται και επικεντρώνονται στο να βγουν από αυτό το συντομότερο δυνατό. Είναι αποφασισμένοι να λύσουν το πρόβλημα και δεν αναλώνουν το χρόνο τους στο να γκρινιάζουν. Αντιθέτως, οι δυστυχισμένοι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τους εαυτούς τους ως θύματα και μένουν τόσο προσκολλημένοι στο «δες τι μου συνέβη πάλι» που δεν επιτρέπουν στον εαυτό τους να το ξεπεράσει.

Αυτοκτονία Το άρθρο μας έστειλε ο καθ. Πιπερόπουλος Γεωργίος.

Παρακάμπτω την αντιδικία όσων θεωρούν ότι οι «αυτοχειρίες» αυξάνονται εξαιτίας του οικονομικού μας δράματος και όσων (παραβλέποντας ότι είναι προτιμότερη η καταχώρηση θανάτου ως «ατυχήματος» για θρησκευτικούς λόγους) κρίνουν ότι η αύξηση ΔΕΝ είναι δραματική…

Ο θάνατος βρίσκεται, αναμφίβολα, στο τραγικότερο σημείο του ευρύτατου φάσματος των ανθρώπινων συναισθημάτων.

Στο τρένο της ζωής, χωράνε λίγοι και καλοί.Γράφει η Μαρίσα Παππά

Στο τρένο της ζωής, χωράνε λίγοι και καλοί. Οι πολλοί κάνουν θόρυβο.

Ξεκινάει η ζωή σου και αρχίζεις να μετράς τους ανθρώπους δίπλα σου.

Συνήθως είστε αρκετοί στο ίδιο βαγόνι.

Και αρχίζει το ταξίδι σας.

Συνταξιδιώτες που αποκαλούνται φίλοι, γνωστοί, συμμαθητές, γείτονες, κολλητοί.

Και πέφτεις στην παγίδα να νομίζεις ότι η ζωή σου είναι πολύ γεμάτη με τόσους ανθρώπους να σε πλαισιώνουν.

Συνεχίζεται η ζωή σου, αρχίζεις να μεγαλώνεις και αλλάζουν οι προτεραιότητές σου.

Διδακτικό παραμύθι (Οι παπαγάλοι)

Επειδή σας αρέσουν τα παραμύθια

Ζούσε κάποτε στη Βαγδάτη ένας ευγενικός και γενναιόδωρος έμπορος, που είχε πολλούς σκλάβους και υπηρέτες στη δούλεψή του, καθώς και έναν όμορφο παπαγάλο με λαμπερά πολύχρωμα φτερά, φημισμένο για την ευγλωττία και τα τραγούδια του. Ο έμπορος ήταν καλός άνθρωπος και φερόταν σε όλους με τον καλύτερο τρόπο. Μια μέρα, πριν φύγει για ένα ταξίδι για δουλειές στην Ινδία, ρώτησε τους υποτακτικούς του τι δώρα θα ήθελαν να τους φέρει. «Ζητήστε μου ότι θέλετε» τους είπε. «Μολονότι έχω όλα όσα θα επιθυμούσε κανείς από τη ζωή, νιώθω στεναχώρια για το πώς λειτουργεί ο κόσμος αλλά κι εγώ ο ίδιος… Θα ήθελα λοιπόν να βρω έναν τρόπο να είμαι πιο ευτυχισμένος».

Ημιμάθεια και Γνώση (Τα βατραχάκια)

Τέσσερις βάτραχοι κάθονταν πάνω σε ένα κορμό δέντρου, που επέπλεε πιασμένος στην άκρη ενός ποταμού. Ξαφνικά ελευθερώθηκε και σιγά-σιγά άρχισε να παρασύρεται προς τα κάτω, στη ροή του ποταμού. Οι βάτραχοι ήταν ενθουσιασμένοι καθώς ποτέ δεν είχε τύχει να νιώσουν τη χαρά της κίνησης πάνω στο νερό.

Κάποια στιγμή, ο πρώτος βάτραχος είπε: «Πράγματι,  είναι ένας θαυμάσιος κορμός. Κινείται σαν να είναι ζωντανός. Δεν ήξερα ότι μπορεί να υπάρχει ένας τέτοιος κορμός».

Η συνήθεια νεκρώνει την ευαισθησία

Αν εγώ συνήθισα να φορώ συνέχεια στο λαιμό κολάρο (Αυχενικό) δεν σημαίνει πως μ’ αρέσει κι’ όλας.

Αλλά . . . .    

Συνηθίζει δυστυχώς κανείς τα πάντα. Τόσο την κατάθλιψη όσο και την ευτυχία. Ακόμα και την ανοησία, την αναλγησία, τη φτώχεια και την πείνα, την φιλαργυρία, την υποκρισία, τον φαρισαϊσμό. Συνηθίζει τους γιατρούς που παίρνουν φουσκωμένα φακελάκια για να χειρουργήσουν τον ετοιμοθάνατο και τους πρώην υπουργούς που κυκλοφορούν με πλαστές πινακίδες. Συνηθίζει να βλέπει την καταστροφή της κοινωνίας και να μένει μουγγός και άπρακτος. Συνηθίζει να βλέπει τους νεκρούς να πολλαπλασιάζονται γύρω του. Άλλοι αυτόχειρες, άλλοι από κρύο ή από πείνα ή από …απόγνωση. Και δεν επαναστατεί. Θεέ μου… Συνηθίζεις την αυτοκαταστροφή σου. Και γίνεσαι ένα με τον όχλο. Όταν δεν μπορείς να συνηθίσεις είσαι πιο ταραγμένος, πιο δυστυχισμένος, δε σε χωράει αυτός ο τόπος, θέλεις να φύγεις, να εξαφανιστείς. Είναι καλύτερα λοιπόν να γίνεις αναίσθητος∙  να πεις :

Η τίγρης που έγινε κατσίκι...

Ένα ακόμα παραμύθι  

Η τίγρης περιφέρεται στο δάσος. Είναι πεινασμένη και ψάχνει απεγνωσμένα τροφή για δυο ζωές καθώς είναι ετοιμόγεννη. Στην άκρη του δάσους ανακαλύπτει ένα κοπάδι από κατσίκια να βόσκουν αμέριμνα στην πεδιάδα. Τα πλησιάζει αθόρυβα και λίγα μέτρα από τη λεία της ορμά προς τα πάνω τους. Τα κατσίκια αρχίζουν να τρέχουν πανικόβλητα για να σώσουν τις ζωές τους. Η τίγρη λόγω της προχωρημένης εγκυμοσύνης της έχει γίνει αδέξια και σε μια στροφή πέφτει από ένα ψηλό βράχο και σκοτώνεται. Τη ίδια ώρα γεννιέται το μικρό της.

Στοιχειώδης ψυχολογία

Ένας διάσημος ψυχολόγος είχε αγοράσει ένα αγρόκτημα μόνο για διασκέδαση. Κάθε φορά που έριχνε σπόρους στα οργωμένα αυλάκια ένας στρατός από μαύρα κοράκια  έκανε έφοδο και καταβρόχθιζε τους σπόρους του. Τελικά, καταπίνοντας την περηφάνια του, ο ψυχολόγος απευθύνθηκε στον ηλικιωμένο γείτονά του, τον Μουλά Ναστραντίν.

Ο Χότζας μπήκε μέσα στο χωράφι κι έκανε όλες τις κινήσεις του φυτέματος, χωρίς να χρησιμοποιεί κανένα σπόρο. Τα κοράκια όρμησαν, διαμαρτυρήθηκαν για λίγο και πέταξαν μακριά. Ο Χότζας επανέλαβε την διαδικασία την επόμενη μέρα και μετά την επόμενη, κάθε φορά κάνοντας τα πουλιά να φεύγουν μπερδεμένα και πεινασμένα. Τελικά, την τελευταία μέρα έσπειρε το χωράφι με σπόρους∙ ούτε ένα κοράκι δεν μπήκε στον κόπο να έλθει.

Επετειακό Πρώτος χρόνος

Τα λουλούδια του κάκτου ανθίζουν και χαμογελάνε το πρωί και μαραίνονται και πεθαίνουν μετά από λίγες ώρες. Πόσο προσωρινές κι εφήμερες είναι οι ζωές τους! Είναι η ίδια αυτή η σύντομη ζωή όμως που τα κάνει ντελικάτα και αξιαγάπητα. Προβάλλουν μονομιάς τόσο φωτεινά κι όμορφα όσο το ουράνιο τόξο ή το βόρειο σέλας, και χάνονται σαν τα όνειρα. Αυτή είναι η καλύτερη κατάσταση γι’ αυτά, γιατί αν διατηρηθούν για μέρες, τότε θα πάψουν να αποτελούν την ομορφιά του πρωινού. Απλώς αφήνουν το άρωμά τους και πεθαίνουν. Παίζουν το ρόλο τους όσο καλύτερα μπορούν.

Για όσους ασχολούνται με κείμενα

Η αλλαγή του τονισμού στην Ελληνική Γλώσσα και η διαστρέβλωση της

Η ελληνική γλώσσα λειτουργούσε ανέκαθεν με αυστηρούς κανόνες. Όταν όμως επεβλήθη αυτή η διαστρεβλωμένη εκτρωματική «δημοτικιά», η οποία ειρήσθω εν παρόδω ουδεμία σχέση έχει με την αληθινή γλώσσα του λαού, την πραγματική δημοτική, με τις αρχαιοελληνικές ρίζες, την γ΄ κλίση της, την ορθογραφία της, τις προθέσεις της κ.λπ., αυτό άλλαξε.

Το λεξικό της μαγκιάς… (ΦΟΒΕΡΟ ΑΡΘΡΟ)

Όταν σήμερα ζητάς να εργαστείς κάπου, από τα βασικά εφόδια είναι και η γνώση τουλάχιστον της Αγγλικής γλώσσας. Αν γνωρίζεις περισσότερες ακόμα καλύτερα. Δυσκολεύτηκα λίγο όταν εγκαταστάθηκα στην Κρήτη μην γνωρίζοντας την τοπική διάλεκτο, η οποία ακόμη χρησιμοποιείται στην ύπαιθρο ενώ στις πόλεις έχει σχεδόν εκλείψει.

Κάποτε, στις αρχές του 20ου αιώνα, εάν δεν ήξερες την γλώσσα των κουτσαβάκηδων, διακινδύνευες ακόμα και την ζωή σου.

Με εντυπωσίασε αυτό το άρθρο και γενικά όσα άρθρα αναφέρονται  στους μάγκες και το μετάφερα εδώ.   

Η γλώσσα των κουτσαβάκηδων στις αρχές του 20ου ΑΙΩΝΑ!!! –Γράφει η Νίκη Παπάζογλου

Ποιες ήταν οι λέξεις που χρησιμοποιούσαν οι κουτσαβάκηδες στις αρχές του 20ου αιώνα

Έγινε το μάλε-βράσε… ο Ασίκης έκανε τσαμπουκά στο βλάμη της γιαβουκλούς του… αφού το γιαγκίνι δεν μπορείς εύκολα να το κάνεις ζάφτι. Πάτησε το ζωνάρι του και πήρε τη δίκοπη να ξεπλύνει την ντροπή, να μην τον κογιονάρουν οι κουσελιάρηδες στην πιάτσα…

«- Τι γλώσσα είναι αυτή;

Ο Φθόνος

Αστειευόμενος ρώτησα  κάποτε Γέροντα: ποια είναι εκείνα τα μάτια που βλέπουν καλύτερα; Τα σκουρόχρωμα ή τα γαλανά; Των ανδρών ή των γυναικών; Των ανθρώπων ή μήπως τα μάτια των ζώων;

Εκείνος γέλασε και  αποκρίθηκε: -Τα μάτια που βλέπουν καλύτερα είναι αυτά των φθονερών γιατί βλέπουν από απόσταση, βλέπουν και την παραμικρή λεπτομέρεια, βλέπουν ακόμη και όσα δεν υπάρχουν. Ένα μόνο πράγμα δεν βλέπουν, το καλό. Και όταν το εντοπίσουν, τότε γεμίζουν δάκρυα και σφαλίζουν για να μην το βλέπουν.

Χάρη της επετείου

Συμπληρώνεται αύριο με την χάρη του Θεού ένας χρόνος που επανάκαμψε ο «Πυθαγόρας» στα διαδικτυακά δρώμενα. Δεν έτρεφα ψευδαισθήσεις την επιτυχία του γνωρίζοντας πως ένα cam back είναι κατά κανόνα αποτυχημένο αφού είναι υποδεέστερο του πρώτου και σε πολλά σημεία επανάληψη.

Διαψεύστηκα όμως από τα Στατιστικά του ιστολογίου. 

Η αλλαγή, Αγνώστου Βουδιστή Μοναχού

Όταν ήμουν μικρός ήθελα να αλλάξω τον κόσμο.

Επειδή ήταν δύσκολο να αλλάξω τον κόσμο προσπάθησα να αλλάξω τη χώρα μου.

Όταν κατάλαβα ότι δε μπορούσα να αλλάξω τη χώρα μου επικέντρωσα τις προσπάθειές μου στην πόλη μου.

Δε μπόρεσα να αλλάξω την πόλη μου και έτσι ωριμότερος πλέον προσπάθησα να αλλάξω την οικογένειά μου.

Τώρα πια, πολύ μεγαλύτερος σε ηλικία και σοφότερος, κατανόησα ότι το μόνο πράγμα που μπορώ να αλλάξω τελικά είναι ο εαυτός μου και αναπάντεχα ανακάλυψα ότι αν πριν από καιρό είχα πραγματικά αλλάξει αυτό θα είχε ένα ισχυρό αντίκτυπο στην οικογένειά μου.

Η δική μου αλλαγή και της οικογένειάς μου, θα μπορούσαν να επηρεάσουν θετικά στην πόλη μου.

Η συνολική αυτή επιρροή θα μπορούσε να αλλάξει τη χώρα μου και τελικά θα μπορούσα πραγματικά να είχα αλλάξει τον κόσμο.

Ο Θεός είναι η Αγάπη με την οποία συγχωρώ

Ό,τι ο φόβος καταδικάζει η αγάπη το συγχωράει.  Αυτή είναι η μαγεία της αγάπης.  Η συχώρεση διώχνει ότι παράγει ο φόβος. Η συγχώρεση είναι η σωτηρία της ψυχής, με την συγχώρεση  χάνονται οι ψευδαισθήσεις, με την συγχώρεση  αγγίζουμε την αγάπη  που είναι η  επίγνωση του Θεού.

Μάθε να συγχωρείς. Περπάτησε στην φύση, άκου το νερό που κυλάει, άκου τη  φωνή του,  άκου τα πουλιά που κελαηδούν γύρω σου, δες τα χιλιάδες χρώματα, ξεχώρισε και μύρισε τα υπέροχα  αρώματα που σε περιβάλλουν όλα αυτά είναι για σένα μόνο για σένα…

Τώρα πάρε βαθιά αναπνοή, αφέσου του, εμπιστεύσου Τον και ψάλε με τον προφητάνακτα Δαβίδ «ὡς ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα σου, κύριε· πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας, ἐπληρώθη ἡ γῆ τῆς κτήσεώς σου». (Ψλ103:24)

Κ α λ ή   Π α ν α γ ι ά 

Εγώ θέλω γαλήνη

«-Ποιος καλός άνεμος σε φέρνει εδώ;» ρώτησε ο σοφός Γέροντας τον οδοιπόρο που ζητούσε απεγνωσμένα να τον συναντήσει.

«-Εγώ θέλω γαλήνη» απάντησε μελαγχολικά εκείνος.

Ο Γέροντας πήρε ένα ξύλο κι έγραψε στο χώμα: ...Εγώ θέλω γαλήνη...

«-Κοίταξε τώρα πόσο απλό είναι» είπε στον οδοιπόρο. Διέγραψε με μια κίνηση το «Εγώ».

«-Σβήνεις πρώτα το εγώ. Είναι αδύνατον να βρει γαλήνη αυτός που πιστεύει ότι είναι αποκομμένος από τον Θεό και τους συνανθρώπους του. Το εγώ πάντα νιώθει ότι απειλείται κι έτσι φοβάται και αντιστέκεται.»

Σιωπή γεμάτη πληρότητα

Μην παραπονιέσαι για τον κόσμο. Μόνο τον εαυτό σου χρειάζεται να αλλάξεις για να βρεις τη γαλήνη. Είναι ευκολότερο να φορέσεις παπούτσια για να προστατέψεις τα πόδια σου από το να ντύσεις ολόκληρη τη γη με χαλιά.

Κάποιες στιγμές αρκεί να σταθούμε μόνοι μας στη σιωπή, ηρεμώντας το νου μας, απλώς για να βεβαιωθούμε ότι ακόμη μπορούμε να στεκόμαστε όρθιοι χωρίς να μας στηρίζουν οι άλλοι. Ποτέ εξάλλου δεν είμαστε περισσότερο κοντά στο Θεό, από τις στιγμές που είμαστε ήσυχοι, σιωπηλοί, γαλήνιοι.

Αναζήτηση χωρίς προσκολλήσεις

Ένα ποτήρι  μισογεμάτο νερό πάνω σε ένα τραπέζι.

Ο απαισιόδοξος θα προσπαθήσει να σε πείσει ότι το μισό είναι άδειο.

Ο αισιόδοξος ότι το μισό είναι γεμάτο.

Ο ρεαλιστής ότι είναι ένα μισογεμάτο με νερό ποτήρι.

Μόνο όμως ο διψασμένος θα το σηκώσει από το τραπέζι και θα το πιεί.

Οδυνηρά ωφέλιμος στοχασμός

Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο,

καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο,

το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή.

Ευτύς ως γεννηθούμε αρχίζει κ' η επιστροφή,

ταυτόχρονα το ξεκίνημα κι ο γυρισμός,

κάθε στιγμή πεθαίνουμε.

Γι' αυτό πολλοί διαλάλησαν:

Σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος.

Τι θέλουν να κάνουν οι ναυτικοί όταν γυρίζουν σπίτι τους;

Δεν νομίζω πώς υπάρχει κάποιος ναυτικός που δεν θεωρεί την ημέρα που ξεμπαρκάρει και γυρίζει σπίτι του ότι είναι η καλύτερη μέρα της ζωής του. Όσα χρόνια και αν περάσουν και όσα μπάρκα και να έχει κάνει κάποιος το συναίσθημα αυτό δεν αλλάζει.

Στο καράβι ο ναυτικός στερείται πάρα πολλά πράγματα, τα οποία πολλά από αυτά είναι ίσως ασήμαντα όταν βρίσκεται έξω στην στεριά. Φυσικά υπάρχουν και πολύ σημαντικά όπως η οικογένεια και οι φίλοι του ή το φαγητό.

Ας δούμε  8 πράγματα που σίγουρα θέλει να κάνει ένας ναυτικός όταν ξεμπαρκάρει και γυρίζει στο σπίτι του.

Γιατί συνεχίζεις; Από καρδιάς........Δε μπορώ να κάνω αλλιώς…

Κοίτα γύρω σου. Κανείς δε ξυπνάει. Όλοι συνεχίζουν ατάραχοι τον αιώνιο ύπνο τους. Κανείς δεν αλλάζει. Κανένας δε  θέλει  να αλλάξει. Τους βολεύει ο γνώριμος, ταλαίπωρος, δυστυχισμένος, κακόμοιρος εαυτός τους. Και το μόνο που θέλουν είναι να συνεχίσουν να γκρινιάζουν επαναλαμβάνοντας ασταμάτητα τα ίδια και τα ίδια. Τι κούραση Θεέ μου… Μα δε βλέπεις λοιπόν τη ματαιότητα; Πέρα από μια εγωιστική ψευτοϊκανοποίηση σε νοητικό επίπεδο κανείς δεν ενδιαφέρεται να ακούσει πραγματικά. Κανείς δε βελτιώνεται. Ούτε οι κοντινότεροι φίλοι σου. Γιατί συνεχίζεις να σπαταλάς τον χρόνο σου; Γιατί συνεχίζεις ακούραστα να μιλάς αφού κανείς δε φαίνεται να αλλάζει;

Έμεινε για αρκετή ώρα να στοχάζεται σιωπηλά. Τη θλίψη στα μάτια του γρήγορα αντικατέστησε μια φλόγα χαράς. Κι απάντησε:

Παραμύθι χωρίς αίσιο τέλος

Υπήρχε κάποτε ένας πολύ πλούσιος αγρότης που είχε μια μεγάλη φάρμα. Ο αγρότης αυτός ήταν συλλέκτης αλόγων. Σε ολόκληρή του τη ζωή συγκέντρωνε στη φάρμα του άλογα από ολόκληρο τον κόσμο. Του έλλειπε λοιπόν μια συγκεκριμένη σπάνια ράτσα αλόγου για να ολοκληρώσει τη συλλογή του. Μια μέρα ανακάλυψε ότι στην γειτονική πόλη υπήρχε η συγκεκριμένη ράτσα. Έτσι προσφέροντας στον ιδιοκτήτη του αλόγου μια γενναία προσφορά κατάφερε να τον πείσει να του το πουλήσει.  Το σπάνιο αυτό απόκτημα ολοκλήρωνε και τη συλλογή μιας ζωής!

Ένα μήνα αργότερα, το άλογο αυτό αρρώστησε και ο αγρότης κάλεσε επειγόντος τον κτηνίατρο, ο οποίος αφού το εξέτασε είπε: «-Το άλογο έχει ένα μικρόβιο. Πρέπει να πάρει αυτή την αντιβίωση για τρεις μέρες. Θα επιστρέψω την τρίτη μέρα και αν δεν είναι καλύτερα, θα αναγκαστούμε να του κάνουμε ευθανασία.».

Αλήθεια ή Αγάπη;

Ανείπωτη απλώνεται ολόγυρα σου η ομορφιά

μα χρειάζονται δυο μάτια καθάρια ζωντανά

το μεγαλείο να αντέξεις να αντικρίσεις.

Κοίτα με!

Η παρουσίαση του Βιβλίου 2010

Από το blog του Πυθαγόρα

Στην φιλόξενη αίθουσα του Σ.Α.Ε. και στο παλιό Φάληρο. 

Αιγυπτιώτες 3

Το τρίτο και τελευταίο μέρος από το υλικό που είχα στην διάθεση μου

Η βασίλισσα και οι 4 σύντροφοι της

Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε μια βασίλισσα, που είχε 4 συντρόφους.

Πάνω απ’ όλους έδειχνε αδυναμία στον τέταρτο. Τον στόλιζε με ακριβά ρούχα, του χάριζε πάντα τα καλύτερα, τον στόλιζε με κοσμήματα, του φορούσε αρώματα και του φερόταν πολύ γενναιόδωρα..

Και τι σκέφτεσαι στις διακοπές; Κώστας Γιαννακίδης

Δεν ξέρω για σας, αλλά χρόνο με το χρόνο καταλαβαίνω ότι το άγχος με τις διακοπές δεν είναι τι θα κάνεις στην παραλία, αλλά τι κάνεις στην υπόλοιπη ζωή σου.

Στις διακοπές θέλω να κοιμάμαι. Αν όχι σε όλο το διάστημα, τουλάχιστον στο μισό. Μιλάμε για 14 ή και 15 ώρες τη μέρα. Θα αγόραζα, που λέει ο λόγος, πακέτο διακοπών σε άνετο νοσοκομειακό περιβάλλον.

Αιγυπτιώτες 2

Αύριο πιά το τρίτο και τελευταίο μέρος

Είσαι κι εσύ το ίδιο σημαντικός όσο είμαι κι εγώ

Είναι σημαντικός ο ρόλος που παίζουν τα συναισθήματα μας στην υγεία και την ευεξία μας. Αυτό που νιώθουμε συναισθηματικά για τις καταστάσεις είναι αυτό που καταγράφεται στην προσωπικότητα μας.

Όποιος έχει δύο χιτώνες ας δώσει τον ένα σ' αυτόν που δεν έχει, είπε ο Χριστός. Κι όμως δεν είναι η προσφορά αυτή κάθε αυτή που έχει τόσο σημασία, ούτε το πρόσωπο στο οποίο προσφέρουμε. Εκείνο που έχει σημασία είναι το συναίσθημα που βιώνουμε όταν δίνουμε με όλη μας την καρδιά και με αγάπη. Το να δώσεις νερό σε ένα φυτό ή ζώο που πεθαίνει, ή το να ενθαρρύνεις κάποιον να υπομένει τις δυσκολίες της ζωής, σου προσφέρει την ευκαιρία, μέσα από το συναίσθημα που βιώνεις, να γνωρίσεις τη ζωή και τον Δημιουργό μας.

Η προσκόλληση στο παρελθόν, εμπόδιο μέγα στην εξέλιξη μας

Ο μόνος δρόμος για να βρεις αυτό που πραγματικά θέλεις  στη ζωή σου είναι να ξεφορτωθείς όλα όσα δε θέλεις, όλα όσα γνωρίζεις ενδόμυχα ότι σε κρατάνε πίσω.

Δεν μπορείς να προχωρήσεις μπροστά αν κουβαλάς μαζοχιστικά στην πλάτη σου τις μίζερες εμπειρίες από το παρελθόν σου. Δεν προχωράς αν έχεις προσκολληθεί  σε αρνητικούς ανθρώπους, καταστάσεις ή συνήθειες που σου απορροφούν το είναι σου. Δεν προχωράς αν επαναφέρεις στο νου σου μνήμες θλιβερές που σε κρατούν ακινητοποιημένο από το φόβο.

Αιγυπτιώτες 1

Έφυγα....ναί.......μα πότε; -Μην ανησυχείς

Ένας μεγάλο, άναρχο ποτάμι είναι η ζωή. Προς τα πού κατευθύνεται; Που θέλει να φτάσει; Ποιος είναι τελικά ο σκοπός της; Ας είμαστε σε εγρήγορση, ας παρατηρήσουμε, ας εμβαθύνουμε πίσω από τα γεγονότα και ίσως αν το θελήσει ο Θεός να μάθουμε. Ίσως να αντιληφθούμε ότι κάθε τι που μας συμβαίνει, είναι ένα διδακτικό μάθημα που συνεισφέρει στην εξέλιξη μας. Κάθε πόνος, κάθε δάκρυ, κάθε στεναχώρια, δεν είναι παρά ένας βράχος στη  ροή του ποταμού της ζωής και υποκρύπτει μια προσκόλληση που εμποδίζει την ελεύθερη ροή του. Κάποιες φορές μάλιστα ο βράχος αλλάζει τη ροή του ποταμού διευκολύνοντας τη διέξοδο του προς τη θάλασσα.

Σκλάβος είσαι ή αφέντης;

Ένας Γέροντας περπατούσε στην εξοχή παρέα με τους μαθητές του χρησιμοποιώντας κάθε ευκαιρία που έβρισκε μπροστά του για να τους διδάξει. Η μέρα ήταν ηλιόλουστη και ένας περαστικός άνδρας προχωρούσε τραβώντας την αγελάδα του, που την είχε δεμένη με ένα σχοινί. Ο Γέροντας του φώναξε να περιμένει και είπε στους μαθητές του να περικυκλώσουν αυτόν και την αγελάδα του. «-Θα ήθελα να σας κάνω μερικές ερωτήσεις για να καταλήξουμε σε ένα συμπέρασμα» είπε.

Για τα παιδιά μας

Τα παιδιά σου δεν είναι παιδιά σου

είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της Ζωής για τη Ζωή.

Δημιουργούνται διαμέσου εσένα, αλλά όχι από σένα

κι αν και βρίσκονται μαζί σου, δε σου ανήκουν.

Μπορείς να τους δώσεις την αγάπη σου, αλλά όχι τις σκέψεις σου

αφού ιδέες έχουν δικές τους.