Και έτσι στέκω.

Είμαι, μαθαίνω, γνωρίζω, ζω

Είμαι!

Αλήθεια τι είμαι; Ποιος είμαι; Είμαι;

Ένα ερώτημα τόσο αναπόσπαστο με την ίδια την φύση της ύπαρξης μας.

Γνωρίζω.

Αλήθεια, τι γνωρίζω, μήπως νομίζω ότι γνωρίζω και όταν πιστεύω πως γνωρίζω πάντα υπάρχει κάτι που αγνοώ;

Μαθαίνω.

Τι μαθαίνω; Μήπως αυτό που μαθαίνω είναι από εξωτερικές πηγές και πληροφορίες που ουσιαστικά έχουν πολύ λίγη σημασία για αυτό που είμαι; Μήπως η πραγματική μάθηση είναι η ενθύμηση που προκύπτει από την σιωπή και την ηρεμία; Όχι την ηρεμία του εξωτερικού κόσμου, αλλά την εσωτερική εκείνη ηρεμία ακόμα και μέσα στην δίνη ενός κυκλώνα;

Γιατί υπάρχω; Τι εξυπηρετώ; Ποιο το έργο μου;

Εξυπηρετώ ένα γενικότερο σχέδιο μέσα στο οποίο κινούμαι εξελίσσομαι και διευρύνομαι. Όλα όσα κάνω, σκέφτομαι, πράττω συνειδητά ή ασυνείδητα, εξυπηρετούν αυτό το σχέδιο.

Και η ζωή; Γιατί ζορίζομαι τόσο;

Γιατί έχω μάθει να έχω προκαταλήψεις, συγκεκριμένες και άκαμπτες ιδέες για τον κόσμο, τη ζωή, το πώς πρέπει να συμβαίνουν τα πράγματα. Δεν τα χρειάζομαι όλα αυτά. Αφήνομαι, αφήνομαι στην ζωή να μου δείξει, αφήνομαι στην ζωή να μου μάθει. Αφουγκράζομαι μέσα από την καθημερινή εμπειρία μου την ανάγκη, την δική μου, του συνανθρώπου μου και την υπηρετώ. Πολύ απλά, χωρίς επιθυμίες, χωρίς εγώ, χωρίς συγκεκριμένες προσδοκίες.

Η ζωή είναι απλή, χρειάζεται κατανόηση και πολύ αγάπη, όπως και εγώ και οι συνάνθρωποι μου. Ας μην χάνω το χρόνο μου στις κρίσεις και τις κριτικές, ας κρατάω το νου μου σταθερά στον Θεό  και ας αφήνομαι σε ότι προκύπτει. Αυτός θα με οδηγεί, εγώ μαθαίνω, εγώ βιώνω.

Και έτσι πορεύομαι σ’ ένα δρόμο, στον οποίο οι άνθρωποι μπορούν να πετύχουν

Και έτσι στέκω.