Τρίτη 26 Σεπτεμβρίου 2017

Η Σιωπή ως αρετή

Ένας νεαρός, γνωστός σ’ όλη την Αθήνα για την φλυαρία του, αποφάσισε και αυτός να γραφτεί μαθητής στη ρητορική σχολή του Ισοκράτη.
Ο Ισοκράτης του ζήτησε τότε διπλάσια δίδακτρα από ότι στους άλλους. Ο νέος ξαφνιάστηκε και ζήτησε να μάθει το λόγο.
«Με το ποσόν πού πληρώνουν οι άλλοι μαθητές μου, θα σε μάθω να μιλάς όπως κάνω και σ’ αυτούς, Εσύ όμως θα πληρώσεις άλλα τόσα, γιατί πρέπει να σου μάθω να σωπαίνεις».

Να σωπαίνεις! Σπάνια αρετή να είναι τα λόγια μετρημένα, να είναι λόγια μεστά, να είναι λόγια τετραγωνισμένα. Γιατί η σιωπή είναι δύναμη.
Και είναι γεγονός, πώς σπάνια η σιωπή αφήνει κακές αναμνήσεις. Πόσες φορές δεν το έχουμε διαπιστώσει, δεν το έχουμε ομολογήσει πώς μέσα στα πολλά λόγια, ξεστομίζονται και λόγια περιττά, λόγια κακόηχα, λόγια φορτισμένα με κακία ή με ειρωνεία ή με απρέπεια!
Αν σωπαίνουμε! Πόσες φορές δεν το έχουμε πει στον εαυτό μας! Αν σωπαίναμε! Τότε δεν θα πληγώναμε, δεν θα προκαλούσαμε, δεν θα εκθέταμε, δεν θα διασύραμε, δεν θα αδικούσαμε, δεν θα δημιουργούσαμε ψυχρότητες.
Πόσο δύσκολη τέχνη η σιωπή, όταν θίγεται ο εγωισμός, όταν πληγώνεται το γόητρο μας, όταν αποκαλύπτονται τα πάθη μας, όταν υπογραμμίζονται τα ελαττώματα μας! Όταν πιστεύουμε πως έχουμε αδικηθεί, όταν πιστεύουμε πώς δεν έχουμε δεόντως εκτιμηθεί, εμείς να σωπαίνουμε!
Κι όμως, «ο δε Ιησούς εσιώπα».
Αυτός, που θέλει να μιμηθεί τον πράο και ανεξίκακο Κύριο, πρέπει να αγαπήσει την ευλογημένη σιωπή.
Για να αποκτήσεις τη σιωπή και την ησυχία στην καρδιά σου, απόφευγε τις περιττές βιοτικές σκέψεις. Να ομιλείς μόνο όταν πρόκειται να πεις κάτι ανώτερο της σιωπής. Ο πολυλογάς, έστω κι αν είναι ρήτορας, πνευματικά δεν ευδοκιμεί.
Σιώπα και ειρήνευε.
Να γνωρίζεις όμως για ποιόν σκοπό σιωπάς. π.χ. Αν με τη γλώσσα σιωπάς και με τον λογισμό σου κατακρίνεις, δεν σε ωφελεί μία τέτοια σιωπή. Ούτε πάλι ωφελεί να σιωπάς και στην καρδία σου να βασιλεύει η μελαγχολία και η απόγνωση.
Άκουσα από κάποιον: «Αν και πολλές φορές μετάνιωσα, επειδή μίλησα, όμως ποτέ μου δεν μετάνιωσα, επειδή σιώπησα.»
Όπως υπάρχει η καλή σιωπή, υπάρχει και η κακή. Όπως υπάρχει η καλή ομιλία, υπάρχει και η κακή.
Καλή σιωπή είναι η ταπεινή, η εσωτερική, αυτή, που συνοδεύεται με προσευχή, και γεμίζει την ψυχή με χαρά.

Κακή σιωπή είναι εκείνη, που την συνοδεύει η δειλία, η εσωτερική κατάκριση, η ολιγοπιστία, η θλίψη, η απόγνωση.

2 σχόλια:

  1. Τι ωραίο κείμενο, και πραγματικά το χρειαζόμουνα να το διαβάσω…
    "Αυτός, που θέλει να μιμηθεί τον πράο και ανεξίκακο Κύριο, πρέπει να αγαπήσει την ευλογημένη σιωπή. Να ομιλείς μόνο όταν πρόκειται να πεις κάτι ανώτερο της σιωπής"….
    Μόνο που δεν ξέρω αν είναι σοφία η σιωπή ή την θεωρούν αδυναμία και σε κατασπαράζουν μπρός στην σιωπή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΕΙΡΑ ΠΡΟΣΕΞΕ,ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΠΟΛΛΑ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή