Γράμμα από ένα πρώην παιδί

Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, σε είδα να φτιάχνεις για μένα το αγαπημένο μου γλυκό και έμαθα ότι μικρά πράγματα μπορεί να έχουν ξεχωριστή σημασία στη ζωή.

Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, σε παρακολουθούσα και έμαθα τα περισσότερα «μαθήματα ζωής», εφόδια για να γίνω καλύτερο και παραγωγικότερο άτομο όταν μεγαλώσω.

Και έτσι στέκω.

Είμαι, μαθαίνω, γνωρίζω, ζω

Είμαι!

Αλήθεια τι είμαι; Ποιος είμαι; Είμαι;

Ένα ερώτημα τόσο αναπόσπαστο με την ίδια την φύση της ύπαρξης μας.

Γνωρίζω.

Αλήθεια, τι γνωρίζω, μήπως νομίζω ότι γνωρίζω και όταν πιστεύω πως γνωρίζω πάντα υπάρχει κάτι που αγνοώ;

Εγώ θέλω πάντα να βλέπω τι κάνω.Χότζας

Ο Ναστραντίν είχε χάσει το κλειδί του σπιτιού του. Πήγε κάτω από μια κολόνα που έφεγγε ένας φανός κι έψαχνε μέσα στη νύχτα, κάνοντας μεγάλη φασαρία. Μαζεύτηκε κόσμος κι όλοι ήθελαν να τον βοηθήσουν. Άρχισαν να ψάχνουν κι αυτοί μαζί του.

- Πες μου Χότζα, τον ρώτησε στο τέλος κάποιος, είσαι σίγουρος πως έχασες το κλειδί εδώ, σ' αυτό το μέρος;

- Όχι, απάντησε ο Ναστραντίν, αλλά μόνο εδώ έχει φως. Εγώ θέλω πάντα να βλέπω τι κάνω.

Ο Ναστραντίν ερέθιζε συνεχώς τους φίλους του με την αιώνια αισιοδοξία του. Όσο άσχημη κι αν ήταν μια κατάσταση, εκείνος έλεγε πάντοτε:

Φαντάστικα

Φαντάζομαι έναν κόσμο που στα μάτια του καθενός θα μπορείς να δεις Αγάπη, αστείρευτη, αγνή, όμορφη Αγάπη. Θα κοιτάς γύρω σου και θα νιώθεις ατέλειωτο Φως να σε αγκαλιάζει, να γλιστρά στην ψυχή σου και να την κάνει χρωματιστή και ζωντανή.

Φαντάζομαι έναν κόσμο που από τη φωνή του καθενός θα ηχούν μόνο λέξεις Αγάπης.

Που θα ακούς την Αγάπη και την ομορφιά και την ευγένεια και την καλοσύνη και την αλήθεια. Φαντάζομαι έναν κόσμο που ο καθένας θα αγαπά τον εαυτό του ακριβώς όπως είναι, και θα είναι σε θέση να δώσει την ίδια Αγάπη, την ανιδιοτελή και πραγματική, βαθιά Αγάπη σε κάθε πλάσμα γύρω του. Χωρίς δισταγμό, καχυποψία και ντροπή.

Διλήμματα και επιλογές: Γράφει ο Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

Οι επιλογές που κάνουμε καθορίζουν την ζωή μας

Οι επιλογές που κάνουμε καθορίζουν την ζωή μας. Είναι πολύ δύσκολο να ξέρεις εάν μία επιλογή που κάνεις τώρα θα έχει στο μέλλον το αποτέλεσμα που ποθείς.

Καλείσαι όμως να επιλέξεις, διότι χωρίς να ενεργήσεις τώρα δεν θα μάθεις ποτέ εάν αυτό που είχες ως σκέψη τελικά μπορούσε να φέρει το ποθητό αποτέλεσμα.

Το σημαντικό είναι η επιλογή που θα κάνουμε να πηγάζει από τα ορθά κριτήρια.

Η Σούπα του Χότζα

Μια φορά, ένας συγγενής του Ναστραντίν που είχε πάει κυνήγι, ήρθε το βράδυ για να τον δει Χότζα και του έφερε ως δώρο μια μικρή πάπια. Χαρούμενος ο Ναστραντίν έβαλε να μαγειρέψει αμέσως μια υπέροχη σούπα πάπιας και κράτησε και τον επισκέπτη του να φάει μαζί τους. Σε λίγο, όμως, η μυρωδιά που έβγαινε από το σπίτι, έφερε κι άλλο επισκέπτη που είπε ότι είναι φίλος του συγγενή του που έφερε την πάπια και κάθισε στο τραπέζι. Τι να κάνει ο Ναστραντίν, αραίωσε λίγο τη σούπα για να φτάσει και του έβαλε κι εκείνου ένα πιάτο. Μετά από λίγο ήρθε κι άλλος ένας που είπε ότι είναι φίλος του φίλου του συγγενή που έφερε την πάπια και κάθισε κι αυτός στο τραπέζι και σερβιρίστηκε κι αυτός σούπα, αφού ο Ναστραντίν την αραίωσε και πάλι.

- Πόσων χρονών είσαι Χότζα;

Ο Ναστραντίν καθόταν στην όχθη ενός ποταμού, όταν κάποιος που βρισκόταν στην άλλη όχθη του φώναξε:

- Έι! Πως θα έρθω απέναντι;

- Μα είσαι απέναντι, του απάντησε ο Ναστραντίν.

Σε μια συνάντηση ρώτησε κάποιος τον Ναστραντίν:

- Πόσων χρονών είσαι Χότζα;

- Πενήντα, απάντησε εκείνος.

- Το ίδιο μου είπες και πριν δυο χρόνια που συναντηθήκαμε και σε ξαναρώτησα.

- Ναι, είμαι πάντα σταθερός στις απόψεις μου.

Ελευθερία είναι η δυνατότητα της απομόνωσης

Ελευθερία είναι η δυνατότητα της απομόνωσης. Είσαι ελεύθερος όταν μπορείς να απομακρυνθείς από τους ανθρώπους, χωρίς να σε υποχρεώνουν να τους αναζητείς η ανάγκη του χρήματος ή το ένστικτο του κοπαδιού ή η αγάπη, η δόξα, η περιέργεια, πράγματα που δεν βρίσκουν τροφή στη σιωπή και στη μοναξιά.

Αν σου είναι αδύνατο να ζήσεις μόνος, έχεις γεννηθεί σκλάβος.

Ποιήματα του Ιωάννη Πολέμη

Τα παρακάτω ποιήματα του Ιωάννη Πολέμη δεν είναι πατριωτικά.

Νερωμένο κρασί

(μεταγενέστερος τίτλος: Παραδειγματικόν, συλλογή: Τὸ παλιὸ βιολί)

Ὅ, τι κι᾿ ἂν εἶχε τόχασε, γυναῖκα, βιός, παιδιά του·

τίποτε δὲν τ᾿ ἀπόμεινε στερνὴ παρηγοριά.

Πέταξ᾿ ἡ ἔννοια ἀπὸ τὸ νοῦ κι᾿ ἡ ἐλπίδ᾿ ἀπ᾿ τὴν καρδιά του

κι ἡ ὑπομονὴ ἐμαρμάρωσε στὰ στήθη του βαριά.

Ὅπως τὰ λείψανα περνοῦν, περνάει ἀργὰ ὁ καιρός του

καὶ ζεῖ δίχως ὁ δύστυχος νὰ ξέρει τὸ γιατί.

Μὲς στὴν ταβέρνα ὁλημερὶς μὲ τὸ ποτήρι ἐμπρός του

τοῦ κάκου ἐκεῖ ἀνώφελα τὴ λησμονιὰ ζητεῖ.

«Καταραμένε κάπελα καὶ κλέφτη ταβερνιάρη,

τί τὸ νερώνεις τὸ κρασί, καὶ πίνω ἀπ᾿ τὸ ξανθό,

καὶ πίνω κι᾿ ἀπ᾿ τὸ κόκκινο κι᾿ ἀπὸ τὸ γιοματάρι

κι᾿ ἀπὸ τὸ σῶσμα τὸ τραχύ, πίνω καὶ δὲ μεθῶ;

Δὲν ἦρθα γιὰ ξεφάντωμα, μήτε γιὰ πανηγύρι,

ἦρθα νὰ βρῶ τὴ λησμονιὰ στὸ θάνατο κοντά!»

Κι᾿ ὁ κάπελας γεμίζοντας καὶ πάλι τὸ ποτήρι

μὲ θλιβερὸ περίγελο στὰ λόγια του ἁπαντᾷ:

«Τί φταίω ἐγὼ ἂν τὰ δάκρυα ποὺ ἀπελπισμένος χύνεις

πέφτουν μὲς στὸ ποτήρι σου, σταλαγματιὲς θολές,

καὶ τὸ νερώνουν τὸ κρασὶ κι᾿ ἀδύνατο τὸ πίνεις;

Τί φταίω ἐγὼ κι᾿ ἂν δὲ μεθᾷς, τί φταίω ἐγὼ κι᾿ ἂν κλαῖς;»

Το αντέγραψα από το προφίλ του Δασκαλογιάννης Γιάννης

Το αντέγραψα από εδώ

Δασκαλογιάννης Γιάννης

Λέει ο χρυσός στό μάρμαρο:

Στά πέρατα τού κόσμου

ποιός ήλιος λάμπει ωσάν κι εμέ;

Εγώ τόν κόσμο κυβερνώ, τήν ευτυχία υφαίνω,

ποδοπατώ τήν ομορφιά, τήν ασχήμια ομορφαίνω.

Εγώ οδηγώ στά σκοτεινά τού κλέφτη μου τό χέρι,

εγώ αγοράζω τήν τιμή καί τήν πουλώ στό δρόμο,

ποδοπατώ τήν αρετή, καταπατώ τό νόμο.

Περίσσιες είν' οι χάρες μου κι η δύναμή μου μόνη,

γκρεμίζει θρόνους απ' εδώ, θρόνους εκεί στυλώνει.

Εσύ τί κάνεις, μάρμαρο;

Καί τ' απεκρίθη εκείνο:

Εγώ σέ τάφου σκοτεινιά τή δύναμή σου κλείνω!!

Ι.Πολέμης

Τα παρακάτω ποιήματα του Ιωάννη Πολέμη ήτανε στην διδακτέα ύλη όταν πήγαινα δημοτικό.

Οι άνθρωποι που αγαπάμε

Οι άνθρωποι που αγαπάμε. Αυτοί που θα είναι ακριβώς δίπλα σου όταν τους χρειάζεσαι πριν καν τους ζητήσεις, που θα στέκονται εκεί για σένα στις δύσκολες στιγμές, που θα χαίρονται με τη χαρά σου, που θα σε λατρεύουν ακριβώς όπως είσαι, που θα σε στηρίζουν σε κάθε απόφαση, που θα σε ενθαρρύνουν να κυνηγήσεις τα όνειρα, που θα περνάτε μαζί στιγμές, ώρες, μέρες, χρόνια. Που θα μοιράζεστε κομμάτια του εαυτού σας.

Αυτοί οι άνθρωποι.

Ανεκτίμητοι.

Και τι γίνεται όταν φεύγουν;

Η Σιωπή ως αρετή

Ένας νεαρός, γνωστός σ’ όλη την Αθήνα για την φλυαρία του, αποφάσισε και αυτός να γραφτεί μαθητής στη ρητορική σχολή του Ισοκράτη.

Ο Ισοκράτης του ζήτησε τότε διπλάσια δίδακτρα από ότι στους άλλους. Ο νέος ξαφνιάστηκε και ζήτησε να μάθει το λόγο.

«Με το ποσόν πού πληρώνουν οι άλλοι μαθητές μου, θα σε μάθω να μιλάς όπως κάνω και σ’ αυτούς, Εσύ όμως θα πληρώσεις άλλα τόσα, γιατί πρέπει να σου μάθω να σωπαίνεις».

Ρωτάει κάποιος τον Χότζα:

Σε μια συγκέντρωση, στην οποία ήταν παρών και ο Ναστραντίν, οι άνθρωποι συζητούσαν για τα πλεονεκτήματα της κάθε ηλικίας. Στο τέλος όλοι συμφώνησαν πως όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος, χάνει τις δυνάμεις που είχε σε μικρότερη ηλικία. Ο Ναστραντίν όμως διαφώνησε:

- Δεν συμφωνώ μ' αυτό. Εγώ τουλάχιστον έχω τις ίδιες δυνάμεις που είχα και νέος.

- Δηλαδή; Τι εννοείς; τον ρώτησε κάποιος.

- Στην αυλή μου, απάντησε ο Ναστραντίν, υπάρχει μια τεράστια πέτρα. Όταν ήμουν νέος και προσπαθούσα να την σηκώσω, δεν τα κατάφερα. Το ίδιο και τώρα που είμαι γέρος.

Το τέλος του κόσμου θα φτάσει όταν πεθάνω εγώ. Χότζας

Μια ομάδα φιλοσόφων ταξίδεψε σε όλον τον κόσμο για να βρει απάντηση στο ερώτημα, πότε θα φτάσει το τέλος του κόσμου. Μη μπορώντας να βρουν την απάντηση απευθύνθηκαν στον Ναστραντίν Χότζα.

- Γνωρίζεις εσύ Χότζα πότε θα φτάσει το τέλος του κόσμου;

- Φυσικά, απάντησε ο Ναστραντίν. Το τέλος του κόσμου θα φτάσει όταν πεθάνω εγώ.

- Είσαι σίγουρος; τον ρωτούν απορημένοι οι φιλόσοφοι.

- Τουλάχιστον για τον εαυτό μου, ναι...

Το χάρισμα της ιερωσύνης

«Διάκοι, παπάδες και δεσποτάδες» (διάκονοι, πρεσβύτεροι, επίσκοποι): 

Το παρακάτω κείμενο προέρχεται από την έκδοση «Φως Ιλαρόν» της ενορίας Περιβολίων Ρεθύμνου, τεύχος Οκτωβρίου 2013.

Η ιερωσύνη είναι το χάρισμα του Θεού που κάνει κάποιον ιερέα. Πηγάζει από το Χριστό, που είναι ο μόνος και μέγιστος Αρχιερέας μας, γιατί Εκείνος τέλεσε την ύψιστη θυσία λατρείας προς το Θεό: τη θυσία της πάναγνης, πεντακάθαρης και αθώας ζωής Του.

Το χάρισμα της ιερωσύνης δόθηκε πρώτα στους αποστόλους (τους μαθητές του Χριστού), την ημέρα της Πεντηκοστής, δηλαδή δέκα μέρες μετά την ανάληψη του Χριστού, όταν εκείνοι έλαβαν την «επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος», όπως βλέπουμε στο βιβλίο Πράξεις των Αποστόλων, που βρίσκεται μέσα στην Καινή Διαθήκη, μετά τα Ευαγγέλια.

Αποκρυφισμός: Τι είναι και πως εμφανίζεται – Νέες Αιρέσεις

Μεγάλη η έξαρση του αποκρυφιστικού φαινομένου στην εποχή μας.  Απασχολεί όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες ανά τον κόσμο και βέβαια ολόκληρη την Εκκλησία της Ελλάδος. Πρόσφατα πραγματοποιήθηκε και Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη στην Ελλάδα, όπου κατατέθηκαν σοβαρές και επίσημες τεκμηριωμένες θέσεις, για το τι είναι ο Αποκρυφισμός και πώς μπορεί κάποιος να προφυλαχθεί.

Τα «Απόκρυφα Κείμενα» των Χριστιανικών γραφών- Τι κρύβουν;

Κι’ αυτό κατόπιν παρακλήσεως φίλου.

Τα απόκρυφα κείμενα του Χριστιανισμού πάντοτε ωθούσαν τους ερευνητές να τα αποκωδικοποιήσουν, μέσω της ενδελεχούς διερεύνησης των.

Με τον όρο «Απόκρυφα» χαρακτηρίζονται από την Εκκλησία βιβλία που συνδέονται άμεσα με την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη και είναι γραμμένα κατά μίμηση των κανονικών βιβλίων της Αγίας Γραφής, όμως έχουν αποκλειστεί από τον Κανόνα.

Ο διάβολος φοβάται το κομποσκοίνι

Από τους σεβαστούς Γεροντάδες ήταν και ο Γέρο Αθηναγόρας που διετέλεσε και ηγούμενος   σε μεγάλη Μονή στην Κρήτη. Βροντόφωνος και καλλικέλαδος ανέβαινε στο αναλόγιο μόνο όταν του το ζητούσαν επιμόνως. Μια φορά τον ερώτησα γιατί κάνει νάζια και δεν είναι συνέχεια στο αναλόγιο να τέρπει τους παρευρισκόμενους. Γελώντας απάντησέ «-Η ψαλτική είναι δαιμόνιο»

Ακόμη και σήμερα μετά από πολλά χρόνια όποτε ακούω ψαλτάδες να ξελαρυγγιάζονται, αντηχεί στα αυτιά μου η φωνή του, με την βεβαιότητα πως η ψαλτική είναι δαιμόνιο, γιατί παρασύρεται ο ψάλτης από την μελωδία, μερακλώνει και προάγεται ο εγωισμός του.

Τα γράφω αυτά με την ευκαιρία του παρακάτω κειμένου από το Γεροντικό που έπεσε στην αντίληψη μου σήμερα.

Στην Σκήτη της Αγίας Άννας, ό Μοναχός Προκόπιος από την Καλύβα «Είσόδια της Θεοτόκου» είχε μεγάλη επιθυμία να μάθει μουσικά, για να δοξολογεί κι αυτός το Θεό, όπως και οι άλλοι αδελφοί.

Επειδή όμως ήταν λίγο παράφωνος αποφεύγανε οι Πατέρες να τον μάθουν μουσικά.

Ό αδελφός Προκόπιος είχε χάρισμα από το Θεό λάβει να λέει ακατάπαυστα την ευχή το «Κύριε Ίησοϋ Χριστέ υιέ του Θεού ελέησόν με τον αμαρτωλό» και στο αριστερό του χέρι κρατούσε πάντα το κομβοσχοίνι, το όποιο δεν αποχωριζόταν ποτέ.

Ο ρόλος της γιαγιάς Γράφει η Γιαγιά Κατερίνα

Είναι μεγάλος ο αριθμός των αναγνωστριών του «Πυθαγόρα» που είναι γιαγιάδες και σκέφτηκα να τους αφιερώσω αυτό το γράμμα της Κατερίνας προς την Κόρη της.

Αγαπημένη μου κόρη, ο ρόλος της γιαγιάς δεν είναι το babysitting

Οι μέρες που ξυπνούσα αλαφιασμένη, στις 6.40 για να σε ντύσω, να σε χτενίσω, να σου φτιάξω πρωινό και να σε πάω στο σχολείο μοιάζουν με ένα μακρινό όνειρο. Οι μέρες που ξημεροβραδιαζόμουν πάνω από τον πυρετό σου, τα βασιλεμένα σου μάτια από την γρίπη, με βρεγμένες πετσέτες να σου δροσίζουν το μέτωπό, ανήκουν σε ένα όμορφο παρελθόν, που όμως είναι παρελθόν.

Πνευματική Yπερηφάνεια

Οι κίνδυνοι στο πνευματικό δρόμο 

Oι άνθρωποι που θρησκεύουν αλλά δεν πιστεύουν αληθινά τείνουν να χρησιμοποιούν τον πνευματικό τρόπο ζωής με τον ίδιο τρόπο που χρησιμοποιούν κάθε άλλη κατάσταση της ζωής τους, για να αποδείξουν ότι είναι καλύτεροι από τους άλλους. Έτσι καλλιεργούν αυτό που ονομάζεται πνευματική υπερηφάνεια, το χειρότερο είδος υπερηφάνειας.

Όταν ο Χριστός ενσαρκώθηκε σαν άνθρωπος αρνήθηκε να κριτικάρει ή να καταδικάσει κανέναν, εκτός από τους γραμματείς και τους φαρισαίους που είχαν τοποθετήσει τον εαυτό τους υπεράνω των κοινών ανθρώπων.

Την ίδια γεύση έχουν. Χότζας

Μερικά παιδιά, βλέποντας τον Ναστραντίν να έρχεται από τ' αμπέλι του έχοντας φορτωμένο τον γάιδαρό του με δυο μεγάλα κοφίνια σταφύλια, έτρεξαν κοντά του και του ζήτησαν να τους δώσει μερικά. Ο Ναστραντίν έκοψε τότε μερικά τσαμπιά και τους τα έδωσε. τα παιδιά όμως του παραπονέθηκαν ότι ήταν λίγα:

- Έχεις τόσα πολλά κι εμάς μας έδωσες τόσα λίγα...

- Παιδιά μου, απαντά ο Ναστραντίν, είτε ένα κοφίνι έχετε, είτε ένα τσαμπί, δεν υπάρχει καμία διαφορά. Την ίδια γεύση έχουν.

Αν γινόταν ποτέ συνέντευξη με τον Θεό:

Θα ήθελα να ήμουν ο δημοσιογράφος για να ρωτήσω.

-Τι είναι αυτό που σας εκπλήσσει περισσότερο στους ανθρώπους;

 Εκείνος θα απαντούσε

-Ότι με το να αγχώνονται για το μέλλον τους, λησμονούν το παρόν τους, κι έτσι δεν ζουν ούτε στο μέλλον ούτε στον παρόν.

Ότι ζουν σαν να μην πρόκειται να πεθάνουν ποτέ, και πεθαίνουν σαν να μην έχουν ζήσει καθόλου…

Ότι βιάζονται να αποβάλουν την παιδικότητά τους: Θέλουν να μεγαλώσουν γρήγορα και ύστερα παρακαλούν να ξαναγίνουν παιδιά.

Ότι χάνουν την υγεία τους προσπαθώντας να βγάλουν λεφτά,  κι ύστερα χάνουν τα λεφτά για να ξαναβρούν την υγειά τους.

Κύκλοι, Σήμερα κοίταξα πίσω μετά από καιρό.

Διάβασα παλιές μου αναρτήσεις, είδα ξανά παλιές φωτογραφίες, έζησα στιγμές του παρελθόντος. Και έμεινα έκπληκτος με το πόσα πράγματα μπορούν να αλλάξουν μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα.

Μπήκα σε κύκλους του τότε και πρέπει να αποδεχτώ ότι κάποια πράγματα μου λείπουν. Ακόμα κι αν δε θέλω να τα αφήνω να μου λείπουν. Αλλά μάλλον πολύ θεωρητικά -ως όμορφες στιγμές. Συνειδητοποίησα ότι οφείλω να ανησυχώ πολύ λιγότερο. Είναι αστείο να βλέπεις καταστάσεις για τις οποίες κάποτε αγωνιούσες, τώρα να είναι απλά στιγμές του παρελθόντος που πέρασαν.

Ρώτησαν κάποτε τον Χότζα:

- Όταν γίνεται νέο φεγγάρι, τι το κάνουν το παλιό;

Κι απαντά ο Ναστραντίν:

- Το σπάζουν σε μικρά τεμάχια, και το κάνουν άστρα.

Κάποτε, ένας νεαρός, θέλοντας να ανακαλύψει τι είναι «Αλήθεια», αποφάσισε ν’ αφήσει το σπίτι του και να πάει να ζήσει πλάι σ’ ένα σεβάσμιο δάσκαλο, που δεν ήταν άλλος από τον Χότζα και που τότε ζούσε στις όχθες ενός ποταμού. Μια και δυο, πάει στο σπίτι του Χότζα.

- Σε παρακαλώ, δάσκαλε, του λέει, επίτρεψέ μου να μείνω μαζί σου και να σε υπηρετώ για να μου διδάξεις τι είναι Αλήθεια.

Ο Ναστραντίν, που ήταν τότε άρρωστη η γυναίκα του, δέχτηκε την προσφορά.

Αρχαία ελληνικά ανέκδοτα

Έλεγε ο Θαλής σε μια συντροφιά, ότι ο θάνατος δεν διαφέρει σε τίποτα απ’ τη ζωή. Κάποιος τότε τον ρώτησε:- Αφού είναι έτσι, τότε γιατί δεν προτιμάς τον θάνατο; Ο φιλόσοφος απάντησε:- Ακριβώς γιατί δε διαφέρει από τη ζωή!

Σε κάποιον που έλεγε ότι η ζωή είναι άσχημη, ο Διογένης ο Κυνικός είπε:

– Άσχημη δεν είναι η ζωή. Άσχημη είναι η άσχημη ζωή!

Ένας φλύαρος κουρέας, ρώτησε τον βασιλιά της Μακεδονίας, Αρχέλαο:

– Πως θες να σε κουρέψω; Ο Αρχέλαος απάντησε:

– Σιωπηλός!

Μάθε από το παρελθόν, ατένιζε το μέλλον (Χρύσα Ευαγγέλου)

Χρησιμοποίησε το παρελθόν για να διδαχτείς, μάθε από τις αποτυχίες σου, από τις λανθασμένες επιλογές σου, από τάσεις και συμπεριφορές που δεν σε βοήθησαν. Όλα αυτά υπήρξαν οι δάσκαλοι σου που σε έφεραν εδώ. Έκφρασε ευγνωμοσύνη και πορεύσου με όλη την σοφία που αποκόμισες. Όμως μην αφήνεις το παρελθόν να σε καθορίζει. Να θυμάσαι πως όλες οι αποτυχίες σου σε έχουν προετοιμάσει κατάλληλα για να είσαι πιο ικανός, πιο αποφασιστικός και πιο σοφός στις επιλογές και τις κινήσεις σου στο παρόν σου.

Δεν είμαι ενάντια στην τεχνολογία

Πρώην στέλεχος κραταιών εταιρειών τεχνολογίας προειδοποιεί…

Ξεχάσατε το smartphone σας στο σπίτι και τώρα νιώθετε νευρικότητα, αισθάνεστε ότι κάτι χάνετε; Μπαίνετε να χαζέψετε στο Facebook, στο Instagram ή στο YouTube και καταλήγετε να χαραμίζετε όλη τη μέρα εκεί; Η ημερήσια διάταξη θεμάτων που απασχολούν το μυαλό σας ορίζεται από τα θέματα που θέτουν τα σόσιαλ μίντια;

Δεν είστε εξαίρεση, ούτε και ευθύνεστε αποκλειστικά για αυτόν τον καθ’ όλα σύγχρονο εθισμό.

Λόγια σοφών της Αρχαιότητας

Σωκράτης
«Το μυστικό της ευτυχίας, βλέπετε, δεν βρίσκεται στο να αναζητάτε περισσότερα, αλλά στο να διαμορφώσετε τη δεξιότητα του να απολαμβάνετε τα λιγότερα».

Άποψη για τα νέα θρησκευτικά

Σάλος έχει προκληθεί από τα νέα θρησκευτικά που διδάσκονται σε όλα τα σχολεία της χώρας. Αντιδράσεις υπάρχουν από εκπαιδευτικούς και γονείς με τους τελευταίους να ζητούν από τους δασκάλους και τους καθηγητές να μην διδαχθούν τα παιδιά τους τα νέα θρησκευτικά. Η αλλαγή αυτή έγινε για καλό ή μήπως για κακό; Ας το αναλύσουμε.

Οι εθνικοποιήσεις στην Αίγυπτο Γιάννης Σακκάς 20.12.2015 Καθημερινή

Ο κ. Γιάννης Σακκάς είναι καθηγητής Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας της Μεσογείου στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου.

Όταν ο Νάσερ πέθανε τον Σεπτέμβριο του 1970, ο ελληνισμός της Αιγύπτου είχε σχεδόν σβήσει. Ένας κύκλος είχε κλείσει με τον πιο τραγικό τρόπο. Στις αρχές του 19ου αιώνα οι πρώτοι Έλληνες πήγαν στην Αίγυπτο του μεταρρυθμιστή Μεχμέτ Αλή και πήραν το εμπόριο και τη ναυτιλία στα χέρια τους. Το 1843 ίδρυσαν στην Αλεξάνδρεια, την πρώτη ελληνική κοινότητα της Αιγύπτου, και ο Μιχαήλ Τοσίτσας ανέλαβε το Γενικό Προξενείο της Ελλάδας. Στα τέλη του 19ου αιώνα η κοινότητα έφτασε στη μεγαλύτερη ακμή της, με ένα σημαντικό κομμάτι της οικονομίας να ελέγχεται απ’ αυτή.

«Καπνισμένο τσουκάλι» ποίηση του Γιάννη Ρίτσου

Μετά από παράκληση φίλου, μεταφέρω εδώ όλο το πανέμορφο ποίημα του Γιάννη Ρίτσου.

ΕΙΤΑΝ μακρύς ο δρόμος ως εδώ. Πολύ μακρύς, αδελφέ μου.

Οι χειροπέδες βάραιναν τα χέρια. Τα βράδια

που ο μικρός γλόμπος κουνούσε το κεφάλι του λέγοντας «πέρασε η ώρα»

Θέλεις πραγματικά να φτάσεις τα 100; Γράφει η Κιάρα Σουγκανίδου

Την 1η Οκτωβρίου γιορτάζουμε της Παγκόσμια Ημέρα Τρίτης Ηλικίας και το ερώτημα του τίτλου δεν είναι καθόλου απίθανο. Ως το 2050 ένας στους τέσσερις ανθρώπους στη Γη θα είναι άνω των 65 ετών. Πώς είναι όμως να ζεις ως ηλικιωμένος; Και τι σημαίνει αυτό για τις κοινωνίες;

Η γιαγιά μου πέθανε πρόσφατα στα 92. Γερή κράση. Δεν είχε κάποια σοβαρή ασθένεια που να την ταλαιπωρεί, απλώς μια μέρα, στα 90 έπεσε ο διακόπτης.

Πίκρα

Παρεξέκλεινε της πορείας και τον επανέφερα

Πέτρα Πέτρα Χτίσαμε

Ακούστε Συμπατριωτάκια το τραγούδι αυτό και στην θέση της Περγάμου τοποθετήστε το τόπο που ο καθένας άφησε για την Γλυκιά Ελλάδα, που πολλές φορές μας πληγώνει, αλλά την έχουμε περισσότερη ανάγκη από ότι ΕΚΕΙΝΗ εμάς

Ευγνωμοσύνη απέραντη Β και τελευταίο

Παρεξέκλεινε της πορείας και τον επανέφερα

Ευγνωμοσύνη απέραντη

Παρεξέκλεινε της πορείας και τον επανέφερα

Για τα Ράσα και τα Γένια…

«Οἱ περισσότεροι ἀπ᾿ ἐκείνους ποὺ δὲν τὰ χωνεύουνε, εἶναι κάποιοι ποὺ θέλουνε νὰ φαίνουνται ἐλεύθεροι καὶ νεωτεριστικὰ πνεύματα. Αὐτοὶ ὅλοι εἶναι πάντα «πρακτικοὶ» ἄθρωποι, ποὺ κρίνουνε τὰ τῆς θρησκείας μὲ τὸ πρακτικὸ καὶ πεζὸ μυαλό τους, ἐνῷ ἡ χριστιανικὴ θρησκεία δὲν ἔχει καμιὰ σχέση μὲ τὰ πρακτικὰ μυαλά, γιατὶ εἶναι ἡ βαθύτερη ποίηση, ἡ ἄβυσσο τῆς ποίησης. Ἡ κακοδαιμονία τῆς Ἐκκλησίας μας ἔχει τὴν αἰτία της, κατὰ τὴν γνώμη μου, στὸ ὅτι λείψανε ἀπ᾿ αὐτὴν οἱ ποιητικὲς ψυχές, μὲ τὴν πραγματικὴ σημαία τῆς ποίησης, καὶ γέμισε ἀπὸ «πρακτικοὺς ἀνθρώπους, ἤγουν ἀπὸ ξεραΐλα καὶ τὸ μέγα ἔλεος…».

Δεν τα λέω εγώ ο Παπανδρέας Κεφαλογιάννης από τα Ανώγεια. Τούτα τα λόγια τα είπε ο Φώτης Κόντογλου χρόνια και χρόνια πίσω

Δαμάνια χωριό, καλό χωριό μα σβήνει

Πανελλαδικά τιμήθηκε αυτές τις μέρες με διάφορες εκδηλώσεις και μνημόσυνα η Μικρασιατική καταστροφή. Κι ας θέλουν κάποιοι από τους κρατούντες να μιλούν για συνωστισμό και διάφορες άλλες ανοησίες. Ένα από τα χωριά που είχε θύματα Τότε είναι το «Δαμάνια». 13 ή για κάποιους 17 σφαγμένους, για τους οποίους η Ενορία ανήγειρε Ηρώο στο κέντρο του χωριού πλάι στον Πρώτο Ναό του Τιμίου Σταυρού. Το μνημείο αυτό κατασκευάστηκε στα 1995 δύο μόλις χρόνια από την απόφαση της Εκκλησίας της Ελλάδος για επίσημο κατ’ έτος εορτασμό.

Μεγαλώσαμε, Ωριμάσαμε; Από καρδιάς

Μεγαλώνοντας γινόμαστε πιο επιλεκτικοί κι ανεχόμαστε λιγότερα

Μεγαλώσαμε, λέμε κι έτσι αβίαστα κολλάμε κι από δίπλα ένα «Ωριμάσαμε» για να υπάρχει. Καμία ωριμότητα, όμως, δεν ήρθε απλώς επειδή πρόσθεσες μερικά παραπάνω κεριά στην τούρτα σου ή στριμώχτηκες σε πιο σοβαρά παπούτσια.

Με τα χρόνια άλλαξες, είναι η αλήθεια. Όχι εξωτερικά, για άλλη αλλαγή μιλάω, εσωτερική κι επώδυνη. Ναι, σε ωρίμασε ο πόνος, η προδοσία, τα λάθη, οι αναχωρήσεις χωρίς επιστροφή, τα όμορφα λόγια που δε βρέθηκε μία πράξη να τα συνοδέψει. Έβαλες πολλές φορές νερό στο κρασί σου μέχρι που δεν πινόταν πια κι έτσι έσπασες το ποτήρι. Ωρίμασες γιατί δεν είχες άλλη επιλογή, μπήκες –ή σε ρίξανε– στα βαθιά και κολύμπησες.

Να μάθεις να ζητάς – X.Μπουκάι

Αυτό που ζητάω τώρα από σένα είναι υπεράνθρωπο. Πρώτα πρέπει να μαντέψεις τι ακριβώς περιμένω, κι έπειτα, φυσικά, να μου το δώσεις. Η απαίτηση εδώ υπονοείται. Εγώ το μόνο που έχω να κάνω είναι να προτείνω διακριτικά την προσδοκία μου κι έπειτα να ξεκουραστώ πέφτοντας πάνω σου με όλο μου το βάρος…

Ν. Καζαντζάκης – Ο Ζορμπάς για το κάπνισμα

-Δε νυστάζω, αποκρίθηκα, θα μείνω. Είναι η τελευταία βραδιά που περνούμε μαζί.

-Μα ίσια ίσια γι αυτό πρέπει να τελειώνουμε σύντομα, φώναξε ο Ζορμπάς…..

Να έτσι όπως οι καλοί άντρες κόβουν το τσιγάρο, το κρασί, το ζάρι. Παλικαρίσια. Ο πατέρας μου πρέπει να ξέρεις, ήταν παλικάρι με ουρά. Μη με κοιτάζεις εμένα. Εγώ ‘μαι ξεφυσίδι. Χαρτωσιά δεν πιάνω μπροστά του. Αυτός ήταν από τους παλιούς Έλληνες που λένε. Έπιανε τη χέρα σου και σου ‘σπαζε τα κόκκαλα…

Να θυμάμαι ως γονιός αυτά τα σημαντικά πράγματα. Ι΄. Τελευταίο

Ο Σεπτέμβριος μήνας που άρχισε σήμερα, είναι ο μήνας που τα σχολεία ανοίγουν και αρχίζουν οι γκρίνιες των γονέων στα παιδιά τους. Σκέφτηκα μιάς και είχανε καλή ανταπόκριση οι αναρτήσεις «Μία σκέψη την ημέρα για μία εβδομάδα» να μεταφέρω απόψεις (Οδηγίες) δύο μεγάλων παιδαγωγών του Χόρχε Μπουκάι και του δικού μας Ευγενίου Τριβιζά από λίγο κάθε μέρα μέχρι ν’ ανοίξουν τα σχολεία.

Ποιος είναι ο Ένας και ο Άλλος διαβάστε εδώ.

Οι γονείς πρέπει να πιστεύουμε πως είμαστε αξιόλογοι άνθρωποι, για να μεγαλώσουμε αξιόλογα παιδιά. Πρέπει να πιστεύουμε πως κάθε μέλος της οικογένειας αξίζει και να είμαστε υπερήφανοι και σίγουροι για την οικογένειά μας. Πρέπει να εκτιμούμε το κάθε μέλος της ξεχωριστά γι’ αυτό που είναι και να μαθαίνουμε ο ένας σ τον άλλο να εκτιμά τον εαυτό του, όποιος κι αν είναι αυτός. Τέλειες οικογένειες, τέλειοι γονείς και τέλεια παιδιά δεν υπάρχουν. Γι’ αυτό δεν είναι απαραίτητο να τα κάνουμε όλα τέλεια. Το μόνο που χρειάζεται είναι ό,τι κάνουμε, να το κάνουμε με αγάπη.

Η επικοινωνία με τα παιδιά, οι ερωτήσεις και οι παρατηρήσεις τους προσφέρουν μια ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης. Τί να πρωτοθυμηθώ; Το αγόρι, που όταν η μητέρα του είπε να μην τρέχει για να μην λαχανιάσει, της απάντησε ότι «έχει τρέξει πολλές φορές, αλλά δεν έχει μεταμορφωθεί ακόμα σε λάχανο» και μου έδωσε την ιδέα για το όνομα του «Αρχέλαου του λαχανιασμένου λάχανου», του δρομέα στα κόμικς της «Φρουτοπίας». Θα αναφέρω μια ακόμα περίπτωση. Είχα ρωτήσει τα παιδιά σε ένα σχολείο αν ξέρουν τι σημαίνει κλωνοποίηση: «Όταν οι άνθρωποι γίνονται κλόουν» απάντησε ένα παιδί. Έτσι γράφω μια ιστορία που διαδραματίζεται στην Χώρα των Σοβαρών Ανθρώπων όπου παρουσιάζονται ξαφνικά διάφορα ανεξήγητα συμπτώματα κλοουνοποίησης.

Καλή Σχολική Χρονιά στους Γονείς και στα Παιδιά 

Πώς προετοιμάζουμε το παιδί για το σχολείο Παπακυργιάκη Χρύσα

Είναι σημαντικό να προετοιμάζουμε το παιδί μας για την νέα σχολική χρονιά; Κατά την προσωπική μου άποψη, ναι, είναι απαραίτητο.

Ειδικά εάν το παιδί μας είναι μικρό είναι πολύ σημαντικό για την ψυχολογία του να το εντάσσουμε σιγά σιγά σε ένα ρυθμό γιατί διαφορετικά η πρώτη μέρα στο σχολείο ίσως να είναι μέρα με αχτένιστα μαλλιά και καθυστερημένες καλημέρες!

Εάν το παιδί σας μεταβαίνει από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο επίσης είναι καλό να μιλάτε μαζί του γι’ αυτό,

Διάλογος ή τιμωρία στα παιδιά;

Με περιέργεια κάποιοι με ρωτάνε πως τα μικρά παιδάκια αλλά και έφηβοι και νέοι παίρνουν τόσο εύκολα «αέρα» μαζί μου. Γιατί τα μωρά δεν κλαίνε όταν με βλέπουν με τα μαύρα ρούχα και τα μεγάλα γένια. Αισθάνονται τα παιδιά ότι τ’ αγαπώ και δεν πρόκειται να τα μαλώσω ότι κι αν κάνουν. Μ’ ακούνε να λέω στους γονείς «Μη το μαλώνεις» «Μη του φωνάζεις». Και κατά κάποιο τρόπο μ’ αρέσει να είμαι ο δικηγόρος των παιδιών. Όταν διάβασα το παρακάτω κείμενο αποφάσισα αβίαστα να το μοιραστώ μαζί σας, κυρίως διότι υπήρξα άτακτο παιδί και έχω χορτάσει σφαλιάρα χάριν παιδαγωγίας.

Γονείς το σχολείο ανοίγει αύριο, να θυμάστε πως η συζήτηση όσο κουραστική και επαναλαμβανόμενη κι αν είναι, μόνη αυτή φέρνει αποτελέσματα.   

Τι μπορεί να έχει κάνει ένα παιδί για να "αξίζει" την τιμωρία των γονιών του;

Να θυμάμαι ως γονιός αυτά τα σημαντικά πράγματα. Θ΄.

Ο Σεπτέμβριος μήνας που άρχισε σήμερα, είναι ο μήνας που τα σχολεία ανοίγουν και αρχίζουν οι γκρίνιες των γονέων στα παιδιά τους. Σκέφτηκα μιάς και είχανε καλή ανταπόκριση οι αναρτήσεις «Μία σκέψη την ημέρα για μία εβδομάδα» να μεταφέρω απόψεις (Οδηγίες) δύο μεγάλων παιδαγωγών του Χόρχε Μπουκάι και του δικού μας Ευγενίου Τριβιζά από λίγο κάθε μέρα μέχρι ν’ ανοίξουν τα σχολεία.

Ποιος είναι ο Ένας και ο Άλλος διαβάστε εδώ.

Αν οι γονείς διαβάζουν στο παιδί μια ιστορία που τους αφήνει αδιάφορους, το παιδί το διαισθάνεται. Αν, αντιθέτως, απολαμβάνουν οι ίδιοι την όλη διαδικασία, τότε είναι πολύ πιο πιθανόν να μεταδώσουν στο παιδί την αγάπη για το διάβασμα.

Τα παιδιά – εκτός από αγάπη και επικοινωνία – είναι απαραίτητο να γνωρίζουν ότι μπορούν να τα καταφέρουν. Ότι είναι ικανά. Όταν ακούν περισσότερες φορές την λέξη «μη», από την λέξη «προσπάθησε», δεν ξέρω πως περιμένουν οι γονείς, αυτά τα παιδιά, να βρουν το θάρρος να κάνουν βήματα στη ζωή τους, μόνα τους. Το «μη» δε διδάσκει τίποτε. Πρέπει να εξηγείς τις συνέπειες μιας πράξης και να αφήνεις το παιδί να επιλέξει, όπου αυτό είναι εφικτό.

Στις δύσκολες στιγμές, κοίτα το παιδί σου..

Στις δύσκολες στιγμές, κοίτα το παιδί σου... Ήδη χαμογελάς!

Είναι στιγμές που νιώθεις πιεσμένος, αγχωμένος, πανικοβάλλεσαι με το παραμικρό. Είσαι θυμωμένος, εκνευρισμένος, δε θυμάσαι πότε γέλασες με την ψυχή σου τελευταία φορά. Καταπιέζεσαι, απογοητεύεσαι, τα παρατάς… Μαλώνεις, ξεστομίζεις μια βρισιά, δε θέλεις να δεις άνθρωπο. Κουράστηκες, εξαντλήθηκες, κατέβασες ρολά, έκλεισες τα μάτια… Άνοιξέ τα. Κοίταξε το παιδί σου. Κοίτα αυτό το μικρό γίγαντα.

Να θυμάμαι ως γονιός αυτά τα σημαντικά πράγματα. Η΄.

Ο Σεπτέμβριος μήνας που άρχισε σήμερα, είναι ο μήνας που τα σχολεία ανοίγουν και αρχίζουν οι γκρίνιες των γονέων στα παιδιά τους. Σκέφτηκα μιάς και είχανε καλή ανταπόκριση οι αναρτήσεις «Μία σκέψη την ημέρα για μία εβδομάδα» να μεταφέρω απόψεις (Οδηγίες) δύο μεγάλων παιδαγωγών του Χόρχε Μπουκάι και του δικού μας Ευγενίου Τριβιζά από λίγο κάθε μέρα μέχρι ν’ ανοίξουν τα σχολεία.

Ποιος είναι ο Ένας και ο Άλλος διαβάστε εδώ.

Ασφαλώς, αν είχαμε την τύχη να μας «πέσουν» γονείς υποστηρικτικοί, τότε έχουμε το πλεονέκτημα ότι από μικροί πήραμε ωφέλιμα μηνύματα:

«Μπορείς να είσαι αυτός που είσαι.»

«Μπορείς να σκέφτεσαι αυτό που σκέφτεσαι.»

«Μπορείς να αισθάνεσαι αυτό που αισθάνεσαι.»

«Μπορείς να παίρνεις τα δικά σου ρίσκα.»

«Θα πρέπει μόνος σου να ψάξεις να βρεις αυτό που χρειάζεσαι, γιατί αυτό σημαίνει μεγαλώνω, είμαι ώριμος και αυτοεξαρτώμενος.» Αυτά τα προνομιούχα παιδάκια πηδούν μόνα τους από το τραμπολίνο και βουτάνε στη ζωή από ένα σημείο ευνοϊκό.

Μόνο αν μάθουμε σε ένα παιδί πιο πολύ από “γιατί;” να ρωτάει “γιατί όχι;” έχουμε ελπίδα να αποφύγουμε τη στασιμότητα, την αδράνεια και την κοινωνική αποτελμάτωση.

Ζώντας μια κίβδηλη ζωή

Καταντήσαμε τη ζωή μας  ένα μεγάλο πανηγύρι. Τρέχουμε ασταμάτητα από το ένα παιχνίδι του λούνα παρκ στο άλλο, προσπαθώντας μέσα απ’ την έξαρση να νιώσουμε τη ζωή. Χανόμαστε, ξέπνοοι σχεδόν, μέσα σε ένα στρόβιλο δραστηριοτήτων. Κι αν δεν είναι έτσι ακριβώς, έτσι θα θέλαμε να είναι κι έτσι προσπαθούμε να κάνουμε τη ζωή μας. Αν δεν είναι έτσι ακριβώς, απογοητευόμαστε.

Γιατί άραγε;

Γιατί δε ρωτάμε ποτέ το γιατί;

Να θυμάμαι ως γονιός αυτά τα σημαντικά πράγματα. Ζ΄.

Ο Σεπτέμβριος μήνας που άρχισε σήμερα, είναι ο μήνας που τα σχολεία ανοίγουν και αρχίζουν οι γκρίνιες των γονέων στα παιδιά τους. Σκέφτηκα μιάς και είχανε καλή ανταπόκριση οι αναρτήσεις «Μία σκέψη την ημέρα για μία εβδομάδα» να μεταφέρω απόψεις (Οδηγίες) δύο μεγάλων παιδαγωγών του Χόρχε Μπουκάι και του δικού μας Ευγενίου Τριβιζά από λίγο κάθε μέρα μέχρι ν’ ανοίξουν τα σχολεία.

Ποιος είναι ο Ένας και ο Άλλος διαβάστε εδώ.

Η ενθάρρυνση της δημιουργικότητας και η καλλιέργεια της φαντασίας είναι από τις πιο παραμελημένες πλευρές της ανατροφής των παιδιών μας. Τα παραγεμίζουμε σαν γαλοπούλες με γνώσεις και πληροφορίες, ενώ αφήνουμε τη φαντασία τους να λιμοκτονεί. Τα παιδιά εισέρχονται στο σχολείο προικισμένα με πλούσια φαντασία και αποφοιτούν με φαντασίες ατροφικές ή στραγγαλισμένες.

Αν οι γονείς δεν θέλουν, δεν μπορούν ή δεν ξέρουν πώς να συνεχίσουν να είναι μαζί για χάρη των παιδιών, θα είναι καλό γι’ αυτά να σκεφτούν ότι κάποιος άλλος μπορεί ν’ αγαπήσει τον μπαμπά και τη μαμά. Ότι μπορεί να φτάσουν να έχουν καινούργιο σύντροφο. Τα παιδιά το εκτιμούν αυτό, έστω και αν αντιδρούν στην αρχή.