Ένα δεκάχρονο αγόρι αποφάσισε να μάθει τζούντο, παρόλο που
είχε χάσει το αριστερό του χέρι σε ένα μεγάλο αυτοκινητιστικό ατύχημα.
Έτσι, ξεκίνησε
μαθήματα με έναν έμπειρο Ιάπωνα δάσκαλο του τζούντο. Το αγόρι τα πήγαινε καλά,
όμως δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί μετά από τρεις μήνες εκπαίδευσης, ο
δάσκαλος του είχε διδάξει μόνο μια κίνηση.
«-Δάσκαλε», είπε το αγόρι κάποια στιγμή, «-πότε θα μου
μάθεις περισσότερες κινήσεις;»
«-Πράγματι αυτή είναι η μόνη κίνηση που έχεις μάθει μέχρι
τώρα, αλλά είναι και η μόνη κίνηση που θα σου χρειαστεί να ξέρεις». Απάντησε ο
δάσκαλος.
Το αγόρι είχε εμπιστοσύνη στο δάσκαλο του, και παρόλο που
δεν κατάλαβε τι εννοούσε, συνέχισε να προπονείται εντατικά.
Αρκετούς μήνες αργότερα, ο δάσκαλος πήγε το αγόρι στο πρώτο
του τουρνουά.
Ξεκίνησε εντυπωσιακά καλά στους δύο πρώτους αγώνες, νικώντας
εύκολα τους αντιπάλους του. Ο τρίτος αγώνας αποδείχθηκε πιο δύσκολος, αλλά μετά
από κάποιο χρονικό διάστημα ο αντίπαλός του έχασε την υπομονή του και έκανε το
μοιραίο λάθος. Το αγόρι με μία επιδέξια κίνηση κατάφερε να κερδίσει τον αγώνα.
Έτσι, έφτασε στον τελικό. Ακόμα και ο ίδιος είχε μένει έκπληκτος από την
επιτυχία του.
Ο αντίπαλός που αντιμετώπιζε στον τελικό ήταν μεγαλύτερος,
δυνατότερος και πιο έμπειρος. Το αγόρι φαινόταν να μην μπορεί να τον
αντιμετωπίσει. Δεν πέρασε πολύ ώρα και ο διαιτητής ζήτησε τάιμ-άουτ εκφράζοντας
την ανησυχία του ότι το αγόρι θα μπορούσε να τραυματιστεί άσχημα από τα
χτυπήματα. Είχε αποφασίσει να σταματήσει τον αγώνα, όταν παρενέβει ο δάσκαλος .
«-Όχι», φώναξε ο δάσκαλος, «-Αφήστε τον να συνεχίσει.”
Λίγο αργότερα, ο αγώνας συνεχίστηκε. Κάποια στιγμή, ο
αντίπαλός του έκανε ένα κρίσιμο λάθος: χαλάρωσε την άμυνα του. Αμέσως το αγόρι
εκμεταλλεύτηκε την αδράνεια του αντιπάλου του, και κάνοντας την κίνησή που είχε
μάθει καλά, κατάφερε να τον νικήσει και
να κερδίσει το τουρνουά. Ήταν ο πρωταθλητής.
Στο δρόμο για το σπίτι, το αγόρι και ο δάσκαλος συζητούσαν
και σχολίαζαν τον αγώνα. Το αγόρι βρήκε το θάρρος να ρωτήσει αυτό που
στριφογύριζε στο μυαλό του.
«-Δάσκαλε, πώς μπόρεσα να κερδίσω το τουρνουά, γνωρίζοντας
μία μόνο κίνηση;»
«-Κέρδισες για δύο λόγους», απάντησε ο δάσκαλος.
«-Κατ’ αρχάς, έχεις μάθει άριστα μία από τις πιο δύσκολες
κινήσεις του τζούντο.
Και δεύτερον, η μόνη γνωστή άμυνα για την εν λόγω κίνηση
είναι να πιάσει ο αντίπαλος το αριστερό σου χέρι».
Η μεγαλύτερη αδυναμία του αγοριού είχε γίνει η μεγαλύτερη
δύναμή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου