Μια μεγάλη αράχνη στο παλιό σπίτι έφτιαξε έναν ιστό
ωραιότατο, για να πιάνει μύγες. Κάθε φορά που μια μύγα ακουμπούσε στον ιστό και
παγιδευότανε πάνω του, η αράχνη την καταβρόχθιζε, έτσι ώστε, όταν θα πέρναγε
καμιά άλλη μύγα, να νομίζει πως ο ιστός ήταν ένα μέρος ασφαλές και ήσυχο, να
ξεκουραστεί.
Μια μέρα, μια μετρίως έξυπνη μύγα βούιζε γύρω και πάνω απ’
τον ιστό τόση πολλή ώρα χωρίς να προσγειώνεται, που η αράχνη παρουσιάστηκε και είπε
«-Έλα κάτω, μωρέ.»
Η μύγα όμως ήταν αρκετά έξυπνη για τα κιλά της αράχνης, κι
είπε: «-Ποτέ δεν προσγειώνομαι σε μέρη που δε βλέπω να υπάρχουν κι άλλες μύγες,
και δε βλέπω καθόλου άλλες μύγες στο σπίτι σας.» Έτσι, πέταξε μακριά μέχρι που
έφτασε σ’ ένα μέρος όπου υπήρχαν πάρα πολλές άλλες μύγες. Ετοιμαζότανε να
εγκατασταθεί ανάμεσά τους όταν μια μέλισσα εμβουίστηκε κι είπε: «-Στάσου,
βλάκα, το χαρτί έχει κόλλα. Όλες αυτές οι μύγες είναι πιασμένες.»
«-Μην είσαι ανόητη», είπε η μύγα, «-απλώς χορεύουνε.»
Κατέβηκε, λοιπόν, κάτω και κόλλησε στη μυγοπαγίδα μ’ όλες
τις άλλες μύγες.
Επιμύθιο: δεν υπάρχει ασφάλεια στους αριθμούς, ούτε σε
οτιδήποτε άλλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου