Αρρυθμίες και Νευροπίεση

Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να υποκαταστήσω ή να παριστάνω τον Γιατρό, επειδή όμως στο περίγυρο μας με ρωτάνε διάφορα πράγματα, ως χρόνια πάσχοντα, μεταφέρω εγκυκλοπαιδικά τα παρακάτω:

Αρρυθμίες: Πόσο αυξάνουν τον κίνδυνο εγκεφαλικού

Η κολπική μαρμαρυγή είναι ένα πρόβλημα που κάνει την καρδιά να χτυπά πολύ γρήγορα, πολύ αργά ή με ακανόνιστο ρυθμό.

Συμβαίνει όταν τα ηλεκτρικά σήματα αστοχούν, κάνοντας τα πάνω διαμερίσματα της καρδιάς (τους κόλπους) να τρεμουλιάζουν.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το αίμα να λιμνάζει σε αυτά τα διαμερίσματα, γεγονός που εμποδίζει την καρδιά να αντλεί αποτελεσματικά αίμα.

Το εγκεφαλικό επεισόδιο συμβαίνει όταν «σφαιρίδια» αίματος διαμορφώνονται στην καρδιά, λόγω του ότι οι κόλποι δεν συστέλλονται καλά. Το αίμα κολλά στους κόλπους και δημιουργεί θρόμβους, που μπορεί να ταξιδέψουν μέσω του κυκλοφορικού συστήματος και να μπλοκάρουν τη ροή του αίματος προς τον εγκέφαλο, προκαλώντας εγκεφαλικό επεισόδιο.

Ένας στους 4 ανθρώπους 40 ετών και άνω πάσχει από κολπική μαρμαρυγή –την πιο συχνή καρδιακή αρρυθμία– αν και συχνά δεν το γνωρίζει.

Ο άνθρωποι αυτοί κινδυνεύουν πέντε φορές περισσότερο από τους άλλους να πάθουν εγκεφαλικό επεισόδιο – και συχνά η αρρυθμία διαγιγνώσκεται ύστερα από αυτό.

Αυτό συμβαίνει γιατί αυτή η καρδιακή αρρυθμία πολλές φορές δεν είναι μόνιμη, αλλά παροδική.

Εμφανίζεται, δηλαδή, ξαφνικά και ίσως για λίγο χρονικό διάστημα. Για τον λόγο αυτόν, μπορεί να χρειάζεται μία ειδική εξέταση –το 24ωρο ηλεκτροκαρδιογράφημα (Holter ρυθμού)– για να διαπιστωθεί η ύπαρξη της νόσου.

Τα εγκεφαλικά που προκαλούνται λόγω κολπικής μαρμαρυγής είναι πιο σοβαρά και θανατηφόρα από τα άλλα είδη εγκεφαλικών επεισοδίων.

Τα συμπτώματα

Πολλοί άνθρωποι με κολπική μαρμαρυγή δεν παρουσιάζουν συμπτώματα, ιδιαίτερα εάν ο καρδιακός ρυθμός τους δεν είναι πολύ γρήγορος.

Τα συνήθη συμπτώματα πάντως περιλαμβάνουν:

– Αίσθημα παλμών

– Ζάλη

– Πόνους στο στήθος

– Δύσπνοια

Παράγοντες κινδύνου

Ο κίνδυνος αυξάνεται με την ηλικία. Η αρρυθμία αυτή είναι πιο συχνή σε ανθρώπους που πάσχουν από καρδιοπάθεια ή καρδιακή ανεπάρκεια. Αν και σε αρκετές περιπτώσεις δεν υπάρχει γνωστή αιτία, ορισμένοι παράγοντες μπορεί να πυροδοτήσουν την αρρυθμία.

Αυτοί είναι:

– Προηγούμενο εγκεφαλικό

– Υπέρταση

– Διαβήτης

– Υπερθυρεοειδισμός

– Αγγειοπάθεια

– Κατάχρηση αλκοόλ

Στους ασθενείς υψηλού κινδύνου συστήνεται για την πρόληψη εγκεφαλικών επεισοδίων αντιπηκτική αγωγή, εφόσον δεν υπάρχουν αντενδείξεις.

Νευροπίεση: Τι πρέπει να προσέχουμε

Πολλοί άνθρωποι χρησιμοποιούν στην καθημερινότητα τον όρο «νευροπίεση» όταν θέλουν να αναφερθούν στην αύξηση της αρτηριακής πίεσης λόγω άγχους, συναισθηματικής φόρτισης, θυμού και άλλων συγκινησιακών καταστάσεων.

Όταν ένα άτομο βιώνει μία στρεσογόνο κατάσταση, παρατηρείται παροδική, μικρή ή μεγάλη αύξηση της αρτηριακής πίεσης και του καρδιακού παλμού, που στη συνέχεια επανέρχονται στα κανονικά επίπεδα.

Πρόκειται για φυσιολογική διακύμανση που μπορεί να συμβεί σε όλους τους ανθρώπους υπό συγκεκριμένες συνθήκες.

Η πίεση αυτής της μορφής δεν χρήζει ιδιαίτερης αντιμετώπισης και συνήθως δεν χρειάζεται φαρμακευτική παρέμβαση.

Σε ορισμένους ανθρώπους όμως, παρατηρείται μεγάλη αύξηση της πίεσης, δηλαδή συστολική πίεση που φθάνει ή ξεπερνά τα 160 ή 170 mmHg και διαστολική που φθάνει στα 100 ή 110 mmHg (10-11).

Σε αυτή την περίπτωση, δεν πρόκειται για παροδική και «αθώα» αύξηση της πίεσης, καθώς κρύβει σοβαρούς κινδύνους.

Τέτοιοι είναι η ανάπτυξη υπέρτασης στο μέλλον και βλάβες όπως η υπερτροφία της καρδιάς, η σκλήρυνση των αρτηριών και η νεφρική δυσλειτουργία.

Αν κάθε φορά που φορτίζεστε συναισθηματικά νιώθετε να σας ανεβαίνει η πίεση, πρέπει να μετράτε την αρτηριακή σας πίεση και τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, αλλά και σε κατάσταση ηρεμίας.

Η μέτρηση της πίεσης σε ηρεμία πρέπει να γίνεται αφού έχετε αναπαυθεί σε καθιστή θέση για τουλάχιστον 5 λεπτά πριν την μετρήσετε, χωρίς να έχετε καπνίσει επί τουλάχιστον 30 λεπτά και σε περιβάλλον με κανονική θερμοκρασία (όχι κρύο ή ζεστό).

Την πρώτη φορά η μέτρηση της πίεσης πρέπει να γίνει και στα δύο χέρια, για να αποκλειστεί το ενδεχόμενο να υπάρχει στένωση σε κάποια αρτηρία.

Φυσιολογικά, η διαφορά της πίεσης στα δύο χέρια πρέπει να είναι έως το πολύ 20 mmΗg (ή 2 μονάδες). Αν είναι μεγαλύτερη, πρέπει να συμβουλευτείτε γιατρό, καθώς στο χέρι με τη χαμηλή πίεση μπορεί να υπάρχει κάποιο εμπόδιο, όπως μία στένωση.