Εγώ θα κόψω το κρασί!...

Ντέρτια μεγάλα και καημούς, βάσανα, πίκρες, πόνους, αυτά θα ψάλει σήμερα ο νέος ποιητής, είναι ο Βαρελόφρονας ο Σούρας όπως ξέρουν, που κάθε στίχος πλέκεται για να μην υποφέρουν, με το κρασί όσοι θέλουνε να κάνουν συντροφιά, είναι αυτοί που ξέρουνε τι γιοματάρι θέλουν και κάθονται ως το πρωί πριν πέσει η δροσιά!...

«Εγώ θα κόψω το κρασί, για σένα αγάπη μου χρυσή»,

λέει ο γνωστός μας ποιητής και υμνητής του οίνου,

μα πώς θα γίνει όμως αυτό, του λέω κι εγώ στο καπηλειό,

που είμαι μόνιμος εδώ του βαρελιού του φίνου;

Δεν ξέρω, φίλε μου καλέ, αν έχεις άποψη για με,

όμως σου λέω πως γι’ αυτήν εγώ δεν ξαναπίνω,

το κατοστάρι το παλιό έχει κρασάκι δροσερό,

κι όταν ρεφάρω στη ζωή πάντα ρετσίνα πίνω!

Στο γιοματάρι έγινα ο μόνος χορηγός,

πίνω να φτιάξω όμορφο τον κόσμο μου εκείνο,

σαν έρχονται οι φίλοι μου μέσα στο καπηλειό

να ξέρεις, άνθρωπε καλέ, και την ψυχή μου δίνω!

Φέρε μου, κάπελα, ξανά κρασί απ’ το γιοματάρι,

γιατί η κρασοκανάτα μου με κάνει παλληκάρι,

κι αν το πρωί με τη δροσιά με βρούνε μοναχό,

να ξέρεις, φίλε μου καλέ, δεν φταίει το πιοτό!...

«Σούρας ο Βαρελόφρων»!…

Η εντυπωσιακή και τόσο ανθρώπινη πάνω φωτογραφία είναι δανεισμένη από το γνωστό φωτογραφικό ιστολόγιο: Photothessaloniki-Φωτογραφική Λέσχη Θεσσαλονίκης.