Τ’ αστέρι ψάχνω να βρω το φωτεινό

Η πόλη φοράει τα χριστουγεννιάτικά της! Το ίδιο και τα σπίτια μας! Μυρίζει γιορτές… μυρίζει χαρά… μυρίζει βούτυρο.. μυρίζει παιδικά χαμόγελα. Χριστούγεννα. Η γιορτή των παιδιών. Αλήθεια, γιατί μόνο των παιδιών; Μόνο τα παιδιά έχουν δικαίωμα στα Χριστούγεννα; Γιατί; Επειδή είναι ξένοιαστα; Επειδή δεν έχουν υποχρεώσεις και «σκοτούρες»; Και οι γονείς χρειάζεται να γιορτάζουν μόνο μέσα από την νοσταλγία των παιδικών ξένοιαστων χρόνων; Μόνο έτσι μπορώ να γιορτάσω;

Για πολλούς ανθρώπους «γιορτάζω» σημαίνει «πρέπει να είμαι καλά». Οφείλω να ξεχάσω τα προβλήματα, να αφήσω στην άκρη την καθημερινότητα και να «συντονιστώ» με τη χαρά και την ανεμελιά. Η καταναγκαστική γιορτή που με θέλει αποκομμένο από το πραγματικό μου συναίσθημα, αργά ή γρήγορα θα με γεμίσει θλίψη. Κι ενώ οι άλλοι θα γιορτάζουν, εγώ θα είμαι αποφασισμένος να παίξω ως το τέλος το ρόλο του ευτυχισμένου ανθρώπου. Θα γελάω χωρίς να είμαι εκεί. Θα ανοίγω δώρα αποκομμένος από το μοίρασμα. Θα είναι περισσότερο κινηματογραφικό, παρά βιωματικό..

Αν γιορτή πρέπει να σημαίνει απουσία προβλημάτων, τότε θα τη βιώνω αναγκαστικά, προσποιητά και ως ένα διάλειμμα από την καθημερινότητα. Ένα διάλλειμα, το οποίο θα το περιμένω πώς και πώς. Θα περιμένω να με γεμίζει φως. Αλλά όταν έρθει δεν θα είναι και τόσο φοβερό τελικά. Θα είναι και αυτό απογοητευτικό, γιατί οι προσδοκίες μου ήταν διαφορετικές. Οι προσδοκίες μου ήταν να ξεχάσω, να ξεχαστώ, να ξεφύγω. Αν γιορτάζω αναζητώντας να ξεφύγω από την καθημερινότητα που με απογοητεύει περιμένω μια γιορτή τέλεια που όμως δεν μπορεί να έρθει. Δεν μπορεί να έρθει γιατί χρειάζεται να καλύψει μια καθημερινότητα αφόρητα δυσβάσταχτη.

Τα Χριστούγεννα θεωρούνται γιορτή της αγάπης. Ποιας αγάπης όμως;

Μιας αγάπης που χρειάζεται να είμαστε «όλοι μαζί» από υποχρέωση και υποχρεώνω και τους άλλους σε αυτό; Μιας αγάπης που δεν αντέχει το διαφορετικό; Μιας αγάπης που η γιορτή είναι μόνο μια επανάληψη των προηγούμενων; Μήπως αυτό είναι ανάγκη και όχι αγάπη; Γιατί αγάπη είναι και η ικανότητα να «χωράω» τον άλλον και το διαφορετικό του. Είναι η σιγουριά ότι μπορώ να γιορτάσω και με προβλήματα και ότι δεν θα είναι πάντα «όλα καλά», αλλά δεν πειράζει γιατί δεν είναι αυτό τα σημαντικό. Αγάπη είναι η πίστη μου στο πρόσωπο του άλλου – όχι στα θετικά ή τα αρνητικά του και στην ανάγκη μου να με ανακουφίσει. Αγάπη είναι να επιτρέπω να περνάει καλά και χωρίς εμένα.

Τα Χριστούγεννα η πόλη γεμίζει φώτα και λαμπάκια. Το ίδιο και τα σπίτια. Από μακριά φαίνεται αυτό το τρεμούλιασμα των φώτων. Το έχετε παρατηρήσει; Μοιάζει να χορεύει. Να τραγουδάει, να συζητάει.. να δίνει ζωή.

κι εγώ γυρίζω απόψε στον ουρανό….

τ’ αστέρι ψάχνω να βρω το φωτεινό…

Να με πάει στο μικρό βασιλιά

πέρα μακριά

ü  Πώς βάζω το φως κάθε μέρα στη ζωή μου;

ü  Πώς φτιάχνω εγώ το δικό μου φωτεινό αστέρι;

ü  Πώς είναι ο ουρανός της ζωής μου;

ü  Πόσο μακριά είναι ο βασιλιάς;

ü  Πόσο μακριά είναι το φως;

Από τη σκοτεινιά δεν μπορεί να βγει φως. Γιατί να περιμένω κάποιον ή κάτι να με βγάλει από αυτό που ζω; Γιατί να βάζω τη ζωή μου σε αναμονή αυτού του καλού που θα ρθει; Γιατί να ρθει από κάπου «εκτός» και να μην το φέρνω εγώ κάθε μέρα σπίτι μου αυτό το καλό; Γιατί να μην φοράω κάθε μέρα τα γιορτινά μου; Αυτή τη ζωή δικαιούται ο καθένας από εμάς. Μια ζωή γιορτινή.

Η μαγεία και λάμψη των Χριστουγέννων χρειάζεται να είναι πρώτα στην καθημερινότητα. Διαφορετικά θα είναι ένα διάλειμμα που πρέπει να είναι τέλειο για να ξεχάσω αυτό που ζω.

Το μήνυμα των Χριστουγέννων δεν αφορά μόνο στα δώρα και τα πλουσιοπάροχα γεύματα. Μπορεί ο καθένας από εμάς να «φιλοξενήσει» το πνεύμα των Χριστουγέννων στο σπίτι του; Μπορεί να έχει το θαύμα των Χριστουγέννων κάθε μέρα μέσα του;

Κάποιες φορές, συμβαίνει το παράδοξο οι γονείς να είναι λιγότερο πρόθυμοι από τα παιδιά στο να εγκαταλείψουν την ιστορία του Αη Βασίλη.

Στο βαθμό λοιπόν που ο Άγιος Βασίλης συμβολίζει την ελπίδα, την προσμονή, τη γενναιοδωρία, την ειρήνη, την αγάπη, τη ζεστασιά, την ισότητα απέναντι στο δικαίωμα να είμαστε ευτυχισμένοι, την ευλάβεια, τη χαρά, το μοίρασμα, την επιθυμία και τη ζωή τότε ναι υπάρχει..

Όσο η επιθυμία για ζωή παραμένει ειλικρινής, τότε το αδύνατο μπορεί να γίνει δυνατό. Η μαγεία παύει, όταν παύει η επιθυμία. Ο καθένας από εμάς ας ψάξει μέσα του αν έχει πάψει να επιθυμεί και τι σημαίνει επιθυμία……..

κι εγώ γυρίζω απόψε στον ουρανό

τ’ αστέρι ψάχνω να βρω το φωτεινό