«Προφήτης είναι εκείνος που όταν όλοι
απελπίζονται, αυτός ελπίζει. Και όταν όλοι ελπίζουν, αυτός απελπίζεται.
«Γιατί;» θα με ρωτήσεις. Γιατί κατέχει το Μεγάλο Μυστικό: πως ο Τροχός γυρίζει»
– Ν. Καζαντζάκης
Ο Τροχός γυρίζει για εσένα που έσκυψες το κεφάλι,
γιατί δεν άντεξες να αντικρίσεις την αλήθεια του κόσμου.
Ο Τροχός γυρίζει για εσένα που
κολύμπησες στα πιο
βαθιά σκοτάδια και νόμιζες πως πνίγηκες.
Ο Τροχός γυρίζει για εσένα που ένιωσες να σε ρουφά
η απέραντη μοναξιά και έψαξες χέρι να πιαστείς και βρήκες ξερόκλαδο… και έσπασε
και αυτό, γιατί το βάρος της μοναξιάς σου ήταν πολύ και δεν το άντεξε.
Ο Τροχός γυρίζει για εσένα που στέκεις και κοιτάς
το αύριο με δακρυσμένα μάτια γιατί φεύγει και σε προσπερνά, είναι γρήγορο και
δεν το προλαβαίνεις το ξέρω…
Ο Τροχός γυρίζει για εσένα που ούτε το παρόν σου
δεν σε χωρά… σε διώχνει και αυτό πεισματικά, μήπως μπορέσει να απαλλαχθεί από
την παρουσία σου.
Ο Τροχός γυρίζει για εσένα που θέλησες να
ουρλιάξεις τον θυμό σου και αντί για αυτό ούρλιαξες τη σιωπή σου.
Ο Τροχός γυρίζει για όσες φορές υποσχέθηκες «ποτέ
ξανά» και λίγο μετά άφησες τον άνεμο να παρασύρει το «ποτέ» σου μακριά, γιατί
ντρεπόσουν τόσο να τ’ ακούς!
Γι’ αυτό να ΕΛΠΙΖΕΙΣ! Και όταν οι ελπίδες σου
πάρουν μορφή και τις ξεχάσεις… και όταν βρεθείς στην άλλη όχθη του Τροχού,
τουλάχιστον αυτό μη λησμονήσεις: μη φοβηθείς να απελπιστείς. Πώς αλλιώς θα
βρεις τις χαμένες σου ελπίδες να κρύβονται… κάπου εκεί μέσα στο μεγάλο σου
«απελπίζομαι»;
