Για τους γονείς σου είσαι το αγνό πλάσμα, που και τα λάθη
σου τα κάνεις από γλυκιά αφέλεια.
Για τους παππούδες σου είσαι το μικρό εγγόνι που τα κάνει
όλα σωστά και οφείλουν όλοι να σε προσέχουν.
Για το σύντροφό σου είσαι ο
άνθρωπος με προτερήματα και
ελαττώματα, ένας θνητός που του ταιριάζει.
Για τους φίλους σου είσαι το χαμόγελο που ξέρουν πότε είναι
αληθινό και πότε ένα προσωπείο που καλύπτει την όποια θλίψη σου.
Για τους εχθρούς σου είσαι ένας σκοτεινός χαρακτήρας που
πίσω από τις όποιες πράξεις σου αναδύονται καμουφλαρισμένες βλέψεις.
Για το γείτονα σου είσαι ο αδιάφορος διπλανός με τη βαρετή
ζωή.
Για το μανάβη της γειτονιάς σου είσαι ένας σταθερός πελάτης
και ίσως και ιδιότροπος κάποιες φορές.
Είσαι ο κοινός παρανομαστής τους.
Σε κοιτάνε τόσα μάτια και αναρωτιέμαι, εσύ; Πώς βλέπεις τον
εαυτό σου εσύ;
Τα δικά σου τα μάτια μόνο ξέρουν την αλήθεια. Τα δικά σου
μάτια βλέπουν καθαρά. Οι υπόλοιποι ίσως χρειαστούν γυαλιά.
Αλήθεια, πώς θα σε έβλεπες αν είχες τα δικά τους μάτια;
Αλήθεια, πως σε βλέπεις με τα δικά σου μάτια;
Ποιος είσαι;
