Ήταν κάποτε ένας αγρότης που καλλιεργούσε εξαιρετικής
ποιότητας καλαμπόκι. Κάθε χρόνο κέρδιζε το πρώτο βραβείο για το καλύτερο
καλαμπόκι. Μια χρονιά ένας δημοσιογράφος
από μία εφημερίδα του πήρε συνέντευξη, και έμαθε κάτι πολύ ενδιαφέρον για τον τρόπο που καλλιεργούσε.
Ο δημοσιογράφος
ανακάλυψε ότι ο αγρότης μοιραζόταν το σπόρο του καλαμποκιού του με τους γείτονές του.
«-Μα, σε παίρνει να
μοιράζεσαι τον καλύτερό σου σπόρο με τους γείτονές σου τη στιγμή που κι αυτοί
παίρνουν μέρος στον ίδιο διαγωνισμό;» τον ρώτησε.
«Μα βέβαια, κύριε», είπε ο αγρότης, «δεν το ξέρετε; Ο
αέρας παίρνει τη γύρη από το καλαμπόκι
που ωριμάζει και την τριγυρνάει από χωράφι σε χωράφι. Αν οι γείτονές μου
καλλιεργούν κατώτερης ποιότητας καλαμπόκι, και το δικό μου καλαμπόκι σταδιακά
θα υποβαθμιστεί μέσω της
σταυρογονιμοποίησης. Εφόσον θέλω να καλλιεργώ καλής ποιότητας καλαμπόκι πρέπει να βοηθήσω και
τους γείτονές μου να καλλιεργούν
καλή ποιότητα καλαμποκιού.»
…
Έτσι γίνεται και με τη ζωή μας. Όσοι θέλουμε να ζούμε καλά
και με νόημα θα πρέπει να
εμπλουτίσουμε τις ζωές
των γύρω μας, γιατί η αξία της
ζωής μετριέται με τις ζωές που αγγίζει. Και όσοι επιλέγουν να ζουν χαρούμενοι και ευτυχείς πρέπει να βοηθήσουν
και άλλους να βρούν χαρά και ευτυχία, γιατί η ευημερία του ενός συναρτάται
με την ευημερία όλων μας…
Πέστε το η δύναμη της
συλλογικότητας
Πέστε το η αρχή της επιτυχίας
Πέστε το ο νόμος της ζωής
Η αλήθεια είναι ότι κανείς μας δεν κερδίζει αληθινά παρά
μόνο όταν κερδίζουμε όλοι.
