Μια μέρα, τρεις άνθρωποι, που πηγαίνανε μαζί, βρήκανε στο
δρόμο ένα σακί καρύδια, κι επειδή δε μπορούσαν να συμφωνήσουν στη μοιρασιά,
πήγανε στο Νασρ-εν-Ντιν Χότζα και του είπαν:
— Σε παρακαλούμε, Χότζα, καλό να΄χεις, μοίρασέ μας αυτά τα
καρύδια.
— Μετά χαράς σας! απάντησε ο Νασρ-εν-Ντιν. Μα, πρώτα, πέστε
μου πώς θέλετε να σας τα μοιράσω; σαν άνθρωπος, ή σα Θεός;
— Δίκαια, σαν το Θεό! τούπαν εκείνοι.
Τότε, ο Χότζας άνοιξε το σακί, κ’ έδωσε καμιά δεκαριά
καρύδια στον έναν απ’ τους τρεις, καμιά εικοσαριά στο δεύτερο, και όλα τα άλλα
τα έδωσε στον τρίτο.
Μείναν απορημένοι οι άνθρωποι απ’ αυτό, κ’ οι δυο αδικημένοι
είπαν με μια φωνή:
— Μα, Χότζα μου, δε μοιράζεις καλά!
— Βρε βλάκες, τους απάντησε, δε μούπατε να σας τα μοιράσω σα
Θεός; Μάθετε λοιπόν, πως έτσι μοιράζει ο Θεός: σ’ άλλους δίνει λίγα, σ’ άλλους
πολλά. Αν μου λέγατε να σας τα μοιράσω σαν άνθρωπος, θάδινα, βέβαια, σ’ όλους
σας ίσα.
