Υποφέρουμε μόλις συνειδητοποιήσουμε ότι δεν έχουμε κάτι που
επιθυμούμε, ή μόλις ενημερωθούμε για κάποιαν απώλεια. Υποφέρουμε όταν αυτό που καταφέραμε
απέχει πολύ από αυτό που περιμέναμε, κι όταν νομίζουμε ότι για ορισμένα
πράγματα είναι πια πολύ αργά.
Ο πόνος είναι πανανθρώπινος και έχει ρίζα την επιθυμία.
Επιθυμίες, προσκόλληση, πόθοι και προσδοκίες είναι οι ρίζες
του πόνου μας. Αν λοιπόν από δω πηγάζουν τα βάσανά μας, τότε ο πόνος έχει λύση.
Η λύση είναι να πάψουμε να επιθυμούμε, να αποδεχτούμε, να
αφήσουμε πίσω. Να διαγράψουμε την επιτακτική ανάγκη να είναι τα πράγματα
διαφορετικά απ’ ό,τι είναι.
Σταματήστε την προσπάθεια να αποκτήσετε όλα όσα θα θέλατε να
έχετε αυτή τη στιγμή υλικά αγαθά και ο πόνος θα εξαφανιστεί.
Υπήρχε ένας ιησουίτης ιερέας που λεγόταν Άντονι δε Μέγιο, μερικές
φορές του άρεσε να παίζει με τις λέξεις στις συγκεντρώσεις που έκανε, έπαιρνε
αφορμή από την περικοπή του Ευαγγελίου, κατά Ματθαίον, για τον πλούσιο νεανία,
Μτ Ιθ-16 Καὶ ἰδοὺ εἷς προσελθὼν εἶπεν αὐτῷ·
διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον;
Μτ Ιθ-17 ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· τί με λέγεις ἀγαθόν;
οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός. εἰ δὲ θέλεις εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωήν, τήρησον τὰς
ἐντολάς.
Μτ Ιθ-18 λέγει αὐτῷ· ποίας; ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς
εἶπε· τὸ οὐ φονεύσεις, οὐ μοιχεύσεις, οὐ κλέψεις, οὐ ψευδομαρτυρήσεις,
Μτ Ιθ-19 τίμα τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα,
καὶ ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν.
Μτ Ιθ-20 λέγει αὐτῷ ὁ νεανίσκος· πάντα ταῦτα
ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου· τί ἔτι ὑστερῶ;
Μτ Ιθ-21 ἔφη αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· εἰ θέλεις τέλειος
εἶναι, ὕπαγε πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα καὶ δὸς πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ,
καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι.
Μτ Ιθ-22 ἀκούσας δὲ ὁ νεανίσκος τὸν λόγον
ἀπῆλθε λυπούμενος· ἦν γὰρ ἔχων κτήματα πολλά.
Μτ Ιθ-23 ῾Ο δὲ ῾Ιησοῦς εἶπε τοῖς μαθηταῖς
αὐτοῦ· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι δυσκόλως πλούσιος εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν
οὐρανῶν.
Μτ Ιθ-24 πάλιν δὲ λέγω ὑμῖν, εὐκοπώτερόν ἐστι
κάμηλον διὰ τρυπήματος ῥαφίδος διελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν.
Μτ Ιθ-25 ἀκούσαντες δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐξεπλήσσοντο
σφόδρα λέγοντες· τίς ἄρα δύναται σωθῆναι;
Μτ Ιθ-26 ἐμβλέψας δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς·
παρὰ ἀνθρώποις τοῦτο ἀδύνατόν ἐστι, παρὰ δὲ Θεῷ πάντα δυνατά ἐστι.
την τροποποιούσε και έλεγε.
«Θέλετε να γίνετε ευτυχισμένοι;» έλεγε στον κόσμο που
πήγαινε να τον ακούσει. «Εγώ μπορώ να σας δώσω την ευτυχία αυτή τη στιγμή, και
μπορώ να σας την εξασφαλίσω για πάντα. Ποιος από σας δέχεται;»
Αρκετοί από τους παρισταμένους σήκωναν το χέρι…
«Πολύ ωραία» συνέχιζε ο Δε Μέγιο. «Ανταλλάσσω την ευτυχία
σας με ό,τι έχετε. Δώστε μου όλα όσα έχετε, κι εγώ σας δίνω για αντάλλαγμα την
ευτυχία.»
Ο κόσμος τον κοίταζε. Νόμιζαν ότι μιλούσε συμβολικά, και
γελούσαν…
«Σας το εγγυώμαι» τους διαβεβαίωνε. «Δεν αστειεύομαι.»
Τα χέρια άρχιζαν να κατεβαίνουν… κι αυτός έλεγε τότε,
χαμογελώντας:
«Χμμμ… Δεν θέλετε… Δεν θέλει κανένας.»
Και μετά, τους εξηγούσε.
Ταυτίζουμε την ευτυχία με τις ανέσεις μας, με την επιτυχία,
τη δόξα, τη δύναμη, την αναγνώριση, τα χρήματα, τις απολαύσεις, τη στιγμιαία
ευχαρίστηση. Και δεν φαίνεται να είμαστε ούτε στο ελάχιστο διατεθειμένοι να
παραιτηθούμε από κάτι που έχουμε. Ούτε και με αντάλλαγμα την ευτυχία. Ξέρουμε
καλά ότι πολλά από τα βάσανά μας προέρχονται απ’ όσα κάνουμε καθημερινά για να
εξασφαλίσουμε όλα όσα επιθυμούμε, κανείς όμως δεν μπορεί να μας πείσει να
παραιτηθούμε απ’ αυτά.
Δεν μπορεί κανείς να μας πείσει ότι θα σταματήσουμε να
υποφέρουμε αν κάνουμε το μεγάλο βήμα να πάψουμε να επιθυμούμε.
Κι ας είναι ολοφάνερο
