 |
| Αν βλέπεις την εικόνα πέντε λεπτά θα κοιμηθείς σίγουρα |
Το βράδυ έχει χρονική αφετηρία τη στιγμή που αποφασίζεις να
κοιμηθείς. Εκεί ξεκινάει και δεν ξέρεις ποτέ πως θα τελειώσει.
Αν για μένα είναι ευχή να μην κοπεί το ρεύμα και μείνω χωρίς
αναπνευστήρα για κάποιους συνανθρώπους μας είναι σκέψεις, βλέψεις, λέξεις… το
τρίπτυχο και αυτής της βραδιάς.
Σκέψεις… για φαντάσματα που ήρθαν και έφυγαν, αυτούς που
ήρθαν και θα έμεναν, αναρωτιέσαι, αναλύεις, ρωτάς, απαντάς, κατηγορείς,
αναιρείς, συμπεραίνεις και πάμε από την αρχή. Βασανίζεσαι με τα αν, με τα
πρέπει , με τα πως, με τα γιατί.
Βλέψεις… είχες για όλους, ακόμη και για σένα. Ήλπιζες σε
κάτι, μπορεί και απροσδιόριστο, αλλά όχι σίγουρα σε αυτό που έχεις και σίγουρα
όχι έτσι όπως το έχεις τώρα.
Λέξεις.. που δεν είπες όταν έπρεπε, που δεν τα είπες όπως
έπρεπε και εκεί που έπρεπε. Λέξεις που είπες και έχασαν την ουσία τους, λες και
πέρασαν μέσα από χημικά αέρια και εξαϋλώθηκαν.
Τα βράδια χαλαρώνει το κορμί αλλά το μυαλό ξενυχτά και
χτυπά. Όσα του στέρησες όλη την ημέρα, θα έρθει να τα διεκδικήσει τώρα, χωρίς
έλεος. Όχι όμως πάντα. Είναι και αυτά τα βράδια που κοιμάσαι ήσυχα, ανέμελα, με
ένα χαμόγελο στα χείλη.
Υπάρχει πάλι το τρίπτυχο, πάντα θα υπάρχει μα τώρα σε
διαφορετική εκδοχή. Χωρίς τύψεις, εγωισμούς και πείσματα, τέτοια βράδια να
ζητάς, τέτοια βράδια να απαιτείς από τον εαυτό σου.
