Τα γεράκια του βασιλιά και ο μικρός χωριάτης

Μια μέρα έκαναν δώρο σε ένα τρανό βασιλιά δύο νεογέννητα γεράκια και εκείνος αμέσως τα έδωσε για να τα εκπαιδεύσουν. Μετά από κάποιο καιρό, ο εκπαιδευτής είπε στον βασιλιά πως το ένα από τα δύο μικρά γεράκια είχε ήδη εκπαιδευτεί και πετούσε.

-Και το άλλο; ρώτησε ο βασιλιάς.

-Λυπάμαι, βασιλιά μου, αλλά το άλλο συμπεριφέρεται παράξενα, ίσως είναι άρρωστο. Κανείς δεν μπορεί να το κάνει να φύγει από το κλαδί που κάθισε από την πρώτη ημέρα. Ένας υπηρέτης αναγκάζεται κάθε μέρα να ανεβαίνει μέχρι το κλαδί για να το ταΐσει.

Ο πενηντάρης που ανήκει τελικά;

Αν ρωτήσετε κάποιον πότε ξεκινάει η «μέση ηλικία», η απάντηση που θα πάρετε εξαρτάται από την ηλικία του ερωτώμενου . Για παράδειγμα, οι φοιτητές την τοποθετούν γύρω στα 35. Όσοι όμως βρίσκονται στην ηλικία των 35, έχουν άλλη άποψη. Γι’ αυτούς, η μέση ηλικία ξεκινάει μισή δεκαετία αργότερα, με τα 40 ν’ αντιπροσωπεύουν το εναρκτήριο έτος.

Όμως, το ακριβές χρονολογικό σημείο το οποίο θα εγγραφεί επίσημα ως “μέση ηλικία” δεν έχει μεγάλη σημασία. Αυτό που είναι πολύ πιο ενδιαφέρον είναι οι ψυχολογικές αλλαγές που επέρχονται με την έλευση της.

Ευγένειες και χάσιμο χρόνου.

Πόσο συχνά υπόσχεσαι κάτι σε κάποιον, που δε σκοπεύεις να κάνεις; Ίσως, ένας πωλητής σου τηλεφωνεί και δε θέλεις να γίνεις αγενής. Ίσως κάποιος σου λέει να πάτε για καφέ, και παρόλο που δεν τον συμπαθείς, τον αφήνεις να ελπίζει. Ίσως ένας πελάτης, σου ζητάει κάποια εξυπηρέτηση, του την υπόσχεσαι, επειδή φοβάσαι μη τον χάσεις, λες ναι, ελπίζοντας να το ξεχάσει. Ή υπόσχεσαι κάτι στο παιδί σου, νομίζοντας ότι δεν θα το θυμηθεί. 

Η χειραγώγηση τέλος! Ως εδώ! από τη Ρίνα Σερέτη

Τους άφησες, μπήκαν στη ζωή σου, σου έκαναν κουμάντο, σε χειραγώγησαν, σου πέρασαν τις δικές τους αλυσίδες. Κι εσύ πού ήσουν, εσύ;

Έδινες χώρο και χρόνο σε όλους όσους ήθελαν να κρύψουν την δική τους ασχήμια και ήθελαν να κρυφτούν πίσω από εκείνη που θα έφτιαχναν για εσένα! Να σε πλάσουν στο ομοίωμα που έμοιαζε με τον δικό τους πόνο, τα δικά τους λάθη, τα δικά τους πάθη για να το χτυπούν αλύπητα δίχως να πονούν αλλά να χαίρονται! Εκείνοι δεν κινδυνεύουν…

Η Αγάπη

Σ’ ένα μικρό ορεινό χωριό, από κείνα που οι Κριτικοί ονομάζουνε μετόχια είχε φουντώσει ο έρωτας ανάμεσα σε δύο παιδάκια από πολύ νωρίς. Όταν έγινε εκείνη δεκατριών και εκείνος δεκαοχτώ αρραβωνιαστήκανε. Αυτός ορφανός από μικρός ήτανε βοσκαρουδάκι  σβέλτος και νευρώδης. Οι χωριανοί που βλέπανε το νεαρό ζευγάρι να δυσκολεύεται να χαρεί τον έρωτα του, πέντε χρόνια τώρα, τους χάρισε η κάθε οικογένεια από ένα πρόβατο για σιρμαγιά, βοηθήσανε να κτιστεί ένα καμαράκι στην άκρη του χωριού να στεγαστούνε και να χαρούνε την αγάπη τους.

Διάλειμα

Σπαζοκεφαλιά

Βρήκα στο FB αυτήν την σπαζοκεφαλιά και αποφάσισα να την λύσω. Μου πείρε περίπου 5 λεπτά και όταν γύρισα να την κοινοποιήσω δεν ξαναφάνηκε στην πρώτη σελίδα μου. Αλλά τι να κάνουμε αυτό είναι το FB και ο’ ποιανού αρέσει. 

Η λύση είναι παρακάτω, πριν την δείτε κάντε μια προσπάθεια να λύσετε το κρυπτογράφημα αυτό.  

Ποιος είναι ο στόχος σου;

Ο Ανδρέας ήταν  ένας αγρότης που είχε ένα σκύλο, ο σκύλος αυτός εκτός από φύλακας είχε το συνήθειο να κάθεται στην άκρη του δρόμου και περίμενε να περάσει κάποιο αυτοκίνητο.

Μόλις εμφανιζόταν κάποιο, έτρεχε γαβγίζοντας προσπαθώντας να το ξεπεράσει.

Φιλοξενούσε κάποτε τον Θανάση. Πίνοντας στο μπαλκόνι του σπιτιού δυο ρακές  βλέποντας τον αγώνα του σκύλου και ο Θανάσης ρώτησε:

-Πιστεύεις ότι κάποια μέρα ο σκύλος θα φτάσει ή θα ξεπεράσει κάποιο αυτοκίνητο;

Ο Ανδρέας απάντησε:

-Δεν είναι αυτό που με απασχολεί. Αυτό που με απασχολεί είναι το τι θα γινόταν αν κάποια μέρα το κατάφερνε.

Έξυπνος ή πονηρός «τα δύο βότσαλα»

Η Ευφυΐα είναι έμφυτη στον άνθρωπο, είναι αυτό που λέει ο λαός το έχεις ή δεν το έχεις. Ο ευφυής συνέχεια παρατηρεί και διαβάζει, διαθέτει μνήμη, προσπαθεί να μάθει των τρόπο σκέψεως των άλλων, ελίσσεται και αλλάζει γνώμη, μπορεί να δει πράγματα και καταστάσεις που τον αφορούν σαν να είναι ξένες γι’ αυτόν και δρα αστραπιαία .

Από μόνη της η ευφυΐα μπορεί να σε βγάλει στα ανοικτά αλλά και να σε χαντακώσει αν πιστέψεις πως μόνο με αυτή μπορείς να διάγεις σε βάρος των υπολοίπων, αν είσαι και τεμπέλης τότε δεν είναι ευφυής αλλά πονηρός. Η αναβλητικότητα είναι χαρακτηριστικό του πονηρού ανθρώπου.

Η πονηράδα από την εξυπνάδα έχει διαφορά και για εκείνους που δεν την διακρίνουν τροποποίησα μια παλιά ιστορία.

Γέροντας και Πνευματικός δεν είναι το ίδιο

Άλλο πνευματικός και άλλο γέροντας. Το σημερινό μας θέμα αποτελεί συνέχεια της χθεσινής ανάρτησης, που αφορούσε τους «Γεροντάδες και ταπνευματικοπαίδια τους» και την αρρωστημένη σχέση τους. Είναι πιστεύω διαταραχή και πολλές φορές επανέρχομαι στο θέμα, επειδή μοιάζει ανεξάντλητο. Ο Ιερέας είναι ο φορέας της Ιεροσύνης δεν είναι η Ιεροσύνη, είναι ο διαχειριστής Αυτής, υπό το Πατρικό έλεγχο του Επισκόπου του. Δεν είναι όμως όλοι οι Ιερείς Πνευματικοί, σε ορισμένους  αυτούς που θεωρεί ώριμους να βαστάξουν το βάρος του Σταυρού τους, μεταδίδει την εξουσία ο Επίσκοπος,

Απίθανο

Άλλα έψαχνα και άλλα βρήκα. Με απασχολεί χρόνια η υπογεννητικότητα ως παράγων «πολιτισμένου» αφανισμού των Ελλήνων  και έπεσα σε αυτό θέμα. Μην κολλήσετε στον τίτλο του ιστολογίου, προσπεράστε και εκπλαγείτε

http://kwloxaneio.gr/gyneka-gennise-11-mora-agorakia-ti-mia-choris-kan-kesariki-dite-sygklonistiko-vinteo/

Η ιστορία που φέρνουμε στη δημοσιότητα σήμερα είναι πολύ σπάνια και σίγουρα δεν έχετε ξανά ακούσει κάτι παρόμοιο!

Οι γιατροί του παρακάτω Βίντεο είναι ακόμα σοκαρισμένοι καθώς δεν μπορούν να πιστέψουν πως μια γυναίκα κατάφερε και γέννησε 11 υγιέστατα αγοράκια!

ΟΠΑΔΟΓΕΡΟΝΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟΓΕΡΟΝΤΑΔΕΣ

Χρόνια το λέγω για να προφυλάξω αφελείς (ο πιο επιεικής χαρακτηρισμός) ανθρώπους από το φαινόμενο αυτό και γίνομαι κακός, αλλά έχω συνηθίσει. Βρήκα αυτό κείμενο στην ενδιαφέρουσα ιστοσελίδα http://fanarion.blogspot.gr/ είναι ενός παλιού συνοδοιπόρου που διακονεί στην Γερμανία πολλά χρόνια και επειδή με εκφράζει αποφάσισα να το αναρτήσω στον «Πυθαγόρα»

Του Αρχιμανδρίτη Γεράσιμου Φραγκουλάκη

Αννόβερο Γερμανίας

 „Ελάτε να σας μάθω την αλήθεια“, ήταν το „σύνθημα“ κάποιου „γέροντα“, ο οποίος επισκέφτηκε την ενορία μας „ωσεί νυκτικόραξ εν οικοπέδω“.

Η άμαξα

Φοβάται και την σκιά του

Επειδή και ο Χριστός Μας ακόμη με παραβολές ομιλούσε προκειμένου να καταλαβαίνουν οι άνθρωποι της εποχής Του τι ήθελε να πεί, έτσι και εγώ αρέσκομαι στις ιστοριούλες όπως τις αποκάλεσε ένας αναγνώστης του Πυθαγόρα. Διαβάστε λοιπόν για την άμαξα.

Να φοβάσαι τον ώριμο και ήρεμο άνθρωπο από τη Χαρά Βλαχοδήμου

Μέσα στο πλήθος, ξεχωρίζει. Είναι αυτός που περπατάει με σιγουριά, δε προκαλεί με την εμφάνιση του αλλά η παρουσία του γίνεται αισθητή. Δεν τον βλέπεις, τον νιώθεις. Είναι αυτός που δεν κάνει θόρυβο στις παρέες, συχνά είναι λιγομίλητος με ένα βαθύ, εξονυχιστικό βλέμμα. Ξέρει ότι τον κοιτάς αλλά δεν τον νοιάζει. Αυτό που τον ενδιαφέρει είναι η ουσία, όχι το τι θα πουν οι άλλοι. Κοιτάει πρώτα μέσα του και μετά «αγγίζει» τους ανθρώπους.

Ο κυρίως λόγος που υποφέρουμε.

Υποφέρουμε μόλις συνειδητοποιήσουμε ότι δεν έχουμε κάτι που επιθυμούμε, ή μόλις ενημερωθούμε για κάποιαν απώλεια. Υποφέρουμε όταν αυτό που καταφέραμε απέχει πολύ από αυτό που περιμέναμε, κι όταν νομίζουμε ότι για ορισμένα πράγματα είναι πια πολύ αργά.

Ο πόνος είναι πανανθρώπινος και έχει ρίζα την  επιθυμία.

Επιθυμίες, προσκόλληση, πόθοι και προσδοκίες είναι οι ρίζες του πόνου μας. Αν λοιπόν από δω πηγάζουν τα βάσανά μας, τότε ο πόνος έχει λύση.

Σύγκριση και δηλητηρίαση

Τα παραμύθια και οι παραβολές είναι από τους σπουδαιότερους δασκάλους που τυχαίνει να γνωρίζω. Είναι σοφοί που ταξιδεύουν μες στο χρόνο και το χώρο, που μιλούν τη γλώσσα του τόπου όπου βρίσκονται, φορούν τα ρούχα των ανθρώπων γύρω τους, έχουν την ικανότητα να χρωματίζουν τις διδαχές τους με το χρώμα που αρέσει περισσότερο σ’ εκείνους που έχουν ανάγκη ν’ ακούσουν.

Κατά τη γνώμη μου, κάθε παραμύθι μοιάζει με το απλωμένο χέρι ενός δασκάλου που μας προτείνει με αγάπη να πορευτούμε μαζί, να μάθουμε κάτι παραπάνω για τη δύσκολη τέχνη της ζωής, και μας βοηθάει να ξυπνήσουμε στον πραγματικό κόσμο.

Μεταγράφω εδώ αυτό το παλιό παραμύθι, ένα από τα πιο αγαπημένα μου. 

Όποτε τα ακούω αναστατώνομαι, κι ας περάσαν τόσα χρόνια

Στην ταινία "Ο Αστραπόγιαννος" τραγουδούν η Καίτη Αμπάβη (Μοιρολόι) και ο Μιχάλης Βιολάρης(Το τραγούδι του κάμπου) σε μουσική του Μίμη Πλέσσα και στίχους του Τάσου Λειβαδίτη. 

Ο σπόρος και ο γείτονας

Ήταν κάποτε ένας αγρότης που καλλιεργούσε εξαιρετικής ποιότητας καλαμπόκι. Κάθε χρόνο κέρδιζε το πρώτο βραβείο για το καλύτερο καλαμπόκι. Μια χρονιά  ένας δημοσιογράφος από μία εφημερίδα του  πήρε  συνέντευξη, και έμαθε κάτι πολύ  ενδιαφέρον για  τον τρόπο που καλλιεργούσε.

Ο δημοσιογράφος  ανακάλυψε ότι ο αγρότης μοιραζόταν το σπόρο του καλαμποκιού του  με τους γείτονές του.

Κώδικας Ηθικής των Ινδιάνων

Χθες είχαμε την ορκωμοσία του Προέδρου των Η.Π.Α. όλος ο κόσμος παρακολουθεί και αγωνιά για το μέλλον, αγνοώντας προφανώς πως και αυτό θα περάσει όπως τόσα άλλα πριν από αυτό. Αν σκεφτούμε μόνο ότι ο Τζέιμς Μποντ  άλλαξε τόσες φορές πρόσωπο, εξακολουθεί να είναι ακμαίος και να σώζει την ανθρωπότητα, θα συμπεράνουμε πως όλα γίνονται. Θέατρο είναι ο κόσμος και μια παράσταση η ζωή μας.

Σοφία ή φιλαργυρία;

Λέει η ιστορία μας πως ένας σοφός άνθρωπος χωρίς παιδιά πριν πεθάνει είχε συντάξει τη διαθήκη του και με λίγα λόγια είχε γράψει:

«Έκλεισα όλη μου την περιουσία στο μεγάλο χρηματοκιβώτιο του γραφείου μου. Όσα περιέχει, τα παραχωρώ στον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο της γης».

Μετά το θάνατο του, δημοσιεύτηκε στον τύπο την έδειξε η τηλεόραση και χιλιάδες άνθρωποι τρέξανε στον δικαστή να τον βεβαιώσουν πως ήταν οι πιο ευτυχισμένοι της γης, και πως έχουν δικαίωμα στο θησαυρό…

«τι χρειάζεται το καλάμι;»

Πόσο εύκολο είναι παρασυρθεί κανείς.

Λίγες λέξεις αραδιασμένες χαριτωμένα στην σωστή σειρά σου πλέκουν το εγκώμιο και αμέσως είσαι έτοιμος να καβαλήσεις το καλάμι. Μια φιλοφρόνηση και πέταξες στα ύψη. Πόσο εύκολο είναι. Αυτό έπαθα και εγώ σήμερα.

Λίγα καλά λόγια που ήρθαν απρόσμενα και μάλιστα από το παρελθόν με χαροποίησαν. Όμως το καλάμι το έχω στον κήπο να στηρίζει το πολύγαλο που όλο πέφτει. Μόλις χθές έλεγα πως:

Η ιστορία του αγρότη και του βιολόγου Για τους Σαμιώτες φίλους μου ειδικά

Στα ταξίδια που κάνουν οι άνθρωποι για πολλούς και διαφόρους λόγους, κάνουν και καινούργιες γνωριμίες που κρατάνε όσο και ταξίδι. Στην δική μας ιστορία το ταξίδι είναι από τον Πειραιά στην Σάμο, βρέθηκαν δίπλα δίπλα να κάθονται ένας διάσημος βιολόγος με διεθνή βραβεία, κι ένας σχεδόν αγράμματος μα ευφυής Σάμιος αγρότης. 

Η λογική του μεθυσμένου – Χόρχε Μπουκάι

Ένας τύπος μπαίνει σ’ ένα μπαρ, κάθεται στην μπάρα και ζητάει πέντε ποτήρια ουίσκι.

«Όλα μαζί;» ρωτάει ο σερβιτόρος.

«Ναι, και τα πέντε» απαντά ο πελάτης, «σκέτα, χωρίς πάγο.»

Τον σερβίρει, και ο πελάτης τα πίνει μονορούφι.

«Σερβιτόρε» λέει. «Τώρα, βάλε μου τέσσερα ποτήρια ουίσκι, χωρίς πάγο.»

Τι βρίσκεις κάποιες φορές και τρελαίνεσαι

Ψεύτικες φιλίες και μοναξιά …

Απορρίφθηκε πάλι η αίτηση του. Εδώ και πολλούς μήνες ψάχνει απεγνωσμένα για δουλειά. Είναι απελπισμένος, στα πρόθυρα της κατάθλιψης. Θέλει απεγνωσμένα να συζητήσει με κάποιον για το πρόβλημα του.

Κοίταξε στο κινητό του και είδε ότι έχει 1249 «επαφές».

Έριξε μια ματιά στο προφίλ του στο facebook, έχει 2850 «φίλους».

Ανέτρεξε σε κάθε «επαφή» και «φίλο» … ψάχνοντας για κάποιον …

τελικά … τηλεφώνησε «-Γέροντα, μου τα έλεγες να έρθω;» για να πάρει την απάντηση «η πόρτα είναι πάντα ανοικτή»

Το ρολόι και το λάδωμα

Η χθεσινή ανάρτηση για το ρολόι του Ουμπέρτο Έκο δεν έτυχε της αντιμετώπισης που προσδοκούσα, πέρασε θα έλεγα μάλλον απαρατήρητη ενώ ήταν καλή τροφή για σκέψεις. Έτσι σήμερα σκέφτηκα να διασκευάσω μια παλιά ιστορία, (Επειδή οι ιστοριούλες πάντα ελκύουν αναγνώστες), που την έχω ακούσει σε διάφορες παραλλαγές, τον καιρό που ταξίδευα για δουλειές στα διάφορα μέρη της Ελλάδος.

Βρε Βρε Βρέ

Για όσους δεν έχουν FB το μετέφερα εδώ τι μας λέει η Natalia Makridaki

Ουμπέρτο Έκο – Το πολύ καλό ρολόι δεν πρέπει να δείχνει την ώρα

Πανήγυρις σήμερα του Αγίου Αντωνίου και διαπίστωσα πως κάθε χρόνος που περνά με κουράζει όλο και περισσότερο η φροντίδα που μου αναλογεί, έστω και περιορισμένη. Μόλις αυτήν την ώρα ηρέμησα και μη έχοντας κουράγιο για κόντρα με το πληκτρολόγιο, σκέφτηκα να μην αφήσω τους αναγνώστες του Πυθαγόρα παραπονεμένους γι’ αυτό απολαύστε τι γράφει ο Ουμπέρτο Έκο για τα ρολόγια.

«Εν θλίψει επλάτυνάς με»

«Όταν βρισκόμουν μέσα στις θλίψεις με παρηγόρησες».

Δεν είπε, «αφαίρεσες τις θλίψεις», ούτε «έδιωξες τους πειρασμούς», άλλα τα άφησες να υπάρχουν και «με παρηγόρησες».

Διότι από εδώ προ πάντων φανερώνεται η ικανότητα του Θεού για την επινόηση διαφόρων μέσων, και η αφθονία αυτών των μέσων· όχι μόνον μπορεί και μας απαλλάσσει από τις θλίψεις, άλλα και όταν αυτές εξακολουθούν να υπάρχουν παρέχει μεγάλη ανακούφιση από αυτές.

Σαν την ροή του ποταμού είναι η ζωή μας

Είναι και εκείνες οι φορές που στη ζωή σου όλα είναι ανάκατα. Όνειρα γκρεμισμένα, επιθυμίες που ακόμα δεν έχουν αποκτήσει οντότητα. Ο χρόνος βιαστικός, δεν συγχωράει καθυστερήσεις. Εσύ έχασες πολλά τρένα. Δεν ήθελες κάποιες φορές να τα προλάβεις και άλλοτε δεν μπορούσες. Και όμως, νιώθεις ότι είσαι εκεί, παρών στη ζωή και στις εξελίξεις. Έτοιμος να αρχίσεις το επόμενο ταξίδι σου.

Μεγαλώνεις σίγουρα, εξελίσσεσαι όμως;

Πετυχημένος είναι αυτός που όσο μεγαλώνει εξελίσσεται

Τι πλάσματα και εμείς οι άνθρωποι… Γεννιόμαστε, κλαίμε, γελάμε και παλεύουμε αδιάκοπα. Νιώθουμε δε σημαντικοί, αν αποκτήσουμε αγοραστική δύναμη, οικονομική ευρωστία, «για δες τα κατάφερε, οδηγεί το τάδε αμάξι, κρατάει την τάδε τσάντα, μπράβο του/της».

Το Αντίδωρο και το Πρόσφορο - Τι σημαίνει το καθένα;

Το Αντίδωρον είναι ευλογημένος άρτος που βγαίνει από τα πρόσφορα που προσεκόμισαν και προσέφεραν οι πιστοί, προκειμένου να τελεσθεί η Θεία Λειτουργία (γι’ αυτό και ονομασία πρόσφορο, από το ρήμα προσφέρω).

Κατά την ώρα που γίνεται η ακολουθία της προσκομιδής προσφέρονται άρτοι (πρόσφορα), συνήθως τρία ή πέντε για να εξαχθούν οι μερίδες των εννέα ταγμάτων.

Λόγια της καρδιάς.

Ασχολούμενος σήμερα με τις προετοιμασίες της πανηγύρεως   δεν είχα την ευκαιρία να ανοίξω τον υπολογιστή μου παρά μόνο το απόγευμα την ώρα που άρχισε να σκοτεινιάζει. Μια μεγάλη έκπληξη με περίμενε. Στα στατιστικά που εμφανίζονται στην πρώτη σελίδα είδα πως ξεπέρασαν τις 800 οι προβολές του Πυθαγόρα σήμερα, μέχρι τώρα. Ένας αριθμός πέρα από κάθε προσδοκία μου.

Tί σημαίνει η έκφραση «Αβρόχοις ποσίν»

Ο πασίγνωστος Κροίσος ξεκίνησε κάποτε, να καταλάβει τη χώρα των Μήδων. Με την αριθμητική υπεροχή και τον τέλειο εξοπλισμό του στρατού του, ήταν βέβαιος για τη νίκη του. Χαρούμενοι και με τραγούδια προχωρούσαν οι στρατιώτες, έως ότου έφτασαν στον Άλυ ποταμό και δοκίμασαν να τον περάσουν. Η πρώτη, όμως, απόπειρα που έκαναν, απέτυχε, γιατί τα νερά του κυλούσαν με ορμή.

Και ολίγη αργκό. Α ρε ψυχή!

Όλα για κάποιο λόγο γίνονται σε αυτή τη ζωή… και ο καθένας βρίσκει την αποστολή του. Αρκεί να μένει συντονισμένος. Για όλους όσους πιστεύουν ότι είναι άτυχοι επειδή δεν βρίσκουν το άλλο μισό ή επειδή δεν έχουν όσα ψωροφαντάζονται ή απλά ψάχνουν-ψάχνουν και δεν βρίσκουν, ας ψάξουν και λίγο μέσα τους ή έστω και στο ίντερνετ όπου ξημεροβραδιάζονται, να

Η μοιρασιά του Χότζα

Μια μέρα, τρεις άνθρωποι, που πηγαίνανε μαζί, βρήκανε στο δρόμο ένα σακί καρύδια, κι επειδή δε μπορούσαν να συμφωνήσουν στη μοιρασιά, πήγανε στο Νασρ-εν-Ντιν Χότζα και του είπαν:

— Σε παρακαλούμε, Χότζα, καλό να΄χεις, μοίρασέ μας αυτά τα καρύδια.

— Μετά χαράς σας! απάντησε ο Νασρ-εν-Ντιν. Μα, πρώτα, πέστε μου πώς θέλετε να σας τα μοιράσω; σαν άνθρωπος, ή σα Θεός;

Έτσι θα αποκτήσετε πρόσβαση στο υπόλοιπο 90% του εγκεφάλου σας!... Frank A. Wanderer PhD

Έχουμε διαβάσει και ακούσει πολλές φορές πως δεν… χρησιμοποιούμε όλο το δυναμικό του εγκεφάλου μας και πως μόνο ένα κλάσμα των δυνάμεων του νου μας χρησιμοποιείται στην καθημερινότητά μας…

Η χρησιμοποίηση όλου του δυναμικού του νου μας θα πρόσθετε στην προσωπικότητά μας μια τεράστια δημιουργική δύναμη. Το ερώτημα που ανακύπτει είναι πώς θα αποκτήσουμε πρόσβαση σε αυτές τις δημιουργικές δυνάμεις;

Με εντυπωσίασε

Προβλέψεις (Θα επαληθευτούν;)

Πώς μπορεί να μοιάζουν οι άνθρωποι της γενιάς μας σε μεγαλύτερη ηλικία;

Πριν από λίγο καιρό στα ειδησεογραφικά  sites είχα εντοπίσει σχέδια και εικόνες του 1960 με θέμα πως φαντάζονταν οι Ρώσοι τον κόσμο στα 2017. Το θεώρεισα ακόμα μια προσπάθεια προπαγάνδας καλυμμένης πίσω από την επιστημονική πραγματικότητα. Το προσπέρασα αδιάφορα.

Η τέχνη να εξισώνεις προς τα κάτω.

Τελικά οι ιστοριούλες έχουν την μεγαλύτερη αναγνωσιμότητα από όλων των κατηγοριών τις αναρτήσεις του Πυθαγόρα, αυτό με παρακίνησε να Σας δώσω ακόμα μία που αφορά τον Γιάννη Κουτσοπόδη.

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΤΣΟΠΟΔΗΣ ήταν ένας δυνατός άντρας που εργαζόταν ως ξυλοκόπος.

Πώς θα «φορεθεί» ο φόβος το 2017; της Βίκυς Τσώκου

Ο φόβος πουλάει… είτε είναι για εκλογές, είτε για προϊόν, είτε για υπηρεσία και υπάρχουν ένα σωρό πράγματα για τα οποία μπορεί να φοβάται κανείς.

Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης μας βομβαρδίζουν καθημερινώς με εικόνες βίας, ανίατες ασθένειες, φυσικές καταστροφές και μια σειρά από τραγωδίες που μπορούν να συμβούν σε κάποιον από εμάς από στιγμή σε στιγμή. Ουφ!

Το πλοίο που βυθιζόταν και η βάρκα.

Πόσο μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχουν οι δάσκαλοι στην διαπαιδαγώγηση των νεότερων γενιών, το έχουν αντιληφθεί άραγε; Στην εποχή μας δυστυχώς και στο τόπο μας έχουν σε μεγάλο αριθμό αποποιηθεί την ιδιότητα του παιδαγωγού προκρίνοντας εκείνη του δημοσίου υπαλλήλου, που οι ευθύνες του αρχίζουν και τελειώνουν με ωράριο.

Η Δασκάλα όμως της ιστορίας μας, είχε συναίσθηση του καθήκοντος και φαντασία,  

αποφάσισε να πει στα παιδιά μια καταπληκτική ιστορία. Η ιστορία της μιλούσε για ένα κρουαζιερόπλοιο που βυθίζονταν και για ένα ζευγάρι που προσπαθούσε να σωθεί μπαίνοντας σε μια σωστική λέμβο. Δυστυχώς όμως ανακάλυψαν ότι στη βάρκα υπήρχε χώρος μόνο για ένα άτομο. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι ήθελε να διδάξει στα παιδιά της η δασκάλα με αυτή την ιστορία..

Nα λάβεις ή να προλάβεις; Της Λίνας Παυλοπούλου

Ζούμε στην εποχή του… να προλάβεις! Όλο τρέχεις να προλάβεις κάτι. Να προλάβεις τις Τράπεζες πριν κλείσουν, να προλάβεις τα μαγαζιά να ψωνίσεις, να προλάβεις το λεωφορείο, να προλάβεις προθεσμίες, να φτάσεις στον προορισμό του ραντεβού σου, να κάνεις οικογένεια, να κάνεις παιδί, να κάνεις το όνειρό σου πραγματικότητα, συνέχεια κάτι να προλάβεις… ουφ! Κουράστηκα!

Παίξαμε...ξύλο ακόμη και για την αλλαγή του Ημερολογίου! Του Κώστα Μπογδανίδη

Παίξαμε...ξύλο ακόμη και για την αλλαγή του Ημερολογίου!

Ξεσπάει άγριος καβγάς στις 10 Ιανουαρίου 1927 με τους παλαιοημερολογίτες…!

Ενενήντα χρόνια συμπληρώνονται αυτές τις μέρες από τις πιο βίαιες συγκρούσεις που ξέσπασαν στην Ελλάδα μεταξύ των οπαδών του νέου και του παλαιού ημερολογίου!

Άνθρωποι και ζώα

Την είδα αλλού με αυτόν τον τίτλο, όμως παρά το γεγονός πως τα γράμματα είναι αραβικά κάτι ανάλογο συμβαίνει σε όλο τον ¨πολιτισμένο¨ κόσμο.

Τα βράδια (δεν) είναι για να κοιμάσαι

Αν βλέπεις την εικόνα πέντε λεπτά θα κοιμηθείς σίγουρα 

Το βράδυ έχει χρονική αφετηρία τη στιγμή που αποφασίζεις να κοιμηθείς. Εκεί ξεκινάει και δεν ξέρεις ποτέ πως θα τελειώσει.

Αν για μένα είναι ευχή να μην κοπεί το ρεύμα και μείνω χωρίς αναπνευστήρα για κάποιους συνανθρώπους μας είναι σκέψεις, βλέψεις, λέξεις… το τρίπτυχο και αυτής της βραδιάς.

Σιωπή – π. Νεκτάριου Κουτρουμάνη

Στην Σιωπή… Τα μάτια ανοίγουν. Τα αυτιά ακούνε. Μέσα στην σιγή η αφή, η όσφρηση, η ακοή, η γεύση, η όραση, φθάνουν στον ανώτερο βαθμό της λειτουργικότητάς τους.

Στην σιγή ακούς πολλά. Μαθαίνεις τον μυστικό κύκλο της ζωής. Μόνο τότε παρακολουθείς με έκσταση το μυστήριο γύρω σου. Το μυστήριο ενός κόσμου που προχωράει ανεξάρτητα από εσένα. 

Εγώ Μπερδεύτηκα Εσείς;

Στον χρόνο που μου δόθηκε!

Κάποιος μου είπε πως η ζωή είναι πολύ πιο απλή από αυτό που φαντάζομαι. Ότι δεν έχω παρά να αποφασίσω τι θέλω να κάνω με το χρόνο που μου δόθηκε. Πολύ ενθαρρυντική άποψη. Μου θυμίζει πως έχω τον έλεγχο, πως ο ίδιος ορίζω τη μοίρα μου, ότι έχω τη δύναμη να πετύχω τα πάντα, αρκεί να το θελήσω πραγματικά. «Ο χρόνος που μου δόθηκε». Αυτό έχω στην διάθεσή μου.

Η προσδοκία έγινε μάστιγα.

Τι θα απαντούσατε αν σας ρωτούσαν τι θα προτιμούσατε από τις παρακάτω τρεις επιλογές;

1) να κερδίσετε το αργυρό μετάλλιο στους αγώνες

2) να κερδίσετε το χάλκινο μετάλλιο στους αγώνες

3) να έρθετε προτελευταίοι

Αν είστε όπως οι περισσότεροι άνθρωποι θα επιλέγατε το αργυρό μετάλλιο. Στο κάτω κάτω ποιος θέλει το χάλκινο όταν μπορεί να έχει το αργυρό μετάλλιο. Ποια θα έπρεπε, όμως, να ήταν η επιλογή σας αν το κριτήριο σας ήταν το να μεγιστοποιήσετε την ευτυχία σας;

Η γιαγιά και το μολύβι

Γενικώς κάνω παρέα με άτομα όλων των ηλικιών και πιστεύω πως συνεννοούμαι αρκετά. Έχω περάσει το μήνυμα πως δεν δέχομαι κανενός είδους δώρα εκτός και είναι μαγειρεμένα. Ένα κορίτσι φαίνεται πως δεν ενστερνίστηκε την άποψη αυτή και μου χάρισε ένα στυλό μικρό κομψό που χωράει μέσα στο πορτοφόλι μου. Το κράτησα αλλά δεν έβγαλα το μολύβι που υπάρχει πάντα εκεί. Όπως στο γραφείο που δουλεύω υπάρχει πάντα ένα μολύβι στην πρώτη γραμμή. Γιατί όμως μολύβι και όχι στυλό; Διαβάστε την παρακάτω ιστορία και εύχομαι να υιοθετήσετε 5 ιδιότητες του μολυβιού.