Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2017

Το "καβούκι" του καθενός

Αν ήσουν σαλιγκάρι θα ήθελες να κρυφτείς στο κέλυφος σου για να αποφύγεις τον εχθρό.
Αν ήσουν χελώνα θα κρυβόσουν στο καβούκι σου για να γλιτώσεις από τα αρπακτικά.
Αν πάλι ήσουν χταπόδι θα έβρισκες σιγουριά στο θαλάμι σου.
Τι γίνεται όμως όταν είσαι άνθρωπος και σε κυνηγάει ο ίδιος σου ο εαυτός;
Όταν υπάρχουν μέρες που δεν θες να βγεις από το σπίτι σου;

Όταν το σπίτι γίνεται το δικό σου "καβούκι" που σε κρατάει ασφαλή.
Ακούω πολλές φορές ανθρώπους γύρω μου να μου λένε πως δεν είναι στα καλύτερά τους, πως νιώθουν χάλια ψυχολογικά χωρίς να ξέρουν τι φταίει και με το να κάθονται στο σπίτι είναι ότι καλύτερο γι’ αυτούς. Και σε μένα συμβαίνει αυτό συχνά.
Τι είναι αυτό που μας κρατά στο σπίτι λοιπόν;
Μήπως είναι σημείο των καιρών;
Μήπως φταίει η οικονομική κρίση;
Η αλήθεια είναι πως το τελευταίο έχει φέρει τον κόσμο στα πρόθυρα της κατάθλιψης.
Όπως και να έχει ένα είναι σίγουρο. Αυτή η κατάσταση μας απομονώνει από την ίδια την ζωή. Μας κάνει ανεπαρκείς απέναντι στους ανθρώπους της οικογένειά μας. Μας κρατάει μακριά από τους γνωστούς και τους φίλους μας. Μας κάνει μονόχνωτους, μισάνθρωπους, ακοινώνητους.
Ότι μας κρατάει στο "καβούκι" μας στο χέρι μας είναι με λίγη προσπάθεια να το αλλάξουμε.
Όταν νιώθουμε αυτό το ψυχοπλάκωμα ας βγούμε από το σπίτι μας και ας πάμε μια βόλτα. Ας πάρουμε τηλέφωνο κάποιον συγγενή, φίλο μας να βρεθούμε για ένα καφέ. Ας κάνουμε κάτι με την οικογένεια που θα μας αλλάξει την διάθεση μας προς το καλύτερο.
Η ζωή είναι μικρή και δεν πρέπει να αφήνουμε μέρες κενές και άδειες. Ας τις γεμίσουμε με όμορφες στιγμές. Άλλωστε το άθροισμα των στιγμών αυτών θα δώσει ένα όμορφο, επιθυμητό αποτέλεσμα.

Μια ζωή γεμάτη!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου