Ναταλία: Καλώς όρισες στην Μπλοκόσφαιρα.

Τελικά κάθε μέρα Κάτι καινούργιο μας συμβαίνει. Είτε είναι απλό,  είτε συνταρακτικό,  είτε καλό, είτε κακό.  Η "ρουτίνα" δεν υπάρχει! 

Υπάρχει μόνο σε αυτούς που δεν μπορούν,  ή μάλλον καλύτερα ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ να δουν.  Πρέπει να μάθουμε να θέλουμε να ανοίγουμε τα μάτια μας σε ο, τι συμβαίνει, ο, τι και να είναι, όπως και να είναι. 

Η ζωή προχωράει με μεγάλες ταχύτητες.  Ο Θεός είναι πάντα εκεί! Βλέπει, μας δίνει επιλογές και μας προσέχει.  Άρα ο φόβος να μην θέλουμε να "ανοίγουμε" τα μάτια μας γιατί μπορεί να πονέσουμε ή γιατί δεν ξέρουμε τι θα αντικρίσουμε  είναι μόνο ένα "ψεύτικο εγκεφαλικό προϊόν", ούτε καν αίσθημα.  Αν ήταν αίσθημα,  στα πρώτα βήματα της ζωής μας θα το νιώθαμε όπως νιώθουμε την αγάπη, όμως ποτέ δεν είδα παιδί να φοβάται το οτιδήποτε.  Μήπως τελικά οι πιο σοφοί άνθρωποι δεν είναι οι "παππούδες" με άσπρα μαλλιά και γένια αλλά τα παιδιά; 

Μάθε να ζεις σαν παιδί,  να αισθάνεσαι και να πράττεις σαν παιδί, η μόνη διαφορά να είναι ότι Εσύ ξέρεις το γιατί!


Συγχώνευσα την επόμενη ανάρτηση ως συνέχεια.

Η έκπληξη (Ναταλία)

Επιμελώς παρακολουθώ τα στατιστικά στοιχεία που ο blogger χορηγεί για να βλέπω την πορεία του «Πυθαγόρα» ανιχνεύοντας τα ενδιαφέροντα των αναγνωστών του και δημοσιεύοντας ότι κρίνω προσφορότερο. Στην δεξιά στήλη υπάρχουν τα δημοφιλή άρθρα του μήνα και οι δημοφιλείς  αναρτήσεις διαχρονικώς.

Με έκπληξη είδα χθες να ανατρέπετε η σειρά και το άρθρο της Ναταλίας να καταλαμβάνει την πρώτη θέση και στις δύο λίστες, στην δεύτερη δε με διπλάσιο αριθμό προβολών από το δεύτερο, που σημαίνει θα μείνει για πολύ καιρό στην κορυφή.

Ήταν το πρώτο βήμα της αρθρογράφου στην Μπλοκόσφαιρα και διάλεξε τον «Πυθαγόρα» για να ξεκινήσει, ευχαριστώ γι’ αυτό. Εύχομαι αυτή η πρωτιά να μην είναι τυχαία.

Ο λαός μας λέει πως «αν ήτανε η ζήλια ψώρα, θα γέμιζε όλη η χώρα». Εγώ δεν ζήλεψα την ανταπόκριση που είχε η Ναταλία, αντίθετα χάρηκα και με πήγε ο νους πολλά χρόνια πίσω, όντας εφημέριος, στο κέντρο νεότητας της Ενορίας μάθαινα τα παιδιά επιτραπέζια αντισφαίριση (πινγκ πονγκ). Ο Ανδρέας 15 χρονών παιδί τότε, έμαθε τόσο καλά που κατάφερνε και με νικούσε κι εγώ χαιρόμουν να χάνω.

Σίγουρος πως θα το διαβάσει αυτό το κείμενο η Ναταλία την προτρέπω να συνεχίσει ακάθεκτη αλλά να επανέρχεται πότε πότε εδώ