Ο ΔΥΝΑΤΌΣ

Μια φιλία από εκείνες που δημιουργεί η κοινή υπηρεσία στον στρατό έδεσε τα δύο παλικαράκια, που εκλήθησαν μαζί να κάνουν θητεία. Ελάχιστα κοινά χαρακτηριστικά διέθεταν, παρά ταύτα υπηρέτησαν μαζί από το κέντρο νεοσυλλέκτων μέχρι την απόλυση τους, τριάντα μήνες εκ των οποίων τους εννέα μοιραζόντουσαν το ίδιο αντίσκηνο, την εποχή της επιστράτευσης.

Ο Θανάσης, νησιώτης, ζωηρός, έξυπνος και εφευρετικός παίνευε συνέχεια το νησί του στον Μιχάλη ο οποίος ήταν Αθηναίος, από την Καισαριανή και αριστερών κοινωνικών φρονημάτων, όπως τους χαρακτήρισαν τους κουμουνιστές τότε, με προϊστορία σε κρατητήρια και φυλακές, αλλά και αμετανόητος.

Τα καλογερικά

Με αφορμή την ανταπόκριση των αναγνωστών του «Πυθαγόρα» στην χθεσινή ανάρτηση με το διήγημα «Ο πάτερ Αβέρκιος» και με δεδομένο το βαρύ πρόγραμμα της καθαρής εβδομάδος, προγραμμάτισα κάθε δύο ημέρες να ανεβαίνει στον «Πυθαγόρα» ένα διήγημα από τον παλιό «Πυθαγόρα». Λόγο της κατανυχτικής περιόδου που διανύουμε, επέλεξα να είναι από τα καλογερικά εκτός του τελευταίου. Δεν υπάρχει η δυνατότητα να κοινοποιείται  στο FB και έτσι όποιος θέλει να τα διαβάσει ας ενεργοποιήσει τους σελιδοδείκτες.  Θα επανέλθω μετά την Κυριακή της Ορθοδοξίας. Καλή Σαρακοστή σε όλους τους αναγνώστες του «Πυθαγόρα»

Ο πάτερ Αβέρκιος

Αρχίζει η Μεγάλη Σαρακοστή και σκέφτηκα να επαναφέρω από τον παλιό «Πυθαγόρα» τον πάτερ Αβέρκιο, ένα διήγημα που έγραψα  όντας στην Σάμο. Είναι καλογερίστικο διδακτικό για την ακτημοσύνη. Προτείνεται κυρίως στου όψιμους αναγνώστες και ανάλογα την ανταπόκριση θα επαναφέρω κ’ άλλα. 

Είναι όμωςεύκολα να τα βρείτε εδώ. 

Ο πάτερ Αβέρκιος

Αναταραχή επικρατούσε εκείνη την ημέρα στο Αγιορείτικο κελί του Αγίου Σάββα, ο πάτερ Αβέρκιος θα έβγαινε στον κόσμο πρώτη φορά από τότε που μπήκε στο περβόλι της Παναγίας στα 1973. Πέρασαν τριάντα οκτώ χρόνια από τότε που παιδί αμούστακο δεκαοκτώ χρονών πέρασε το κατώφλι αυτού του κελιού, δασκαλεμένος από την μάνα του αναζητώντας τον γέροντα Αβέρκιο, φίλο του παππού του.

Ο Χριστός δεν μαλώνει…

Να γονατίσεις μπροστά στον Χριστό και να πεις:

«Κύριέ μου, εγώ κρύβομαι από τους ανθρώπους. Αλλά θέλω εσύ να με δεις όπως είμαι! Αυτός που είμαι! Να μ’ αγαπάς όπως είμαι.

Να μη με μαλώσεις, γιατί δεν αντέχω να με μαλώνεις, γιατί απογοητεύομαι εύκολα αν με τσακίζεις…».

Και θα πει ο Χριστός: «Πού είσαι παιδί μου; Σε περίμενα! Όχι! Εγώ καλάμι συντετριμμένο δεν θα το τσακίσω! Ούτε φλόγα που τρεμοσβήνει θα τη σβήσω, όχι!»

Όταν δει ο Χριστός ότι το κεράκι της ψυχής σου είναι σα να το φυσάνε οι άνεμοι, θα βάλει το χέρι Του μπροστά και τη φλόγα αυτή θα τη μεγαλώσει! Δεν θα σε τρομάξει! Δεν θα σε μαλώσει! 

Αλλά να γονατίσεις! Να ταπεινωθείς!

Μύθοι και αλήθειες για τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα

Φαινόμενο της εποχής μας και ειδικά στην Ελλάδα είναι η χρήση φαρμάκων, ακόμα και όταν δεν τα χρειαζόμαστε. Τα παίρνουμε και τα συνιστούμε ως ειδήμονες παραγνωρίζοντας πως το ίδιο φάρμακο δεν έχει την ίδια απόδοση σε όλους τους ανθρώπινους οργανισμούς. Γι’ αυτό άλλωστε τρώνε τα χρόνια τους οι Γιατροί σπουδάζοντας πως θα φροντίζουν τους ασθενείς τους.

Αφορμή για το σχόλιο αυτό είναι η ανάρτηση που ακολουθεί, την οποία εντόπισα σε αυτήν την διεύθυνση   Κοντά σου   ασχολείται κυρίως με την μάστιγα της εποχής την κατάθλιψη και προσφέρει άμεση βοήθεια από ειδικούς στην αντιμετώπιση της.

Προτείνω να περιηγηθείτε και θα ανακαλύψετε λίαν ενδιαφέροντα θέματα δοσμένα με απλά και κατανοητά λόγια.  

Μύθοι και αλήθειες για τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα

Γνώρισε όλη την αλήθεια για τα αντικαταθλιπτικά.

Η θετική πλευρά της λύπης

Πότε τα αρνητικά συναισθήματα μας κάνουν καλό;

Φαίνεται παράδοξο, αλλά ακόμα και τα αρνητικά συναισθήματα μπορεί να είναι ιδιαίτερα χρήσιμα στη ζωή μας. Η έμφαση που δίνουμε στο να είμαστε διαρκώς χαρούμενοι μπορεί να είναι ένας παραπλανητικός στόχος και πολλές φορές να «σαμποτάρει» τελικά την ψυχική μας ισορροπία.

Η σιωπή βλάπτει σοβαρά την υγεία! του Λάσκαρη Κωνσταντίνου

Ποιο είναι το βαθύτερο νόημα που κρύβεται πίσω από αυτή τη φράση; Πώς αντιπαλεύουμε τις δυσκολίες που παρουσιάζονται στη ζωή μας;

του Λάσκαρη Κωνσταντίνου

Κάποιοι εξωτερικεύουν τα συναισθήματα τους, ξεκλειδώνουν την ψυχή τους, εμπιστεύονται μυστικά και σκέψεις τους σε πρόσωπα έμπιστα, αγαπημένα, στους <<σημαντικούς άλλους>>,  τους ανθρώπους από το περιβάλλον τους που νιώθουν πιο κοντά και άρα μιλάει το στόμα τους πρώτα. Άλλοι υπομένουν στωικά και σιωπηρά, κάθε δοκιμασία της ζωής τους, χωρίς να εκτονώνουν την εσωτερική τους έντασή, χωρίς να μοιράζονται τα προβλήματα τους με τους "σημαντικούς άλλους", χωρίς να αποφορτίζονται, χωρίς να βρίσκουν εσωτερική γαλήνη.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΚΟΥΛΑΣ- Όταν Σωπαίνει η Θάλασσα

Δραπέτες διάλογος και μοναξιά

Κόψαμε τα κάγκελα και βγήκαμε στην αυλή. Μετά σκαρφαλώσαμε στον τοίχο και βρεθήκαμε στο δάσος.

Τρέξαμε μέσα στο δάσος.

Ο σύντροφός μου έτρεχε όλο και πιο αργά.

«-Τι τρέχει;» ρώτησα. «-Σε πονάνε τα πόδια σου:»

«-Όχι.»

«-Γιατί δεν τρέχεις;»

«-Γιατί κανένας δεν μας κυνηγάει.»

«-Θα μας κυνηγήσουν μόλις καταλάβουν πως φύγαμε. Κουνήσου, τρέχα!» είπα.

Αντιθέτως, εκείνος σταμάτησε τελείως.

Ο Δρόμος των λίγων

Η Μεγάλη Σαρακοστή έφτασε, περίοδος κατανυκτική, περισυλλογής και προσευχής. Είθισται αυτήν την περίοδο να εξομολογούμε τις αμαρτίες μας  και να κοινωνούμε τακτικότερα, γι’ αυτόν το λόγο γίνονται και οι Προηγιασμένες λειτουργίες.

Όμως το ερώτημα που τίθεται είναι: Πως  πάμε στην εξομολόγηση; Δυστυχώς ένας μεγάλος αριθμός χριστιανών, το πράττουν καθηκόντως.  Το θεωρούν εν πολλοίς (αν μου επιτρέπεται) έθιμο που πρέπει να εκπληρώσουν. Λένε το ποιηματάκι τους και φεύγουν χωρίς συναίσθηση του τι τελείται και ακόμα χωρίς πρόθεση να αλλάξουν.

Υπάρχουν όμως και οι άλλοι εξ ίσου πολλοί που το σκέφτονται αλλά δεν το αποφασίσουν. Γιατί; ; ; ;

Σαρακοστή Πάσχα: Τι πρέπει να γνωρίζουμε

Πρωτ. Μιχαήλ Βοσκού

Το Πάσχα δεν είναι για μας τους Ορθοδόξους Χριστιανούς μια εκκλησιαστική εορτή όπως όλες οι άλλες, αλλά είναι αναμφίβολα η εορτή των εορτών και η πανήγυρις των πανηγύρεων. Αποτελεί το επίκεντρο, αλλά και το επιστέγασμα ολοκλήρου του εκκλησιαστικού μας έτους και ταυτοχρόνως νοηματοδοτεί ολόκληρη την ζωή της Εκκλησίας μας.

Η νεαρή γαρίδα, ίσια και στραβά.

Μία νεαρή γαρίδα έκανε μία σκέψη: «-Γιατί στην οικογένειά μου όλοι περπατούν ανάποδα; Εγώ θέλω να μάθω να περπατάω ίσια και μπροστά, όπως όλα τα άλλα ζώα και βάζω στοίχημα την ουρά μου πως θα τα καταφέρω».

Άρχισε να εξασκείται στα κρυφά, ανάμεσα στις πέτρες του ρυακιού του χωριού της και τις πρώτες μέρες η προσπάθεια την κούραζε αφάνταστα.

Τέσσερις διαφορετικοί τρόποι ζωής

Μια φορά και ένα καιρό ένας σοφός είχε τέσσερις μαθητές, οι οποίοι υπερείχαν σε ικανότητες συγκριτικά με τους υπόλοιπους. Μια μέρα, λοιπόν, συγκεντρώθηκαν και οι τέσσερις και ο σοφός απευθύνθηκε στον πρώτο του μαθητή,

«-Πες μου τι βλέπεις όταν εξετάζεις τον κόσμο».

«-Βλέπω αγριότητα. Ο πλανήτης είναι εγκλωβισμένος. Ο κόσμος κρύβεται από την αλήθεια. Υπάρχουν τα σωματίδια στην ατμόσφαιρα και η όξινη βροχή. 

Ο Μανόλης και ο θησαυρός του.

Μια φορά, ζούσε στα Σπάτα της Αττικής ένας φιλεύσπλαχνος και αλτρουιστής γέροντας τον έλεγαν Μανόλη. Για πολλές νύχτες συνέχεια ο Μανόλης ονειρευόταν ότι ταξίδευε στην Λάρισα κι έφτανε στη γέφυρα ενός ποταμού. Ονειρεύτηκε ότι δίπλα στο ποτάμι, κάτω από τη γέφυρα, βρισκόταν ένα δασύφυλλο δέντρο. Ονειρεύτηκε ότι ο ίδιος έσκαβε ένα λάκκο δίπλα στο δέντρο κι έβγαζε ένα θησαυρό που του πρόσφερε ευημερία και ηρεμία για όλη τη ζωή του.

Μιλώντας με τον τρόμο

Ηλιοβασίλεμα στην παραλία

Ο άνθρωπος θαυμάζει το ηλιοβασίλεμα σε μια όμορφη παραλία, δίπλα στη σύζυγό του, απολαμβάνοντας τις επάξια κερδισμένες διακοπές. Όλα φαίνονται απολύτως στη θέση τους, όταν ξαφνικά, από τα βάθη της καρδιάς του, έρχεται μια όμορφη, φιλική φωνή που τον ρωτάει μία δύσκολη ερώτηση:

-Είσαι ευτυχισμένος;

-Ναι, είμαι, απαντάει.

-Τότε κοίταξε γύρω σου προσεκτικά.

«Εσύ, μπαμπά, γιατί δεν Κοινώνησες;» π. Θεοδοσίου

Πολλά χρόνια στην Εκκλησία. Από τότε που θυμάται τον εαυτό του. Από μικρό στα χέρια και την αγκαλιά και μετά με το σχολείο στις Κυριακές και τις γιορτές. Παπαδάκι στο Ιερό τα τελευταία χρόνια του Δημοτικού και τα πρώτα του Γυμνασίου.

Κάποιοι πρόλαβαν και την… μακαρία εκείνη εποχή που ο εκκλησιασμός ήταν υποχρεωτική εκδήλωση σχολικής δραστηριότητας! Τότε που «παίρναν» απουσίες όσοι κοιμόντουσαν ή το σκάγαν καθ’ οδόν!

«Άρτζι, Μπούρτζι και λουλάς»

Τι σημαίνει η έκφραση «Άρτζι, Μπούρτζι και λουλάς» που την χρησιμοποιούμε με την έννοια του άλλα αντί άλλων, απόλυτου πανικού και ανοργανωσιάς ; Ως συνήθως ξεχάστηκε στο διάβα του χρόνου η κυριολεκτική έννοια της φράσης και μαζί η προέλευση και η ανάγκη που την έκανε να χρησιμοποιηθεί.

Το τραγούδι το καλογερικό

Το τραγούδι είναι μια σύντομη μουσική σύνθεση (1-5 λεπτά της ώρας) για ανθρώπινη φωνή η οποία κατά κανόνα περιλαμβάνει στίχους. Συνήθως τραγουδιέται από ένα άτομο ή περισσότερες φωνές. Τα λόγια των τραγουδιών είναι συνήθως ποιητικής φύσης, με ομοιοκαταληξία, παρόλο που μπορούν να είναι ακόμα και θρησκευτικοί στίχοι.

Είναι πολύ μικρό το καράβι

Ένα κομμάτι φλούδας πεύκου. Ένας σουγιάς. Μια οδοντογλυφίδα. Ένα κομμάτι χαρτί, τριγωνικά κομμένο.

Όλα αυτά μας κάνουν ένα πολύ μικρό καράβι.

Αυτό το καράβι όμως μπορεί να με πάει πολύ μακριά. Κι όχι μόνο μου. Βλέπω τα μακρινά ταξίδια που κάνουν δυο ζευγάρια παιδικά μάτια όταν το βάζω σε μια λεκάνη με νερό.   Τα μικρά καράβια έχουν αυτό το καλό. Χωράνε σε μια λεκάνη με νερό και χωράνε και όλα τα ταξίδια που θέλουμε να κάνουμε.

Ιδίως όταν είμαστε παιδιά.

Όταν λέμε «όπα», εκπέμπουμε θετική δόνηση ! ! !

Από Σπύρος Μακρής -  23 Ιανουαρίου 2017 

Την πρώτη φορά που διάβασα τα ¨Ορφικά¨ το 1982 από το θαυμάσιο βιβλίο (του Ιωάννου Πασσά, εκδόσεις Εγκυκλοπαίδειας Ηλιου) , αυτό που προκάλεσε εντύπωσίν δεν ήταν μόνο η σοφία των κειμένων.

Οι αστρονομικές γνώσεις. Η θεμελίωση του ηλιοκεντρικού συστήματος από τους Ορφικούς. Ο πλούτος των λέξεων ( ωροτρόφος, πυρίδρομοι αστέρες, ηερόπλαγκτος, εύδρομος, ροιζήτωρ,κυκλοελίκτος, εκήβολος,γη βιοθρέπτειρα, αιώνιον έδρανον, ομβροτόκος) άπειροι λέξεις -άστρα που φωτίζουν ατραπούς της γνώσεως στο λαβύρινθο του μυαλού.

«Αν είχε η ζούρλια κέρατα....»

«Ἄν εἶχε ἡ ζούρλια (=τρέλα) κέρατα, θά φαίνονταν εἰς ὅλους». Ἔτσι λέει μιά σοφή μας παροιμία. Ἐννοώντας πώς δέν ὑπάρχει ἄνθρωπος, πού νά μήν ἔχει μέσα του μιά δόση τρέλας...!

Σωστό; Ναί, ἀλλά μόνο γιά ἄνθρωπο ἐγωκεντρικό. «Μωρούς» ἀποκάλεσε ὁ Χριστός τούς φαρισαίους (Μτ. 23: 17).

«Ἀφρονα» ἀποκάλεσε τόν πλούσιο τῆς παραβολῆς ( Λκ. 12: 20). Καί τοῦτο, γιατί στόν ἐγωκεντρισμό δέν ὑπάρχει λογική.

Μην ξεχνάτε ποτέ να «σκέφτεστε έξω από τα συνηθισμένα».

Οι συνεντεύξεις για δουλειά είναι πάντα μια ενδιαφέρουσα εμπειρία. Πέρα από τα βασικά προσόντα για την δουλειά, όπως εκπαίδευση και εμπειρία, οι συνεντευκτές συχνά βάζουν στους υποψηφίους διάφορους γρίφους και ερωτήσεις- παγίδες ή τους θέτουν ηθικά διλήμματα, για να δουν πως θα αντιδράσουν οι υποψήφιοι κάτω από πίεση.

Συνήθως δεν υπάρχουν σωστές ή λάθος απαντήσεις, απλά οι συνεντευκτές θέλουν να δουν απλά τον τρόπο σκέψης. Κάθε τόσο, όμως, εμφανίζεται ένας υποψήφιος, που δίνει κάποια αναπάντεχη και έξυπνη απάντηση και τους αφήνει όλους άφωνους.

Το "καβούκι" του καθενός

Αν ήσουν σαλιγκάρι θα ήθελες να κρυφτείς στο κέλυφος σου για να αποφύγεις τον εχθρό.

Αν ήσουν χελώνα θα κρυβόσουν στο καβούκι σου για να γλιτώσεις από τα αρπακτικά.

Αν πάλι ήσουν χταπόδι θα έβρισκες σιγουριά στο θαλάμι σου.

Τι γίνεται όμως όταν είσαι άνθρωπος και σε κυνηγάει ο ίδιος σου ο εαυτός;

Όταν υπάρχουν μέρες που δεν θες να βγεις από το σπίτι σου;

Για μια κανάτα κρασί

Αν η παρακάτω ιστορία σας θυμίζει Έλληνες φορολογούμενους, θυμηθείτε πως ο Ρωμιός ήτανε ραγιάς τετρακόσια χρόνια, έμεινε στο μυαλό του τυπωμένο πως κάθε κυβέρνηση είναι κεχαγιάς, τύραννος δηλαδή που πρέπει να τον κλέψει με κάθε τρόπο.

«Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε… καλός ένας βασιλιάς.

Δεν είναι τίποτα δεδομένο...

Κοιτάζω έξω από το παράθυρο!

Χιονίζει!!!

Ο αέρας λυσσομανά, ο ήλιος έχει χαθεί πίσω από τα γκριζόμαυρα σύννεφα και εγώ σκέφτομαι τις ομορφιές που μας δίνει η ζωή χωρίς να ζητά ανταλλάγματα.

Σκέφτομαι πόσο τυχερός μπορεί να είναι κάποιος, που είναι καλά στην υγεία του και αυτός και οι αγαπημένοι του και μπορούν να απολαύσουν μια τέτοια μέρα.

Η έκπληξη (Ναταλία)

Επιμελώς παρακολουθώ τα στατιστικά στοιχεία που ο blogger χορηγεί για να βλέπω την πορεία του «Πυθαγόρα» ανιχνεύοντας τα ενδιαφέροντα των αναγνωστών του και δημοσιεύοντας ότι κρίνω προσφορότερο. Στην δεξιά στήλη υπάρχουν τα δημοφιλή άρθρα του μήνα και οι δημοφιλείς  αναρτήσεις διαχρονικώς.

Με έκπληξη είδα χθες να ανατρέπετε η σειρά και το άρθρο της Ναταλίας να καταλαμβάνει την πρώτη θέση και στις δύο λίστες, στην δεύτερη δε με διπλάσιο αριθμό προβολών από το δεύτερο, που σημαίνει θα μείνει για πολύ καιρό στην κορυφή.

ΕΝΑ ΥΔΡΑΥΛΙΚΟ ΘΑΥΜΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ

Η... κούπα του Πυθαγόρα και η τιμωρία των «υβριστών»

Γράφει ο Δημήτρης Βάλλας

Πηγή  

Πωλείται και σαν σουβενίρ και εάν δεν γνωρίζει κάποιος το μυστικό της είναι δύσκολο να αντιληφθεί τη... φιλοσοφία της!

Εξωτερικά μοιάζει με μια απλή πήλινη κούπα η οποία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί κάλλιστα όπως ένα κανονικό ποτήρι κρασιού.

Ο ξυλοκόπος και το τσεκούρι

Μια φορά και έναν καιρό, ένας σωματώδης και δυνατός ξυλοκόπος ζήτησε δουλειά σε κάποιο χονδρέμπορο ξυλείας. Ο έμπορος τον προσέλαβε με καλό μισθό και καλές συνθήκες δουλειάς. Έτσι ο ξυλοκόπος αποφάσισε να δώσει τον καλύτερο εαυτό του.

Το αφεντικό του έδωσε ένα τσεκούρι και του υπέδειξε που να δουλέψει. Την πρώτη μέρα ο ξυλοκόπος έφερε 18 κορμούς δένδρων.

- Συγχαρητήρια, είπε το αφεντικό. "-Συνέχισε έτσι!"

Ναταλία: Καλώς όρισες στην Μπλοκόσφαιρα.

Τελικά κάθε μέρα Κάτι καινούργιο μας συμβαίνει. Είτε είναι απλό,  είτε συνταρακτικό,  είτε καλό, είτε κακό.  Η "ρουτίνα" δεν υπάρχει! 

Υπάρχει μόνο σε αυτούς που δεν μπορούν,  ή μάλλον καλύτερα ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ να δουν.  Πρέπει να μάθουμε να θέλουμε να ανοίγουμε τα μάτια μας σε ο, τι συμβαίνει, ο, τι και να είναι, όπως και να είναι. 

Μητροπάνος

Πέσε κάτω και θα δεις ποιοι θα σε σηκώσουν
πέσε κάτω και θα δεις ποιοι θα σε πληγώσουν
πέσε κάτω και θα δεις σε τι κόσμο θα βρεθείς
πέσε κάτω και θα δεις σε τι κόσμο θα βρεθείς

Μαμάδες προσοχή

Αθάνατη Ελληνίδα μάνα... 

Έλα, μαµά

- Έλα, παιδί µου, πού χάθηκες;

- Πού χάθηκα, χτες βράδυ μιλήσαμε ...

- Από χτες βράδυ μέχρι σήμερα ξέρεις πόσα μπορούν να συμβούν; Ένα λεπτό θέλει να γίνει το κακό!

- Να σε παίρνω δηλαδή κάθε ΕΝΑ λεπτό;

- Λέω, παιδί µου... Της Μαρίας ο γιος δεν πήγε για σοκοφρέτα απ' το περίπτερο και του 'σπασε το πόδι το αγροτικό;

-Δεν τρώω σοκοφρέτες!

- Σκούφο φοράς;

Η κηλίδα

Κάποτε, ένας καθηγητής ζωγράφισε μια μαύρη κηλίδα στο κέντρο μια λευκής σελίδας. Στη συνέχεια την έδειξε στους μαθητές της τάξης του και τους ρώτησε:

– Παιδιά μου, τι βλέπετε;

– Μια μαύρη βούλα, απάντησαν εν χορώ οι μαθητές.

-Έχετε εντοπίσει τη μαύρη κηλίδα, που είναι τόσο μικρή, απάντησε ο καθηγητής, και δεν προσέξατε ολόκληρη άσπρη κόλλα στο κέντρο της οποίας βρίσκεται η κηλίδα!

Αφού ξέρεις τι ρωτάς;

Κάποιες φορές με τις ερωτήσεις που μας κάνουν άνθρωποι του περιβάλλοντος μας, μας βγάζουν κατά το δη λεγόμενο από τα ρούχα μας. Ανούσιες ερωτήσεις κατά κανόνα άκυρες.

Τι θέλω να πω με αυτό; Ανεξαρτήτως επιπέδου γνώσεων ας προσέχουμε τι ρωτάμε, τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται.

Μερικά παραδείγματα για να καταλάβετε.

Αγαπώ το σχολείο όταν και εκείνο ενδιαφέρεται για μένα

Γράφει η Αγγελική Μπολουδάκη

-Για να αγαπήσω το βιβλίο, πρέπει να ενδιαφερθείς  εσύ για μένα. Για να συνδεθώ μαζί του,  χρειάζομαι ένα πρόσωπο, ένα πρόσωπο που θα με βάλει στο δρόμο της μάθησης, μέσα από την οικειότητα που θα νιώθει για μένα.

Ένας μαθητής, για να αγαπήσει το βιβλίο, χρειάζεται έναν  εκπαιδευτικό να ενδιαφερθεί για τον ίδιο. Αν αισθανθεί το ενδιαφέρον του, αν τον διαπεράσει η έγνοια του για εκείνον, τότε θα του είναι πιο εύκολο  να απλώσει τα φτερά του στη χώρα της μάθησης, για να την εξερευνήσει και να προσπαθήσει να ενδιαφερθεί ουσιαστικά για εκείνη.

Δημοτικό Σχολείο με 1034 παιδιά ... μέσα σε μια παραγκούπολη!

Γράφει ο Μητροπολίτης Ναϊρόμπι και κεντρικής Κένυας κ. Μακάριος | 

Πηγή Ρομφαία

Παρ’ ολο που ασχολήθηκα σε προηγούμενα δημοσιεύματά μου για το θέμα Παιδεία στην Αφρική, επανέρχομαι, γιατί αυτές τις μέρες έζησα κάτι το συγκλονιστικό.

Ξεκίνησα και πάλι για το συνηθισμένο μου περιπετειώδες σημαντικό ταξίδι για την εκπλήρωση των καθηκόντων μου τόσο μέσα στον χώρο της Εκκλησίας όσο και στους άλλους τομείς με τους οποίους η Ορθόδοξη Εκκλησία πρωτοστατεί, ιδιαίτερα σ’ εκείνο της παιδείας ...

Ιδιότροπος γέρος

Όταν ένας γέρος άντρας πέθανε στη γηριατρική πτέρυγα ενός γηροκομείου σε μια πόλη της Αυστραλίας, θεωρήθηκε πως δεν είχε αφήσει τίποτα αξίας. Αργότερα, όταν οι νοσοκόμες έψαχναν ανάμεσα στα λιγοστά υπάρχοντά του, βρήκαν αυτό το ποίημα. Η ποιότητά του και το περιεχόμενό του εντυπωσίασαν τόσο πολύ το προσωπικό, που φτιάχτηκαν αντίγραφα του και μοιράστηκε σε κάθε νοσοκόμα του νοσοκομείου.*

Μια νοσοκόμα πήρε το δικό της αντίγραφο στη Μελβούρνη. 

ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΜΕ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ

Γράφει ο Οικονομολόγος και πρώην διοικητής της Τράπεζας Καναδά Σπύρος Λαβδιώτης

Δεν είμαι οικονομολόγος ούτε σκοπεύω να γίνω στα γεράματα, μαθαίνω όμως διαβάζοντας. Έχω την αρχή να μην ανησυχώ για πράγματα που δεν ελέγχω, επειδή ακριβώς πάει άδικα η ανησυχία μου. Βρήκα όμως αυτό το άρθρο που μετέφερα εδώ στην σελίδα τελευταία έξοδος    http://teleytaiaexodos.blogspot.gr/2016/10/labdiwths-ethniko-nomisma.html με πολλά άρθρα του ιδίου ενδιαφέροντος. Υποψιάζομαι πως αυτό και άλλα που κυκλοφορούνε με αυξάνοντα ρυθμό μας προετοιμάζουν για επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, κάτι αντίστοιχο με την προετοιμασία για το Ευρώ.

Για τον Γιάννη ειδικά: Έτσι οδηγείς;

Επειδή οι Γιάννηδες φίλοι και αναγνώστες του «Πυθαγόρα» είναι αρκετοί γράφω την υποσημείωση (Όποιος έχει την μύγα μυγιάζεται)  

Ή μήπως έτσι;

Τα αποδημητικά πουλιά διδάσκουν

Ο Φλεβάρης μπήκε με όρεξη και καλές ημέρες, οι μετεωρολόγοι με τις προβλέψεις τους μας ανησυχούν λιγάκι, αλλά ο Λαός λέει πως: «Ο Φλεβάρης και φλεβήσει καλοκαίρι θα μηνύσει». Δηλαδή και να ανοίξουν ακόμα οι φλέβες του νερού το καλοκαίρι είναι κοντά. Μας έφερε και το Τριώδιο, καιρός μετανοίας και περισυλλογής και όχι όπως έχει επικρατήσει τα τελευταία χρόνια  κραιπάλης και γλεντιού. Εμείς τώρα προσδοκούμε πότε να έρθει το Πάσχα και να φέρει την άνοιξη.

Θάλασσα

Ανέκδοτα

Σκέφτηκα σήμερα με πέντε ανέκδοτα να ευθυμήσουμε. 

Η δασκάλα στην ξανθιά μαθήτρια:

- Για πες μας Κατερίνα, πόσοι ήταν οι μαθητές του Χριστού;

Για να την βοηθήσει η διπλανή της λέει σιγανά:

- Όσες οι ώρες του ρολογιού.

- 10 και 5 κυρία!!!!!

Ο σκοπός της μέλισσας

Μια μέλισσα καθισμένη σ’ ένα λουλούδι κέντρισε ένα παιδάκι. Και το παιδί φοβάται τις μέλισσες και λέει πως σκοπός της μέλισσας είναι να κεντρίζει τους ανθρώπους.

Ο ποιητής θαυμάζει τη μέλισσα που είναι προσκολλημένη στην καρδιά του λουλουδιού και λέει πως ο σκοπός της μέλισσας είναι να ρουφάει το άρωμα του λουλουδιού.

Τι είναι ήρωας στα αλήθεια;

Συνήθως ήρωες λέμε αυτούς που πολέμησαν για την απελευθέρωση της πατρίδας και έδωσαν την ζωή τους γι’ αυτήν. Κάθε χρόνο στις εθνικές μας επετείους, τους ξαναθυμόμαστε και τα ονόματα τους ξαναζωντανεύουν στα μάτια μας.

Οι ήρωες όμως δεν σταμάτησαν να υπάρχουν όταν τέλειωσαν τα χρόνια του πολέμου. Ήρωας όμως είναι και αυτός που εκτελεί μια αξιέπαινη και ασυνήθιστη πράξη. Και ευτυχώς για την κοινωνία μας τέτοιοι άνθρωποι υπάρχουν και τώρα. Εθελοντές κάθε λογής, μας θυμίζουν πως οι ήρωες δεν χρειάζονται πόλεμο για να διακριθούν.

Δέκα προτροπές που θα μπορούσε να σου δώσει Ο Θεός

Συγκεντρώσου για λίγο και φαντάσου τον Θεό να σου μιλά: Αγαπημένο μου Παιδί, καθώς διαβάζεις τις παρακάτω προτροπές, να ξέρεις πως θα έρθουν κάποιες αλλαγές στη ζωή σου. Αυτές οι αλλαγές πρέπει να ολοκληρωθούν, ώστε να εκπληρώσω τις υποσχέσεις Μου στη ζωή σου, να σου δώσω ειρήνη, χαρά και ευτυχία. Ζητώ συγγνώμη για οποιαδήποτε ενόχληση και αμηχανία, αλλά μετά από όλα αυτά που κάνω, αυτό είναι το λιγότερο που μπορώ να σου ζητήσω. Σε παρακαλώ ακολούθα τις παρακάτω δέκα οδηγίες:

Διαβητικό πόδι: Πώς μπορεί να προληφθεί ο ακρωτηριασμός

Ο ακρωτηριασμός του ενός ή και των δυο κάτω άκρων είναι μια από τις μεγαλύτερες απειλές που αντιμετωπίζουν οι διαβητικοί. Ένας διαβητικός έχει 23-25 φορές να χάσει το ένα ή και τα δυο πόδια του από επιπλοκές του διαβήτη.

Σύμφωνα με επιστημονικά δεδομένα των ΗΠΑ, η συνολική θνησιμότητα από τις παθήσεις του “διαβητικού ποδιού” μπορεί να ανέλθει σε πολύ υψηλά επίπεδα, φτάνοντας ακόμα και το 45% μέσα στην πενταετία. Το ποσοστό αυτό είναι μεγαλύτερο από εκείνο του καρκίνου του προστάτη, του μαστού και του λεμφώματος Non Hodgkin, καθώς και παρόμοιο με εκείνο του καρκίνου του παχέος εντέρου.

Ο τοξότης και τα βέλη

Όσοι διαβάσατε την προηγούμενη ανάρτηση και δυσκολεύεστε να εφαρμόστε τα όσα προτείνουν οι μελέτες, ακολουθήστε αυτόν τον εναλλακτικό τρόπο να πετύχετε τους στόχους σας.

Το (απλό) μυστικό όσων πετυχαίνουν τους στόχους τους

ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΝΟΙΓΕΙ ΕΠΙΣΗΣ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΥΓΙΗ ΓΗΡΑΤΕΙΑ

Πηγή επισκεφθείτε για διαβάσετε πολλές μελέτες  

Αν αναρωτιέσαι ποιο είναι το μυστικό εκείνων των ανθρώπων που μπορούν και πραγματοποιούν τους στόχους τους, η απάντηση είναι πιο απλή από ό,τι ενδεχομένως περίμενες: ο υγιεινός τρόπος ζωής. Αυτό συνάγεται από τα συμπεράσματα νέας έρευνας.

Σκυλιά

Βρήκα σε αυτήν την διεύθυνση http://giphy.com/search/dog πολλά πολλά gif που είναι ελεύθερα από πνευματικά δικαιώματα, επισκεφτείτε την σελίδα και απολαύσετε την δημιουργικότητα κάποιων που ξέρουν πως να γεμίζουν τον ελεύθερο χρόνο τους. 

Πολλά περισσότερα εδώ 

Η Αρκούδα και ο ράφτης

Μια από τις πλέον συνηθισμένες παροιμίες που ακούς στην Κρήτη είναι η ακόλουθη «-ή ο γάιδαρος ψοφά ή το σομάρι σπά», κυρίως από κείνους τους αναβλητικούς τύπους, που με διάφορα τεχνάσματα κερδίζουν χρόνο. Αξίζει άραγε να αναβάλουμε για αύριο κάτι που μπορούμε να κάνουμε σήμερα; Δεν μαζεύονται για αύριο πολλά πράγματα, που πάλι θα αναβάλουμε για μεθαύριο, πιο είναι το όφελος; Στην ιστορία μας το όφελος του ράφτη ήταν η ίδια του η ζωή. 

Aποδεσμεύσου για να ζήσεις – Μπουκάι

Ήταν μια φορά ένας ορειβάτης και επιχειρούσε μια πολύ δύσκολη αναρρίχηση σε ένα βουνό με έντονη χιονόπτωση. Πέρασε τη νύχτα μαζί με άλλους στο καταφύγιο. Το πρωί το χιόνι έχει σκεπάσει για τα καλά το βουνό, πράγμα που κάνει την αναρρίχηση ακόμη πιο δύσκολη. Δεν θέλει, όμως, να γυρίσει πίσω, κι έτσι, όπως μπορεί, με μεγάλη προσπάθεια και θάρρος, συνεχίζει την αναρρίχηση, συνεχίζει να σκαρφαλώνει στο απόκρημνο βουνό. Μέχρι που κάποια στιγμή, ίσως από κακό υπολογισμό, ίσως γιατί η κατάσταση ήταν πραγματικά δύσκολη, πάει να στερεώσει στον πάσσαλο το σχοινί ασφαλείας και του γλιστράει ο γάντζος.

Ξένα είναι και τα κάστρα και ο ωκεανός.

Ο Φλεβάρης μπήκε σήμερα με καλοκαιρία δίνοντας την ευκαιρία να ασχοληθώ με τον κήπο. Απογοητεύτηκα στην αρχή του χειμώνα με τους χοχλιούς που δεν τους έκανα καλά και σήμερα διαπίστωσα ότι τρώγανε μόνο τα φύλα. Τρύγησα τα κουνουπίδια σήμερα την άλλη εβδομάδα τα μπρόκολα, δεν πήγε χαμένος ο κόπος. Όταν όμως άρχισα να καταστρώνω τα καλοκαιρινά σχέδια για τον κήπο, θυμήθηκα τον «Πυθαγόρα» και έκατσα να γράψω για τα κάστρα.