Η αντίθετη άποψη

Έχω συζητήσει με πολλούς ανθρώπους με τους οποίους διαφωνώ και δεν έλειψαν και οι διαπληκτισμοί. Αυτοί συνήθως ξεκίναγαν στις αναφορές επί προσωπικού και χλευασμού των δικών μου απόψεων. Αλήθεια, είναι

κανείς έτοιμος να δεχτεί την αντίθετη άποψη και να κάνει έναν πετυχημένο διάλογο; Έναν διάλογο υψηλού επιπέδου; Εδώ χρειάζονται δυναμικές σκέψεις.

Πιστεύω ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να συμβαδίσουν με την αντίθετη άποψη, λόγω προκαταλήψεων που έχουν. Για παράδειγμα, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις δεξιών που πιστεύουν ότι οι αριστεροί δεν είναι πατριώτες και το αντίστροφο φυσικά. Αν θέλουμε να συμβιώνουμε αρμονικά με τις αντίθετες απόψεις πρέπει να αποβάλουμε τις προκαταλήψεις που μας ταλανίζουν.

Όπως ανέφερα στην αρχή, σε πολλές συζητήσεις που έχω κάνει, δεν έχουν λείψει οι αναφορές επί προσωπικού. Αναφορές επί προσωπικού εννοούνται οι κριτικές, όχι στην άποψη του ατόμου αλλά στο ίδιο το άτομο. Προσωπικά τις αναφορές ως προς το άτομο πρέπει να τις αποφεύγουμε, διότι ικανοποιούν μόνο το δικό μας «ΕΓΏ» και σε μια συζήτηση, το λιγότερο που μπορούμε να τις χαρακτηρίσουμε, είναι περιττές.

Πρέπει να σημειώσουμε, ότι για να δείξουμε ότι η αντίθετη από τη δική μας άποψη δεν είναι σωστή, την εξισώνουμε με άλλη άποψη του τύπου: «Και εσείς τα ίδια δεν κάνατε;». Αυτός ο τρόπος δεν είναι και ο καλύτερος για να αντικρούσουμε μία γνώμη.

Σεβασμός και Επιχειρηματολογία. Αυτές οι δύο έννοιες πρέπει να χρησιμοποιούνται. Ο σεβασμός και η επιχειρηματολογία! Μόνο έτσι γίνεται ένας επιτυχημένος διάλογος και φτάνουμε στην αλήθεια! Κάτι το οποίο είναι το ζητούμενο. Πρέπει όμως να μην έχουμε προκαταλήψεις για τις αντίθετες απόψεις, να μην κάνουμε αναφορές στο άτομο που τις έχει καθώς και ούτε να εξισώνουμε θέματα, άσχετα μεταξύ τους.