Αγάπη και ανάγκη να με αγαπούν Σ’ αγαπώ γιατί…

Αγάπη υπό προϋποθέσεις

Τι σημαίνει αγάπη;

Σ’ αγαπώ γιατί…

Σ’ αγαπώ γιατί κοντά σου οι ανάγκες μου καλύπτονται.

Σ’ αγαπώ γιατί μαζί σου αισθάνομαι πιο κοντά στον εαυτό μου.

Σ’ αγαπώ γιατί κοντά σου απολαμβάνω την ζωή.

Σ’ αγαπώ γιατί κοντά σου νιώθω ασφάλεια.

Σ’ αγαπώ γιατί κοντά σου αισθάνομαι ότι οι επιλογές μου είναι αποδεκτές.

Σ’ αγαπώ γιατί κοντά σου αισθάνομαι να αποχωρίζομαι σιγά σιγά την πανοπλία μου.

Σ’ αγαπώ γιατί γίνεσαι ο καθρέπτης για να δω τον θεϊκό εαυτό μου. 

Σ’ αγαπώ γιατί κοντά σου αισθάνομαι ότι μπορώ να κάνω όνειρα.

Σ’ αγαπώ γιατί μέσω της σχέσης μας μαθαίνω καλύτερα τον εαυτό μου και προχωρώ στην αυτοβελτίωση μου.

Αγάπη υπό προϋποθέσεις

Τελικά αγαπάμε τον άλλον γιατί μας κάνει να αισθανόμαστε καλά; Αγαπάμε τον σύντροφο μας γιατί κοντά του καλύπτουμε δικές ανάγκες μας; Αυτό είναι αγάπη;

Και κατά πόσο αγαπάμε τον άλλον για αυτό που είναι;

Μήπως η αγάπη έχει να κάνει με εμάς; Δηλαδή μήπως εκφράζουμε αυτή την λέξη στον άλλον μόνο και μόνο σαν επιβράβευση της συμπεριφοράς του απέναντι μας;

Στις μέρες μας χρησιμοποιούμε τόσο πολύ την λέξη αγάπη που έχουμε ξεχάσει ή δεν έχουμε καταφέρει να αγγίξουμε το νόημα της.

Τι σημαίνει αλήθεια αγάπη και πως μπορούμε να την πλησιάσουμε; Τι εννοούμε όταν λέμε στο παιδί μας ότι το αγαπάμε; Ας αναρωτηθούμε πότε συνήθως το λέμε αυτό;  Εκείνη την στιγμή που το ξεστομίζουμε ας γίνουμε λίγο παρατηρητές και ας δούμε τα συμβάντα που μας οδήγησαν να ξεστομίσουμε αυτή τη λέξη!

Μήπως οι συνθήκες μας έδωσαν μια επιβεβαίωση του ρόλου μας (του ρόλου του γονιού); Δηλαδή μήπως το παιδί μας έδειξε καλή συμπεριφορά σε μια συνεύρεση, ή ακούσαμε καλά σχόλια από το δάσκαλο του ή έκανε κάτι για εμάς που ήταν πολύ γλυκό και τρυφερό, ή είχε μια συμπεριφορά που μας έκανε να περήφανους σαν γονείς και μας έδωσε επιβεβαίωση;  Μήπως η αγάπη που εκφράζουμε έχει να κάνει με κάποια συμπεριφορά του;

Μήπως τελικά όταν λέμε σ’ αγαπώ έχει προηγηθεί μια συμπεριφορά ή ένα ερέθισμα που μας έχει δώσει επιβεβαίωση και έμμεσα έχουμε νιώσει αξία;

Ακόμα και όταν κάνουμε ενέργειες για τους άλλους, τις κάνουμε πραγματικά από αγάπη ή από ανάγκη; Από ανάγκη να είμαστε αρεστοί, από ανάγκη να μας επιβεβαιώσουν, από ανάγκη να ακούσουμε μια καλή κουβέντα, από ανάγκη να μας προσέξουν, από ανάγκη να δηλώσουμε την παρουσία μας ότι εκτελούμε τον ρόλο μας, από ανάγκη να αποδείξουμε την αξία μας;

Μήπως τελικά όλα όσα κάνουμε και λέμε ότι τα κάνουμε από αγάπη για τους άλλους είναι για να νιώσουμε ότι μας αγαπούν οι άλλοι; Και μήπως σε μια άκρη του μυαλού μας περιμένουμε ανταπόδοση είτε σε υλικό, είτε σε συναισθηματικό επίπεδο; Μήπως δεν είναι αγάπη πραγματική άλλα ανάγκη για αγάπη; Μήπως λειτουργούμε εγωκεντρικά δίνοντας μέρος από τον εαυτό μας και τις υπηρεσίες μας για να εισπράξουμε αντίστοιχες ενέργειες από τους άλλους;

Και τι σημαίνει πραγματικά αγάπη; Και πως μπορούμε να την πλησιάσουμε;

Τι σημαίνει αγάπη;

Μπορούμε να πλησιάσουμε την αγάπη ξεκινώντας πρώτα από τον εαυτό μας. Όλα τα άλλα είναι δικαιολογίες και παιχνίδια για να συνεχίσουμε να διεκδικούμε να παίρνουμε αγάπη απέξω.

Αγαπάω τον εαυτό μου σημαίνει, με υπολογίζω, κατανοώ την αξία μου, κατανοώ την σπουδαιότητα μου σαν ύπαρξη μου, κατανοώ ότι αυτό που κάνω είναι σπουδαίο γι’ αυτό και βρέθηκα ακριβώς εδώ σε αυτό το μέρος σε αυτή τη στιγμή για να κάνω αυτή την εργασία. Κατανοώ τα αισθήματα μου και τα αποδέχομαι. Κατανοώ τις αδυναμίες μου και τις βλέπω σαν ευκαιρίες για εξέλιξη. Αποδέχομαι τα λάθη μου και τα δέχομαι με κατανόηση.

Συμπονώ τον εαυτό μου για τις ελλείψεις του και εστιάζομαι στα προτερήματα μου χωρίς να με κρίνω. Αναγνωρίζω τα ταλέντα μου, αναγνωρίζω και τις αδυναμίες μου και αναγνωρίζω ότι θα πορευτώ με τα ταλέντα μου χωρίς να εστιάζομαι στις ελλείψεις μου. Άλλωστε γνωρίζω καλά πως αν κάτι θελήσω πολύ θα τα καταφέρω και αυτό που τώρα θεωρώ ως έλλειψη μπορεί να γίνει ταλέντο.

Έχω την επιλογή των πράξεων μου και την ελευθερία των αποφάσεων μου. Έχω το σθένος να υποστηρίξω την γνώμη μου χωρίς να φοβάμαι τις αντιδράσεις των άλλων ή ότι θα στεναχωρήσω τους άλλους. Είμαι καλά με εμένα και το ακτινοβολώ. Είμαι καλά με εμένα και μου αρέσει να αφιερώνω χρόνο σε εμένα και να με απολαμβάνω, να με φροντίζω και να καλύπτω τις ανάγκες μου.

Όταν πραγματικά μπορώ να αγαπήσω και να αποδεχτώ τον εαυτό μου, όπως ακριβώς είμαι τότε μπορώ να κατανοήσω και να αποδεχτώ και τον οποίο έχω απέναντι μου με τις επιλογές του και την συμπεριφορά του. Και ότι και να κάνει αυτός, εμένα δεν με πτοεί. Γιατί δεν υπάρχει τίποτα, να με προσβάλει, τίποτα να με μειώσει, τίποτα να με θίξει. Από την στιγμή που εγώ ξέρω εμένα, δεν μπορεί κανείς να μου πει κάτι που εγώ δεν γνωρίζω για εμένα. Οπότε δεν μπορεί κανείς να με κάνει να αισθανθώ άσχημα.

Και τότε που χωρίς να πούμε καν την λέξη αγάπη, εκπέμπουμε καλοσύνη, εκπέμπουμε κατανόηση, εκπέμπουμε αποδοχή, εκπέμπουμε χαμόγελο, εκπέμπουμε ηρεμία, εκπέμπουμε γλύκα και αυτό οι άλλοι το λαμβάνουν σαν αγάπη. Και αυτό είναι αγάπη. Αγάπη που δεν περιορίζεται σε κανέναν και τίποτα, γιατί δεν υπάρχει αντικείμενο αγάπης. Όλα είναι άξια αγάπης και η αγάπη απλά ρέει, απλά είναι κατάσταση του Είναι που ξεχειλίζει και αγκαλιάζει και άλλους έτσι απλά και ταπεινά.

Ας αφήσουμε τα λόγια και ας μπούμε στην ουσία αυτού που αποκαλούμε «αγάπη» χωρίς τυμπανοκρουσίες, απλά ας προσπαθήσουμε να Είμαστε, απλά και ειλικρινά. Και όλα μετά ρέουν φυσικά.

(Χρύσα Ευαγγέλου)