Ακάκιε, τα μακαρόνια είναι από την αρχαιότητα!..

«Όταν οι Έλληνες ίδρυσαν τη Νέα Πόλη (Νεάπολη-Napoli), αδιαμφισβήτητη μητρόπολη των ζυμαρικών που βρήκαν εκεί με μια πλούσια τοπική σάλτσα, που τους έκανε ευτυχείς (μάκαρες) και την ονόμασαν «μακαρία». Από το χαρακτηρισμό αυτόν οι Έλληνες αν μη τί άλλο διεκδικούν την πατρότητα του ονόματος μακαρόνια. Όμως και άλλο ένα είδος ζυμαρικού - αντλεί την πατρότητα του όνοματός του από την αρχαία Ελλάδα- το «λάγανον», μια στεγνή λεπτή ζύμη, έδωσε το όνομά του στα ιταλικά λαζάνια («lasagna»)»!..

ΕΙΝΑΙ γνωστή σε όλους τους Έλληνες η περίφημη και πολυθρύλητη παλιά διαφήμιση για τα μακαρόνια, όπου ένας μοναχός λέει σε έναν άλλο μοναχό που πηγαίνει για ψώνια καβάλα πάνω σε ένα γαϊδουράκι το εξής: «Ακάκιε!.. Μη ξεχάσης τα μακαρόνια να είναι … ΜΙΣΚΟ»!.. Παρόμοιες διαφημίσεις βλέπαμε για τα μακαρόνια ΜΕΛΙΣΣΑ ή διάφορες άλλες εταιρείες ζυμαρικών.

Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια. Πολλοί Έλληνες έγιναν … μακαρονάδες και άλλοι … γραφιάδες ή ερευνητές.

Ας διαβάσουμε, λοιπόν, ένα δημοσίευμα που αποδεικνύει ότι η ιστορία των ζυμαρικών είναι μακρινή και πως τα μακαρόνια είναι των «μακάρων»! Αξίζει τον κόπο:

Η μακρινή ιστορία των ζυμαρικών

Τα μακαρόνια των «μακάρων»

Την πατρότητα των ζυμαρικών διεκδικούν πολλοί λαοί όπως συμβαίνει με πολλά σημαντικά πράγματα στο κόσμο.  Τα ζυμαρικά είναι τόσο παλιά όσο τα δημητριακά, το νερό και ο ήλιος. Με αυτές τις προϋποθέσεις δεν υπάρχει λαός, από πολύ παλιά, που να μην είχε και τα τρία αυτά στοιχεία, άρα και κάποιο είδος ζυμαρικών.

Η αρχαία Κίνα είχε κωδικοποιημένες συνταγές από το 1.500π.Χ. (νουντλς), οι Αιγύπτιοι και οι Εβραίοι παρασκεύαζαν ζυμαρικά που τα στέγνωναν στον ήλιο (pasta asciutta της εποχής).

Ο Δημοσθένης μας πληροφορεί για τις ενοχλητικές φωνές των πλανόδιων πωλητών, όταν περνούσαν με τα καροτσάκια τους στους δρόμους της αρχαίας Αθήνας και πουλούσαν κάποια ζυμαρικά που έμοιαζαν με κορδέλες (πρόγονοι της ταλιατέλας), μέσα στο ζεστό τους λάδι.

Όταν οι Έλληνες ίδρυσαν τη Νέα Πόλη (Νεάπολη-Napoli), αδιαμφισβήτητη μητρόπολη των ζυμαρικών που βρήκαν εκεί με μια πλούσια τοπική σάλτσα, που τους έκανε ευτυχείς (μάκαρες) και την ονόμασαν «μακαρία». Από το χαρακτηρισμό αυτόν οι Έλληνες αν μη τί άλλο διεκδικούν την πατρότητα του ονόματος μακαρόνια. Όμως και άλλο ένα είδος ζυμαρικού - αντλεί την πατρότητα του όνοματός του από την αρχαία Ελλάδα- το «λάγανον», μια στεγνή λεπτή ζύμη, έδωσε το όνομά του στο α ιταλικά λαζάνια («lasagna»).

Ο Κικέρων, ο Απίκιος και ο Οράτιος κάνουν επίσης πολλές φορές αναφορά στα ζυμαρικά. Ο Κικέρων, που πρέπει να τα αγαπούσε πιο πολύ μας μεταφέρει μια πιο συγκεκριμένη περιγραφή του τύπου των ζυμαρικών της εποχής του ως «menbranulas ex farina et aqua».

Το σίγουρο είναι ότι οι Ιταλοί βρήκαν τα ζυμαρικά από τους Ρωμαίους. Όσο για τη θεωρία ότι ο Μάρκο Πόλο έφερε τα ζυμαρικά από την Κίνα το 1295, προφανώς πρόκειται για τα λεπτεπίλεπτα νουντλς που συνάντησαν, στην Ιταλία τους συγγενείς τους, τα ευαίσθητα vermicelli.

Φυσικά δεν ξέρουμε ποια πορεία στη γαστρονομία του κόσμου θα είχαν πάρει τα ζυμαρικά, αν οι τρομεροί Ναπολιτάνοι δεν είχαν βάλει τη νεόφερτη ντομάτα μαζί με το δικό τους βασιλικό, το σκόρδο και το εξαιρετικό μεσογειακό ελαιόλαδο στην κατσαρόλα για να φτιάξουν την κατακόκκινη «σάλτσα ναπολιτάνα» για το σπαγγέτι!!!

[Βασική πηγή: ]

Θα βρείτε και πολλές συνταγές