Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2018

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Κ∆'. Τελευταίο

: Ενίσχυσις των ριζών του βασιλέως ∆αβίδ. Προπαρασκευή του βασιλέως. Αποµάκρυνσις των απ’ ευθείας διαδόχων. Ο βασιλεύς και οι τρεις αυτού σύµβουλοι. Ο βασιλεύς - Πεπρωµένον. Το άσπιλον των εξωτερικών ηθών του βασιλέως των Ιουδαίων...
Τώρα θα διαλάβω τα µέσα της εξασφαλίσεως των δυναστικών ριζών του βασιλέως.

Αι αυταί αρχαί, αίτινες έδωσαν µέχρι σήµερον εις τους Σοφούς µας την διεύθυνσιν των παγκοσµίων υποθέσεων, θα µας οδηγήσωσι να διευθύνωµεν την σκέψιν ολοκλήρου της ανθρωπότητας.
Πλείστα µέλη της φυλής του ∆αβίδ θα προπαρασκευάζωσι τους βασιλείς και τους διαδόχους των, εκλέγοντες τους τελευταίους τούτους ουχί αναλόγως του κληρονοµικού δικαιώµατος, αλλά λόγω των εξόχων επιδεξιοτήτων αυτών. Θα µυώσιν αυτούς εις τα απόκρυφα µυστικά της πολιτικής, τα σχέδια της Κυβερνήσεως, επί τω όρω πάντοτε κανείς να µη γνωρίζη αυτά τα µυστικά. Ο σκοπός του τοιούτου τρόπου ενεργείας είναι το να γνωρίση όλος ο κόσµος ότι η Κυβέρνησις δεν δύναται να εµπιστευθή τους µη µεµυηµένους εις τα µυστήρια της τέχνης της.
Μόνον εις τα πρόσωπα ταύτα θα διδαχθή η εφαρµογή των πολιτικών σχεδίων, η µόρφωσις της πείρας των αιώνων, όλαι αι παρατηρήσεις µας επί των πολιτικοοικονοµικών και των κοινωνικών νόµων, εν µια λέξει, όλον το πνεύµα των νόµων τούτων, ους αυτή αύτη η φύσις έχει εγκαταστήσει ακλονήτως δια να κανονίση τας σχέσεις των ανθρώπων.
Οι άµεσοι διάδοχοι συχνάκις θ’ αποκλείωνται του θρόνου εάν, κατά τον χρόνον των σπουδών των, δείξωσι κουφότητα, µαλακότητα και τας λοιπάς ιδιότητας τας ολεθρίας δια την αρχήν, αίτινες καθιστώσιν αυτούς ανικάνους να διοικήσωσι και αίτινες είναι καταστρεπτικαί δια το βασιλικόν αξίωµα.
Μόνον εκείνοι οίτινες θα είναι απολύτως ικανοί δια στιβαράν διοίκησιν και άκαµπτοι µέχρι σκληρότητας, θα αναλάβωσι τα ηνία παρά των Σοφών µας.
Εν περιπτώσει ασθενείας, ήτις θα προυξένη εξασθένησιν της θελήσεως, οι βασιλείς θα οφείλωσι, συµφώνως προς τον νόµον, να παραδώσωσι τα ηνία της Κυβερνήσεως εις χείρας ικανάς προς τούτο.
Τα σχέδια ενεργείας του βασιλέως, τα άµεσα τοιαύτα και κατά µείζονα λόγον τα απώτερα τοιαύτα, θα είναι άγνωστα ακόµη και προς εκείνους, οίτινες θα φέρωσι το όνοµα «πρώτος σύµβουλος».
Μόνος ο βασιλεύς και οι τρεις µύσται αυτού θα γνωρίζωσι το µέλλον.
Εν τω προσώπω του βασιλέως, κυρίου ευατού και της ανθρωπότητος, χάρις εις την ακλόνητον αυτού θέλησιν, πάντες θα πιστεύωσιν ότι βλέπουσι το Πεπρωµένον µε τας αγνώστους οδούς αυτού. Ουδείς γνωρίζει τι θέλει να επιτύχη δια των διαταγών του ο βασιλεύς και δια τούτο ουδείς θα τολµά να ίσταται εις το µέσον αγνώστου δρόµου.
Πρέπει, εννοείται, η ευφυΐα του βασιλέως να ανταποκρίνεται προς το σχέδιον της Κυβερνήσεως, η οποία τον εµπιστεύεται. Και δια τούτο δεν θα ανέρχεται επί του θρόνου παρά µόνον αφού δοκιµασθή υπό των Σοφών, περί ων ωµιλήσαµεν. Ίνα δε ο λαός γνωρίζη και αγαπά τον βασιλέα του, είναι επάναγκες να συνεννοείται µετά των υπηκόων του επί των δηµοσίων πλατειών. Τούτο επιφέρει την αναγκαίαν ένωσιν των δύο δυνάµεων, τας οποίας έχοµεν σήµερον χωρίσει δια του τρόµου.
Η τροµοκρατία αυτή µας ήτο εκάστοτε απαραίτητος, ίνα αι δύο αύται δυνάµεις πέσωσι κεχωρισµένως υπό την επιρροήν µας.
Ο βασιλεύς των Ιουδαίων δεν πρέπει να υποταχθή εις τα πάθη του και ιδίως το της ηδυπαθείας. ∆εν πρέπει να επιτρέψη εις τα κτηνώδη ένστικτα να επιβληθούν του πνεύµατος ουδέ κατ’ ελάχιστον. Η ηδυπάθεια επενεργεί κατά τρόπον ολέθριον επί των πνευµατικών ιδιοτήτων και της διαύγειας της αντιλήψεως, µεταστρέφουσα τας σκέψεις προς το χειρότερον και ζωωδέστερον µέρος της ανθρωπίνης ενεργείας.
Ο εν τω προσώπω του οικουµενικού Άρχοντος της αγίας σποράς του ∆αβίδ στύλος της ανθρωπότητας, πρέπει να θυσιάζη όλας τας ατοµικάς ορέξεις δια τον λαόν του.
Ο Άρχων ηµών πρέπει να είναι παραδειγµατικώς άµεµπτος.

ΤΕΛΟΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου