Είναι η τέχνη κάθε είδους καθήκον;

Τότε που τα μάτια έβλεπαν καλά και τα χέρια υπάκουαν απόλυτα 

Το καθήκον της τέχνης είναι να μεταμορφώνει αυτά που μας συμβαίνουν συνεχώς, να μεταμορφώνει όλα αυτά τα πράγματα σε σύμβολα, σε μουσική, σε κάτι που μπορεί να διαρκέσει στη μνήμη του ανθρώπου. Αυτό είναι το χρέος μας. Αν δεν το εκπληρώσουμε, νιώθουμε δυστυχισμένοι.

Ένας συγγραφέας, ή οποιοσδήποτε καλλιτέχνης, έχει το άλλοτε ευχάριστο καθήκον να μεταμορφώσει όλα αυτά σε σύμβολα. Αυτά τα σύμβολα θα μπορούσαν να είναι χρώματα, μορφές ή ήχοι.

Για έναν ποιητή, τα σύμβολα είναι οι ήχοι και, επίσης, οι λέξεις, οι μύθοι, οι ιστορίες, η ποίηση.

Η δουλειά ενός ποιητή δεν τελειώνει ποτέ. Δεν έχει να κάνει με ώρες εργασίας. Λαμβάνεις αδιάκοπα πράγματα από τον εξωτερικό κόσμο. Αυτά πρέπει να μεταμορφωθούν, και στο τέλος θα μεταμορφωθούν. Αυτή η αποκάλυψη μπορεί να εμφανιστεί οποιαδήποτε στιγμή.

Ένας ποιητής ποτέ δεν αναπαύεται. Εργάζεται πάντα, ακόμη και όταν ονειρεύεται.

Επιπλέον, η ζωή του συγγραφέα είναι μία μοναχική ζωή. Νομίζεις ότι είσαι μόνος, και καθώς περνούν τα χρόνια, μπορεί να ανακαλύψεις ότι βρίσκεσαι στο κέντρο ενός τεράστιου κύκλου από αόρατους φίλους τους οποίους δε θα γνωρίσεις ποτέ, αλλά που σε αγαπάνε. Και αυτό είναι μία τεράστια επιβράβευση.