Η Γνώση

Υπάρχει άραγε κάτι που δεν λιγοστεύει; Η απάντηση δεν είναι καθόλου μα καθόλου εύκολη όπως φαίνεται αρχικά. Δεν λιγοστεύει η ελπίδα, αμ δε, όταν τα στραπάτσα της ζωής  είναι συνεχόμενα, φτάνεις στην απόγνωση. Δεν λιγοστεύει η αγάπη, αμ δε, όταν δεν βρίσκει ανταπόκριση, κρυώνει και σβήνει.  Δεν λιγοστεύει η ανδρεία ή γενναιότητα, αμ δε, καραδοκεί η προδοσία και πάει λέγοντας. Οι αναμνήσεις καλές ή κακές, ωραιοποιημένες κατά συνθήκη δεν μεταδίδονται, απλά δημοσιοποιούνται και με τον καιρό ξεχνιούνται.

Αυτό που δεν λιγοστεύει είναι μόνο η Γνώση. Ο νους του ανθρώπου είναι φτιαγμένος για να δέχεται γνώσεις αλλά και να μεταδίδει. Όση γνώση και να δώσεις, σε όποιον θέλει, η δική σου μένει ακέραια. Άλλωστε χάριν της μεταδόσεως της γνώσης φτάσαμε στα επιτεύγματα της εποχής μας.

Όταν την πάροδο των χρόνων, έρχονται τα γεράματα και πιάνουμε μια άκρη να βλέπουμε άλλους να δραστηριοποιούνται στα δικά μας πόστα, θυμώνουμε γιατί θεωρούμε τις γνώσεις μας αξεπέραστες. Μας καταλαμβάνει ο Εγωισμός ο μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπου και πληγωμένοι δεν μεταδίδουμε τα όσα ξέρουμε.

Τόπο στους Νέους που αν δεν το κάνουν όπως ΕΣΥ δεν σημαίνει πως το κάνουν λάθος, στο κάτω-κάτω το λάθος είναι δικαίωμα. Έχεις ΕΣΥ την γνώση και ο νέος την ικανότητα.

Δεν ωφελεί να πάρεις μαζί σου φεύγοντας από τον μάταιο κόσμο τούτο τα όσα ξέρεις, αλλά δεν έχεις και δικαίωμα να τα επιβάλεις. Είναι χάρισμα να έχεις την μεταδοτικότητα των γνώσεως σου.