Κι αυτό θα περάσει

Αυτήν την εποχή που διανύουμε την λεγομένη από πολλούς ως «Νέα τάξη πραγμάτων» η απαισιοδοξία είναι διάχυτη στα πρόσωπα των περισσοτέρων ανθρώπων που αντικρίζω. Η οικονομική κρίση κατέχει την πρωτεύοντα θέση και ακολουθούν, η πληθυσμιακή αλλοίωση, που έντεχνα και ραγδαία επιχειρείται στον τόπο μας και η χαλάρωση μέχρι ασυδοσίας της ηθικής.

Δεν θα προσπαθήσω να αναλύσω λόγους και αιτίες. Υπάρχουν αρμόδιοι με γνώσεις και με θέσεις ευθύνης γι’ αυτή την δουλειά. Απλά σχολιάζω πως δεν χρειάζεται τόση απαισιοδοξία αφού υπάρχουν ακόμα χειρότερα. Στο κάτω-κάτω όλα σχετικά είναι. Στον αντίλογο πως υπάρχουν και καλύτερα απαντώ πως γι’ αυτό χρειάζεται η αισιοδοξία.

Ας θυμηθούμε την Ιστορία με το δακτυλίδι. Το ζήτησε ο βασιλιάς από τον κοσμηματοποιό, με επιγραφή που να φοριέται όλο τον χρόνο, με απειλή αν δεν τα καταφέρει να του πάρει το κεφάλι.  Στον απελπισμένο και απαισιόδοξο τεχνίτη, την λύση έδωσε ο γιος του. Γράψε πατέρα «κι αυτό θα περάσει».  

Όλα τα καλά όπως και τα κακά κάποτε τελειώνουν.

Ως συμπέρασμα θα πούμε πως όλα μα ΟΛΑ είναι προσωρινά