Η Προσεχή και η Ελιά

Ένας μοναχός φύτεψε μια ελιά και άρχισε να προσεύχεται: Κύριε, στείλτε μου βροχή

Και ο Κύριος έστειλε βροχή στη γη.

Το δέντρο ήταν κορεσμένο με υγρασία και ο μοναχός συνέχισε να προσεύχεται:

Και τώρα, Κύριε, σας ζητώ να στείλετε πολύ ήλιο – το δέντρο μου χρειάζεται ζεστασιά.

Και ο Κύριος έστειλε τον ήλιο.

Το δέντρο μεγάλωσε.

Ο μοναχός συνέχισε να προσεύχεται γι’ αυτό: Κύριε, δώσε λίγο παγετό για να ενισχυθούν οι ρίζες και τα κλαδιά.

Ο Κύριος έστειλε παγετό και … το δέντρο πέθανε.

Ο μοναχός ήταν πολύ αναστατωμένος.

Πήγε σε άλλον μοναχό για να πει την ιστορία του και να μοιραστεί τη θλίψη του.

Έχω επίσης μια ελιά, κοίτα – απάντησε ένας άλλος μοναχός.

Το δέντρο του έχει μεγαλώσει όμορφα. Αλλά προσευχήθηκα διαφορετικά. Είπα στον Θεό ότι είναι ο Δημιουργός αυτού του δέντρου και ότι ξέρει καλύτερα τι χρειάζεται γι’ αυτό.

Απλώς ζήτησα από τον Θεό να τον φροντίσει και το κάνει.

Αυτό ισχύει για εμάς. Συχνά ρωτάμε , κατά τη γνώμη μας, τι χρειαζόμαστε. Αλλά μόνο ο Θεός ξέρει τι χρειαζόμαστε. Τον εμπιστευόμαστε εντελώς!