Ήταν ημέρες Μεγάλης Σαρακοστής, όταν ο Γέροντας είδε από μακριά
έναν κλέφτη, που παραβίαζε την πόρτα του κελιού του…
Ήταν ο ίδιος που τον είχε κλέψει και πέρυσι…
Μέριασε ο Γέροντας, και κρύφτηκε στην μάντρα, ώσπου ο
κλέφτης να τελειώσει το έργο του…
Όταν τα διηγήθηκε στον υποτακτικό του, εκείνος οργισμένος
τον ρώτησε:
-Γιατί γέροντα δεν με φώναζες να τον πιάσουμε ;
Ο ίδιος μας έκλεψε και πέρσι και μένει αμετανόητος!
«-Πού ξέρεις παιδί μου; του απάντησε ο Γέροντας..» «-Ίσως
φέτος μετανοήσει…»
-«Κι αν το ξανακάνει;..» Ξέσπασε ο υποταχτικός.
«Ε, τότε πρέπει παιδί μου να τρέξω… για να του ανοίξω και να
του τα δώσω εγώ, για να μην ξανακλέψει… και κολάσει για τρίτη φορά την ψυχή
του…»
Έσκυψε ο υποταχτικός του φίλησε το χέρι, κι έφυγε πνιγμένος
στα δάκρυα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου