Οι εναλλαγές των πολιτισμών

Το σημερινό θέμα έχει αναφορά στο μεταναστευτικό πρόβλημα, όχι μόνο της χώρας μας, αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο.

Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα έχουμε ακαταστασίες και πολέμους και νομίζω πως αυτό θα συνεχίσει να υπάρχει μέχρι το τέλος της ανθρωπότητας, όπως την βιώνουμε και σήμερα.

Αποτέλεσμα των κάθε λογής πολέμων ήταν για τους ηττημένους, η δυστυχία και η πείνα που τους ακολουθούσε και οι μετακινήσεις για αναζήτηση καλυτέρων συνθηκών διαβίωσης και δημιουργία νέων κοινωνιών. Οι νικητές πρόσκαιρα
εδραιωνόντουσαν, μέχρι τον πόλεμο που έχαναν από κάποιο ισχυρότερο τους.

Μακρύς ο πρόλογος αλλά δεν θέλω να ξεφύγω από το θέμα μου, που είναι η εναλλαγή των πολιτισμών που βιώνουμε, τα τελευταία χρόνια ορισμένοι Αιγυπτιώτες. Ο Έλλην Αιγυπτιώτης έχει στο αίμα του τα χαρακτηριστικά δύο αρχαίων πολιτισμών και αυτό είναι προνόμιο αλλά και ευθύνη.

Είναι σε όλους γνωστό πως την ιστορία την γράφει πάντα ο νικητής. Έτσι αυτό που για τους Έλληνες ονομάστηκε Μικρασιατική καταστροφή, για τους Νεότουρκους του Κεμάλ  ήταν θρίαμβος. Από τα Μικρασιατικά παράλια Έλληνες, Εβραίοι και Αρμένιοι απλώθηκαν σε όλο τον κόσμο, Αμερική, Αυστραλία, Ευρώπη και όπου είχαν πληροφορίες πως θα επιβίωναν καλύτερα.

Γράφει η Μαρία Αδαμαντίδου «Ελληνικός περίπατος στο Κάϊρο 3^η  Έκδοση 2012» [Στην Αίγυπτο υπήρχε ήδη μια οργανωμένη υποδομή από τις αρχές  του 19^ου αιώνα « Οι Έλληνες, ως προς την υπηκοότητα και ως προς το γένος, θα συγκροτήσουν την πιο πολυάριθμη παροικία (το 1927 φτάνουν τις 170.000 περίπου) και θα απλωθούν στην Αλεξάνδρεια και στο Κάϊρο  στο Πόρτ Σάϊντ, το Σουέζ και την Ισμαηλία στα ανατολικά, στην Μανσούρα, το Ζαγαζίκ και την Τάντα στην περιοχή του Δέλτα, στη Μίνια, το Ασιούτ και άλλες πόλεις στα νότια.]

Αυτή η τεράστια παροικία μετά την επανάσταση του Ναγκίπ πρώτα και μετά του Νάσερ άρχισε να αποσυντίθεται και να μαραζώνει. Οι Έλληνες φεύγανε και αφήναν μια Ευρωπαϊκή πόλη, με ότι καλύτερο υπήρχε για την εποχή και ερχόταν η παρακμή και η μετατροπή σε ένα βρώμικο ανατολίτικο, πολύβουο  και χαώδη παζάρι.

Στα 1970 που άφησα το Κάϊρο ήταν ήδη αισθητή η αλλαγή. Οι Αιγυπτιώτες που στις δεκαετίες το 60 και 70 αφήσαν την δεύτερη πατρίδα τους, απλώθηκαν γι’ άλλη μια φορά στα πέρατα του κόσμου. Οι Σελίδες στο fb αλλά και οι αναγνώστες του Πυθαγόρα το μαρτυρούν αυτό. Η νοσταλγία όσων περιδιαβαίνουν αυτές τις σελίδες και τους ιστότοπους  εξωραΐζει καταστάσεις και είναι μεροληπτική.

Τα χρόνια πέρασαν. Άραγε θα ήταν
χρήσιμο να υπολογίσουμε το μέσο όρο ηλικίας των μελών αυτών των ομάδων;

Λυπάμαι για όλη την μετατροπή ή ακόμη την εναλλαγή στον τρόπο ζωής των ανθρώπων, εκείνων, που χάσανε όσα ο πολιτισμός των Ευρωπαίων τους προσέφερε και επέλεξαν συνειδητά ή ασυνείδητα την «Ελευθερία τους». Υποφέρουν το νοιώθουν, αλλά είναι αργά, θα πρέπει να ολοκληρωθεί ένας κύκλος μεταβατικός.

Όταν ήρθα στην Αθήνα στα 1970 η κυβέρνηση προσπαθούσε να δημιουργήσει την Ελλάδα Ελλήνων Χριστιανών, έστω και καθολικά διαμαρτυρομένων. Άλλος αέρας γαλάζιος ουρανός που λέει το τραγούδι και άλλος τρόπος ζωής στην καθημερινότητα. Η οικοδομή στο φόρτε της. Η βιομηχανία ανθούσε. Η ανεργία άγνωστη. Για πόσα χρόνια; Έκλεισε ένας κύκλος.

Ζήλεψε την δόξα του Κεμάλ ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και θέλησε να αλλάξει την γλώσσα των Ελλήνων, να εισάγει το λατινικό αλφάβητο, δεν τα κατάφερε λόγω Τσάτσου. Το κατόρθωσε με την είσοδο στη ΕΟΚ. Χάσαμε την γλώσσα μας, τα χάσαμε όλα.

 Άρχισε το μεγάλο πρόβλημα του νέφους. Το πρώτο από τα προβλήματα που αλλάξανε την Αθήνα. Οι διαδηλώσεις, η αλλαγή που ερχότανε και σάρωνε τα πάντα στο πέρασμα της. Τα δεκαπενταμελή που κρίνανε τους καθηγητές τους.

Η νομιμοποίηση των αμβλώσεων και χαλάρωση των ηθών, ο αγώνας για ισότητα και άλλα φαιδρά επιτάχυναν την φθορά του πολιτισμού μας. Τα χρέη διογκώθηκαν και απολέσαμε και την Εθνική μας υπόσταση. Αποτέλεσμα η εισροή τόσων μεταναστών λαθραίων και μη που μόνο μετανάστες δεν είναι. Πρόσφυγες οικογενειάρχες ελάχιστοι. Τα νησιά γεμάτα από αυτούς. Στην ουσία είναι έποικοι, καθοδηγούμενοι και με σχέδιο. Στην Αθήνα σε πολλά σημεία θυμίζουν το Κάϊρο, μόνο που εδώ δεν είναι μόνο Αιγύπτιοι, αλλά πολλών λογιών ράτσες με κοινό γνώρισμα την θρησκεία τους, το Ισλαμισμό σε όλες του τις παραφυάδες.

Όσοι  Αιγυπτιώτες μπορούμε να διακρίνουμε την αλλαγή, δύσκολα συγκρατούμε το δάκρυ μας. Είναι πολύ δύσκολο να ζεις δύο φορές την ίδια επώδυνη κατάσταση. Το χειρότερο δε είναι, ότι αυτό επικρατεί και στην επαρχεία και ειδικά σε κάποια χωριά είναι περισσότεροι οι ξένοι από τους ντόπιους. Η Ελλάδα καταλαμβάνεται εκουσίως και όπως τα μεγάλα κάστρα, πέφτει πάντα από μέσα. Σε λίγα χρόνια ο Έλλην Ιθαγενής θα είναι κοντός μελαμψός και μουσουλμάνος. Αυτό είναι το σχέδιο.

Κύκλος είναι και γυρίζει και οι πολιτισμοί αλλάζουν τόπους. Αν εδώ στην Ευρώπη τη κατακλύζουν οι Μουσουλμάνοι, την Αφρική την εκχριστιανίζουν οι κάθε λογής Ιεραπόστολοι.  Και Ζωή συνεχίζεται.