Ένα μικρό απόσπασμα από «Την εκπαίδευση του Μικρού Δένδρου» Ο
Παππούς του, του μαθαίνει τον τρόπο.
Η νυχτερινή σκιά υποχώρησε διασχίζοντας ένα μικρό λιβάδι
γεμάτο με γρασίδι και λουσμένο στο φως του ήλιου. Το λιβάδι βρισκόταν στην
πλαγιά του βουνού. Ο Παππούς έδειξε με το χέρι του. Ορτύκια φτερούγιζαν και
πηδούσαν στη χλόη τσιμπώντας του σπόρους. Έπειτα έδειξε προς τον παγωμένο,
γαλανό ουρανό.
Δεν υπήρχαν σύννεφα, κι όμως δεν είδα αμέσως
την κηλίδα που ερχόταν από τον ορίζοντα. Μεγάλωνε συνεχώς. Πετούσε προς τον ήλιο, ώστε η σκιά του να μη φτάσει πριν από το ίδιο. Το πουλί επιτάχυνε κατηφορίζοντας προς την πλαγιά του βουνού, ένας χιονοδρόμος στις κορυφές των δένδρων με τα φτερά μισοδιπλωμένα…. σαν μια καφέ σφαίρα….. όλο και πιο γρήγορα προς τα ορτύκια.
την κηλίδα που ερχόταν από τον ορίζοντα. Μεγάλωνε συνεχώς. Πετούσε προς τον ήλιο, ώστε η σκιά του να μη φτάσει πριν από το ίδιο. Το πουλί επιτάχυνε κατηφορίζοντας προς την πλαγιά του βουνού, ένας χιονοδρόμος στις κορυφές των δένδρων με τα φτερά μισοδιπλωμένα…. σαν μια καφέ σφαίρα….. όλο και πιο γρήγορα προς τα ορτύκια.
Ο παππούς κάγχασε. «Είναι ο γέρο Ταλ-κον, το γεράκι».
Τα ορτύκια υψώθηκαν απότομα και όρμησαν προς τα δένδρα - μα ήταν
αργό. Το γεράκι χτύπησε. Πούπουλα τινάχτηκαν
στον αέρα. Τα πουλιά βρέθηκαν στο έδαφος. Το κεφάλι του γερακιού υψώνονταν και
κατέβαινε ξανά χτυπώντας θανάσιμα το ορτύκι. Μετά σε μια στιγμή υψώθηκε στον
αέρα με το νεκρό ορτύκι στα νύχια του και πέταξε προς την πλαγιά, ώσπου χάθηκε
πίσω από το βουνό.
Δεν έκλαψα, μα ήξερα ότι έδειχνα θλιμμένος, γιατί ο παππούς
είπε: «Μη στενοχωριέσαι, Μικρό δένδρο. Αυτός είναι ο τρόπος. Ο Ταλ-κον έπιασε
τον αργό, και έτσι ο αργός δεν θα κάνει αργά παιδιά. Ο Ταλ-κον τρώει χιλιάδες
αρουραίους που τρώνε τα αυγά των ορτυκιών –και τα αργά και τα γρήγορα αυγά- και
έτσι ο Ταλ-κον ακολουθεί τον Τρόπο. Βοηθά τα ορτύκια».
«Είναι ο Τρόπος» είπε μαλακά. «Να παίρνεις μόνο ό,τι
χρειάζεσαι. Όταν παίρνεις το ελάφι, να μην παίρνεις το καλύτερο. Να παίρνεις το
μικρότερο και το πιο αργό. Έτσι τα ελάφια θα γίνουν πιο δυνατά και θα σου
χαρίζουν πάντα κρέας. Αυτό το ξέει ο Πα-κο, ο πάνθηρας, και πρέπει να το μάθεις
και εσύ»
Τότε γέλασε. «Μόνο η Τι-μπι, η μέλισσα, αποθηκεύει πιο πολλά
από όσα χρειάζεται, έτσι την κλέβουν η αρκούδα και το ρακούν… και ο Τσεροκί.
Αυτά παθαίνουν όσοι αποθηκεύουν πολλά και παχαίνουν με περισσότερα από όσα
μοιράζονται. Τους τα παίρνουν. Και γίνονται πόλεμοι για αυτά και βγάζουν
μεγάλους λόγους προσπαθώντας να κρατήσουν περισσότερα από όσα τους αναλογούν. Λένε
ότι η σημαία συμβολίζει το δικαίωμα τους να το κάνουν αυτό και πεθαίνουν
άνθρωποι για χάρη των λόγων και της σημαίας…. Μα δε μπορούν να αλλάξουν τους νόμους
του τρόπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου