Πολύ Σημαντικό:

Δείτε γιατί ΔΕΝ πρέπει να Μαλώνουμε ΠΟΤΕ όταν είμαστε Θυμωμένοι!

Δεν πρέπει ποτέ να ξεκινάμε έναν καβγά ενώ είμαστε θυμωμένοι. Όλοι ξέρουν ότι αυτό είναι αλήθεια. Αλλά μερικές φορές χάνουμε τον έλεγχο των συναισθημάτων μας κατά την διάρκεια μιας θερμής λογομαχίας, αλλά δεν μπορούμε να σταματήσουμε και να σκεφτούμε καλύτερα πριν απαντήσουμε.

Σας παρουσιάζω 3 ξεκάθαρους λόγους για τους οποίους δεν πρέπει να μαλώνετε αν είστε θυμωμένοι.

Αρθρίτιδα: Ποια τα συμπτώματα και οι τρόποι αντιμετώπισης

Η 12 Οκτωβρίου καθιερώθηκε ως «Παγκόσμια Ημέρα κατά της Αρθρίτιδας» το 1996, από τη Διεθνή Ένωση Ρευματολογίας και Αρθρίτιδας. Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στατιστικά στοιχεία, 400 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως ζουν με χρόνιους πόνους ή αντιμετωπίζουν σημαντικά προβλήματα λόγω αρθρίτιδας και μυοσκελετικών παθήσεων, όπως η οστεοπόρωση.

Εκτιμάται ότι 4 στους 5 ανθρώπους θα αντιμετωπίσουν κατά τη διάρκεια της ζωής τους πόνο στην πλάτη. Οι πόνοι και τα προβλήματα στη μέση και στην πλάτη είναι ο δεύτερος λόγος απουσίας από την εργασία, ενώ η αρθρίτιδα και οι λοιπές παθήσεις που σχετίζονται με το μυοσκελετικό σύστημα είναι από τις βασικές αιτίες αναπηρίας και νοσοκομειακής περίθαλψης.

Τι είναι η αρθρίτιδα

Οι Έλληνες και το νυχάκι στο μικρό δάχτυλο του χεριού

Το 1890 η Ελλάδα είχε 27 μαθητές στην τελευταία τάξη της μέσης εκπαίδευσης σε κάθε χίλιους κατοίκους, ενώ η Γαλλία είχε 26, η Ρουμανία 15 και οι ΗΠΑ μόνο 11 . Το 1885 σε κάθε 10.000 κατοίκους, το Βέλγιο είχε 9,6 φοιτητές, η Νορβηγία 8,5, η Γερμανία είχε 5,6, η Μεγάλη Βρετανία 4,0, η Ιταλία 3,0 και η Ελλάδα, πρώτη, είχε 10,6 φοιτητές χωρίς να υπολογίσουμε και τους Έλληνες φοιτητές του εξωτερικού.

Το 1889 η Ελλάδα είχε 214 υπαλλήλους σε κάθε 10.000 κατοίκους και η Αγγλία είχε μόνο 73. Κάποιος ξένος που επισκέφθηκε την Ελλάδα εκείνη την εποχή έκανε την παρακάτω παρατήρηση:

Ειδική Αφιέρωση

Να βλέπεις τη ζωή όπως είναι και όχι όπως θα έπρεπε να είναι.

Καρράσκο: «Αν εσύ είσαι τρελλός, εγώ δε θα σ΄αφήσω να τρελάνεις κι εμάς. Τη ζωή πρέπει να τη βλέπουμε όπως είναι πραγματικά.»

Θερβάντες: «Όπως πραγματικά είναι…

 Ξέρεις πόσα χρόνια περιπλανιέμαι στην πραγματικότητά σας;

 Ξέρεις πόσες φορές έχω δει τη ζωή όπως είναι πραγματικά;

Τόσες όσες δεν μπορείς να φανταστείς.

Πόνος, εξαθλίωση, πείνα και απίστευτη σκληρότητα.

Είδα ανθρώπους να ταπεινώνονται τόσο, που να αναρωτιούνται γιατί γεννήθηκαν.

Είδα φίλους μου να πεθαίνουν μέσα στην απελπισία.

Ξέρεις τι έβλεπα στο βλέμμα τους την τελευταία τους στιγμή; Σύγχυση.

Μια τεράστια απορία πλανιόταν στα μάτια τους. Γιατί;

Δεν νομίζω ότι ρωτούσαν γιατί πεθαίνουν, αλλά γιατί έχουν ζήσει…

Όταν η ίδια η ζωή είναι τόσο παράλογη, ποιός μπορεί να πει τι είναι τρέλα και τι είναι λογική;

Ίσως τρέλα μπορεί να είναι, το να εγκαταλείπουμε τα όνειρά μας.

Να γινόμαστε πρακτικοί, νομίζοντας ότι μπορούμε να δούμε την «πραγματικότητα».

Ίσως αυτό να είναι τρέλα. Να ψάχνουμε θησαυρούς εκεί που σωρεύονται σκουπίδια.

Ίσως η πολλή λογική να είναι τρέλα.

Και τι μεγαλύτερη τρέλα απ’ όλες, να βλέπεις τη ζωή όπως είναι και όχι όπως θα έπρεπε να είναι.

_______________________

Μιγκέλ ντε Θερβάντες Σααβέδρα, «Δον Κιχώτης»

El ingenioso hidalgo Don Qvixote de la Mancha

Τα γενέθλια

Ευχαριστώ όσους μου ευχήθηκαν για τα γενέθλια μου, μα, αισθάνομαι την ανάγκη να μεταφέρω από τον παλαιό «Πυθαγόρα»  τι έγραψα την ΚΥΡΙΑΚΉ, 30 ΜΑΪ́ΟΥ 2010

Μεγάλη εορτή και σχόλη σήμερα των Αγίων Πάντων, βρέθηκα και εγώ σε ένα πανηγύρι στο νησί μας. Άρχισε ήδη το καλοκαίρι με τα πανηγύρια του. Στην Σάμο υπάρχουν παραπάνω από 700 ναοί μικροί και μεγάλοι και ο καθένας με την σειρά του έχει την τιμητική του μέρα.

Μετά από το καθιερωμένο κέρασμα του καφέ με τους λουκουμάδες, και αφού αραίωσε ο πολύς κόσμος, προσφέρθηκε κι άλλο κέρασμα, αυτή την φορά από ένα κορίτσι, με το οποίο ως συνήθως προσπάθησα να πιάσω κουβέντα.

Forbes: Τα 11 μυστικά των ακαταμάχητα γοητευτικών ανθρώπων

Προσθήκη λεζάντας

Ούτε τα χρήματα, ούτε οι γνώσεις, ούτε το κοινωνικό στάτους, ούτε η εξωτερική εμφάνιση παίζουν ρόλο όταν ο ένας άνθρωπος θέλει να πλησιάσει τον άλλον και να επικοινωνήσει ουσιαστικά μαζί του.

Σήμερα, οι ανθρώπινες σχέσεις υποφέρουν και δεν είναι λίγοι αυτοί που νιώθουν ότι έχει χαθεί η μαγεία της επαφής. Όμως, τελικά τι είναι αυτό που λείπει; Ίσως, η καλή σχέση με τον ίδιο μας τον εαυτό. Θέλει προσπάθεια να φέρνεις τον καλό σου εαυτό σε ό,τι κάνεις, να χαμογελάς στα δύσκολα, να είσαι σίγουρη για σένα. Αξίζει τον κόπο, όμως, να κάνουμε αυτή την προσπάθεια και να αλλάξουμε την στάση ζωής μας. Οι άνθρωποι που μας κερδίζουν και μας γοητεύουν υπάρχουν ακόμα γύρω μας και ομορφαίνουν τις μέρες μας. 

Social media: ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΥΚΑΚΟΣ

Ζώντας την επανάσταση του 21ου αιώνα από μέσα

Κόσμος πεθαίνει βγάζοντας selfie, ζευγάρια βρίσκονται μέσω application και χωρίζουν λόγω like ή «καρδούλας», άνθρωποι γίνονται διάσημοι από ένα βίντεο ή από ένα status. Στο τέλος, όμως, τι μένει από όλα αυτά;

Ζούμε σε μια εποχή στην οποία τα ερεθίσματα σκάνε με ρυθμούς καταιγίδας, οι εικόνες εναλλάσσονται συνεχώς, το ίδιο και οι σκέψεις. Μέσα σε μισή ώρα ο μέσος χρήστης που είναι συνδεδεμένος στο Ίντερνετ λαμβάνει τεράστιο αριθμό ερεθισμάτων.

Μια αλληλουχία εικόνων και σκέψεων άλλων ανθρώπων, ειδήσεων αλλά και δικών μας σκέψεων, αντανακλαστικών τις περισσότερες φορές στα ερεθίσματα που δεχόμαστε. Και τα συναισθήματα; Μένουν ανεπηρέαστα από τις συνεχόμενες εναλλαγές;

Χαμσίνι το φαινόμενο της ερήμου

Αντιγραμμένο από την Ιστοσελίδα της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου.

Χαμσίνι

Γνωστό από την αρχαιότητα, το χαμσίν ή ¨χαμσίνι¨ κατά τους Αιγυπτιώτες είναι ένας ζεστός, ξηρός και αμμώδης άνεμος που πνέει στη Νειλοχώρα με ταχύτητα έως 140 χλμ την ώρα, ενώ παράλληλα η υγρασία πέφτει κάτω από το 5%. Η ετυμολογία της λέξης σχετίζεται με τον αριθμό 50, αφού το χαμσίνι, αυτή η θύελλα ανέμου, πνέει κατά διαστήματα για 50 περίπου ημέρες την Άνοιξη, κυρίως τον Απρίλη, αλλά και από το Μάρτη ως το Μάιο.

Η θεραπεία της μοναξιάς (Αν είσαι μόνος πρέπει να το διαβάσεις)

Ίσως είσαι και συνταξιούχος. 

Εκμεταλλεύσου την περίσταση. Αγίαζε τον χρόνο σου.

Αν είσαι μόνος αδελφέ, άρπαξε την ευκαιρία. Ανάπεμπε ύμνους στον Τρισάγιο Θεό μας.

Δόξαζέ Τον πολλές φορές στην διάρκεια της ημέρας, διότι κάποιοι άλλοι Τον βρίζουν και Τον βλασφημούν (καθημερινώς).

Ύμνησε την Παναγία μας, λέγε τους Χαιρετισμούς της

Προσευχήσου, αδελφέ μου, μην αμελείς αυτό το καθήκον. Έχομε ευθύνη για την κατάσταση που επικρατεί γύρω μας.

Προσευχήσου  για όλο τον κόσμο, για την ταλαίπωρη πατρίδα μας που την συκοφάντησαν, ν᾿ αναστηθεί και πάλι. Γειά την μετάνοια και συντριβή των ορθοδόξων Ελλήνων.

Ο θυμός και η διαχείριση του

Απλοί τρόποι διαχείρισης του θυμού και των νεύρων, που φέρνουν οι καταστάσεις που αντιμετωπίζουμε
Οι καθημερινές δυσκολίες, οι απρόβλεπτες καταστάσεις, οι αφόρητες πιέσεις, η ένταση στην εργασία ή στο σπίτι, η απογοήτευση, έχουν κατάληξη τα νεύρα, τον θυμό και ξεσπάσματα πολλές φορές χωρίς λόγο και αιτία. Ξεσπάσματα σε λάθος χρόνο και απέναντι σε λάθος ανθρώπους.

Μια χαμένη γενιά

Η Νέλη είναι 26 χρονών. Έβγαλε δημόσιο σχολείο, σπούδασε λογιστικά στο Ηράκλειο, αρνήθηκε να φύγει στο εξωτερικό. Ένα μέσο παιδί μιας μέσης οικογένειας. Βρήκε με τα χίλια ζόρια μια απλή δουλειά στην ειδικότητα της στον ιδιωτικό τομέα. Δουλεύει πολύ, πληρώνεται στοιχειωδώς αλλά τουλάχιστον με πλήρη ασφάλιση. Απ’ την παρέα της, είναι η μόνη που δουλεύει. Δυστυχώς.

Το κορίτσι με το φεγγάρι στο χέρι

Το θυμότανε. Πάντα. Δυνατά. Τις μέρες και τις νύχτες. Σαν «όνειρο», σα  μοσκοβολιά, κι έλεγε…—το ’λεγε όλες τις στιγμές, και το παράγγελνε με πάθος στον εαυτό του— αν γλύτωνε, αν ξανανέβαινε στο φως, να ψάξει, να. κοσκινίσει όλον τον κόσμο, ώσπου να την βρει— όποια κι αν ήταν, όπως κι αν την έλεγαν…—και να σκάψει να της φιλήσει τα χέρια, να την γεμίσει με δακρυσμένα «ευχαριστώ».

Εκεί μέσα που τον έθαψαν, που τον είχαν σα λείψανο ριγμένο, λαχτάρισε και δίψασε. Δίψασε για ένα σημαδάκι χλόη, για μια σταλίτσα του απάνω κόσμου. Ένα γέλιο μικρού παιδιού ή ένα τζιτζίκι… Κάτι που να μη θυμίζει αυτόν τον μουχλιασμένο και πνιγερό τάφο.

Το Ιερό Parking στό Χιλιανδαρινό Κελλί Γενέσιον της Θεοτόκου «Μαρουδά»

Ο Πρόεδρος της Μολδαβίας κ. Ιγκόρ Ντόντον με τη συνοδεία του επισκεφθήκαν σήμερα επ’ ολίγον το Ιερό Χιλιανδαρινό Κελλί Γενέσιον της Θεοτόκου «Μαρουδά» κατά την διάρκεια προσκυνήματός τους στο Άγιον Όρος.

Με συγκλόνισε το πήρα και το έφερα εδώ

Με συγκλόνισε το πήρα και το έφερα εδώ

Γιατί γίνεται ο πόλεμος στη Συρία;

Ένα μεγάλο γιατί πλανάται πάνω απ’ όλες εκείνες τις σοκαριστικές εικόνες από τον πόλεμο στη Συρία που κάνουν τα τελευταία 24ωρα τον γύρο του διαδικτύου προκαλώντας θλίψη αλλά και οργή. Ειδικά όταν πρόκειται για αθώες παιδικές ψυχές, μέσα στα αίματα, να κλαίνε και να προσπαθούν να σωθούν, δεν μπορεί να μη σπαράζει και η δική σου ψυχή. Γιατί όμως εξακολουθεί να μαίνεται ο πόλεμος στη Συρία; Γιατί δεν αντιδρά κάποιος; Ποιος πραγματικά ευθύνεται για το χαμό τόσων αμάχων; Μέχρι πότε θα ξεκληρίζονται οικογένειες και τόσοι άνθρωποι θα υποφέρουν;Ο πόλεμος στη Συρία ξεκίνησε κατά τη διάρκεια της Αραβικής Άνοιξης, όταν οι Σύριοι διαδηλωτές ζήτησαν την απομάκρυνση του προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ.

Ἐλέησόν με ὁ Θεός, ἐλέησόν με

ΠΕΜΠΤΗ ΤΗΣ Ε' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

ΨΑΛΛΟΜΕΝ

ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΥΚΤΙΚΗΝ ΑΚΟΛΟΥθΙΑΝ

ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΑΝΟΝΟΣ

Ἐλέησόν με ὁ Θεός, ἐλέησόν με

ΚΑΝΩΝ Ο ΜΕΓΑΣ ΠΟΙΗΜΑ

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΚΡΗΤΗΣ

Ὠδὴ α'  Ἦχος πλ. β'

Ὁ Εἱρμὸς

«Βοηθὸς καὶ σκεπαστῆς, ἐγένετό μοὶ εἰς σωτηρίαν, οὔτός μου Θεός, καὶ δοξάσω αὐτόν, Θεὸς τοῦ Πατρός μου, καὶ ὑψώσω αὐτόν, ἐνδόξως γὰρ δεδόξασται». (Δίς)

Πόθεν ἄρξομαι θρηνεῖν, τὰς τοῦ ἀθλίου μου βίου πράξεις; ποίαν ἀπαρχήν, ἐπιθήσω Χριστέ, τὴ νὺν θρηνωδία; ἀλλ' ὡς εὔσπλαγχνός μοὶ δός, παραπτωμάτων ἄφεσιν.

Μεγάλος Κανόνας: Τι είναι, πότε ψάλλεται και γιατί ονομάστηκε έτσι

ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ:

Η Πέμπτη εβδομάδα των Νηστειών είναι το λειτουργικό αποκορύφωμα της Τεσσαρακοστής.

Οι ακολουθίες είναι μακρότερες και εκλεκτότερες. Στη συνήθη ακολουθία των λοιπών εβδομάδων θα προστεθούν δυο νέες μεγάλες ακολουθίες· Την Πέμπτη ο Μεγάλος Κανόνας και το Σάββατο ο Ακάθιστος Ύμνος. Κανονικά το αποκορύφωμα αυτό θα έπρεπε να αναζητηθεί στην επόμενη, στην Έκτη εβδομάδα των Νηστειών, που είναι και η τελευταία της περιόδου αυτής. Αλλά όλα στη λατρεία μας έχουν τακτοποιηθεί από τους πατέρες με πολλή μελέτη και περίσκεψη.

Με «διάκριση» κατά την εκκλησιαστική έκφραση.

Τὶ μάτην ταραττόμεθα;

Το τροπάριον αυτό του Μεγάλου Κανόνος που με συγκλονίζει κάθε φορά.  

Ἐγγίζει ψυχὴ τὸ τέλος, ἐγγίζει καὶ οὐ φροντίζεις, οὐχ ἑτοιμάζη. Ὁ καιρὸς συντέμνει, διανάστηθι, ἐγγὺς ἐπὶ θύραις ὁ Κριτὴς ἐστιν, ὡς ὄναρ, ὡς ἄνθος ὁ χρόνος τοῦ βίου τρέχει, τὶ μάτην ταραττόμεθα;

Γιατί αλλάζει το όνομά του κάποιος όταν γίνεται μοναχός…Αγ. Νεκταρίου,

Στους οσιότατους μοναχούς που υπόσχονται να ζουν ενάρετη ζωή επικράτησε η αλλαγή του ονόματός τους.

Αυτό γίνεται για δύο σπουδαιότατους λόγους. Πρώτος λόγος είναι η απάρνηση ολοκληρωτικά της προηγούμενης ζωής και η συνεχής ενθύμηση της μεταβολής της, και δεύτερον, για να έχουμε παράδειγμα τον άγιο στην πορεία της ζωής μας, του οποίου φέρουμε το όνομα.

Η Μαριάννα

Η Μαριάνα   Από τον παλιό "Πυθαγόρα"

Ένα σχόλιο στην Χριστουγεννιάτικη ιστορία, με τον Νάσο, για την Μαριάνα, μου επιβάλει να επεκτείνω λίγο το θέμα. Η Μαριάνα που αναφέρεται δεν ήταν το εργοστάσιο που έβγαζε τις σόμπες Μαριάνα, αλλά ένας κινηματόγραφος, σε ένα τρίγωνο οικοδόμημα, που πρόβαλε κατά κύριο λόγο επικές πολεμικές περιπέτειες. Από εκείνο το τρίγωνο, έμπαινες στον Βύρωνα.

Αριστερά η Π Τσαλδάρη που οδηγούσε στη Νέα Ελβετία και από εκεί στον Καρέα. Στη δεξιά πλευρά η οδός Κολοκοτρώνη, οδηγούσε στην αγορά, περνώντας από τον Τζίμη, δίπλα από το δημοτικό σχολείο. Εκεί νοικιάζαμε μηχανάκια και παίζαμε μπιλιάρδο, χωρίς τον φόβο της αστυνομίας. Δεν έκανε ποτέ έλεγχο, διότι όπως διέρρευσε μετά την μεταπολίτευση, ο Τζίμης ήταν χαφιές.

Λίγο πριν τα Χριστούγεννα που βρέθηκα στην Αθήνα, κατάφερα να περπατήσω με τα πόδια στον Βύρωνα, μετά από τριανταπέντε χρόνια.

Που πήγαν τόσα παιδιά; Από: diakonima.gr

Σήμερα πέρασα από την παλιά μου γειτονιά. Εκεί που γεννήθηκα και μεγάλωσα. Λείπω είκοσι χρόνια. Άλλαξαν όλα. Δεν υπάρχουν οι αλάνες που παίζαμε ποδόσφαιρο, ούτε τα παλιά σπιτάκια των προσφύγων γεμάτα αναστεναγμούς και γιασεμιά. Δεν υπάρχουν τα δέντρα που σκαρφαλώναμε πιο κοντά τον ουρανό και γέμιζε η καρδιά μας μπλε.

Ούτε τα ποταμάκια που μόλις έβρεχε μπαίναμε σε αυτοσχέδιες βαρκούλες και κουρσεύαμε στα όνειρα. Όλα είχαν αλλάξει, όλα είχα παράξενα σιγάσει.

Που πήγαν τόσα παιδιά; Τόσα μοναδικά χαμόγελα; Το μάτια ανεπανάληπτα;

Τα προσόντα της Φρόσως

Η Σημερινή ανάρτηση είναι από τον παλιό «Πυθαγόρα» 

Το φθινόπωρο δειλά-δειλά, μας ενημερώνει πως έρχεται η σειρά του. Το καλοκαίρι όμως αντιστέκεται, ποιος ξέρει για πόσο καιρό ακόμα. Έτσι η κουβεντούλα στο μπαλκονάκι του Πυθαγόρα συνεχίζεται, φορώντας τις ζακέτες.

Το θέμα αυτή την φορά, αφορά τα προσόντα για την εργαζόμενη γυναίκα. Βλέπετε ζούμε σε μια εποχή που η γυναίκα, κάνει όνειρα για καριέρα, από τα μαθητικά της χρόνια. Και αγωνίζονται τα κορίτσια να μαζέψουν χαρτιά, διπλώματα, μεταπτυχιακά διδακτορικά κ.λπ. ο στόχος είναι να έχουν πλούσιο βιογραφικό γεμάτο προσόντα για να βρουν δουλειά. Περνούν τα χρόνια με τις σπουδές, θέτοντας σε δεύτερη μοίρα την δημιουργία της οικογένειας. Για τα προσόντα που χρειάζεται, η γυναίκα προκειμένου να γίνει σωστή μάνα, ικανή να στηρίξει την οικογένεια λίγος λόγος γίνεται.

Όπως συνήθως, ανατρέξαμε πάλι στα περασμένα χρόνια, σκαλίζοντας την μνήμη μου έφτασα στην Φρόσω. Την γνώρισα σε προχωρημένη ηλικία σε κάποιο χωριό κοντά στην Καλαμπάκα,

Η Αρχιεπισκοπή Δωδεκανήσου «φυτίλι» στο «ρήγμα» Αθήνας- Φαναρίου

Του Γιώργου Θεοχάρη 

Απρόβλεπτες διαστάσεις λαμβάνει η επιδείνωση των σχέσεων Αθήνας και Φαναρίου. Στο ζήτημα του Κτήματος Προμπονά έρχεται να προστεθεί κι η φημολογούμενη ίδρυση της Αρχιεπισκοπής Δωδεκανήσου. Ήδη στη Ρόδο υπάρχει πυρετός διαβουλεύσεων ακόμα και για το πρόσωπο του Αρχιεπισκόπου.
Εκκλησία Ελλάδος και Οικουμενικό Πατριαρχείο συνεχίζουν να διασταυρώνουν τα ξίφη τους χωρίς να διαφαίνεται φως στο τούνελ μέχρι στιγμής.

Ήταν ημέρες Μεγάλης Σαρακοστής… (αληθινή ιστορία)

Ήταν ημέρες Μεγάλης Σαρακοστής, όταν ο Γέροντας είδε από μακριά έναν κλέφτη, που παραβίαζε την πόρτα του κελιού του…

Ήταν ο ίδιος που τον είχε κλέψει και πέρυσι…

Μέριασε ο Γέροντας, και κρύφτηκε στην μάντρα, ώσπου ο κλέφτης να τελειώσει το έργο του…

Όταν τα διηγήθηκε στον υποτακτικό του, εκείνος οργισμένος τον ρώτησε:

-Γιατί γέροντα δεν με φώναζες να τον πιάσουμε ;

Ο ίδιος μας έκλεψε και πέρσι και μένει αμετανόητος!

«-Πού ξέρεις παιδί μου; του απάντησε ο Γέροντας..» «-Ίσως φέτος μετανοήσει…»

-«Κι αν το ξανακάνει;..» Ξέσπασε ο υποταχτικός.

Έτσι καταστρέφεις το παιδί σου και δεν το καταλαβαίνεις

Ποια είναι τα πιο συχνά λάθη που κάνουμε ως γονείς;

Καθημερινά, προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο για τα παιδάκια μας και θεωρούμε πως κάποια μέρα θα εκτιμήσουν τη στάση μας και θα μας καταλάβουν. Πιστεύουμε ότι τα καθοδηγούμε, ενώ στην πραγματικότητα μπορεί να είμαστε περισσότερο ελεγκτικές από όσο θα έπρεπε. Έχουμε καλές προθέσεις, αλλά μερικές φορές άθελά μας μπορεί να μειώνουμε την αυτοεκτίμηση τους… Ποια είναι τα πιο συχνά λάθη που κάνουμε;

Καλή Αντάμωση

Μετὰ τῶν Ἁγίων ἀνάπαυσον, Χριστέ, τὴν ψυχὴν τοῦ δούλου

Παπά Σπύρος ο Λ.Ο.Κ ατζής 

+

Το προφίλ του αδιάκριτου

Είτε ξεκινάει από αφέλεια είτε από περιέργεια είτε από πρόθεση να βοηθήσουμε ή -στη χειρότερη περίπτωση- να πληγώσουμε τον άλλον, η αδιακρισία είναι πάντα ενοχλητική.

Ένας νεαρός Αφρικανός πίνει καφέ στην κεντρική πλατεία μικρού -και καθόλου τουριστικού- χωριού της Πελοποννήσου. Σύντομα τον πλησιάζουν δύο ηλικιωμένοι κάτοικοι του χωριού και -γεμάτοι περιέργεια- τον ρωτάνε: «Ποιανού είσαι εσύ;». «Εγώ είμαι από την Γκάνα της Αφρικής», απαντά σε σπαστά Ελληνικά ο νεαρός. «Ποιανού από την Γκάνα;», επιμένουν οι ηλικιωμένοι. Δεν είναι βέβαιο αν πρόκειται για αστικό μύθο, για ανέκδοτο ή για πραγματικό περιστατικό. Το σίγουρο είναι ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να είχε πράγματι συμβεί.

Κυρίως στην ελληνική επαρχία,

Για τους αθεϊστές

Σήμερα απευθύνομαι σε σας.

Δεν το καταλαβαίνετε τάχα, ότι σας ταϊζουν με σκουπίδια; Εκοιτάξατε ποτέ να ιδήτε, από τι αποτελείται η αθεϊστική λογοτεχνία;

Δεν είναι η τελευταία λέξη της επιστήμης. Είναι μια διαστρέβλωση των γεγονότων. Μια εκτροπή της σκέψης. Μια διαστροφή του άνθρωπου. Ρίχτε μία ματιά στις αχανείς ρωσσικές πεδιάδες. Κάποτε σ” αυτές υπήρχαν υπέροχοι ναοί. Σήμερα όλοι είναι ερείπια. Αυτά τα ιερά ερείπια δεν σας λένε τίποτε;

Τα μνημεία του παρελθόντος έχουν πια καταστραφεί. Ο,τι έκτισαν οι πατέρες μας, χέρια άθεα τα κατεδάφισαν.

Ο τσομπάνος που πήγε στον Παράδεισο!

Την ιστοριούλα αυτή που θα διαβάσετε μου την είχε πεί ο Παπά Ανδρέας στην Σάμο όταν φιλοξενούσα δυο παιδάκια και τα πήγα να τα ευλογήσει. Πρίν από λίγες ημέρες ξανάκουσα μια παραλλαγή της. Επειδή είναι από το βιβλίο του Π. .Σωτήρχου «Οι εραστές του παραδείσου» την δημοσιεύω και εδώ και συνιστώ ανεπιφύλακτα  να το προμηθευτείτε.  

Αυτός ό τσοµπάνος, πού πήγε στόν Παράδεισο, τόν λέγανε Μαυρογένη, γιατί είχε µαύρα γένια καί ζούσε µέ τήν γυναίκα του απ’ τόν κόσµο µακρυά, µέ τά ζωντανά του καί δέν κατέβαινε στό χωριό, παρά µονάχα γιά νά πουλήση τά τυριά του καί νά ψουνίση τά χρειαζούµενα, ξεκίνησε νά λέη ό Προκόπης.

Μιάν ήµέρα τό λοιπόν, όπου βρέθηκε στό χωριό γιά τίς δουλειές του, πήγε νά άνάψη ενα κερί στήν εκκλτισιά, γιατί ήτανε θεοφοβούµενος καί καλής ψυχής άνθρωπος. Εκεί µιλούσεν ό παπάς στούς χωριανούς του καί τούς έλεγε τό κήρυγµα γιά τόν ίσιον δρόµο του Θεού, πού πάει ολόισια στόν Παράδεισον, αν δέν στρίβουµε δεξιά κι αριστερά.

ΔΕΝ ΜΑΣ ΔΙΔΑΞΑΝ ΟΛΟ τον Εθνικό μας Ύμνο

Την Κυριακή 11 Δεκεμβρίου του 2016 ο «Πυθαγόρας» δημοσίευσε ολόκληρο το ποίημα του Διονυσίου Σολωμού  "Ύμνος εις την Ελευθερίαν", οι δύο πρώτες στροφές του ποιήματος αποτελούν Τον Εθνικό Ύμνο της Ελλάδος. Παρά το γεγονός πως με συγχαρήκαν κάποιοι (Εξαιρετικά λίγοι, που μετριούνται στα δάκτυλα ενός χεριού) είμαι σίγουρος πως ακόμα λιγότεροι το διαβάσανε με την δέουσα προσοχή μέχρι τέλος.

Δυστυχώς, σε κανένα σχολείο, ποτέ μα ποτέ, ΔΕΝ ΜΑΣ ΔΙΔΑΞΑΝ ΟΛΟ τον Εθνικό μας Ύμνο

Γιατί δεν μας δίδαξαν ποτέ το τέλος του Εθνικού μας Ύμνου; Προφανέστατα σκοπίμως

Διαβάστε προσεκτικά, πως τελειώνει ο Εθνικός μας Ύμνος, του μεγάλου μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού και θα καταλάβετε, γιατί ΔΕΝ έχουμε σηκώσει κεφάλι, από τότε που απελευθερωθήκαμε έως σήμερα…

Η σπηλιά του facebook

Σε μια από τις διασημότερες αλληγορίες από καταβολής κόσμου, της σπηλιάς του Πλάτωνα, οι άνθρωποι ζουν φυλακισμένοι και αλυσοδεμένοι σε μια σπηλιά και το μόνο που βλέπουν είναι οι σκιές των αντικειμένων, που από το φως μιας φωτιάς που σιγοκαίει πίσω τους προβάλλονται στον τοίχο της σπηλιάς.

Οι σκιές είναι ο πραγματικός κόσμος των δεσμωτών. Σε όλη τη ζωή τους βλέπουν τις σκιές των πραγμάτων, ο πραγματικός κόσμος γι’ αυτούς είναι εικονικός, μια αναπαράσταση της πραγματικότητας.

Στατιστικά

Πέρασαν μέρες από τότε που προέβαλα το ερώτημα  ρητορικό «έως πότε, μέχρι πού καιγιατί;» χωρίς να λάβω ούτε μία απάντηση ή ένα σχόλιο. Το επαναφέρω σήμερα Κυριακή αφού διάβασα τα τελευταία στατιστικά του Πυθαγόρα τα οποία σας γνωστοποιώ με το γράφημα.

Όπως διαπιστώνεται η αναγνωσιμότητα έχει πτωτική τάση που οδηγεί στο συμπέρασμα πως

Διάλογος Μάνας και έφηβου γιού ή και κόρης

Μάνα, ξέρω ότι με αγαπάς. Σου αρέσω όμως;

«ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ δυσκολεύομαι να σου μιλήσω από τότε που μπήκες στην εφηβεία. Έχω μπερδευτεί  τελείως .Σου λέω να φέρεσαι πιο ώριμα να είσαι πιο υπεύθυνος αλλά εσύ γίνεσαι έξαλλος. Από την άλλη όταν σε αντιμετωπίζω σαν παιδί πάλι έξαλλος γίνεσαι.

Πολλές φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου να σκέπτεται τι καλά που ήταν όταν ήσουν μικρός  αλλά αμέσως τη διώχνω αυτή τη σκέψη.

Πώς η φιλοσοφία του Επίκουρου μπορεί να σε βοηθήσει να αδυνατίσεις

Ανησυχώ λίγο επειδή το βάρος μου ξεπέρασε τα 95 κιλά χωρίς ρούχα, γιατί ντυμένος γράφω τριψήφιο νούμερο στη ζυγαριά. Δικαιολογούμαι πως φταίνε τα κάθε λογής φάρμακα που καταναλώνω αλλά η αλήθεια είναι η επιβεβλημένη καθιστική που κάνω, κυρίως όμως είναι τα λεγόμενα γεροντόπαχα. Αποφάσισα σήμερα ν’ αντιδράσω και βρήκα αυτό το κείμενο που μοιράζομαι μαζί σας.   

Ένα ακόμα ξεφτέρι

Ένα ακόμη ξεφτέρι στα μαθηματικά

Το δώρο του θυμού

Η τέχνη του να θυμώνεις (και να σου βγαίνει σε καλό)

Ο θυμός για τους ανθρώπους είναι ό,τι η βενζίνη για το αυτοκίνητο – σε βοηθά να προχωράς και να φτάνεις σε ένα καλύτερο μέρος. Δίχως αυτόν δεν θα είχαμε κίνητρο να αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις. Είναι μια ενέργεια που μας ωθεί να ξεχωρίζουμε το δίκαιο από το άδικο.

Πόσο πιθανός είναι ένας πόλεμος;

Πόσο πιθανός είναι ένας πόλεμος με εκατομμύρια νεκρούς μέσα στον επόμενο αιώνα;

Πόσο πιθανός είναι μέσα στα επόμενα 100 χρόνια ένας πόλεμος με δεκάδες εκατομμύρια νεκρούς; Καθόλου απίθανος, σύμφωνα με μια νέα επιστημονική μελέτη. Μάλιστα η τωρινή (σχετική) ειρήνη μπορεί να είναι σημαντικά πιο εύθραυστη από ό,τι πιστεύεται συνήθως, σύμφωνα με τη νέα στατιστική ανάλυση.

Όμως, σύμφωνα με τη νέα μελέτη, που έκανε στατιστική ανάλυση στις διακυμάνσεις ανάμεσα στον πόλεμο και στην ειρήνη κατά τους δύο τελευταίους αιώνες, η πιθανότητα ενός παγκόσμιου πολέμου μάλλον δεν έχει αλλάξει από τις αρχές του 19ου αιώνα μέχρι σήμερα. Αν αυτό όντως συμβαίνει, τότε αναιρεί τις απόψεις όσων υποστηρίζουν ότι μετά το Β′ Παγκόσμιο Πόλεμο ο κόσμος τείνει πλέον να γίνει πιο ειρηνικός.

Εrik Ravelo "οι ανέγγιχτοι",

Η πρώτη εικόνα αναφέρεται στην παιδοφιλία στο Βατικανό.

Η δεύτερη εικόνα αναφέρεται στη σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών στην Ταϊλάνδη (στον τουρισμό), και η τρίτη αναφέρεται στον πόλεμο στη Συρία. Η τέταρτη εικόνα αναφέρεται στη διακίνηση οργάνων στη μαύρη αγορά, όπου τα περισσότερα από τα θύματα είναι παιδιά από φτωχές χώρες · Η Πέμπτη αναφέρεται στα δωρεάν όπλα στις ΗΠΑ και τέλος, η έκτη εικόνα αναφέρεται στην παχυσαρκία, κατηγορώντας τις μεγάλες εταιρείες τροφίμων.

Η σειρά που παρήγαγε ο Κουβανός καλλιτέχνης Εrik Ravelo είχε τίτλο "οι ανέγγιχτοι", και είναι φωτογραφίες παιδιών που σταυρώθηκαν το καθένα για ένα διαφορετικό λόγο και με ένα σαφές μήνυμα, επιδιώκει να επιβεβαιώσει το δικαίωμα των παιδιών να προστατεύονται και να αναφέρουν την κακοποίηση που υπέστησαν.

Άντον Τσέχωφ – Μυστηριώδης φύση

ΣΕ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ της πρώτης θέσης. Πάνω στον καναπέ, ντυμένο με βελούδο μωβ, κάθεται μισοπλαγιασμένη μια νόστιμη νεαρή κυρία. Ένα κροσσωτό ριπίδι τρίζει το χέρι της που το κρατά σφιχτά, σπασμωδικά και τα ματογυάλια της πέφτουν όλο τον καιρό από την χαριτωμένη μυτούλα της. Μια καρφίτσα στο στήθος της μι ανεβαίνει και μια κατεβαίνει, σωστή βαρκούλα μέσα στα κύματα. Είναι ταραγμένη…