Κι αν ακόμη γυρίσουν…

Ένας βάτος ζούσε στην άκρη του ποταμού, με την μοναξιά και τ αγκάθια του, χωρίς φίλους.

Ώσπου ένα πουλί σκέφτηκε:

–Εγώ , λοιπόν, τη φωλιά μου θα τη χτίσω μέσα στα κλαδιά του βάτου.

Σε λίγο καιρό να η φωλιά, να τα’ αυγά, να τα πουλιά και ο βάτος άνθισε.

Η Άνοιξη πέρασε χαρούμενη, όμως ένα πρωί που ο βάτος ξύπνησε τα πουλιά είχαν φύγει.

Απελπισμένος βγήκε στο δρόμο και με τα’ αγκάθια του έπιανε τους διαβάτες.

–Μήπως είδατε τα πουλιά μου; Είδε κανείς τα πουλιά μου;

Κανένας δεν κατάλαβε. Μόνο ένας γέρο-τσιγγάνος, άκουσε την ιστορία του και τον παρηγόρησε..

–Κι αν ακόμη γυρίσουν, πάλι θα ξαναφύγουν …