Ο επιχειρηματίας και ο Σαμιώτης ψαράς

Ένας Σαμιώτης από την Χώρα είναι αραχτός στο Ποτοκάκι, μία όμορφη παραλία και ψαρεύει με το καλάμι και την πετονιά του. Ένας Γερμανός τουρίστας, επιχειρηματίας, τον πλησιάζει με διάθεση να τον συμβουλεύσει και γίνεται μεταξύ τους ο εξής διάλογος:

Γερμανός: Πόσα ψάρια βγάζεις κάθε μέρα;

Σαμιώτης: Όσα χρειάζομαι για να τρώω

Γερμανός: Γιατί δεν ρίχνεις ταυτόχρονα περισσότερες πεπονιές να πιάνεις περισσότερα;

Σαμιώτης: Και τι να τα κάνω;

Γερμανός: Θα τα πουλάς, θα μαζέψεις χρήματα, θα αγοράσεις βάρκα και δίχτυα, θα πιάνεις και θα πουλάς περισσότερα ψάρια και θα βγάζεις ακόμη περισσότερα χρήματα.

Σαμιώτης: Και μετά;

Γερμανός: Μετά θα αγοράσεις ένα καΐκι και θα αυξήσεις πολύ τα χρήματα που θα βγάζεις.

Σαμιώτης: Και μετά;

Γερμανός: Μετά θ’ αγοράσεις περισσότερα καΐκια, θα κάνεις μεγάλο στόλο και θα γίνεις πλούσιος.

Σαμιώτης: Και μετά;

Γερμανός: Μετά θα δουλεύουν άλλοι για σένα και εσύ θα κάθεσαι και θα απολαμβάνεις.

Σαμιώτης: Γιατί; Τώρα τι κάνω; 

Για να ζήσουμε τη ζωή μας όπως τη θέλουμε, πρώτα πρέπει να ξέρουμε το πως θέλουμε να ζήσουμε. Για να κάνουμε τα σχέδια μας πράξη, πρέπει πρώτα να έχουμε σχέδια. Για να ολοκληρωθούμε ως άνθρωποι και να πραγματώσουμε τις δυνατότητες μας, χρειάζεται να ανακαλύψουμε ποιο είναι το νόημα της ζωής για εμάς.

Καλή ζωή σημαίνει βεβαίως, να κάνουμε τους στόχους μας πραγματικότητα, αλλά ταυτόχρονα σημαίνει να κάνουμε και την πραγματικότητα μας στόχο, ζώντας και απολαμβάνοντας την κάθε στιγμή. Να δίνουμε νόημα στα μεγάλα αλλά και στα μικρά καθημερινά πράγματα. Να απολαμβάνουμε τον αέρα που αναπνέουμε, τον ήλιο, το φεγγάρι, τα άστρα που αντικρίζουμε, το κρασί που πίνουμε, τη μουσική που ακούμε, τους ανθρώπους που συναντούμε, τις σκέψεις που κάνουμε, τα πράγματα που δημιουργούμε, τη στοργή, την αγάπη και την εκτίμηση που παίρνουμε και δίνουμε.

Δυστυχώς η ζωή μας είναι μικρής διάρκειας και κάθε στιγμή που φεύγει δεν ξανάρχεται. Όσο περισσότερες ευχάριστες και απολαυστικές στιγμές ζήσουμε, τόσο πιο πλούσια η ζωή μας. Αλλά στις δύσκολες στιγμές, όπως αυτές της θλίψης, της λύπης, της οργής, του θυμού, μπορούμε να τις βιώνουμε λιγότερο ή περισσότερο θετικά, λιγότερο ή περισσότερο γοητευτικά.

Ακόμα και στη εργασία μας -ανεξαρτήτως του αν αποτελεί επιλογή μας ή την κάνουμε εξαναγκαστικά για την επιβίωση- μπορούμε να βρούμε θετικές πτυχές, όπως η χρησιμότητα και η συμβολή της στα αποτελέσματα, οι επαφές με τους συναδέλφους και πελάτες, η δημιουργία και η βελτίωση με νέες ιδέες και πειραματισμούς, το ευχάριστο και διασκεδαστικό κλίμα.