Βαρύς ο Σταυρός που κουβαλάει ο καθένας μας…. Γράφει η Αλεξάνδρα Κουντουρά

Χριστός Ανέστη και στην καθημερινότητα μας,

Ζωή….ένας καθημερινός Γολγοθάς. Ένας δρόμος αγκαθωτός με δύσκολες καταστάσεις. Καταστάσεις άγχους, δειλίας, ανασφάλειας, υποχρεώσεων, αμφιβολίας, πόνου, καταστάσεις με πάθη και λάθη που όλα γίνονται βαρύ φορτίο στην πλάτη μας.

Άλλες καταστάσεις είναι προσωρινές και άλλες μόνιμες. Θα υπάρξουν όμως και κάποιες στάσεις ανάσας, που είναι οι στιγμές ευτυχίας. Ο καθένας μας σηκώνει τον δικό του Σταυρό και προχωρεί προς τον Γολγοθά του. Κι όμως καθήκον μας είναι να σηκώνουμε τον σταυρό μας αγόγγυστα. Με πείσμα και δύναμη.

Ο δρόμος προς τον Γολγοθά είναι κακοτράχαλος ανηφορικός και ατέρμονος.
Θα συναντήσουμε ¨Ιούδες¨ , υποκριτές και κόλακες που θα μας δώσουν το φιλί τους και την αγκαλιά τους και θα μας προδώσουν. Η προδοσία τους θα μας λυγίσει και θα μας γονατίσει. Θα πάρουν κομμάτια μας φεύγοντας. Θα ζήσουμε την εγκατάλειψη θα απομονωθούμε και θα πληγωθούμε.

Μα θα βρεθεί κάποιος στο διάβα μας πρόθυμος να μας απαλλάξει από το βαρύ φορτίο μας ίσα για να ξαποστάσουμε. Θα πάρει στην πλάτη του τον Σταυρό μας και θα μας ελαφρύνει. Θα συναντήσουμε δειλούς που θα μας σταυρώσουν με τις πράξεις τους με τα λόγια τους με την αδιαφορία τους και το ψέμα τους, που  προσμένουν το σύρσιμο, το γονάτισμα και την τελική μας πτώση.

Μα για κάθε έναν ¨Ιούδα¨ που συναντάμε θα βρίσκετε και ένας ¨Ιωάννης¨ στο δρόμο μας που με την αφοσίωση του και την αγάπη του θα πολεμήσει για εμάς, θα μας σκουπίσει τον ιδρώτα και τα δάκρυα, θα μας ξεδιψάσει και θα περιποιηθεί τις πληγές μας.

Βαρύς ο Σταυρός που κουβαλάει ο καθένας μας μα δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω. Δεν πρέπει να υποχωρούμε. Μα πρέπει να αγωνιζόμαστε καθημερινά. Να έχουμε υπομονή και επιμονή.

Άλλωστε γι’ αυτό ήρθαμε στη ζωή. Για να βιώσουμε την ¨Σταύρωση¨ και να εκτιμήσουμε την αξία της ¨Ανάστασης¨. Να βιώσουμε την αναγέννηση της ψυχής, της ελπίδας, της συγχώρησης. Να γνωρίσουμε και να μεταδώσουμε το μεγαλείο της αγάπης.