ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ IB'.

ΠΕΡΙΛΗΨΙΣ: Μασωνική ερµηνεία της λέξεως «ελευθερία». Tο µέλλον του Τύπου εις το βασίλειον των Μασώνων. Ο έλεγχος του Τύπου, τα πρακτορεία των ανταποκριτών. Τι είναι πρόοδος κατά τους µασώνους. Η αλληλεγγύη των µασώνων εν τω συγχρόνω Τύπω. Εξέγερσις των επαρχιακών «κοινωνικών» απαιτήσεων. Το αλάνθαστον του νέου πολιτεύµατος.

Την λέξιν «ελευθερία», την οποίαν δύναται τις να ερµηνεύση κατά διαφόρους τρόπους, ηµείς θα την καθορίσωµεν ως έξης:

Η ελευθερία είναι το δικαίωµα του πράττειν ό,τι ο νόµος επιτρέπει. Τοιαύτη τότε ερµηνεία της λέξεως ταύτης θα κάµη, ώστε κάθε ελευθερία να είναι εις τας χείρας µας, διότι οι νόµοι θα καταστρέφωσιν ή θα δηµιουργώσι παν ό,τι θα µας είναι ευάρεστον, συµφώνως προς το ανωτέρω εκτεθέν πρόγραµµα.

Έναντι του τύπου θα ενεργώµεν κατά τον εξής τρόπον. Ποίον ρόλον παίζει τώρα ο τύπος; Χρησιµεύει εις το να αναφλέγη τα πάθη ή εις το να συντηρή τους εγωισµούς των κοµµάτων. Είναι µάταιος, άδικος, ψευδής, και το πλείστον των ανθρώπων δεν εννοεί καθόλου εις τι χρησιµεύει. Θα τον σαγµατώσωµεν και θα του βάλωµεν ισχυρούς χαλινούς, θα κάµωµεν το αυτό και δια τα άλλα έντυπα έργα, διότι, εις τι θα µας εχρησίµευε το να απαλλαγώµεν από τον τύπον εάν επρόκειτο να χρησιµεύσωµεν ως στόχος των φυλλαδίων και των βιβλίων; Θα µεταβάλωµεν την δηµοσιότητα, ήτις µας στοιχίζει ακριβά σήµερον, διότι χάρις εις αυτήν λογοκρίνωµεν τας εφηµερίδας, ως πηγήν προσόδων υπέρ του Κράτους µας. Θα δηµιουργήσωµεν ειδικόν φόρον επί του τύπου, θα απαιτώµεν εγγύησιν, δια την ίδρυσιν εφηµερίδων ή τυπογραφείων. Ούτω θα προφυλάσσεται η Κυβέρνησίς µας από πάσαν επίθεσιν εκ µέρους του τύπου. Και επ’ ευκαιρία θα επιβάλλωµεν άνευ οίκτου πρόστιµα. Χαρτόσηµον, εγγυήσεις και πρόστιµα θα δίδωσι τεράστιον εισόδηµα εις το Κράτος.

Είναι αληθές ότι οι εφηµερίδες των κοµµάτων θα ηδύναντο να είναι υπέρτεραι των χρηµατικών απωλειών, θα τας παύωµεν ευθύς µετά την δευτέραν επίθεσιν. Κανείς δεν θα θίξη ατιµωρητί την αίγλην του κυβερνητικού µας αλανθάστου.

Το πρόσχηµα της παύσεως εφηµερίδος τινός θα είναι ότι το περί ου ο λόγος όργανον εξεγείρει τα πνεύµατα άνευ αιτίου και άνευ λόγου. Σας παρακαλώ να σηµειώσητε ότι µεταξύ εκείνων, οίτινες θα µας επιτίθενται, θα υπάρχουσι και όργανα δηµιουργηθέντα υφ’ ηµών, αλλά ταύτα θα προσβάλλωσιν αποκλειστικώς σηµεία, των οποίων ηµείς θα επιθυµούµεν την µεταβολήν.

Τίποτε δεν θα κοινοποιείται εις το κοινόν άνευ του ελέγχου µας. Το αποτέλεσµα τούτο επετεύχθη ήδη εις τας ηµέρας µας δια του γεγονότος, ότι όλαι αι ειδήσεις λαµβάνονται υπό πλείστων πρακτορείων, τα οποία τας συγκεντρώνουν από όλα τα µέρη του κόσµου. Τα πρακτορεία ταύτα θα είναι τότε εξ ολοκλήρου ιδικά µας και δεν θα δηµοσιεύωσι, παρά ό,τι θα τοις επιτάσσοµεν.

Εάν από τώρα ηδυνήθηµεν να γίνωµεν κύριοι των σκέψεων των χριστιανικών κοινωνιών εις τοιούτον βαθµόν, ώστε σχεδόν όλοι οι άνθρωποι να αντιλαµβάνωνται τα παγκόσµια γεγονότα δια των χρωµατιστών φακών των διοπτρών, τας οποίας θέτωµεν προ των οφθαλµών των, εάν από τώρα εις ουδέν Κράτος υπάρχουσι συρτάρια, τα οποία να µας αποκρύπτωσι τα υπό των Χριστιανών ανοήτως καλούµενα µυστικά του Κράτους, τι θα γίνη όταν ηµείς θα είµεθα οι ανεγνωρισµένοι κύριοι του σύµπαντος εν τω προσώπω του παγκοσµίου βασιλέως ηµών;

Όστις θα θελήση να γίνη εκδότης, βιβλιοθηκάριος ή τυπογράφος, θα υποχρεωθή να απόκτηση εν δίπλωµα, το οποίον εν περιπτώσει καθ’ ην ο κάτοχος του θα καθίστατο ένοχος µιας οιασδήποτε κακής πράξεως, θα αφηρείτο αµέσως. Με τοιαύτα µέτρα το όργανον της σκέψεως θα καταστή εν µέσον αγωγής εις τας χείρας της Κυβερνήσεως µας, η οποία δεν θα επιτρέπη πλέον εις λαϊκάς µάζας να παρεκτρέπωνται επί των αγαθών της προόδου.

Τις εξ ηµών αγνοεί ότι αυτά τα απατηλά αγαθά άγουσιν απ’ ευθείας εις παράλογα όνειρα; Εκ των ονείρων τούτων γεννώνται αι αναρχικαί σχέσεις των ανθρώπων µεταξύ αυτών και της εξουσίας, διότι η πρόοδος ή µάλλον η ιδέα της προόδου έχει δώσει την ιδέαν παντοειδών χειραφετήσεων χωρίς να ορίση τα όρια αυτών... Όλοι εκείνοι τους οποίους ονοµάζοµεν φιλελευθέρους είναι αναρχικοί, εάν µη εµπράκτως, τουλάχιστον κατά την σκέψιν. Έκαστος εξ αυτών επιδιώκει τας φαντασιοπληξίας της ελευθερίας και καταλήγει εις την αναρχίαν, διαµαρτυρόµενος απλώς δια την ευχαρίστησιν του διαµαρτύρεσθαι.

Ας επανέλθωµεν εις τον τύπον. Θα πλήξωµεν τούτον όπως και παν έντυπον µε δασµούς εις χαρτόσηµα κατά φύλλον και µε ενέχυρα. Τα βιβλία, κάτω των 30 φύλλων, θα φορολογώνται διπλασίως. Θα τα κατατάξωµεν εις την κατηγορίαν των φυλλαδίων, αφ’ ενός ίνα ελαττώσωµεν τον αριθµόν των περιοδικών, άτινα είναι το χειρότερον των δηλητηρίων, αφ’ ετέρου δε, ίνα υποχρεώσωµεν τους συγγραφείς να παράγωσι συγγράµµατα τόσον µικρά, ώστε ολίγοι να τα αναγινώσκωσι και προ παντός λόγω της ακριβείας των. Τουναντίον δε ό,τι θα εκδίδωµεν ηµείς οι ίδιοι προς πνευµατικήν ωφέλειαν, εντός πλαισίου καθωρισµένου, θα είναι ευθηνόν και θα αναγινώσκηται από όλον τον κόσµον. Ο δασµός θα κατασιγάση την κενήν επιθυµίαν του γράφειν και ο φόβος της τιµωρίας θα θέση τους λογογράφους υπό την εξάρτησίν µας.

Εάν ευρεθώσι πρόσωπα επιθυµούντα να γράψωσιν εναντίον ηµών, δεν θα ευρεθή ουδείς, όστις να εκτυπώση τα συγγράµµατα των. Πριν παραδεχθή να εκτυπώση εν σύγγραµµα ο εκδότης ή ο τυπογράφος, θα υποχρεούται να πηγαίνει εις τας Αρχάς δια να επιτύχη την έγκρισιν προς τούτο. Κατ’ αυτόν τον τρόπον θα γνωρίζωµεν εκ των προτέρων τας παγίδας, ας τινας µας στήνουσι και θα τας καταστρέφωµεν, δίδοντες εκ των προτέρων εξηγήσεις επί της διαπραγµατευόµενης υποθέσεως.

Η φιλολογία και η δηµοσιογραφία είναι αι δύο σπουδαιότεραι παιδαγωγικάι δυνάµεις, και δια τούτο η Κυβέρνησίς µας θα είναι ιδιοκτήτρια των περισσοτέρων εφηµερίδων. ∆ι’ αυτού του τρόπου η επιβλαβής επιρροή του ιδιωτικού τύπου θα εξουδετερούται και θ’ αποκτήσωµεν µεγίστην επιρροήν επί της κοινής γνώµης. Εάν εγκρίνωµεν την έκδοσιν δέκα εφηµερίδων, θα ιδρύσωµεν τριάκοντα ιδικάς µας και ούτω καθ’ εξής.

Το κοινόν δεν θα υποπτευθή τι. Όλαι αι παρ’ ηµών εκδιδόµεναι εφηµερίδες θα έχωσι κατ’ επίφασιν τας πλέον αντιθέτους τάσεις και γνώµας, πράγµα το οποίον θα εµπνεύση την εις αυτάς εµπιστοσύνην και θα ελκύση προς ηµάς τους αντιπάλους µας άνευ δυσπιστίας, θα πέσωσιν εις την παγίδα και θα καταστώσιν αβλαβείς.

Τα επισήµου χαρακτήρος όργανα θα είναι εις την πρώτην σειράν, θα επαγρυπνώσι πάντοτε επί των συµφερόντων µας, και δια τούτο η επιρροή των θα είναι µηδαµινή.

Εις δευτέραν γραµµήν θα έρχωνται τα ηµιεπίσηµα όργανα, των οποίων ο ρόλος θα είναι να προσελκύωσι τους αδιαφόρους και τους χλιαρούς.

Εις την τρίτην γραµµήν θα θέσωµεν την υποτιθεµένην αντιπολίτευσίν µας. Εν ελάχιστον όργανον θα είναι ο αντίπους των ιδεών µας. Οι αντίπαλοί µας θα εκλάβωσι τον ψευξοαντίπαλον µας τούτον ως σύµµαχόν των και θα µας αποκαλύψωσι το παιγνίδιόν των.

Αι εφηµερίδες µας θα είναι όλων των αποχρώσεων. Αι µεν θα είναι αριστοκρατικαί, αι δε δηµοκρατικαί, επαναστατικαί ή και αναρχικαί ακόµη, εφ’ όσον εννοείται θα ζη το Σύνταγµα.

Θα έχουν, όπως ο Ινδός θεός Vichnou, εκατόν χείρας, εκάστη των οποίων θα επισπεύδη την µεταβολήν της κοινωνίας· αι χείρες αύται θα οδηγώσι την κοινήν γνώµην πρός την διεύθυνσιν, ήτις αρµόζει προς τους σκοπούς µας, διότι πάρα πολύ τεταραγµένος άνθρωπος χάνει την δύναµιν του λογικεύεσθαι και παραδίδεται ευκόλως εις την υποβολήν. Οι ηλίθιοι, οίτινες θα πιστεύωσιν ότι επαναλαµβάνωσι την γνώµην της εφηµερίδος του κόµµατος των, θα επαναλαµβάνωσιν απλώς την γνώµην µας ή την γνώµην, η οποία θα µας αρέσκη. Θα φαντάζωνται ότι ακολουθούσι το όργανον του κόµµατος των και θα ακολουθώσιν εν τη πραγµατικότητι την σηµαίαν, την οποίαν θα υψώσωµεν δι’ αυτούς.

Ίνα οδηγώµεν εις την κατεύθυνσιν ταύτην την στρατιάν των δηµοσιογράφων µας, θα χρειασθή να διοργανώσωµεν το έργον τούτο µε εντελώς ιδιαιτέραν φροντίδα. Υπό το όνοµα «κεντρικόν γραφείον του τύπου» θα διοργανώσωµεν φιλολογικάς συγκεντρώσεις, εις τας οποίας οι πράκτορες µας θα δίδωσι, χωρίς κανείς να το αντιλαµβάνεται, το σύνθηµα και τα σηµεία. Τα όργανα µας, συζητούντα και καταπολεµούντα την πρωτοβουλίαν µας δι’ ενός τρόπου επιπολαίου, χωρίς να φθάνωσιν εις το βάθος των πραγµάτων, θα έχωσι, µίαν µαταίαν πολεµικήν κατά των επισήµων εφηµερίδων και τούτο δια να µας δίδωσι την αφορµήν να εκφραζώµεθα σαφέστερον παρ’ όσον θα ηδυνάµεθα να κάµωµεν ταύτα κατά τας πρώτας επισήµους δηλώσεις µας.

Αι επιθέσεις αύται θα παίζωσι προσέτι και τον εξής ρόλον· ότι οι υπήκοοι µας θα πιστεύωσιν ότι είναι βέβαιοι, ότι δύνανται να οµιλώσιν ελευθέρως· τούτο θα επιτρέψη αφ’ ετέρου εις τους πράκτορας µας να λέγωσι και να διαβεβαιώσιν ότι τα όργανα, άτινα κηρύσσονται εναντίον ηµών δεν κάµνουσιν άλλο τι παρά να φλυαρώσιν, εφ’ όσον δεν ευρίσκουσι πραγµατικά επιχειρήµατα, ίνα ανασκευάσωσι σοβαρώς τα µέτρα µας.

Οι µη αντιληπτοί από την κοινήν γνώµην, αλλ’ ασφαλείς ούτοι τρόποι, θα επισύρωσι βεβαίως προς ηµάς την προσοχήν και εµπιστοσύνην του κοινού. Χάρις εις τους τρόπους τούτους, θα διεγείρωµεν ή θα καταπραΰνωµεν, αναλόγως των περιστάσεων, τα πνεύµατα εις τα πολιτικά ζητήµατα, πείθοντες ή αποπλανώντες αυτά, σηµειούντες οτέ µεν την αλήθειαν, οτέ δε το ψεύδος, επιβεβαιούντες τα γεγονότα ή αµφισβητούντες αυτά, αναλόγως της εντυπώσεως ην προκαλούσιν εις το κοινόν, ψηλαφούντες πάντοτε συνετώς το έδαφος, πριν ή θέσωµεν εις αυτό τον πόδα... Θα νικήσωµεν ασφαλώς, συνεπεία των µέτρων τα οποία ανεφέραµεν, τους αντιπάλους µας, διότι δεν θα έχωσιν εις την διάθεσίν των δηµοσιογραφικά όργανα, δια των οποίων να δύνανται να εκφράζωσι µέχρι τέλους, τας γνώµας των. Ούτω δεν θα έχωµεν καν ανάγκην να τους αντικρούσωµεν εκ βάθρων.

Εν περιπτώσει ανάγκης θ’ αντικρούσωµεν δραστηρίως δια του ηµιεπισήµου ηµών τύπου τας δοκιµαστικάς σφαίρας τας εκσφενδονιζοµένας υφ’ ηµών εν τη τρίτη κατηγορία του τύπου µας, προς σφυγµοµέτρησιν του κοινού.

Ήδη από τούδε, τουλάχιστον εν τω Γαλλικώ τύπω, υφίσταται µία µασωνική αλληλεγγύη. Όλα τα όργανα του τύπου είναι συνδεδεµένα προς άλληλα δια του επαγγελµατικού µυστικού· όπως εις τους αρχαίους µάντεις, κανέν εκ των µελών δεν προδίδει το µυστικόν των πληροφοριών του, εάν δεν λάβη διαταγήν προς τούτο. Κανείς δηµοσιογράφος δεν θ’ αποφασίση να προδώση το µυστικόν τούτο, διότι ουδείς εξ αυτών θα γίνεται δεκτός εις τον σύνδεσµον, εάν δεν έχη ρυπαράν τινα κηλίδα εις το παρελθόν του. Αι κηλίδες αύται θ’ απεκαλύπτοντο αµέσως. Εφ’ όσον αι κηλίδες αύται είναι το µυστικόν µερικών, η αίγλη του δηµοσιογράφου ελκύει την γνώµην της πλειονότητας της χώρας και ακολουθείται µετ’ ενθουσιασµού.

Τα συµφέροντα µας εκτείνονται προ παντός εις τας επαρχίας. Είναι αναγκαίον να διεγείρωµεν αυτόθι ελπίδας και βλέψεις αντιθέτους προς τας της πρωτευούσης, εις την οποίαν θα τας παρουσιάζωµεν ως γνησίας επαρχιακάς. Είναι φανερόν ότι η πηγή αυτών θα είναι πάντοτε η αυτή, θα προέρχηται εξ ηµών. Εφόσον δεν θ’ απολαύσωµεν εισέτι πλήρους εξουσίας, θα έχωµεν ενίοτε ανάγκην αι πρωτεύουσαι να περιβάλλωνται µε τας γνώµας του λαού, δηλ. της πλειοψηφίας, καθοδηγούµενης υπό των πρακτόρων µας. Μας είναι αναγκαίον αί πρωτεύουσαι, κατά την ψυχολογικήν στιγµήν, ίνα µη συζητώσι το επελθόν γεγονός δια τον λόγον, ότι τούτο θα είναι ήδη παραδεκτόν παρά της επαρχιακής πλειοψηφίας.

Όταν θα εισέλθωµεν εις το νέον καθεστώς το oποίον θα προπαρασκευάση την βασιλείαν µας, δεν θα επιτρέψωµεν την υπό του τύπου αποκάλυψιν της δηµοσίας ατιµίας. Πρέπει να γίνη πιστευτον ότι το νέον καθεστώς έχει τόσον καλώς ικανοποιήσει όλον τον κόσµον, ώστε και τα εγκλήµατα ακόµη εξηφανίσθησαν. Αι περιπτώσεις εκδηλώσεως της εγκληµατικότητας, πρέπει να είναι γνωσταί µόνον εις τα θύµατα της και τους τυχόν µάρτυράς των.