ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Κ'.

ΠΕΡΙΛΗΨΙΣ : Το οικονοµικόν πρόγραµµα. Ο προοδευτικός δασµός. Προοδευτικαί εισπράξεις δια χαρτοσήµων. Ταµιευτικαί Τράπεζαι και στασιµότης του χρυσού. Ελεγκτικόν συνέδριον. Κατάργησις της αντιπροσωπείας. Στασιµότης των κεφαλαίων. Έκδοσις γραµµατίων. Ανταλλαγή του χρυσού. Συναλλαγή της αξίας της εργασίας, Ο προϋπολογισµός. Τα κρατικά δάνεια. Η σειρά αξιών (τίτλων) προς 1% τόκον. Αι βιοµηχανικαί αξίαι (τίτλοι). Oι κυβερνήται των Χριστιανών. Oι ευνοούµενοι. Oι πράκτορες του µασωνισµού.

Θα οµιλήσωµεν σήµερον περί του οικονοµικού προγράµµατος, το οποίον εκράτησα δια το τέλος της εκθέσεως µου, ως το δυσκολώτερον, το υψηλότερον και το αποφασιστικώτερον σηµείον του προγράµµατος µας. Αρχόµενος της εξετάσεως του θα σας υπενθυµήσω ότι το σύνολον των πράξεων µας είναι ζήτηµα ποσών.

Όταν θα έλθη η βασιλεία µας, η απολυταρχική Κυβέρνησίς µας, δια λόγους προφυλάξεως της θ’ αποφυγή να επιβαρύνη υπερβολικώς δια φόρων τας λαϊκάς µάζας και δεν θα λησµονήση τον ρόλον της ως πατρός και προστάτου. Αλλ’ επειδή η κυβερνητική οργάνωσις στοιχίζει ακριβά, πρέπει µολαταύτα να ευρεθώσι τα αναγκαία µέσα. Αυτός είναι ο λόγος, δια τον οποίον θα παρασκευάσωµεν επιµελώς την οικονοµικήν ισορροπίαν.

Εις το κράτος µας, ο βασιλεύς θα είναι η νοµική εκπροσώπησις της νοµίµου ιδιοκτησίας παντός ό,τι ευρίσκεται εις το Κράτος του (πράγµα το οποίον είναι εύκολον να πραγµατοποιηθή). Θα δύναται λοιπόν να καταφεύγη εις την νόµιµον κατάσχεσιν όλων των χρηµατικών ποσών, τα οποία θα κρίνη αναγκαία δια τον διακανονισµόν της κυκλοφορίας του χρήµατος εντός του Κράτους. Εξ αυτού καταφαίνεται ότι η φορολογία πρέπει κυρίως να συνίσταται εις προοδευτικήν φορολογίαν της ιδιοκτησίας. Κατ’ αυτόν τον τρόπον οι φόροι θα εισπράττωνται άνευ στενοχωρίας και καταστροφών εν αναλογία επί τοις εκατόν σχετική προς την ιδιοκτησίαν. Οι πλούσιοι οφείλουσι να εννοήσουν ότι πρέπει να θέτωσι µέρος του πλεονάσµατος των εις την διάθεσιν του Κράτους, αφού τούτο εξασφαλίζει εις αυτούς το υπόλοιπον και το δικαίωµα εντίµου κέρδους, λέγω εντίµου κέρδους, διότι ο έλεγχος της περιουσίας θα καταργήση πάσαν νόµιµον ληστείαν.

Η κοινωνική αυτή µεταρρύθµισις να προέλθη εκ των άνω, διότι επέστη ο καιρός της, και είναι αναγκαία, ως εχέγγυον ειρήνης. Η φορολογία των πτωχών είναι σπορά επαναστάσεως και είναι εποµένως καταστρεπτική δια το Κράτος, το οποίον χάνει µεγάλα κέρδη, επιδιώκον µικρά ωφελήµα-τα. Ανεξαρτήτως τούτου η φορολογία των κεφαλαιούχων θα ελαττώση την αύξησιν του πλούτου παρά τοις ιδιώταις, εις τας χείρας των οποίων έχοµεν νυν συγκεντρώσει τούτον, ίνα χρησιµεύση ως αντιστάθµισµα κατά της κυβερνητικής ισχύος των Χριστιανών, δηλαδή των οικονοµικών του Κράτους.

Φορολογία προοδευτική θα δώση πολύ µεγαλύτερον εισόδηµα από την αναλογικήν φορολογίαν της σήµερον, ήτις µας είναι χρήσιµον µόνον δια να διεγείρωµεν ταραχάς και δυσαρέσκειας µεταξύ των Χριστιανών.

Η ισχύς επί της οποίας θα στηρίζηται ο βασιλεύς ηµών, θα έγκηται εις την ισσοροπίαν και την εγγύησιν της ειρήνης. Είναι επάναγκες όπως οι κεφαλαιούχοι θυσιάσωσι µικρόν µέρος των εισοδηµάτων των δια να εξασφαλίσωσι την λειτουργίαν της κυβερνητικής µηχανής. Αι ανάγκαι του Κράτους, πρέπει να πληρώνωνται παρ’ εκείνων, ων τα πλούτη επιτρέπουσι τούτο ακόπως.

Το µέτρον τούτο θα εξαφανίση το µίσος του πτωχού εναντίον του πλουσίου, εν τω προσώπω του οποίου θα βλέπη οικονοµικήν δύναµιν ωφέλιµον εις το Κράτος, την διατήρησιν της ειρήνης και της ευηµερίας, διότι θ’ αντιλαµβάνεται ότι ο πλούσιος είναι ο εφοδιάζων τ’ αναγκαία µέσα προς επίτευξιν των αγαθών τούτων. Ίνα δε µη βαρυθυµήση υπερβολικά η µορφωµένη τάξις δια τας νέας πληρωµάς, θα κοινοποιήται αυτή απολογισµός του προορισµού των ποσών, άτινα θα διατίθενται δια τας ανάγκας του θρόνου και των κυβερνητικών θεσµών.

Το βασιλεύον πρόσωπον δεν θα έχη ατοµικήν περιουσίαν εφ’ όσον παν ό,τι υπάρχει εντός του Κράτους ανήκει εις αυτό, διότι άλλως θα παρουσιάζετο αντίφασις εις τούτο. Αι ατοµικαί πρόοδοι θα εξεµηδένιζον το δικαίωµα ιδιοκτησίας της περιουσίας όλων. Οι συγγενείς του βασιλεύοντος

προσώπου, εξαιρέσει των διαδόχων του, οίτινες θα συντηρούνται επίσης δαπάναις του Κράτους, οφείλουσι ν’ αναλαµβάνωσι κρατικήν υπηρεσίαν, η να εργάζωνται δια ν’ αποκτήσωσι το δικαίωµα ιδιοκτησίας. Το προνόµιον του ν’ ανήκωσιν εις την βασιλικήν οικογένειαν δεν πρέπει να χρησιµεύση ως πρόσχηµα λεηλασίας του κρατικού θησαυροφυλακίου.

Η αγορά ιδιοκτησίας τινός, η αποδοχή κληρονοµιάς, θα επιβαρύνωνται µε δικαίωµα προοδευτικής χαρτοσηµάνσεως. Η µεταβίβασις ιδιοκτησίας τινός είτε εις χρήµατα, είτε άλλως πως, προς αποφυγήν της χαρτοσηµάνσεως ταύτης, αναγκαστικώς ονοµαστικής, θα φορολογήται µε ανάλογον φόρov, όστις θα επιβάλλεται εις βάρος του παλιού ιδιοκτήτου, από της ηµεροµηνίας της µεταβιβάσεως µέχρι της ηµέρας της αποκαλύψεως της απάτης. Οι τίτλοι µεταβιβάσεως θα παρουσιάζωνται καθ’ εβδοµάδα εις το ταµείον του διαµερίσµατος µε ένδειξιν του επωνύµου, ονόµατος οικογενείας και κατοικίας του παλιού και νέου ιδιοκτήτου. Η καταγραφή αυτή θα επιβάλλεται µόνον δια ποσά υπερβαίνοντα τα συνήθη έξοδα αγοράς και πωλήσεως των χρειωδών, εις τα οποία θα επιβάλλεται δικαίωµα χαρτοσήµου πολύ µικρόν δι’ εκάστην µονάδα.

Υπολογίσατε κατά πόσον οι φόροι ούτοι θα υπερβώσι τα εισοδήµατα των χριστιανικών Κρατών. Το ταµείον του Κράτους θα οφείλη να κρατή εφεδρικόν τι κεφάλαιον, αποθεµατικόν, και το υπόλοιπον θα τίθεται εις κυκλοφορίαν. ∆ια των αποθεµατικών τούτων κεφαλαίων θα εκτελούνται δηµόσια έργα. Η έναρξις της εκτελέσεως των έργων τούτων, εκ των πόρων του Κράτους, θα προκαλέση την αφοσίωσιν της εργατικής τάξεως εις τα συµφέροντα του Κράτους και των βασιλευόντων προσώπων. Μέρος των ποσών τούτων θ’ απονέµεται εις βραβεία δια τας εφευρέσεις και την παραγωγήν.

∆εν πρέπει κατ’ ουδένα τρόπον, πλην των ορισµένων και µε αφθονίαν υπολογισθέντων ποσών, να µείνη εις το κρατικόν ταµείον έστω και εν νόµισµα επιπλέον, διότι το χρήµα έγινε δια να κυκλοφορή και πάσα στασιµότης του χρήµατος έχει ολεθρίαν επίδρασιν επί της λειτουργίας του κρατικού µηχανισµού, δια την λίπανσιν των τροχών του οποίου προορίζεται. Η στέρησις λιπάνσεως δύναται να σταµατίση την κανονικήν λειτουργίαν του µηχανισµού.

Η αντικατάστασις µέρους τινός των χρηµάτων, δια χάρτινων αξιών, παρήγαγεν ακριβώς τοιαύτην τινά στασιµότητα. Αι συνέπειαι του γεγονότος τούτου έχουσιν ήδη γίνει αρκετά αισθηταί.

Θα έχωµεν προς τούτοις εν ελεγκτικόν Συνέδριον, και ο Κυβερνήτης θα ευρίσκη δι’ αυτού εις πάσαν στιγµήν πλήρη απολογισµόν των εσόδων και εξόδων του Κράτους, εξαιρέσει του απολογισµού του τρέχοντος µηνός, καθώς και του τοιούτου του παρελθόντος µηνός, όστις δεν θα έχη παραδοθή ακόµη.

Το µόνον άτοµον, το οποίον δεν έχει ίσως συµφέρον να διαρπάση το κρατικόν ταµείον, είναι ο ιδιοκτήτης του, δηλαδή ο Κυβερνήτης. Ως εκ τούτου ο έλεγχος των θά καταστήση αδύνατον την απώλειαν και την σπατάλην.

Αι παρουσιάσεις, αίτινες καταναλίσκουσι πολύτιµον χρόνον του Κυβερνήτου δια των δεξιώσεων, αι οποίαι επιβάλλονται υπό της εθιµοτυπίας, θα καταργηθώσιν, ίνα µένη εις αυτόν καιρός να ελέγχη και να σκέπτεται. Η δύναµίς του δεν θα εξαρτάται πλέον από τους ευνοουµένους, οίτινες περιστοιχίζουσι τον θρόνον, ίνα προσδώσωσιν εις αυτόν λάµψιν και επιβάλλον, φροντίζαντες όµως µόνον δια τα συµφέροντα των και ουχί δια τα τοιαύτα του Κράτους.

Προεκαλέσαµεν παρά τοις Χριστιανοίς οικονοµικάς κρίσεις επί τω µοναδικώ σκοπώ ν’ αποσύρωµεν τον χρυσόν εκ της κυκλοφορίας. Τεράστια κεφάλαια έµενον στάσιµα, αποσύροντα και το χρήµα των Κρατών, άτινα υπεχρεούντο ούτω ν’ απευθύνωνται εις αυτά ταύτα τα κεφάλαια όπως εξεύρωσι χρήµατα. Τα δάνεια ταύτα επεβάρυνον τα οικονοµικά των Κρατών δια της πληρωµής τόκων· υπεδούλωσαν αυτά εις το κεφάλαιον. Η συγκέντρωσις της βιοµηχανίας εις χείρας των κεφαλαιοκρατών, οίτινες κατέστρεφαν την µικράν βιοµηχανίαν, απερρόφησεν όλας τας δυνάµεις του λαού και συγχρόνως του Κράτους.

Η σηµερινή κυκλοφορία του χρήµατος δεν ανταποκρίνεται γενικώς προς το κατ’ άτοµον καταναλισκόµενον ποσόν και συνεπώς δεν δύναται να επαρκέση δι’ όλας τας ανάγκας των εργασιών. Η κυκλοφορία του χρήµατος πρέπει να είναι ανάλογος προς την αύξησιν του πληθυσµού, και πρέπει να συµπεριλαµβάνη εν τω υπολογισµώ τούτω και τα παιδία, διότι ταύτα καταναλίσκουσι και στοιχίζουσιν ευθύς από της γεννήσεως των.

Η αναθεώρησις της κοπής νοµισµάτων είναι ζήτηµα ουσιώδες δι’ ολόκληρον τον κόσµον.

Γνωρίζετε ότι η ανταλλαγή του χρυσού υπήρξεν ολεθρία δια τα Κράτη, άτινα την υιοθέτησαν, διότι δεν δύναται να επαρκέση εις την κατανάλωσιν του χρήµατος, τόσον µάλλον καθ’ όσον είχοµεν αποσύρει της κυκλοφορίας την µεγαλυτέραν δυνατήν ποσότητα χρυσού.

Οφείλοµεν να εισαγάγωµεν νόµισµα βασιζόµενον επί της εργασίας, το οποίον θα είναι είτε χάρτινον είτε ξύλινον. Θα εκδίδωµεν ανάλογον προς τας συνήθεις ανάγκας ποσότητα εξ αυτού, αυξάνοντες αναλόγως των εκάστοτε γεννήσεων και ελαττοϋντες αυτήν αναλόγως των εκάστοτε θανάτων.

Έκαστον διαµέρισµα και εκάστη περιφέρεια θα τηρή τους σχετικούς λογαριασµούς της εις την υπόθεσιν ταύτην. ∆ια να µη επέρχεται καθυστέρησις εις την καταβολήν χρηµάτων δια τας ανάγκας του Κράτους, τα ποσά και η χρονολογία της καταβολής των θα ορίζωνται δια διατάγµατος, της Κυβερνήσεως. Ούτω θα καταργηθή το προτεκτοράτον του υπουργείου των Οικονοµικών, το ποίον δεν θα δύναται να ευνοή επαρχίαν τινά εις βάρος άλλης.

Θα παρουσιάσωµεν τας µεταρρυθµίσεις ταύτας, τας οποίας σχεδιάζοµεν, κατά τοιούτον τρόπον, ώστε να µη θορυβήσωµεν κανένα, θα καταδείξωµεν την ανάγκην των µεταρρυθµίσεων συνεπεία του κυκεώνος, εις τον οποίον κατέληξαν αι οικονοµικαί αταξίαι των Χριστιανών. Η πρώτη αταξία, θα είπωµεν, συνίσταται εις τούτο, το ότι δηλ. άρχονται δια της συντάξεως απλού τινος προϋπολογισµού, όστις αυξάνεται από έτους εις έτος και ιδού διατί. Παρελκύουσι τον προϋπολογισµόν τούτον µέχρι του ηµίσεως του έτους· έπειτα ζητούσιν επανορθωτικόν προϋπολογισµόν, τον οποίον σπαταλώσιν εντός τριών µηνών· έπειτα ζητούσι συµπληρωµατικήν τοιούτον και πάντα ταύτα καταλήγουσιν εις προϋπολογισµόν εκκαθαρίσεως. Επειδή δε ο προϋπολογισµός του εποµένου έτους συντάσσεται επί τη βάσει του συνόλου του Γενικού Προϋπολογισµού, η κανονική ετησία διαφορά είναι 50%, και ο ετήσιος προϋπολογισµός τριπλασιάζεται κάθε δεκαετίαν. Χάρις εις τας τοιαύτας µεθόδους, γενοµένας παραδεκτάς λόγω της αφροντησίας των χριστιανικών Κρατών, τα ταµεία των είναι κενά. Τα επακολουθήσαντα δάνεια κατεβρόχθησαν τα υπόλοιπα και ήγαγον όλα τα Κράτη εις χρεωκοπίαν.

Παν δάνειον αποδεικνύει την αδυναµίαν του Κράτους και την µη κατανόησιν των δικαιωµάτων αυτού. Τα δάνεια επικρέµονται ως η σπάθη του ∆αµοκλέους επί της κεφαλής των κυβερνώντων, οίτινες αντί να λαµβάνωσιν ό,τι αναγκαιοί αυτοίς δια πρόσκαιρου φορολογίας παρά των υπηκόων των, έρχονται µε τεταµένας τας χείρας να ζητώσιν ελεηµοσύνην παρά των τραπεζιτών µας. Τα εξωτερικά δάνεια είναι βδέλλαι, τας οποίας εις ουδεµίαν περίπτωσιν είναι δυνατόν ν’ αποσπάση τις από του σώµατος του Κράτους, εάν δεν αποσπασθώσι µόναι των ή δεν τας απορρίψη αυτό τούτο το Κράτος ριζικώς. Τα χριστιανικά όµως Κράτη δεν τας αποσπώσιν, αλλ’ εξακολουθούσι να επιθέτωσι νέας τοιαύτας εις το σώµα των, ούτως ώστε αµετακλήτως θα καταστραφώσιν εξ αιτίας της εκουσίας ταύτης αφαιµάξεως.

Πραγµατικώς τι άλλο παριστά το δάνειον και ιδίως το εξωτερικόν; Το δάνειον είναι η έκδοσις κυβερνητικών τραπεζογραµµατίων υπεχόντων υποχρέωσιν ωρισµένου τινός τόκου, αναλόγου προς το ποσόν του δανεισθέντος κεφαλαίου. Εάν το δάνειον έχη τόκον 5%, εντός είκοσιν ετών το Κράτος έχει πληρώσει άνευ ουδεµιάς ωφελείας τόκον ίσον προς το δάνειον, εντός 40 ετών διπλάσιον, εντός 60 ετών τριπλάσιον ποσόν και το χρέος παραµένει πάντοτε χρέος ανεξόφλητον!

Βλέποµεν εκ τούτου ότι υπό το πρόσχηµα ατοµικής φορολογίας το Κράτος αφαιρεί και τον τελευταίον οβολόν των πτωχών φορολογουµένων δια να εξοφλση µε τους πλουσίους ξένους, παρ’ ων εδανείσθη, αντί να συλλέξη τα πλούτη του δια τας ανάγκας του χωρίς να πληρώνη τόκους.

Εφ όσον τα δάνεια παρέµεναν εσωτερικά, οι Χριστιαvoi δεν έκαµνον άλλο από του να µεταθέτωσι το χρήµα εκ του θυλακίου του πτωχού εις τα θυλάκια του πλουσίου. Όταν όµως εξηγοράσαµεν τα πρόσωπα άτινα εχρειάζοντο δια να µεταφέρωµεν τα δάνεια επί του εξωτερικού εδάφους, όλα τα πλούτη των Κρατών διωχετεύθησαν εις τα ταµεία µας και όλοι οι Χριστιανοί ήρχισαν να καταβάλωσιν εις ηµάς φόρον υποτέλειας. Εάν η επιπολαιότης των βασιλευόντων Χριστιανών εις ό,τι αφορά, τας κρατικάς υποθέσεις, εάν η διαφθορά των υπουργών ή η οικονοµική άγνοια άλλων κυβερνητών επέβαλεν εις τας χώρας των φορτία χρεών, άτινα αδυνατούν να εξοφλήσουν εις τα ταµεία µας, πρέπει να γνωρίζετε ότι το τοιούτον µας εστοίχισεν ακριβά εις χρήµα και προσπάθειας!

∆εν θα επιτρέψωµεν την στασιµότητα του χρήµατος, και δια τουτο δεν θα υφίστανται υποχρεώσεις του Κράτους, εξαιρέσει σειράς υποχρεώσεων προς 1%, ίνα µη η πληρωµή των τόκων παραδίδη την δύναµιν του Κράτους εις την εκµύζησιν των βδελλών. Το δικαίωµα εκδόσεως αξιών θα επιφυλάσσεται αποκλειστικώς δια τας βιοµηχανικάς εταιρίας, αίτινες δεν δυσκολεύονται να καταβάλλωσι τους τόκους, ως εκ των κερδών άτινα επιτυγχάνουσιν, ενώ το Κράτος ουδέν κέρδος επιτυγχάνει από το χρήµα όπερ εδανείσθη, εφ’ όσον δανείζεται δια να εξοδεύση και ουχί δια να κάµη επιχειρήσεις.

Τα βιοµηχανικά χρεώγραφα θ’ αγοράζωνται παρά του Κράτους, το οποίον από φόρου υποτελείας, ως είναι σήµερον, θα µεταβληθή εις συµφεροντολόγον δανειστήν. Παρόµοιον µέτρον θα καταργήση την στασιµότητα του χρήµατος, τον παρασιτισµόν και τον τύπον, άτινα µας ήσαν χρήσιµα, εφ’ όσον οι Χριστιανοί ήσαν ανεξάρτητοι, αλλά δεν είναι επιθυµητά και από το πολίτευµα µας.

Πόσον καταφανής είναι η έλλειψις κρίσεως εις τους καθαρώς ζωώδεις εγκεφάλους των Χριστιανών! Εδανείζοντο παρ’ ηµών επί τόκω και χωρίς να σκέπτωνται ότι θα εχρειάζετο ν’ αφαιρέσωσι το χρήµα τούτο βεβαρυµένον µε τους επιπλέον τόκους από τα θυλάκια του Κράτους δια να εξωφλήσωσι µε ηµάς! Υπήρχε τι το απλούστερον από του να λαµβάνωσι το χρήµα, του οποίου είχον ανάγκην, από τους φορολογουµένους των;...

Τούτο αποδεικνύει την γενικήν υπεροχήν του πνεύµατος µας, διότι κατωρθώσαµεν να τοις παρουσιάσωµεν την υπόθεσιν των δανείων υπό τοιαύτην µορφήν, ώστε να διαβλέπωσιν εν αυτή και κέρδη ακόµη δια τον εαυτόν τους.

Οι λογαριασµοί, τους οποίους όταν έλθη η ώρα θα παρουσιάσωµεν φωτιζόµενους από το φως της πείρας αιώνων, της οποίας το υλικόν επροµήθευσαν εις ηµάς τα χριστιανικά Κράτη, θα διακρίνωνται δια την σαφήνειάν των και την ακρίβειαν των και θα καταδείξωµεν εις πάντας πασιφανώς την χρησιµότητα των καινοτοµιών µας. Θα θέσωµεν τέρµα εις τας καταχρήσεις, χάρις εις ας εκρατούµεν τους Χριστιανούς εις την διάθεσίν µας, αλλ’ αι οποίαι δεν είναι δυνατόν να επιτρέπωνται εις το Κράτος µας.

Θα καταστρώσωµεν τόσον καλώς το λογιστικόν σύστηµα µας, ώστε ούτε η Κυβέρνησις, ούτε ο ελάχιστος υπάλληλος να δύνανται να παρεκτρέψωσιν ουδέ το ελάχιστον ποσόν εκ του προορισµού του χωρίς τούτο να γίνη αντιληπτόν και επί πλέον να το διαθέση εις προορισµόν διάφορον εκείνου, όστις θα έχη καθορισθή άπαξ δια παντός εν τω ηµετέρω σχεδίω ενεργείας.

Είναι αδύνατον το κυβερνάν άνευ καθωρισµένου σχεδίου. Και αυτοί ακόµη οι ήρωες, οίτινες ακολουθούσιν οδόν τίνα άνευ ωρισµένων προφυλάξεων, καταστρέφονται καθ’ οδόν.

Οι Χριστιανοί αρχηγοί, εις τους οποίους συνεβουλεύσαµεν άλλοτε να διασκεδάζωσι τας κρατικάς φροντίδας δι’ επισήµων δεξιώσεων δια της εθιµοτυπίας, δια διασκεδάσεων, ήσαν µόνον προπετάσµατα της Κυβερνήσεως ηµών. Αι αναφοραί των ευνοουµένων, οίτινες ανεπλήρωνον τούτους εις τας υποθέσεις, συνέτασσοντο δι’ αυτούς υπό των πρακτόρων µας και ικανοποιούν εκάστοτε τα ήκιστα διορατικά πνεύµατα δι’ υποσχέσεων, ότι το µέλλον θα επέφερεν οικονοµίας και βελτιώσεις. -Οικονοµίας από τι; Από τα νέα δάνεια;.. θα ηδύναντο να ερωτήσωσι, δεν ηρώτων όµως εκείνοι οίτινες ανεγίνωσκον τους απολογισµούς µας και τας σχέδιας µας.

Γνωρίζετε που ωδήγησεν αυτούς η αµεριµνησία των αυτή και εις ποίαν οικονοµικήν αταξίαν περιήλθον παρ’ όλην την θαυµασίαν ενεργητικότητα των λαών των.