Στα ταξίδια που κάνουν οι άνθρωποι για πολλούς και διαφόρους
λόγους, κάνουν και καινούργιες γνωριμίες που κρατάνε όσο και ταξίδι. Στην δική μας
ιστορία το ταξίδι είναι από τον Πειραιά στην Σάμο, βρέθηκαν δίπλα δίπλα να
κάθονται ένας διάσημος βιολόγος με διεθνή βραβεία, κι ένας σχεδόν αγράμματος μα
ευφυής Σάμιος αγρότης.
«Θα διαβάσετε όλα αυτά τα βιβλία στο ταξίδι;» ρωτάει ο
αγρότης.
«Όχι, αλλά ποτέ δεν ταξιδεύω χωρίς αυτά» αποκρίνεται ο
βιολόγος.
«Και πότε θα τα διαβάσετε;»
«Τα έχω διαβάσει… και όχι μόνο μια φορά.»
«Και δεν τα θυμάστε;»
«Τα θυμάμαι, όπως κι άλλα, πολύ περισσότερα…»
«Τρομερό!!! Και για τι πράγμα μιλάνε αυτά τα βιβλία;»
«Για ζώα…»
«Τυχεροί θα είναι οι γείτονές σας, που έχουν κοντά έναν
κτηνίατρο…»
«Δεν είμαι κτηνίατρος’ είμαι βιολόγος.»
«Ααααα! Και σε τι
χρησιμεύουν όλα αυτά που ξέρετε αφού δεν γιατρεύετε ζώα;»
«Για να ξέρω. Να ξέρω όλο και περισσότερα… Να ξέρω
περισσότερα από κάθε άλλον.»
«Κι αυτό σε τι χρησιμεύει;»
«Κοιτάξτε… Θα σας δείξω, και με την ευκαιρία θα κάνουμε πιο
παραγωγικό αυτό το ταξίδι. Ας υποθέσουμε ότι βάζουμε ένα στοίχημα. Ας πούμε ότι
για κάθε ερώτηση που σας κάνω σχετικά με ζώα και δεν ξέρετε να μου απαντήσετε,
θα μου δίνετε ένα ευρώ. Και για κάθε ερώτηση που θα μου κάνετε εσείς σχετικά με
ζώα κι εγώ δεν θα ξέρω να σας απαντήσω, θα σας δίνω, ας πούμε, εκατό ευρώ… Παρόλη
τη διαφορά της χρηματικής αποζημίωσης, οι γνώσεις μου θα συμβάλουν να γείρει
υπέρ μου η πλάστιγγα, και στο τέλος του ταξιδιού θα έχω κερδίσει και λίγα
χρήματα.»
Ο Σαμιώτης σκέφτεται, σκέφτεται… Κάνει λογαριασμούς με το
νου του και με τη βοήθεια των δαχτύλων του.
Τελικά λέει:
«Είστε βέβαιος;»
«Απολύτως» απαντάει ο βιολόγος.
Ο αγρότης χώνει το χέρι στην τσέπη και βγάζει ένα κέρμα του
ενός ευρώ (ένας ευφυής άνθρωπος ποτέ δεν στοιχηματίζει εάν δεν έχει να
πληρώσει).
«Ν’ αρχίσω εγώ πρώτος;» ρωτάει ο χωρικός.
«Αρχίστε» απαντάει με άνεση ο βιολόγος.
«Για ζώα;»
«Για ζώα…»
«Λοιπόν… Ποιο είναι το ζώο που έχει πούπουλα αλλά δεν
γεννάει αβγά, όταν γεννιέται έχει δυο κεφάλια, τρέφεται μονάχα με πράσινα φύλλα
και πεθαίνει όταν του κόψεις την ουρά;»
«Τι;» ρωτάει ο βιολόγος.
«Ρωτάω πώς λέγεται το ζώο που έχει πούπουλα αλλά δεν γεννάει
αβγά, όταν γεννιέται έχει δυο κεφάλια, τρέφεται μονάχα με πράσινα φύλλα και
πεθαίνει όταν του κόψεις την ουρά.»
Ο επιστήμονας μένει άναυδος και δείχνει συλλογισμένος. Αμίλητος,
ψάχνει μανιωδώς στη μνήμη του τη σωστή απάντηση…Περνούν τα λεπτά. Περνά μια
ώρα. Τότε, βρίσκει το θάρρος να ρωτήσει:
«Μπορώ να χρησιμοποιήσω τα βιβλία μου;»
«Φυσικά!» απαντάει ο αγρότης.
Ο άνθρωπος της επιστήμης αρχίζει ν’ ανοίγει τον ένα τόμο
μετά τον άλλον, ψάχνει στα ευρετήρια, κοιτάζει τις φωτογραφίες… Μετά, βγάζει
ένα χαρτί και κρατάει σημειώσεις.
Ύστερα κατεβάζει από το ράφι μια τεράστια βαλίτσα και βγάζει
από μέσα τρία χοντρά βιβλία που τα συμβουλεύεται.
Έχουν περάσει πολλές ώρες και ο βιολόγος εξακολουθεί να
ξεφυλλίζει βιβλία, να ψάχνει και να μουρμουρίζει ενώ κάνει ακατανόητα σχήματα
στο σημειωματάριό του.
Τελικά, από τα μεγάφωνα ανακοινώνουν ότι το πλοίο πιάνει στο
Καρλόβασι. Ο βιολόγος επιταχύνει, ενώ λαχανιάζει ταραγμένος. Δεν τα καταφέρνει.
Όταν ρίχνουν τον κάβο, ο επιστήμονας βάζει το χέρι στην τσέπη, βγάζει ένα
κολλαριστό χαρτονόμισμα των εκατό ευρώ και λέει στον χωρικό:
«Κερδίσατε… Ορίστε.»
Ο χωρικός σηκώνεται όρθιος, παίρνει το χαρτονόμισμα, το
κοιτάζει ικανοποιημένος και το χώνει στην τσέπη.
«Ευχαριστώ» του λέει, και παίρνοντας το βαλιτσάκι του πάει
να φύγει.
«Περιμένετε, περιμένετε» τον σταματάει ο βιολόγος. «Ποιο
είναι αυτό το ζώο;»
«Ααααα… Ούτε εγώ το ξέρω…» λέει ο αγρότης. Και χώνοντας πάλι
το χέρι στην τσέπη, βγάζει το ένα ευρώ και το δίνει στον επιστήμονα, λέγοντας:
«Ορίστε ένα ευρώ. Χάρηκα πολύ για τη γνωριμία, κύριε…»
Συμπέρασμα
Ο πιο διαβασμένος δεν ξέρει πάντα τα περισσότερα,
ο πιο μορφωμένος δεν είναι και ο πιο καλλιεργημένος,
δεν κερδίζει πάντοτε ο καλύτερα πληροφορημένος.
Διδάσκει και η ζωή… και μάλιστα πολύ.
